ถังซีเหงื่อตก “ช่างบังเอิญเหลือเกิน” เซียวเจี่ยนบังเอิญไปเมืองหลวงเพื่อเปลี่ยนเครื่องบิน และมานั่งรอที่ห้องรับรองของสนามบินห้องเดียวกับพวกเขา นี่ก็หมายความว่าเซียวเจี่ยนจะต้องขึ้นเครื่องบินลำเดียวกันกับพวกเขาด้วยใช่ไหม!
ทันใดนั้นจู่ๆ เซียวเจี่ยนซึ่งกำลังอ่านนิตยสารอยู่ก็มองมาที่คนทั้งสอง ถังซีรีบละสายตาไปทางอื่น ทำไมเธอถึงเอาแต่มองพี่เจี่ยนอยู่ได้นะ! ตอนนี้เธอไปกระตุ้นต่อมสงสัยของเขาเข้าแล้ว!
เมื่อเห็นถังซีละสายตาไปทางอื่น เซียวเจี่ยนก็เลิกคิ้วและอ่านนิตยสารต่อไป แต่ดูเหมือนว่าจู่ๆ ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา เขาเงยหน้ามองมาที่ถังซีอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เก็บนิตยสารและเดินเข้าไปหาคนทั้งสอง
ถังซีซึ่งเอาแต่แอบมองเซียวเจี่ยน ตอนนี้รู้สึกตื่นตระหนก เธอคว้าโทรศัพท์และกัดฟันกล่าวกับเฉียวเหลียงอย่างแผ่วเบา “เขากำลังมาหาเรา! เราจะทำยังไงดี!”
ขณะที่เซียวเจี่ยนเดินเข้ามาหาถังซี เฉียวเหลียงซึ่งปลอมตัวเป็นบอดีการ์ดของถังซีก็ลุกขึ้นยืนขวางทางเซียวเจี่ยน กล่าวกับเขาอย่างเย็นชาว่า “ขออภัยครับ ท่าน มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ”
เซียวเจี่ยนมองหน้าเฉียวเหลียง กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “กรุณาอย่าเข้าใจผมในทางที่ผิด ผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดี”
เฉียวเหลียงยังคงไม่แสดงท่าทีใดๆ และไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อเขา เซียวเจี่ยนดูลำบากใจเล็กน้อย ถังซีดึงแขนเฉียวเหลียงและกล่าวเบาๆ ว่า “ไม่เป็นไร”
เฉียวเหลียงขมวดคิ้ว หลีกทางให้เซียวเจี่ยน ถังซีเงยหน้าขึ้นมองเซียวเจี่ยน ยิ้มให้เขาอย่างสุภาพ “คุณผู้ชายคะ มีอะไรที่ฉันจะช่วยคุณได้หรือเปล่า”
“ผมรู้ว่าคุณแอบมองผมอยู่” เซียวเจี่ยนจ้องหน้าถังซี “และผมก็รู้สึกด้วยว่าคุณดูเหมือนคนที่ผมรู้จัก”
“ใครเหรอคะ” ถังซีมองเขาด้วยรอยยิ้ม
“น้องสาวผม” เซียวเจี่ยนกล่าว
ถังซีตกตะลึง เฉียวเหลียงหน้านิ่ว ถังซีเลิกคิ้วพร้อมกับยิ้ม “ไม่เคยมีใครบอกว่าฉันดูเหมือนคนอื่นเลย เพิ่งจะมีคุณนี่แหละ ฉันคิดว่าอาจเป็นเพราะฉันสวยเกินไป”
เฉียวเหลียงอึ้ง “…”
เซียวเจี่ยนชะงักนิดหนึ่งแล้วยิ้ม “เอ้อ จริงเหรอครับ แต่คุณดูเหมือนน้องสาวผมจริงๆ”
ถังซีเลิกคิ้ว “คุณรู้ไหมคะ ว่าฉันเป็นใคร”
