ตอนที่ 658 วันหลังจะปกป้องตระกูลมู่
ตระกูลเฟิงไม่ด้อยไปกว่าตระกูลกู้ในอดีต มีกำลังทหาร แม้แต่ฮ่องเต้ก็ไม่กล้าจัดการ หากไม่ระวังอาจจะเป็นภัยต่อบ้านเมือง
เมื่อก่อนตอนที่นางแก้แค้นซูเหมย เป็นเพราะความแค้นส่วนตัว ซูเหมยทำอะไรลงไปก็ไม่มีผลกระทบ
แต่ตระกูลเฟิงมีผลกระทบต่อฟู่เฉินหรง นางเป็นพระชายารัชทายาท นางมาแคว้นเจียงเพื่อมาช่วยฟู่เฉินหรง ตั้งแต่เริ่มแรกก็อยากอยู่กับเขา หลังจากฟู่เฉินหรงมีความคิดที่จะปกครองบ้านเมือง นางจึงเริ่มวางใจ นางอยากร่วมกับฟู่เฉินหรงสร้างยุคสมัยที่รุ่งเรือง
นางต้องการสลายตระกูลเฟิงและปลอบตระกูลเฟิงไปพร้อมกัน ถ้าบีบพวกเขาเกินไปอาจจะหันไปร่วมมือกับจวนซิ่นอ๋องก่อกบฏ พอถึงตอนนั้นผลร้ายจะตามมา
เวลานี้เฟิงเชียนแก่แล้ว อำนาจของจวนซิ่นอ๋องก็ถูกกำจัดไปแล้ว ไม่มีใครทำอะไรตระกูลมู่ได้ นางกับฟู่เฉินหรงจึงมีบารมีพอที่จะควบคุมสถานการณ์ทั้งหมด ในตูเฉิงหากมีใครกล้าไม่สวามิภักดิ์ ก็สามารถกำจัดได้โดยไม่ต้องกังวล
ตระกูลมู่เคยช่วยเหลือนาง นางจะจดจำไว้ วันหลังต้องตอบแทน
นางกับเฟิงชิงสุ่ย นางตกอยู่ในฐานะเป็นรองมาตลอด ได้แต่บีบให้เฟิงชิงสุ่ยผู้เย่อหยิ่งยิ่งออกนอกลู่นอกทางไปเรื่อยๆ จึงได้โอกาสกำจัดเฟิงชิงสุ่ยอย่างเปิดเผย ทุกคนในตระกูลเฟิงไม่กล้าคัดค้าน
แต่สุดท้ายกลับทำให้ตระกูลมู่พลอยเดือดร้อน เรื่องนี้ซูจิ่วซือรู้สึกผิดมาก
“พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ ต่อไปข้าจะปกป้องตระกูลมู่ วันหลังตระกูลมู่จะเป็นตระกูลใหญ่อันดับหนึ่งในตูเฉิง”
“รุ่งเรืองได้ก็ตกต่ำได้ ขอให้เจ้ามีความสุขก็พอ”
มู่หย่งพูดขึ้น ก่อนตายฮูหยินมู่ได้สั่งเสียไว้ ลูกหลานตระกูลมู่ทุกคนอย่าเย่อหยิ่งทะนงตน อย่ารับตำแหน่งสูงในราชสำนัก จึงจะรักษาตัวได้ยาวนาน
“ทุกคนจะมีความสุข” ซูจิ่วซือพูดกับพวกเขาอย่างจริงจัง “ใช่สิ ปิงปิงจะกลับมา ข้าบอกพวกเขาเรื่องพี่สะใภ้ ให้หมอยาจากหมู่บ้านหุบเขาโอสถปรุงยามารักษาพี่สะใภ้เป็นการเฉพาะ ยาของหมู่บ้านนี้มีสรรพคุณล้ำเลิศ เชื่อว่าอีกไม่นานพี่สะใภ้คงจะมีข่าวดี”
“ขอบใจเจ้า ซือซือ”
หลิ่วเหวินฉือยิ้มอย่างดีใจ สำหรับนางแล้วนี่เป็นข่าวดีที่สุด
ตั้งแต่แท้งลูก เรื่องนี้กลายเป็นความเจ็บปวดในใจนาง นางไม่อาจสลัดพ้น เวลานี้พอได้ยินซูจิ่วซือบอกว่ายังมียาบำรุงที่ช่วยได้ จึงดีใจมาก หมู่บ้านหุบเขาโอสถนางเคยได้ยินมาก่อน รู้ว่าที่นั่นมีสมุนไพรแปลกๆ จำนวนมาก
