ตอนที่ 505

The Novel’s Extra

บทที่ 505 มองย้อนกลับไป (1)

 

หลังจากการโจมตีคฤหาสน์ทำให้เกิดความวุ่นวายใน ลูพิตัน เหล่ายามส่วนใหญ่ที่ไม่ได้ตระหนักถึงการบุกรุกถูกขับไล่และถูกแทนที่ด้วยอสูรที่แข็งแกร่งและถูกส่งมาโดยเจ้าหน้าที่ระดับสูง ผลของเหตุการณ์นั้นยิ่งใหญ่มากจน ราชามอนสเตอร์ออร์เดน ส่งจดหมายส่วนตัวถึง เพร์รอน ในนั้นเขากล่าวคำให้กำลังใจและยกย่อง เพร์รอน สำหรับการตอบโต้อย่างรวดเร็วของเธอ ผู้รับใช้คนใดจะได้รับเกียรติได้รับจดหมายเช่นนี้จากกษัตริย์ของพวกเขา

 

“…อืม แล้วไง?”

 

ชอคจุนกยอง ท่ามกลางความโกลาหลทั้งหมดเขาได้เข้ามาในคฤหาสน์ไม่มีใครหยุดเขาได้แม้แต่คนเดียว

 

“การระเบิด เธอพูด….ชิ พวกเธอนี้ใช่ไม่ได้เลยนะ ดีนะที่ฉันมาที่นี่”

ชอคจุนกยอง พึมพำและมองไปที่บอสที่กำลังนอนอยู่บนเตียง

 

“ไม่ใช่ว่าพวกเราอ่อนแอ” เจนพูดอย่างขมขื่น “เบลล์แข็งแกร่งเกินไป”

 

ผู้คนสาธารณะถือว่า แชจูชึล หรือ เฮย์เนค ในฐานะผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคปัจจุบัน แต่นั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่ทราบเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง เบลล์ กับ ‘ชินมยองชุล’ ซึ่งได้รับการเคารพจากทุกคนว่าเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของ มนุษยชาติ.

 

“ยังไงก็ตามเพื่อนคนนี้เขียนเก่งมาก เขาเขียนให้กับข้ารับใช้ของเขาเลยงั้นเหรอ?”

 

เจนยิ้มเล็กน้อยขณะที่เธออ่านจดหมายของออร์เดน ในช่วงเกิดระเบิดเจนสูญเสียสติไปชั่วครู่หนึ่ง แต่การปลอมตัวของเธอไม่เปลี่ยนแปลง

ไม่เพียงเพราะเธอเป็นคนที่ไกลที่สุดจากผลกระทบ แต่ยังเป็นเพราะพรสวรรค์ของเธอไม่ได้ถูกยกเลิกอย่างง่ายดายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

 

“นั้นฮาจินเลยนะ ดังนั้นฉันมั่นใจว่าเขาจะจัดการปัญหานี้ได้อยู่แล้ว”

 

เจน วางจดหมายของ ออร์เดนและเปลี่ยนกลับไปเป็น เพร์รอน เธอชอบปีกน้ำแข็งที่สามารถควบคุมได้อย่างอิสระนี้มาก

 

“…เธอใจเย็นจังนะ”

 

ตรงกันข้ามกับพฤติกรรมที่ไร้ความกังวลของ เจน ชอคจุนกยอง ก็พูดขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ

 

“งั้นเธอจะให้ทำยังไง?”

 

“แน่นอน. ทุกคนคิดว่าเบลล์เป็นผู้ก่อการร้าย ฉันบอกพวกเขาว่าเบลล์มาคนเดียว ฉันได้กระจายข่าวเพื่อความถูกต้องไปแล้ว~” เจนยิ้ม

 

เพร์รอน เจ้าของหมู่บ้าน ลูพิตัน กำลังถูกขังอยู่ในคุกการ์ดของ

คิมฮาจิน ดังนั้นตอนนี้ทั้งหมู่บ้านจึงเป็นของ เจน

 

“ฉันมีภาพประกอบให้ด้วย ข้ารับใช้ของฉันจะตามหาเขาได้ไม่นานหรอก~”

 

“….อัก”

 

เจนยืนยันด้วยรอยยิ้มทันใดนั้นบอสก็ส่งเสียงออกมา

 

“อ๊ะ บอส!”

 

“บอส คุณตื่นแล้วเหรอ?”

 

ชอคจุนกยอง และ เจนมองไปที่บอสก่อนที่เธอจะลืมตา

 

“… !”

