TQF:บทที่ 566 เตรียมเลื่อนขั้น (1)

 

พูดจบหยูเฮงน้อยก็หายตัวไป ไม่ได้สนใจ 3 คนนี้อีก

 

ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็คือคนบริสุทธิ์ ต่อให้ไม่อยากให้เรื่องที่ตัวเองฆ่าคนของสำนักมารหลุดออกไป นางก็ฆ่าคนบริสุทธิ์ไม่ลงอยู่ดี จึงได้แต่ปล่อยพวกเขาไป

 

ขณะเดียวกันก็เชื่อว่าพวกเขาถือว่าผูกความแค้นกับสำนักมารแล้ว ไม่มีทางเปิดโปงพวกนางแน่ นี่ก็เป็น 1 ในเหตุผลที่หยูเฮงน้อยวางใจ

 

หลังจากที่หยูเฮงน้อยหายไป 3 คนที่ยังยืนมองหน้ากันอยู่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ไปหรือไม่ไป

 

“พี่เกา พวกเรา….” โจวไห่หยันที่อายุค่อนข้างน้อยถามขึ้น

 

ตู้จินเฟยก็มองเขาอยู่เช่นกัน พวกเขาชินแล้วกับการที่ให้เกาชิงหยางเป็นคนตัดสินใจ ทั้ง 2 มองเขาอย่างเฝ้ารอ

 

เนิ่นนาน เกาชิงหยางเม้มปาก มองไปยังสมบัติมากมายในหุบเขา เขาเข้าใจความหมายของสหายทั้ง 2 ดี ได้แต่ถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้ “พลังวิญญาณที่นี่หนาแน่นกว่าข้างนอก ถ้าอย่างนั้นเราฝึกฝนที่นี่ก่อน อาจจะเกิดการบรรลุขึ้น”

 

“ได้”

 

ตู้จินเฟยและโจวไห่หยันชะงักเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า บางทีในใจของพวกเขายังมีความคาดหวังอยู่

 

ทั้ง 3 หาที่โล่งๆก่อนจะนั่งขัดสมาธิลงกับพื้นหญ้าและทำสมาธิ ราวกับไม่รับรู้อะไรกับข้างในหุบเขาอีก

 

การกระทำของพวกเขาอยู่ภายใต้การเฝ้ามองจากเฉิงเสี่ยวเสี่ยวทั้งหมด แม้แต่บทสนทนาระหว่างหยูเฮงน้อยและพวกเขานางก็ได้ยินอย่างชัดเจน ถือว่ารู้ที่มาที่ไปของคนพวกนี้แล้วบ้าง

 

เห็นพวกเขาไม่ได้จากไปก็ถือว่าอยู่ในความคาดหมาย ไม่ว่าจะเป็นใครก็คงไม่ยอมจากไปโดยดี ส่วนเรื่องที่พวกเขาไม่ได้เข้ามาหาสมบัติในหุบเขาเลยถือว่าอยู่เหนือความคาดหมาย

 

ไม่ว่าอย่างไร ของในหุบเขานี้ก็ไม่มีเจ้าของ ไม่ว่าจะเป็นผู้ใด เมื่อได้เห็นและมีความสามารถพอที่จะเอามาได้ก็ถือว่าเป็นของคนๆนั้นได้ อย่างน้อยๆเฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่กีดกันแน่ ยิ่งเรื่องฆ่าคนเพื่อปล้นทรัพย์ยิ่งทำไม่ลงใหญ่

 

สิ่งที่พวกเขาทำอยู่เฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็พอเดาออก พวกเขารอให้พวกตัวเองออกไปก่อนแล้วค่อยหาดูว่ามีสมบัติอะไรตกหล่นมั้ย ต้องยอมรับว่านางรู้สึกถูกใจในนิสัยของพวกเขาอยู่บ้าง ขณะเดียวกันก็ยอมรับในคนพวกนี้

 

แน่นอนว่ามีหนูล่าสมบัติอยู่ อย่าว่าแต่สมบัติที่ตกหล่นเลย แม้แต่ขนเส้นเดียวก็คงไม่เหลือทิ้งไว้

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวตั้งสมาธิกับการเก็บสมบัติอีกครั้ง

 

ผ่านไป 2 วันพวกนางถึงได้กวาดล้างทั้งข้างในข้างนอกของหุบเขานี้จนหมด สมบัติที่อยู่ในแหวนมิติมากพอที่จะทำให้หยูเฮงน้อยยิ้มออกมาด้วยความเบิกบาน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าครั้งนี้มิติน่าจะเลื่อนได้อีกหลายสิบขั้น

 

“เสี่ยวเสี่ยว ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธ 3 คนนั้นยังอยู่อยู่เลย จะทำอย่างไรดี” ฟางซูหยุนทอดสายตาไปยังทั้ง 3 คนที่ยังอยู่ข้างล่างเนิน มีความสงสารอยู่ในแววตา