พอเห็นหลิ่วเหวินฉือยิ้ม มู่หย่งก็ยิ้มด้วย นานแล้วที่เขาไม่เห็นหลิ่วเหวินฉือดีใจอย่างนี้
“ยังเหลือพี่สาม พี่สามอายุไม่น้อยแล้ว ควรแต่งงานเสียที จะหาคนถูกใจเองหรือให้ข้าหาให้”
ซูจิ่วซือถามกึ่งล้อเล่น
“ข้าไม่รีบ”
“น้องสาม ซือซือพูดถูก เจ้าควรจะนึกถึงเรื่องคู่ครอง มีคนมาช่วยเหวินฉือ เหวินฉือจะได้เบาแรงหน่อย”
มู่เจี๋ยยิ้ม “ให้ซือซือช่วยหาให้ข้าสักคน ข้าเชื่อสายตาของน้อง”
“พี่สามชอบผู้หญิงแบบไหน”
“เหมือนน้องกับพี่สะใภ้ก็ได้”
หลิ่วเหวินฉือหยิบผ้าเช็ดหน้ามาปิดปากหัวเราะ “น้องสามทำให้ซือซือหนักใจ”
“ในเมื่อพี่สามมอบหมายให้ข้า ข้าก็ไม่เกรงใจละ”
“ข้ายังไม่เจอคนที่ถูกใจ เจ้าช่วยเลือกให้ข้าสักคนก็แล้วกัน” มู่เจี๋ยสีหน้าไม่ใส่ใจ เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้จริงๆ พูดจบก็ถาม “ซืออวี่ไปวังตะวันออกเป็นอย่างไรบ้าง”
“นางนิสัยอ่อนโยน รู้ว่าอะไรควรไม่ควร ตอนพบกันครั้งแรกรู้ว่าข้าชอบดอกบัว ก็เอาผ้าเช็ดหน้าปักดอกบัวมาให้ข้า มีความตั้งใจดีมาก อารองอบรมลูกสาวดี”
ตอนที่ 659 วางกับดัก
พอได้ยินอย่างนี้ หลิ่วเหวินฉือก็ขมวดคิ้ว “ซือซือ ซืออวี่แค่พบหน้าครั้งแรกก็รู้จักเอาใจอย่างนี้ แสดงว่าเป็นคนฉลาด เจ้าต้องระวังไว้”
ซูจิ่วซือพยักหน้า นางจงใจพูดอย่างนี้ เพื่อให้พวกเขาเตรียมใจไว้ นางอาจจะทำไม่ดีต่อมู่ซืออวี่
เฟิงชิงสุ่ยมีคุณสมบัติที่จะท้าทายนาง และสามารถท้าทายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่มู่ซืออวี่ไม่มี ถ้าไม่รู้จักสถานการณ์ นางจะไม่ให้โอกาสมู่ซืออวี่แม้แต่ครั้งเดียว
ที่ตำหนักฟังเสียงฝน
มู่ซืออวี่นั่งปักถุงเครื่องหอมที่ริมหน้าต่าง จู่ๆ หรงเอ๋อร์ก็ผลักประตูเข้ามา
ในมือนางถือขนม นางวางขนมลงข้างหน้ามู่ซืออวี่แล้วพูดเบาๆ “คุณหนู บ่าวเอาขนมไปให้องค์รัชทายาท ได้ยินปิงซินคนใกล้ชิดพระชายารัชทายาทดุสาวใช้
พอปิงซินไป บ่าวแอบถามสาวใช้คนนั้น นางชื่อซย่าจู๋ นางบอกว่าวันนั้นนางไปทำความสะอาดห้องพระชายารัชทายาท เผลอไปเปิดกล่องไม้ ปิงซินจับตาดูอยู่ จึงดุนาง”
“ในกล่องไม้มีอะไรหรือ”
“ซย่าจู๋เองก็ไม่รู้ แต่เคยเห็นพระชายารัชทายาทกินยา ต่อมาบ่าวไปสืบถามที่ห้องครัว พระชายารัชทายาทไม่เคยให้ตุ๋นยา ยาที่พระชายารัชทายาทกินน่าจะเป็นยาลูกกลอน