 

ทันใดนั้นร่างกายส่วนบนของบอสก็เด้งขึ้นเหมือนสปริง

 

“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก….”

 

บอสอ้าปากเพื่อหายใจและเจนเข้าหาบอสอย่างกังวล

 

“บอส คุณโอเคไหม”

 

“…เธอ….เจนงั้นเหรอ”

 

บอสขมวดคิ้วมองเจนที่ปลอมตัวเป็น เพร์รอน

 

“ใช่. ฉันเอง.”

 

เจนไม่ได้เปลี่ยนใบหน้าของเธอ

 

“ฉันเข้าใจแล้ว…แปบนะ.”

 

บอสหลับตาและนึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะหมดสติ เธอรีบนึกเหตุการณ์ทั้งหมดที่นำไปสู่สถานการณ์ปัจจุบันของพวกเธอ พวกเธอโจมตี เพร์รอน และถูกเบลล์ซุ่มโจมตีพร้อมลักพาตัวคิมฮาจินไป

เธอรู้สึกถึงความโกรธแค้นจากความจำครั้งสุดท้ายนั้นได้เป็นอย่างดี

 

“…เบลล์.”

 

บอสกัดฟันแน่น เส้นเลือดพองขึ้นในดวงตาสีขาวของเธอมันกำลังจะระเบิดจากความโกรธ

 

“เบลล์. ไอ้สวะนั้นอยู่ที่ไหน “

 

“พวกเรากำลังตามหาเขาอยู่”

 

“…แล้วฮาจินเหรอ?”

 

“ฮาจินก็เหมือนกัน”

 

ในขณะนั้นบอสก็แสดงสีหน้าแปลกๆออกมา

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ความกลัวและความทรมาณ มันแทนที่ความโกรธในดวงตาของเธอ เธอเป็นห่วงเขาอย่างแท้จริง เจนไม่เคยเห็นบอสแบบนี้มาก่อน

 

“ไม่ต้องห่วง~ เขาเป็นคนประเภทที่จะเอาตัวรอดได้ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน~”

 

แม้ความพยายามของเจนจะทำให้เธอสบายใจ แต่สีหน้าของบอสก็ยังคงเหมือนเดิม สถานการณ์แย่ลงทันทีเมื่อบอสเริ่มตำหนิตัวเอง เจนรู้สึกเสียใจกับบอส เธอจ้องมองไปที่ที่ ชอคจุนกยอง

 

“บอส~ ชอคจุนกยอง บอกว่าเขาพบ ‘หมู่บ้านใต้ดิน’”

 

ชอคจุนกยอง สะดุ้งและบอสก็เงยหน้าขึ้นมามองเจน

 

“ หมู่บ้านใต้ดินเหรอ”

 

“ใช่มันเป็นหมู่บ้านที่ประกอบด้วยสมาชิกของกลุ่มต่อต้านหรืออะไรสักอย่าง คิมซูโฮ จินเซยอนและคนอื่นๆก็อยู่ที่นั่น~”

 

บอสมักจะไม่สนใจในฮีโร่ แต่ คิมซูโฮ เป็นข้อยกเว้น ผู้คนต่างพูดกันว่าเขาเป็นนักดาบแห่งปาฏิหาริย์และจะกลายเป็นฮีโร่อันดับต้นๆที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์

 

“คุณอยากไปเยี่ยมพวกเขา~ หรือเปล่า” เจนถาม

 

หัวหน้าขมวดคิ้วและคิด ทันใดนั้นเธอก็คิดอะไรบ้างอย่างออก

 

“….ไปกันเถอะ”

 

ในที่สุดเธอก็พยักหน้า

 

*************************************************************************

 

ในขณะเดียวกันในหมู่บ้านใต้ดินใน ลูพิตัน

 

“…พวกเราได้รับข้อมูลเกี่ยวกับเส้นทางการเดินทางของ ไทกริส”

 

ภารกิจของพวกเขากำลังดำเนินไปอย่างราบรื่น

แม้ว่าการเฝ้าระวังของ ลูพิตัน จะเพิ่มขึ้นหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมาจำนวนสมาชิกกลุ่มต่อต้านก็เพิ่มขึ้นตามสัดส่วน พวกเขารู้สึกว่าไม่มีอะไรต้องกังวล

 

“ดังนั้นไทกริสจะพูดใน ‘จัตุรัส โดโลเรน’?” เอลีนถาม เมื่อคืนที่ผ่านมาเธอแอบมาที่นี่ ไอรีนจ้องไปที่เอกสารสรุปเส้นทางการเดินทางของ

ไทกริส

 

“ใช่ แต่พวกเราจะอยู่ที่นี่ในขณะที่เขาพูด พวกเราจะจัดการเขาเมื่อเขาออกจากจัตุรัสเพื่อไปที่อื่น” เอลลิโออธิบายภารกิจที่เขาวางแผนไว้กับ

อีกงมยอง “สิ่งที่สำคัญที่สุดของภารกิจนี้คือม้าของไทกริส”

 

“ม้า?”