“คุณคือคุณหนูแห่งตระกูลถัง ผมต้องรู้แน่นอนสิครับว่าคุณคือใคร” เซียวเจี่ยนยิ้ม “ผมเกือบจะเข้าใจผิดคิดว่าคุณเป็นน้องสาวผม เพราะคุณสองคนคล้ายกันมาก ไม่ว่าจะเป็นนิสัยใจคอหรือบุคลิก ผมคิดว่าคุณสองคนน่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ หากคุณได้พบเธอ”
ถังซียิ้ม “ถ้าอย่างนั้นฉันหวังว่าจะได้พบน้องสาวคุณในโอกาสต่อไปนะคะ”
เซียวเจี่ยนรู้ว่าเธอกำลังบอกเป็นนัยว่าเธอไม่ต้องการคุยกับเขาอีกต่อไป เขาจึงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วถามว่า “ถ้าอย่างนั้นผมขอถามหน่อยได้ไหมครับ คุณถัง ว่าทำไมคุณถึงเอาแต่มองผมเมื่อกี้”
ถังซีชะงัก เธอไม่คิดว่าเซียวเจี่ยนจะยืนยันเอาคำตอบจากเธอ เธอยิ้มด้วยท่าทีสง่างาม มองหน้าเซียวเจี่ยน “อันที่จริงแล้ว คุณก็ดูเหมือนพี่ชายคนหนึ่งของฉันค่ะ ฉันก็เลยมองคุณอยู่เรื่อยๆ คุณทำให้ฉันนึกถึงพี่ชายของฉัน ขอโทษนะคะ ถ้าฉันรบกวนคุณ”
“ผมอยากพบพี่ชายคุณ ถ้าเป็นไปได้” เซียวเจี่ยนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ถังซีส่ายศีรษะ “ฉันเกรงว่าคุณจะไม่สามารถพบเขาได้ เขาได้จากไป… หลายปีแล้วค่ะ”
รอยยิ้มบนใบหน้าเซียวเจี่ยนนิ่งขึง ถังซีมองหน้าเขา และพยายามระงับความเศร้าใจ ขณะขอโทษเขา “ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณขุ่นเคือง…”
“ไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอโทษด้วย ที่ทำให้คุณนึกถึงความทรงจำอันน่าเศร้า” เซียวเจี่ยนกล่าวพร้อมกับมองหน้าถังซี “เสียดายที่ผมไม่มีโอกาสได้พบพี่ชายของคุณ”
ถังซียิ้มและบอกลาเขา หลังจากเซียวเจี่ยนจากไปเฉียวเหลียงก็มองหน้าถังซีและหัวเราะ ถังซีถามว่า “คุณหัวเราะทำไม”
“เมื่อกี้เซียวเจี่ยนคงไม่พอใจ” เฉียวเหลียงจ้องมองถังซีอย่างครุ่นคิด “เขาบอกว่าคุณดูเหมือนเซียวโหรว แต่คุณบอกว่าเขาดูเหมือนคนที่ตายไปแล้ว”
ถังซีขมวดคิ้วจ้องมองเขา “สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง ฉันเพิ่งรู้สึกว่าเขาดูเหมือนพี่สามของฉัน บางทีพี่สามอาจจากไปนานเกินไป ฉันเกือบลืมไปแล้วว่าเขาหล่อขนาดไหน”
“หล่อเหรอ” เฉียวเหลียงหรี่ตาลง
ถังซีมองเฉียวเหลียงซึ่งกำลังเกิดอารมณ์หึงแล้วยักไหล่อย่างอ่อนใจ “โอย เขาเป็นพี่ชายของฉัน! ละเว้นบ้างซี!”
“ก็ได้!” เฉียวเหลียงครุ่นคิดในใจว่า ถ้าเธอกล้าพูดว่าผู้ชายอื่นรูปหล่อต่อหน้าเขาอีกครั้ง เขาจะส่งผู้ชายคนนั้นไปลงนรก!
