1915 vs 1916 โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1915
หญิงสาวคนนั้นฟังคำพูดของฉินมั่วจนจบพลันหน้าซีด แต่เธอยังฝืนหัวเราะหยัน “แกมีหลักฐานอะไรมายืนยันว่าฉันฆ่าคน ตลกแล้ว ฉันอยู่ตรงนี้มาตลอด”
“หลักฐานก็อยู่ในมือเธอนั่นไง” ฉินมั่วหลุบตาลง แววตาแข็งกระด้าง “ตอนนี้เทคโนโลยีออกจะทันสมัย การจะพิสูจน์คราบเลือดบนมือเธอที่ถึงแม้จะเหลือแค่นิดเดียวก็ยังทำได้นะ”
หญิงสาวคนนั้นพยายามดิ้นรนอย่างไม่ยอมแพ้ เธออุตส่าห์ทำอย่างลับตาคน ไม่น่าจะมีคนรู้
ผู้กำกับหวงเป็นตำรวจผู้มีประสบการณ์โชกโชน แค่เห็นสีหน้าก็รู้ว่าอีกฝ่ายมีพิรุธ จึงให้เจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบนำตัวไป แล้วหันกลับมาถามฉินมั่วอย่างประหลาดใจ “รู้ได้ยังไงว่าคนร้ายเป็นผู้หญิง”
“คนที่วางแผนฆ่าคนได้แบบนี้ แสดงให้เห็นว่าคนฆ่าเป็นคนที่ทำให้คนอื่นหมดความระแวงได้ง่ายๆ ฉะนั้นคนฆ่าจะต้องเป็นผู้หญิงแน่นอน” ฉินมั่วพูดอย่างเรียบเรื่อย หันหน้าไปรับกาแฟที่สั่งให้คนเตรียมให้ กิริยาท่าทางเป็นคุณชาย
ผู้กำกับหวงเจ็บใจ “ฉันเข้าใจแล้ว ตอนนี้มีคนที่เพิ่งจบจากโรงเรียนตำรวจมา นายก็ลองเปิดคอร์สสอนพวกเขาหน่อยสิ”
“คุณอาหวง” ฉินมั่วดื่มกาแฟอึกหนึ่ง “ผมราคาแพงนะครับ นอกเสียจากว่าทางคุณอามีคดีที่ผมสนใจ”
ผู้กำกับหวงหัวเราะ “ฉันต้องมีอยู่แล้ว ฟังให้ดีนะ ช่วยดูแลคนจบใหม่ครึ่งเดือน แล้วฉันจะเสนอชื่อให้นายไปดูคดีสากล ไม่งั้นฉันจะให้คนอื่นไป”
ฉินมั่วนัยน์ตาวาววับ “สามวัน”
“นายเล่นลดจากครึ่งเดือนเป็นสามวันเลยเรอะ” ผู้กำกับอยากด่ากราด!
ฉินมั่วเลิกคิ้ว มือยังคงถือแก้วกาแฟอยู่ “วันเดียว”
ผู้กำกับกัดฟัน “สามวันก็สามวันวะ!”
ฉินมั่วได้ยินเช่นนั้นก็โยนแก้วกาแฟที่ดื่มจนหมดลงถังขยะ เอ่ยเสียงเรียบว่า “ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ แต่คุณอาหวงเล่นใช้อำนาจในการงานมาข่มขู่ลูกน้องแบบนี้ ผมคงต้องรายงานให้ทางสถานีตำรวจทราบนะครับ”
ผู้กำกับหวงพูดไม่ออก อยากต่อยคนจริงโว้ย!
