ตอนที่ 684 ไม่ใส่ใจฐานะ
ฟู่เย่ว์อี้มาหาเขาเมื่อฤดูหนาวปีที่แล้ว ทันทีที่เห็นฟู่เย่ว์อี้เขาประหลาดใจมาก นางเป็นผู้มีพระคุณต่อเขา การรับนางไว้ในจวนตระกูลกู้จึงเป็นไปอย่างราบรื่น
เมื่อได้ใกล้ชิดกันนานเข้า ทั้งสองก็เกิดความรักต่อกัน กู้จื่อหยวนไม่มีเงาของซูจิ่วซืออยู่ในใจแล้ว ในหัวใจของเขาเต็มไปด้วยฟู่เย่ว์อี้ที่อยู่เบื้องหน้า
“จื่อหย่วน ดื่มชาโสมก่อน เพิ่งต้มเสร็จ รีบดื่มตอนที่ยังร้อน”
ฟู่เย่ว์อี้ก้มตัว วางชาโสมลงบนโต๊ะ กู้จื่อหยวนยื่นมือไปจับมือฟู่เย่ว์อี้ “เรื่องนี้ให้คนรับใช้ทำก็ได้ เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเอง”
“ข้าไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว”
“อีกไม่กี่วันข้าจะทูลฝ่าพระบาทเรื่องแต่งงานกับเจ้า ให้ฝ่าพระบาทพระราชทานการแต่งงาน” กู้จื่อหยวนมองหน้าฟู่เย่ว์อี้ เวลานี้เขาอยากแต่งงานกับฟู่เย่ว์อี้จริงๆ
ฟู่เย่ว์อี้สั่นหัว “จื่อหย่วน อย่าทูลเรื่องนี้ต่อฝ่าพระบาทเด็ดขาด ข้าเป็นคนแคว้นเจียง ท่านพ่อเป็นกบฏ ข้ายังเป็นภรรยาของเฟิงเย่ว์ ฝ่าพระบาทไม่ยอมให้เจ้าแต่งงานกับข้าแน่ ข้ามีที่พักพิงแค่นี้ก็พอใจแล้ว”
“ข้ามอบฐานะให้เจ้า”
“ข้าไม่ใส่ใจ”
ฟู่เย่ว์อี้ไม่ใช่ไม่ใส่ใจฐานะ แต่ไม่ใส่ใจฐานะภรรยาของกู้จื่อหยวน
นางรู้ดีว่าตนไม่ได้รักกู้จื่อหยวน กู้จื่อหยวนดีต่อนางมาก เวลานี้นางต้องการที่พักพิง นี่เป็นเหตุผลที่นางอยู่กับเขา ในเมื่อเพียงแต่ต้องการอยู่อย่างสงบ ฐานะสำหรับนางจึงไม่ในเรื่องสำคัญ ความเป็นฮูหยินกู้กลับกลายเป็นภาระ
“อย่างนี้ทำให้เจ้าลำบากใจ” กู้จื่อหยวนเริ่มรู้สึกผิด เขาอยากแต่งงานกับนางจริงๆ พ่อแม่ญาติพี่น้องของทั้งสองฝ่ายไม่อาจจัดการแต่งงานให้เขาได้ เรื่องนี้จึงต้องให้เฟิ่งอวิ๋นหล่างช่วย ให้พระองค์พระราชทานการแต่งงานให้เขา
“ผ่านเรื่องราวมามากมาย ข้าเห็นปรุโปร่งแล้ว จื่อหย่วน ขอแต่ให้เจ้าเข้าใจข้าก็พอ เรื่องอื่นข้าไม่ใส่ใจ เดิมทีข้าก็เป็นคนที่จะตายอยู่แล้ว”
“วันนี้ข้าเข้าวัง ได้ยินฝ่าพระบาทตรัสเป็นนัยว่าต้องการให้องค์หญิงสามแต่งงานกับข้า องค์หญิงผู้เย่อหยิ่งเอาแต่ใจตัวเองอย่างนั้นข้าไม่กล้ารับ เย่ว์อี้ เจ้าลองหาทางให้องค์หญิงสามไปอยู่จวนอันผิงโหว ฐานะของซูเหิงเวลานี้ เหมาะสมกับองค์หญิงสามมากกว่า”
ฟู่เย่ว์อี้ยิ้มอย่างร่าเริง “ข้าจะลองดู ใช้วิธีง่ายๆ ก็ได้แล้ว”
“วิธีอะไร”
