ตอนที่ 1998 ไฟวิญญาณที่โตได้ (1)
เมื่อจนปัญญา น่าหลานเยว่ก็ยอมให้หมีสีน้ำตาลตามพวกเขาเข้าไปในบ้านอย่างไม่มีทางเลือก
ในห้องของน่าหลานเยว่มีข้าวของเครื่องใช้ไม่มากนัก นอกจากชั้นหนังสือที่เรียงเป็นแถวและโต๊ะที่เต็มไปด้วยกองหนังสือ
หมีสีน้ำตาลนั่งแปะลงบนพื้น อุ้งเท้าหน้าปุกปุยทั้งสองของมันห้อยอยู่เหนือพื้น ดวงตาสีดำแวววาวเบิกกว้างจ้องมองไปที่น่าหลานเยว่
น่าหลานเยว่ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ จึงได้แต่ปล่อยให้มันนั่งอยู่ตรงนั้น แล้วไปคุยธุระกับจวินอู๋เสียก่อน
“อันที่จริงข้าก็แค่คาดเดา ตอนที่หอคอยโยวหลิงสร้างเสร็จ ข้ายังไม่ได้ขัดแย้งกับอูจิ่ว ข้อเสนอแนะของเขาที่ให้สร้างหอคอยโยวหลิงเป็นข่าวที่ข้าเพิ่งรู้ทีหลัง ข้าน่าจะเป็นวิญญาณมนุษย์กลุ่มแรกที่เข้าไปฝึกในหอคอยโยวหลิง ความเร็วในการฝึกในหอคอยโยวหลิงของเราก้าวหน้าไปเร็วมาก ตอนแรกข้าก็ถูกดึงดูดด้วยความเร็วที่น่าตกใจนั่น ตอนนั้นวิญญาณมนุษย์ยังไม่รู้เรื่องหอคอยโยวหลิงมากนัก คนส่วนใหญ่ยังฝึกตามวิธีโบราณอยู่ในป่าโยวเมิ่ง ดังนั้นข้าจึงสามารถฝึกฝนอยู่ในหอคอยโยวหลิงได้ตลอดทั้งวันเป็นเวลาหลายวันติดต่อกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป ข้าก็เริ่มค้นพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ……”
ตอนแรกน่าหลานเยว่เคารพนับถืออูจิ่วมาก อูจิ่วเป็นศิษย์พี่ของเขา หลังจากอาจารย์เก็บตัวไปแล้ว น่าหลานเยว่ก็ใช้ชีวิตตามอูจิ่ว
แต่ในขณะที่น่าหลานเยว่อยู่ในหอคอยโยวหลิงนานขึ้นเรื่อยๆนั้น เขาก็ค้นพบว่าหอคอยโยวหลิงไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เขาคิด การฝึกในหอคอยโยวหลิงเวลาดูเหมือนจะผ่านไปเร็วมาก ความคืบหน้าจากชั้นหนึ่งไปชั้นสิบสอง น่าหลานเยว่ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน ตอนนั้นพลังวิญญาณของเขาพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เขาก็คงยังหมกมุ่นอยู่กับมัน
“เจ้าขึ้นหอคอยโยวหลิงไปถึงชั้นไหน?” น่าหลานเยว่ถามขณะมองไปที่จวินอู๋เสีย
“ชั้นสิบสอง” จวินอู๋เสียตอบ
น่าหลานเยว่แสดงสีหน้าประหลาดใจ “เจ้าขึ้นไปถึงชั้นสิบสองตั้งแต่ครั้งแรกที่ไปที่นั่นเลยหรือ? นั่น……ทำให้ข้าประหลาดใจจริงๆ ในเมื่อเจ้าขึ้นไปถึงชั้นสิบสองแล้ว งั้นเจ้าเห็นลูกไฟวิญญาณบนชั้นสิบสองรึเปล่า?”
“เห็น”
“มันใหญ่แค่ไหน?”
จวินอู๋เสียมองไปรอบๆห้องของน่าหลานเยว่ครู่หนึ่งก่อนจะชี้ไปที่ห้องและชี้ลงไปบนพื้น
“มันใหญ่จนถึงปลายสุดทั้งสองด้านเลย”
น่าหลานเยว่อ้าปากค้าง หลังจากเงียบไปครู่ใหญ่ เขาก็ถามขึ้นว่า “เจ้ารู้ขนาดของลูกไฟวิญญาณในตอนแรกรึเปล่า?”
จวินอู๋เสียส่ายหน้า
น่าหลานเยว่ยื่นมือออกไป และใช้พลังวิญญาณของเขาสร้างเมล็ดถั่วเหลืองเม็ดเล็กๆขึ้นบนฝ่ามือ
“เท่านี้เอง”novel-lucky
ดวงตาของจวินอู๋เสียฉายแววตกใจเล็กน้อย
รอยยิ้มขมขื่นบางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของน่าหลานเยว่
“เจ้าไม่คิดว่ามันน่าเหลือเชื่อเกินไปหรือ? ลูกไฟวิญญาณในโลกวิญญาณเกิดขึ้นจากพลังของวิญญาณ พวกมันไม่สามารถโตขึ้นได้ แต่จะเล็กลงเรื่อยๆเมื่อร่างวิญญาณใช้พวกมันฝึกอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งหายไป ข้าไม่เคยเห็นลูกไฟวิญญาณที่สามารถโตได้ จนกระทั่งได้เห็นที่หอคอยโยวหลิง”
ไฟวิญญาณที่มีขนาดเท่าเมล็ดถั่วเหลือง ถ้าอยู่ในโลกภายนอกมันเล็กเกินกว่าที่ร่างวิญญาณใดจะอยากใช้
แต่ในหอคอยโยวหลิง ลูกไฟวิญญาณกลับโตขึ้นเรื่อยๆ มันค่อยๆใหญ่ขึ้น ปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาดนั่นดึงดูดความสนใจของน่าหลานเยว่ เขาไปหาอูจิ่วและพูดถึงข้อสงสัยของเขา แต่อูจิ่วกลับปัดมันออกไปอย่างรวดเร็วด้วยคำพูดไม่กี่คำ และบอกให้เขาไม่ต้องคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
เมื่อเมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยถูกหว่านลงในใจ หลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อนก็ค่อยๆผุดขึ้นสู่ผิวน้ำ……