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเลิกคิ้วเบาๆ “ถึงแม้พวกเขาจะพลาดโอกาสไป แต่นิสัยไม่เลวเท่าไหร่ วิทยายุทธของพวกเขาไม่สูงนัก แต่ก็ไม่ได้ต่ำมาก สร้างสัมพันธ์ไมตรีไว้ก็ไม่แย่”

 

“ได้ข่าวว่าพวกเขาเป็นคนของกลุ่มทหารรับจ้าง” ฟางซูหยุนเอ่ยถาม

 

“ใช่แล้วท่านย่า”

 

“ฮูหยินฟาง กลุ่มทหารรับจ้างที่เก่งที่สุดมีกี่คนเหรอ” หยูเฮงน้อยถามด้วยความอยากรู้

 

นางหวั่นไหวนิดหน่อยซึ่งเฉิงเสี่ยวเสี่ยวสัมผัสได้ทันที จึงตกอยู่ในภวังค์ความคิดบางอย่าง

 

ฟางซูหยุนยิ้มเมื่อได้ฟังคำถามของนาง “กลุ่มทหารรับจ้างก็แบ่งระดับเช่นกัน มีทั้งหมด 5 ระดับด้วยกัน ระดับ 5 คือระดับปลายแถว ขอแค่มีครบ 10 ก็สามารถก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 5 ได้แล้ว แต่อย่างแย่ที่สุดหัวหน้ากลุ่มก็ต้องมีวิทยายุทธระดับจักพรรดิ์อมตะ นี่คือกติการของสมาคมทหารรับจ้าง”

 

พูดมาถึงตรงนี้ ฟางซูหยุนหยุดไปนิดนึงเพื่อเรียบเรียงคำ ก่อนจะกล่าวต่อ “สำหรับผืนดินฉางไห่กลุ่มทหารรับจ้างเป็นอิทธิพลที่ขาดไม่ได้เลย โดยเฉพาะกับเหล่าผู้ฝึกฝนวิทยายุทธที่ไม่มีพรสวรรค์พอจะเข้าสำนักแล้ว การมีอยู่ของมันสำคัญมากๆ เท่ากับเป็นบ้าน เป็นรากของพวกเขาเลยก็ว่าได้ พอๆกับกลุ่มคนไร้สำนัก แต่เงื่อนไขของกลุ่มคนไร้สำนักจะสูงกว่าหน่อย ส่วนกลุ่มทหารรับจ้างไม่มีเงื่อนไข ขอแค่หัวหน้ากลุ่มยอมรับเจ้าไว้ ไม่ว่าจะเป็นวิทยายุทธระดับไหนก็เข้าได้”

 

“ด้วยเหตุนี้กลุ่มทหารรับจ้างจึงแบ่งระดับ กลุ่มทหารรับจ้างของ 3 คนข้างล่างนั่นมีแค่ 20 กว่าคนเท่านั้น หัวหน้ากลุ่มก็แค่จักพรรดิ์อมตะตอนต้น ตราของกลุ่มพวกเขาจึงเป็นแค่ของประดิษฐ์เท่านั้น ไม่มีแม้แต่ดาวเดียว”

 

“ฮูหยินฟาง กลุ่มทหารรับจ้างมีตราด้วยหรือ ดาวอะไร หมายความว่าอย่างไร แล้วสื่อถึงอะไร” หยูเฮงน้อยถามต่อ

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวข้างๆก็เริ่มตั้งใจฟัง 2 สามีภรรยาโม่อู๋เซอและผู้เฒ่าหยิงก็เดินมารวมตัว

 

“ทุกกลุ่มทหารรับจ้างจะมีตราของตัวเอง เพราะตรานั้นสลักชื่อและสัญลักษณ์ของกลุ่มไว้ อย่างเช่นตราของกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 5 เป็นของประดิษฐ์ จำนวนสมาชิกอยู่ที่ 10-100 คน ตราของกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 4 เป็นของประดิษฐ์ทองแดง จำนวนสมาชิกอยู่ที่ 50-200 คน ตราของกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 3 เป็นของประดิษฐ์เงิน และมีดาวประดับอยู่ 1 ดวง มันเป็นเครื่องหมายเกียรติยศของกลุ่ม จำนวนสมาชิกอย่างน้อยๆก็อยู่ที่ 100-300 คน ตราของกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 2 เป็นของประดิษฐ์ทอง มีดาวประดับอยู่ 3 ดวง สมาชิกกลุ่มอย่างน้อยๆก็มี 300-500 คน ตราของกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 1 เป็นของประดิษฐ์หินหยกสีม่วง มีดาวประดับอยู่ 5 ดวง จำนวนสมาชิกอยู่ที่ 500-1,000 คน นี่คือกติกาขั้นพื้นฐาน”