เรื่องนี้คงไม่มีใครรู้ รอบข้างพระชายารัชทายาทล้วนแต่เป็นคนของพระชายา บ่าวไม่กล้าไปสืบถาม ไม่รู้ว่าพระชายารัชทายาทป่วยเป็นอะไร บ่าวเห็นซย่าจู๋โกรธปิงซินมาก จึงเอาเงินไปให้ซย่าจู๋ไม่น้อย ต่อไปจะให้ซย่าจู๋เอายาลูกกลอนมา ดูว่าพระชายารัชทายาทกินยาอะไรแน่”
มู่ซืออวี่ครุ่นคิด แล้วกำชับ “พระชายารัชทายาทไม่ใช่คนที่จะยุ่งเกี่ยวได้ ไปขโมยของจากใต้ตานางไม่ใช่เรื่องง่าย
เจ้าให้ซย่าจู๋ระวังตัวหน่อย ถ้าไม่มีโอกาสอย่าลงมือเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพระชายารัชทายาทรู้เข้า พอถึงตอนนั้นอาจจะพัวพันมาถึงเรา”
“บ่าวเข้าใจ จะบอกซย่าจู๋ให้ระวัง”
รุ่งขึ้น ซูจิ่วซือพาอาหลานออกไป ปิงซินให้ซย่าจู๋เปลี่ยนผ้าปูที่นอน ซย่าจู๋ถือโอกาสนี้ เทยาลูกกลอนสีดำหลายเม็ดจากขวดเคลือบ เอาใส่ในผ้าเช็ดหน้าเก็บไว้ในอกเสื้อ
พอเอายาไปแล้ว หรงเอ๋อร์ก็รีบส่งออกไปข้างนอกให้หมอตรวจดู พอรู้ผลก็รีบกลับตำหนักฟังเสียงฝน
“คุณหนู บ่าวเอายาลูกกลอนของพระชายารัชทายาทไปที่ร้านยา หมอตรวจรู้แล้ว”
“หมอบอกว่าอย่างไร”
“หมอบอกว่าเป็นยากันท้อง”
พอได้ยินอย่างนี้ มู่ซืออวี่ก็ตกใจ รีบวางถุงเครื่องหอมในมือลง “ปิงอวิ๋นบอกว่าพระชายารัชทายาทมีลูกไม่ได้ไม่ใช่หรือ ในเมื่อมีลูกไม่ได้ทำไมต้องกินยากันท้อง หรือว่าสุขภาพนางมีปัญหา”
“พระชายารัชทายาทต้องรู้อยู่แล้วว่าการมีลูกสำคัญเพียงไร สุขภาพนางต้องมีปัญหาแน่ หรือว่าการคลอดลูกจะเป็นอันตรายถึงชีวิต ไม่เช่นนั้นนางก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่มีลูก”
หรงเอ๋อร์วิเคราะห์ พอรู้ว่าเป็นยากันท้อง นางก็รีบกลับมา บอกข่าวนี้ให้มู่ซืออวี่รู้ ดูว่ามู่ซืออวี่จะใช้โอกาสนี้ทำอะไรได้บ้าง
“คุณหนูวางใจ ซย่าจู๋บอกว่าในขวดสีดำของพระชายารัชทายาทมียาลูกกลอนสีดำอยู่เต็ม เพียงแค่ไม่กี่เม็ด พระชายารัชทายาทคงไม่นับ เอามาสองเม็ด พระชายารัชทายาทคงไม่รู้ตัว
คุณหนู ในเมื่อสุขภาพของพระชายารัชทายาทถึงขั้นที่ต้องกินยากันท้อง เช่นนั้นเราก็ทำให้พระชายารัชทายาทมีลูกเสียเลย
บ่าวถามหมอแล้ว สามารถปรุงยาที่มีรสชาติเหมือนกัน แต่ป้องกันการมีลูกไม่ได้ หากไม่มีพระชายารัชทายาท คุณหนูเป็นน้องสาวของพระชายารัชทายาท พระชายารัชทายาทคนต่อไปย่อมเป็นคุณหนู”