บทที่ 468 ความหมายของอารมณ์ (4)
[เกาหลี, โซล]
บ้านสไตล์ดั้งเดิมที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้เขียวขจีแชจูชึลและยูยอนฮานั่งในขณะที่หันหน้าเข้าหากัน หญิงสาวในวัย 20 อย่างเธอปกติไม่มียืนอย่างมั่นคงต่อหน้าผู้เป็นอมตะได้ จิตใจของเธอแข็งแกร่งอย่างแท้จริง
“ขอบคุณที่สละเวลามาเพื่อพบกับฉันนะคะ”
ยูยอนฮา พูด
“ฉันไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ”
แชจูชึลใคร่ครวญเรื่องนี้และพบว่าไม่มีเหตุผลที่จะไม่มา จริงๆแล้วนั้นแชจูชึลก็เบื่อ 9 ดาราคนอื่นๆกำลังรวมตัวกันคุยเรื่องตัวแทนความจริงหรือไปสนุกสนานด้วยกัน แต่แชจูชึลก็แตกต่างออกไป
ยูยอนฮา เริ่มการสนทนาอย่างระมัดระวัง
“ฉันมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากคุณ อย่างที่ฉันพูดในจดหมายของฉัน -”
“เธอต้องการพบ 9 ดารา”
“…ใช่คะ.”
ยูยอนฮา พยักหน้าอย่างแน่วแน่ ปัจจุบันเธออยู่ภายใต้แรงกดดันอันยิ่งใหญ่ พลังเวทมนต์ของ แชจูชึล ถูกปล่อยออกมาโดยไม่รู้ตัวมันไม่ใช่พลังที่ฮีโร่ทั่วไปจะทนไหว
“9 ดาราช่วยอะไรเธอไม่ได้เลย พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรนอกจากเป็นแค่พลเมืองอาวุโสที่เกษียณแล้ว ทำไมเธอคิดว่าพวกเขาถึงนิ่งเฉยอยู่? พวกเขาทั้งหมดซ่อนตัวเพราะกลัวว่าผลข้างเคียงของพวกเขาจะทำให้ต้องทนทุกข์ยิ่งไปกว่าเดิม”
“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่อยากจะคุยกับ-”
“เธอมีวิธีรักษาผลข้างเคียงงั้นเหรอ?”
ยูยอนฮา กลืนน้ำลายของเธอตามคำถามของ แชจูชึล
วิธีการรักษาผลข้างเคียงของพรสวรรค์
ถ้าให้การสนทนาไปต่อเธอต้องไม่ปิดบัง เธอเชื่อว่าคิมฮาจินทำได้จริงๆ
“…ใช่ หนูทำได้”
มันเป็นการพนันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของ ยูยอนฮา อันเนื่องมาจากความไว้วางใจที่เธอมีต่อ คิมฮาจิน ทันทีที่เธอพูดคำ 3 คำนี้ออกมา
คิ้วของแชจูชึลก็สั่นไหว เขาจ้องมอง ยูยอนฮา ด้วยท่าทางที่ดูเงียบๆ
“เธอสามารถรับน้ำหนักของคำเหล่านั้นได้หรือไม่”
“ใช่ หนูทำได้…หนูหมายถึง….”
ลิ้นของ ยูยอนฮา เหมือนถูกผูกกันไว้ในเสี้ยววินาที เธอทำผิดพลาดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเนื่องจากความกังวลใจ เธอรู้สึกอับอายมากเนื่องจากการขาดปฏิกิริยาตอบสนองของ แชจูชึล
“…ใช่ หนูทำได้.”
และแล้ว
– ปี้ดดดดดดดด
เสียงเตือนดังๆขึ้นจาก Smartwatch ของ แชจูชึล และ ยูยอนฮา
ยูยอนฮา รู้สึกประหลาดใจ แต่เธอมองแชจูชึลอย่างใจเย็น
“ …เอาเลย”
“คะ.”