“ให้องค์หญิงสามกลายเป็นคนของซูเหิง การแต่งงานก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้”
กู้จื่อหยวนยกชาโสมขึ้นดื่ม พยักหน้า “เป็นแผนการที่ดี ไม่รู้ว่าเฉี่ยวฉินจะรับมือกับองค์หญิงสามได้หรือไม่”
“ถ้าองค์หญิงสามแต่งเข้าจวนอันผิงโหวจริงๆ ซูเหิงก็คงไม่รักนาง หัวใจของซูเหิงอยู่ที่ไหน คนนั้นก็ชนะ เรื่องนี้เฉี่ยวฉินชนะองค์หญิงสามแน่นอน”
เฉี่ยวฉินเป็นคนที่กู้จื่อหยวนส่งไปจวนอันผิงโหว แผนการนี้ตอนแรกฟู่เย่ว์อี้เป็นคนเสนอ
หลังจากกลับมาแล้ว กู้จื่อหยวนก็ไปตามหาเฉี่ยวฉินในหอคณิกา ให้นางพบซูเหิงโดยบังเอิญ ในที่สุดซูเหิงก็พานางไปอยู่ที่จวนอันผิงโหว ว่ากันว่าซูเหิงรักนางมาก
เขาอยากอาศัยเฉี่ยวฉินทำลายซูเหิง นึกไม่ถึงว่าจะพบกับฟู่เย่ว์อี้
เวลานี้ทั่วจิงเฉิง คุณชายที่อายุเหมาะสมกับองค์หญิงสามมีไม่มาก เหลือแต่เขากับซูเหิงซึ่งโดดเด่นที่สุด เขาไม่อยากแต่งงานกับองค์หญิงสาม จึงคิดจะผลักนางให้ซูเหิง ถ้าองค์หญิงสามเกิดอะไรขึ้น ต้องเป็นความรับผิดชอบของซูเหิง
“เจ้าพูดถูก ซูจิ่วซือกับองค์หญิงสามมีความแค้นต่อกันอย่างล้ำลึก ซูเหิงไม่มีวันชอบองค์หญิงสามแน่
จวนอันผิงโหวอยากอยู่อย่างสงบไม่ใช่ง่ายๆ พวกเขาทำลายตระกูลกู้ ข้าไม่สามารถให้ซูจิ่วซือมาชดใช้ ก็ต้องให้ซูเหิงน้องชายของนางมาชดใช้แทน”
“จื่อหย่วน เจ้าจำเป็นต้องเป็นศัตรูกับจวนอันผิงโหวหรือ”
ตอนที่ 685 กลับแคว้นเว่ย
“ตั้งแต่แรกพวกเขาก็ทำเกินไป ทำให้จวนตระกูลกู้เป็นอย่างทุกวันนี้ หนี้ครั้งนี้ ข้าลืมไม่ได้”
แม้กู้จื่อหยวนจะกลับมาแคว้นเจียงหลายเดือนแล้ว แต่ความแค้นในใจยังไม่ลดลง กลับทวีขึ้นทุกวัน
เมื่อเห็นจวนอันผิงโหวอยู่เหนือจวนตระกูลกู้ สมองของเขาก็เกิดความคิดอย่างรุนแรง เขาต้องกำจัดจวนอันผิงโหว ต้องให้ซูจิ่วซือได้ลิ้มรสความเจ็บปวด
เวลานี้ฟู่เย่ว์อี้ไม่มีความคิดที่จะเป็นศัตรูกับซูจิ่วซือ เพราะจะเกิดความเสียหายทั้งสองฝ่าย
กู้จื่อหยวนดึงดันเหลือเกิน นางลองเตือนกู้จื่อหยวนหลายครั้ง แต่เขาไม่ยอมพูดถึงเรื่องนี้
นางนึกไม่ถึงว่าความแค้นที่กู้จื่อหยวนมีต่อซูจิ่วซือจะล้ำลึกปานนี้
ยังดีที่ซูจิ่วซืออยู่ที่เคว้นเจียง ไม่อาจจัดการเรื่องราวทางนี้ได้ ฟู่เย่ว์อี้อยู่แคว้นเว่ยยังมีภารกิจสำคัญที่ต้องทำ ซิ่นอ๋องเขียนจดหมายถึงนาง แม้นางเผาแล้ว แต่เนื้อหาจดหมายกลับประทับอยู่ในสมองของนางอย่างชัดเจน