หลังจากสัญญาณเตือนดังขึ้นอีกครั้ง ถังซีก็ได้ขึ้นเครื่องบินไปเมืองหลวงในที่สุด เป็นไปตามที่เธอคาดเดา เซียวเจี่ยนขึ้นเครื่องบินลำเดียวกับพวกเขา แต่โชคดี บางทีอาจเป็นเพราะท่าทีเย็นชาของเธอ เซียวเจี่ยนเพียงแค่พยักหน้าให้เธอแล้วหลับตาลงพักผ่อน ซึ่งเป็นสิ่งที่ถังซีต้องการ
หลังจากเที่ยวบินสามชั่วโมงสิ้นสุดลง ถังซีก็รู้สึกหิวโหย แม้ว่าอาหารบนเครื่องบินจะอร่อย และตอนนี้เธอก็ทานไปเยอะมาก แต่เธอไม่อิ่มเสียทีตั้งแต่เริ่มรับประทาน เธอจึงทานของหวานไปอีกสองส่วน และยังหิวอยู่ เธอแอบตัดสินใจว่าเธอต้องหาอะไรอร่อยๆ ทานหลังจากลงจากเครื่องบิน
ทันทีที่ลงจากเครื่องบินเธอก็หนาวสั่น เธอหดคอลง อยากซุกอยู่ในอ้อมแขนเฉียวเหลียง แล้วเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าเฉียวเหลียงไม่ใช่แฟนเธอ ตอนนี้เขาเป็นบอดีการ์ด เธอจึงล้มเลิกความคิด เมื่อเห็นเธอตัวสั่นด้วยความหนาวเย็น เฉียวเหลียงก็คลุมร่างเธอด้วยเสื้อคลุมที่เขาเตรียมมาให้เธออย่างรอบคอบ ถังซีหันกลับไปมอง เขาจึงกล่าวอย่างใจเย็น “ผมรู้ว่ายังไงคุณก็ต้องการเสื้อนี้”
ถังซียิ้ม กล่าวลาเซียวเจี่ยนแล้วเดินต่อไป เมื่อทั้งสองขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ถังซีก็เรียก 008 ขอให้เขาแสดงคะแนนประสบการณ์ปัจจุบันให้เธอดู
[ระบบแจ้งเตือนค่อนข้างด่วน : โฮสต์ คุณต้องการตรวจสอบคะแนนประสบการณ์ของคุณใช่หรือไม่]
ถังซีคลิก ‘ใช่’
ข้อมูลระบบ : คะแนนประสบการณ์ : 371/800
คะแนนการต่อสู้ :10/100
คะแนนกายภาพ : 15/100
คะแนนหน้าตา : 70/100
คะแนนรูปร่าง : 30/100
คะแนนเสน่ห์ : 45/100
คะแนนการแก้แค้น : 50/100
คะแนนความร่ำรวย : 80/100
คะแนนการสั่งสอน : 71/100
ถังซีเกือบสบถออกมาเมื่อเห็นว่าคะแนนกายภาพลดลงอีกแล้ว เธออุทานในใจ ‘นี่ล้อฉันเล่นหรือเปล่า! ทำไมคะแนนกายภาพของฉันถึงลดลงอีก! วันนี้ฉันทานเยอะมาก!’
[008 : นั่นเป็นเพราะพลังงานที่คุณใช้ไปจำเป็นต้องเติมให้เต็มด้วยอาหาร แต่เมื่อคุณบาดเจ็บร่างกายของคุณจะเสียหาย คะแนนทางกายภาพของคุณจะลดลง คุณคงไม่คิดว่าคะแนนกายภาพของคุณจะเพิ่มขึ้นได้เพียงอย่างเดียวใช่ไหม บอกเลยว่าเป็นไปไม่ได้!]
ถังซีอึ้ง “…”
นี่มันระบบสวะอะไรเนี่ย