เมื่อได้รับอนุญาตจาก แชจูชึล แล้ว ยูยอนฮา มองดู smartwatch ของเธอ จากนั้นดวงตาของเธอก็เปิดออก สัญญาณเตือนภัยพิบัติส่งสัญญาณการโจมตีทั่วโลก
*************************************************************************
[จีน, เซี่ยงไฮ้]
ราชาปีศาจพูด
‘ให้โลกได้เห็นความแข็งแกร่งของเจ้า’
ตามคำสั่งของเขา มอนสเตอร์คล้ายมนุษย์เสือแทรกซึมเข้าไปในเมืองเซี่ยงไฮ้ ชื่อของเขาคือไทกริส
เขาเคยเป็นทรราชภูเขาที่ใหญ่ที่สุดของเทือกเขาหิมาลัย ตอนนี้ในร่างมนุษย์ของเขายืนอยู่กลางถนนในเซี่ยงไฮ้พร้อมกับเสื้อกันหนาว ในขณะนี้ไม่มีพลเรือนคนใดอยู่รอบตัวเขารู้ถึงตัวตนของเขา
ไทกริสสังเกตสภาพแวดล้อมของเขาอย่างระมัดระวังจากนั้นก็ถอดเสื้อกันหนาวออก จากนั้นเขาก็ตะโกนออกมาเต็มปอด
“ข้ามาแล้ว! ข้าเห็นแล้ว! ข้าปราบพิชิต!”
เสียงคำรามของเขาเหมือนเปล่งคลื่นคลื่นรอบทิศทางและระเบิดสมองของพลเรือนที่เดินเข้ามาใกล้ๆ เสียงกรีดร้องดังขึ้นเมื่อตึกถล่ม ไทกริสก็เริ่มกินมนุษย์ที่รอดชีวิต
เมืองนั้นตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายในพริบตา
แม้ว่าการโจมตีจะเกิดขึ้นทันทีแต่ฮีโร่ของจีนก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว
“แกเป็นใคร!?”
“เปิดเผยตัวตนของแกออกมา!”
ฮีโร่ชี้อาวุธของพวกเขาไปที่ไทกริส แต่ไทกริสไม่ขยับนิ้ว เพื่อความแม่นยำ เขาไม่จำเป็นต้องถอย เขายืนอยู่สูงเหมือนต้นไม้และเหวี่ยงหมัดออกไป
ตู้มมมมมมมมมมมมม! ตู้มมมมมมมมมมมมม!
เสียงดังสนั่นดังขึ้นและไม่ช้าหัวของเหล่าฮีโร่ก็ระเบิดออกจากกัน
ไทกริสได้ฆ่าฮีโร่ที่อยู่ห่างออกไป 300 เมตรโดยใช้หมัดง่ายๆ แม้ว่ามันจะไร้สาระแต่การโจมตีของไทกริสนั้นห่างไกลจากสามัญสำนึกมากจริงๆ พวกมันไม่สนใจข้อถูกผูกมัดจากระยะทาง
‘หมัดระเบิดพยัคฆ์’
ไทกริสเกิดมาพร้อมกับพลังที่จะทำลายทุกสิ่งที่อยู่ในสายตาของเขา เขาเรียกพลังนี้ว่า [หมัดระเบิดพยัคฆ์]
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! อ่อนแอ พวกเจ้ามันอ่อนแอเกินไปแล้ว!”
ไทกริสระเบิดเสียงหัวเราะด้วยความตื่นเต้น
“ข้าชื่อไทกริส! ข้าคือเผด็จการที่จะสังหารพวกเจ้าทั้งหมด!”
*************************************************************************
[ฝรั่งเศส, ปารีส]
‘โดโลเรน’ เดินผ่านปารีสในขณะที่ผิวปากและฮัมเพลง เสียงของเธอช่างงดงามและน่าหลงใหลเหมือนนกไนติงเกล
“พวกเธอจะถูกชุบชีวิตหลังจากพักผ่อนไปสักพัก….”
เสียงของเธอไหลไปที่หูของพลเรือนทำลายสมองของพวกเขา พลเรือน
ผู้ตายที่ตายไปก็ฟื้นคืนชีพในฐานะซอมบี้ที่ทำตามเธอทุกคำสั่ง
“ศพของพวกเจ้าจะถูกชุบชีวิต….”
ซอมบี้กัดมนุษย์คนอื่น เมื่อเห็นอย่างนี้ โดโลเรนก็ยิ้มออกมา
“ผู้คนที่เรียกร้องหาเจ้าจะนำเจ้าไปสู่ชีวิตอมตะ…!”