นิสัยดื้อรั้นของกู้จื่อหยวน ทำให้นางรู้สึกว่าเขาคงทำอะไรไม่สำเร็จ สภาพอย่างนี้ นางไม่มีวันแต่งงานกับกู้จื่อหยวนแน่ ถ้านางเป็นฮูหยินกู้ คงไม่สามารถออกจากจวนตระกูลกู้ได้อย่างปลอดภัย เวลานี้นางคิดแต่จะหาที่พักพิง
ว่าไปแล้ว นางยังอยากใช้กู้จื่อหยวนให้เป็นประโยชน์
แม้กู้จื่อหยวนจะเอาใจใส่นางมาก แต่นางไม่มีวันชอบกู้จื่อหยวนเพราะความเอาใจใส่ของเขา นางมีเฟิงเย่ว์กับเฟิงเชียน ชีวิตนี้นางไม่คิดจะรักชายอื่น
“จื่อหยวน ข้ากลัวเจ้าจะเอาตัวเข้าไปพัวพัน”
“ซูเหิงไม่ใช่คู่ต่อกรของเรา ซูจิ่วซือก็อยู่ไกลถึงแคว้นเจียง และเป็นฮองเฮาแคว้นเจียง ข้าทำอะไรนางไม่ได้ ถ้าเช่นนั้นก็ให้ซูเหิงรับโทษแทนนาง”
ฟู่เย่ว์อี้ไม่พูดอะไรอีก นางกับเขารับมือกับซูเหิงไม่ใช่เรื่องยาก นางเพียงแต่ไม่อยากปะทะกับซูจิ่วซือ
เวลานี้นางนึกไม่ถึงว่าจู่ๆ ซูจิ่วซือจะกลับแคว้นเว่ย
ฟู่เฉินหรงมีพระราชสาส์นถึงเฟิ่งอวิ๋นหล่าง เรื่องซูจิ่วซือเกลับไปเยี่ยมญาติที่แคว้นเว่ย ขอให้เฟิ่งอวิ๋นหล่างให้การต้อนรับซูจิ่วซือ เฟิ่งอวิ๋นหล่างคาดไม่ถึงว่าซูจิ่วซือจะกลับแคว้นเว่ยกระทันหัน และมีพระราชสาส์นตอบรับด้วยความยินดี
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น ซูจิ่วซือก็มาถึงจิงเฉิงอย่างราบรื่น
ตลอดทาง ฟู่เฉินหรงให้องครักษ์จำนวนมากถวายการคุ้มครองซูจิ่วซืออย่างลับๆ นางจึงเดินทางอย่างปลอดภัย
วันที่ซูจิ่วซือมาถึงจิงเฉิง ซูเหิงนำทุกคนในจวนอันผิงโหวมารอต้อนรับที่หน้าประตูจวนอยู่ก่อนแล้ว พอเห็นรถม้าของซูจิ่วซือ ซูเหิงก็ก้าวเข้าไปหา สีหน้าดีใจอย่างปิดไม่อยู่
ซูจิ่วซือเปิดม่าน พอเห็นซูเหิง ก็ยิ้ม
ซูเหิงยื่นมือไปประคองซูจิ่วซือลงจากรถม้า ซูเหิงสวมเสื้อคลุมสีกรม ท่าทางหนักแน่นกว่าเดิมมาก ไม่ใจร้อนอย่างแต่ก่อน พอได้รับตำแหน่งอันผิงโหวซูเหิงก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก
จื่อหลานอยู่ข้างหลังซูเหิง พอเห็นซูจิ่วซือ น้ำตาก็ไหล นางได้ยินว่าซูจิ่วซือกลับมา ก็ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับหลายวัน
ซูจิ่วซือพยักหน้าให้จื่อหลาน นางอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
เผยปิงปิงเพิ่งพบซูเหิงเป็นครั้งแรก เห็นเขาหน้าตาหล่อเหลา นางเดินไปหาซูจิ่วซือ พูดยิ้มๆ “จิ่วซือ น้องชายเจ้าหรือ หน้าตาดีจริงๆ ”
“พี่ นางเป็น…”
“นางเป็นฮูหยินของหลียวนชื่อเผยปิงปิง เป็นพี่สะใภ้ของเจ้า”
พอได้ยินว่าเป็นภรรยาของกู้หลียวน ซูเหิงก็ไม่กระตือรือร้น ไม่รู้ทำไมกู้หลียวนตามมาที่นี่ ควรกลับไปที่จวนตระกูลกู้