เมื่อมีชื่อเสียงตั้งแต่อายุยังน้อย ย่อมทำให้คนเหม็นขี้หน้า กระทั่งเวลาอธิบายคดีก็ยังทำให้คนขัดใจ เพราะฝ่ายนั้นยังเป็นแค่เด็กมัธยมปลาย ทว่าอาศัยเพียงการวิเคราะห์รูปคดีและความสามารถในการประเมินระดับเทพ รวมถึงการประเมินความคิดของผู้ร้าย ก็ทำให้คนรู้ซึ้งถึงหลักการที่ว่าพวกมีพรสวรรค์ติดตัวมาย่อมมีความหยิ่งทระนง
สามวัน…ฉินมั่วอธิบายรูปคดีนี้ถึงสามวันเต็ม ในวันที่สี่ เขาสวมเครื่องแบบนักเรียนมัธยมปลาย นั่งเครื่องบินไปยัง The Fifth Avenue
จะทำยังไงได้ อีกยี่สิบกว่าวันก็ต้องสอบเขามหาวิทยาลัยแล้ว อย่างไรเขาก็ยังเป็นแค่นักเรียน แต่ถึงอย่างนั้นรูปร่างหน้าตาเขากลับดึงดูสายตาผู้คน ส่งผลให้แอร์โฮสเตสเดินผ่านเขาหลายครั้ง เพราะมีน้อยคนที่จะสวมชุดนักเรียนนั่งเฟิร์สคลาส
ฉินมั่วเร่งเดินทางขนาดนี้ เพราะเขาเห็นแฟ้มคดีจากผู้กำกับหวง ในขณะเดียวกันทางฝั่ง The Fifth Avenue เองก็ตรวจดูประวัติเขา รู้ว่าเขาเคยไขคดีในประเทศมาก่อน และรู้ดีด้วยว่าเขาจบจากที่ไหน ยิ่งเข้าใจด้วยว่าทำไมเขาถึงสนใจคดีนี้ ดังนั้นจึงเตรียมแฟ้มมาอย่างรัดกุม
ผู้ร้ายสากล: Z
เพศ: ไม่แน่ชัด
กรุ๊ปเลือด : ไม่แน่ชัด
อายุ: ไม่แน่ชัด
สัญชาติ: ไม่แน่ชัด
หนึ่งเดียวที่ระบุไว้คือความสามารถของอีกฝ่ายในการใช้อินเทอร์เน็ตโจมตีอย่างหนักหน่วง ไม่มีทิ้งร่องรอย ทั้งยังมีคอมเมนต์ทิ้งท้ายไว้ว่า “เขาต้องเป็นนักมายากลแน่ เพราะมีแต่นักมายากลที่ทำอะไรได้อย่างไร้ร่องรอย!”
……………………………………………….
ตอนที่ 1916
Z ตัวละครจากหนังภาพยนตร์
นับว่าเป็นแฟ้มคดีที่ไร้คุณค่าเป็นอย่างยิ่ง นอกจากฉายาแล้วก็ไม่มีข้อมูลอื่นอีกเลย แต่สำหรับฉินมั่วแล้วเขาสนใจมาก ไม่สิ อาจเรียกได้ว่านอกจากสนใจแล้ว ยังมีสิ่งอื่นที่มองไม่ออกแฝงอยู่ในความรู้สึกเขาด้วย
เมื่อได้มาเยือนต่างประเทศอีกครั้ง สีหน้าของฉินมั่วดูไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก แววตายังคงเรียบเฉย แต่เมื่อจับฮู้กันภัยที่สวมบนคอก็จะเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เหมือนลึกซึ้ง เหมือนหนักอึ้ง เป็นแววตาที่มักแสดงออกมาในเวลาที่คิดถึงคนคนหนึ่ง
ที่นี่อยู่ใกล้ลอสแอนเจลิสมาก และยังอยู่ใกล้กับสถานที่ที่เขาเคยพักด้วยเช่นกัน เมื่อฉินมั่วลงจากเครื่องบิน มีชายผมทองคิ้วหนากำลังโบกมือทั้งสอง “เฮ้ ทางนี้ ทางนี้!”