ฮีโร่ของปารีสมาเพื่อรับมือกับสถานการณ์ แต่พวกเขาไม่สามารถหยุดการร้องเพลงของเธอได้ จริงๆแล้วพวกเขาหลงใหลในเสียงของเธอและกลายเป็นซอมบี้ที่แข็งแกร่งกว่าปกติ การร้องเพลงของ โดโลเรน ดำเนินต่อไปจนกระทั่งความตายคืบคลานไปทั้งเมือง
*************************************************************************
[อังกฤษ, ลอนดอน]
‘โทจิ’ มาถึงลอนดอน เขาดูไม่ต่างไปจากมนุษย์นอกเหนือจากมือทั้งสองของเขาซึ่งทำจากหิน ตรงหน้าเขาคือพระราชวังบักกิ้งแฮม
ทำลายพระราชวังบักกิ้งแฮมและฆ่าเรเชล นั่นคือสิ่งที่กษัตริย์ต้องการ
โทจิได้รับคำสั่งพิเศษจากแลนแคสเตอร์ หน้าที่ของเขาคือทำลาย
พระราชวังบักกิ้งแฮมและราชวงศ์อังกฤษ
“นี่มันคือ ราชวังบักกิ้งแฮม”
ขณะที่เขาเดิน เสียงสั่นสะเทือนจากพื้นดินแปลกๆก็ดังขึ้นทุกย่างก้าว
“หยุด-”
“ใครกั-“
โทจิฆ่าทุกคนที่ยืนขวางทางเขา ไม่มีใครสามารถพูดอะไรได้มากกว่า
2 คำต่อหน้าเขา โทจิฆ่ามนุษย์อย่างง่ายดายเพียงแค่เหวี่ยงหมัดของเขาเท่านั้น
“… .”
แต่ไม่ช้าเขาก็ถูกบังคับให้หยุดใกล้ทางเข้าของพระราชวังบักกิ้งแฮม หมาป่าตัวใหญ่ขวางทางเขาเอาไว้
“ฮะ?”
โทจิเงยหัวของเขาขึ้นมา หมาป่าแต่มันเป็นตัวใหญ่เกินกว่าที่จะเทียบกับหมาป่าที่เขารู้จัก
“…แก. ตาย.”
แต่ความอยากรู้ของเขาใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาที โทจิเหวี่ยงกำปั้นของเขาอีกครั้ง แผ่นดินพุ่งออกไปเหมือนแส้แล้วลอยไปหาหมาป่า
กร๊อบ-!
อย่างไรก็ตามหมาป่าบดขยี้หินด้วยฟันของมัน
“…หา?”
ดวงตาของโทจิเบิกกว้าง 3 วินาทีหลังจากนั้นเขาก็พูดออกมา
“แกไม่ใช่สัตว์เหรอ?”
โกรกกกกก
หมาป่ายิ้มเยาะ หมาป่าตัวนี้ชื่อ เฟนรีน ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตแรกที่
อีเวนเดล สร้างขึ้นมาความแข็งแกร่งของมันเป็นของจริง
“ข้าเข้าใจแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า.”
โทจิพยักหน้า แม้ว่าเขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ไม่ได้ตอบสนองแตกต่างกัน เขาเหวี่ยงกำปั้นอีกครั้ง รอยแตกปรากฏขึ้นและเกิดการระเบิดครั้งใหญ่ในขณะเดียวกันก็เกิดรอยแยกขนาดใหญ่
– ตู้มมมมมมมมมมมม
แผ่ดินแยกเป็น 2 ส่วน แต่หมาป่าใช้ดินที่แตกเป็นชิ้นเพื่อตั้งหลักในการหลบหลีก
โทจิไม่นิ่งเฉย เขาถ่ายทอดเจตจำนงของเขาไปยังผืนดินที่หมาป่าก้าวไปมา
จากนั้นมีบางสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ร่างเดิมของโทจิก็ร่วงลงไปในดินและ
ชิ้นส่วนของแผ่นดินที่หมาป่ากำลังยืนอยู่ก็กลายร่างเป็นโทจิพร้อมคว้าหลังของมันเอาไว้
“ข้าโทจิ แผ่นดินก็คือข้าและข้าก็คือแผ่นดิน”
โทจิยิ้มและหักหลังหมาป่าทันที
“กร๊อบ”