ฉินมั่วหันไปมอง ซุกมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกงพลางเดินไปหา
ชายผมทองยื่นมือออกมาทักทายตามสไตล์คนต่างชาติ “ผมชื่ออีริก คุณคือฉินใช่ไหม? ถ้าไม่ใช่คนจากฝั่งของพวกคุณบอกผมว่าคุณยังเป็นนักเรียนอยู่ ผมก็คงนึกไม่ถึง พระเจ้า คุณเก่งมากเลยทีเดียว ผมเคยเห็นคดีที่ผ่านมือคุณแล้ว แต่ละคดีน่าตะลึงมาก สมองคุณบรรจุอะไรเอาไว้เนี่ย อุ๊บ ขอโทษด้วย ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมหมายความว่า คณสามารถจำลองสถานการณ์ได้เหมือนจริงมาก เหนือมนุษย์จริงๆ คุณรู้ไหมว่าคนแบบคุณน่ะ ผมเคยเห็นแค่ในหนังเท่านั้น…”
“คุณเป็นคนเขียนคำวิเคราะเรื่อง Z ใช่ไหม?” ฉินมั่วแทรกกลางขึ้นมา ก่อนท่องคำวิเคราะห์ที่ว่าครบถ้วน “เขาต้องเป็นนักมายากลแน่ เพราะมีแต่นักมายากลที่ทำอะไรได้อย่างไร้ร่องรอย!”
ชายผมทองได้ยินแล้วตาโต “คุณรู้ได้ไงว่าผมเป็นคนเขียน!”
ฉินมั่วไม่ได้ตอบ เพราะมันทายได้ง่ายมาก เขาเปลี่ยนน้ำเสียงเอ่ย “ในสายตาของคุณ Z ก็เป็นคนที่คุณเห็นแค่ในหนังเหมือนกันใช่ไหม?”
“ใช่!” ชายผมทองตอบด้วยสีหน้าจริงจัง จมูกเขาโด่งมาก “ฉิน ตั้งแต่ Z ปรากฏตัวก็จับผู้ร้ายมาส่งเราถึงหน้าประตูได้ ตอนแรกก็ดีหรอก เพราะมีคนช่วยเราไขคดี แต่พอนานไปมันกระทบต่อความน่าเชื่อถือของเรา ยิ่งฝ่ายนั้นมักจะลงมือในพื้นที่สีเทา ซึ่งเป็นพื้นที่ที่เชื่อมต่อระหว่างโลกถูกกฎหมายกับโลกผิดกฎหมาย พวกเราเลยอยากจับเขามาเจรจากันหน่อย แต่! ไม่เคยจับได้เลยสักครั้ง คุณพอจะนึกภาพออกไหม มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมต้องมองดูเขาหนีไปต่อหน้าต่อตาเลยล่ะ!”
ฉินมั่วนิ่งอึ้ง “คุณเคยเห็นเขาเหรอ?”
“เอ่อ เรื่องนี้ น่าจะเคยเห็นนะ” ชายผมทองพูดด้วยความลังเล
ฉินมั่วเอ่ยเสียงเรียบ “ถึงจะไม่เห็นหน้า แต่น่าจะแยกออกว่าเป็นชายหรือหญิง”
“แน่นอน! ผมมั่นใจว่าเขาต้องเป็นผู้ชายแน่” ชายผมทองพูดมาถึงจุดที่น่าตื่นเต้นก็พูดได้เยอะขึ้น “เขาชอบสวมเสื้อกันลมสีดำ หมวกกันน็อครุ่นล่าสุด แถมยังขี่มอเตอร์ไซด์ที่เท่ที่สุดแล่นผ่านหน้าผมไป”
ฉินมั่วซึมซับข้อมูลเหล่านั้น ก่อนจะย้อนถาม “คุณรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นผู้ชาย?”
“นี่ยังไม่ชัดอีกเหรอ! รถมอเตอร์ไซด์สุดเท่ไง” ชายผมทองเน้นย้ำ
ฉินมั่วส่งเสียงรับรู้ ก่อนจะบุ้ยใบ้ให้มองด้านซ้ายมือของตัวเอง ผู้หญิงผมสีฟ้าคนหนึ่งกำลังสวมหมวกกันน็อคระหว่างที่นั่งบนมอเตอร์ไซด์ เขาว่าเสียงเรียบ “รถมอเตอร์ไซด์สุดเท่”
ชายผมทอง “…”
ดูเหมือนเขาจะสรุปเพศของ Z เร็วเกินไป!
………………………………………