 

“ใช่. เขาตั้งชื่อมันว่า ‘ม้าไร้ประโยชน์’ มันมีความรุนแรงต่อทุกคนที่ไม่ใช่เจ้าของ ไทกริสชื่นชอบม้าตัวนี้มาก มีข่าวลือว่าเขารักมันมาก” เอลลิโอแสดงรูปม้าของไอลีน ไม่ใช่ม้าที่สวยงาม แผงสีขาวของเขาแตกต่างอย่างชัดเจนกับตัวสีดำสนิท ไอลีนนึกไม่ออกว่ามันรุนแรงได้ยังไง

แต่คำพูดต่อไปของ เอลลิโอ้ ทำให้ทุกคนตกตะลึง

 

“ม้าไร้ประโยชน์กินมนุษย์”

 

“…อะไรนะ? มนุษย์?”

 

“ใช่ มันกินพวกเขาจริงๆ”

 

เอลลิโอ้ แสดงรูปภาพของเธอเพิ่มเติม ม้ากำลังเคี้ยวแขนของมนุษย์

ไทกริสมองดูมันอย่างสบายใจจากข้างหลัง

 

“เขาบ้าไปเลย”

 

“ไทกริสขี่ม้านี้ไปไหนมาไหนไม่ได้”

 

“เพราะ?”

 

“แม้แต่ในบรรดามอนเตอร์ของนายพลไทกริสเองก็ยังมีชื่อเสียงในด้านอารมณ์ของพวกเขา พวกเขาแสร้งทำเป็นใจดี แต่จริงๆแล้วพวกเขามีความรุนแรงและโหดร้าย พวกเขาเป็นคนประเภทที่ไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้”

 

“…อ่าฉันเจ้าใจแล้วว่าจะทำอะไร”

 

ไอลีนยังสับสนอยู่ แต่จินเซยอนก็พยักหน้าเห็นด้วย

 

“คุณกำลังวางแผนที่จะสังหาร ม้าไร้ประโยชน์”

 

“ใช่ถูกต้อง. หากไม่มีม้า ไทกริสจะเสียอารมณ์แน่นอน ไทกริสเป็นที่รู้จักในการสังหารสหายของเขาเมื่อโมโห คุณลองจินตนาการถึงสิ่งที่เขาจะทำเมื่อเขาเห็นม้าของเขาถูกฆ่าต่อหน้าต่อตาเขา?” เอลลิโอยิ้มเล็กน้อย

 

“มันจะกลายเป็นบ้าไปจนถึงจุดที่บอกไม่รู้ถูกผิด ไทกริสจะอาละวาดทำลายทุกสิ่งที่อยู่ในสายตาของเขา เมื่อมันฆ่าทหารยามทั้งหมดของมันเสร็จแล้วนั่นคือตอนที่พวกเราจะกระโดดเข้าไปฆ่ามัน”

 

นี่เป็นสถานการณ์ที่ดีที่สุดที่ เอลลิโอ้ และ อีกงมยอง คิด

 

“ฟังดูเหมือนเป็นแผนที่ดี ฉันจะฆ่า ม้าไร้ประโยชน์ เอง”

 

เอลลิโอ้ พยักหน้าตามคำพูดของ จินเซยอน สำหรับ นักธนูผู้ศักดิ์สิทธิ์ การฆ่าม้าน่าจะเป็นงานง่าย

 

“…งั้น ฉันก็จะฆ่าไทกริสเอง” คิมซูโฮประกาศขึ้นมาทันที เขามองไปรอบๆ ห้องโถงหมู่บ้านด้วยท่าทางที่จริงจัง

 

ไอลีนขมวดคิ้ว “เฮ้ ฉันเป็นผู้บัญชาการไม่ใช่นาย! และไม่ใช่ใครคนเดียวจะจัดการไทกริส พวกเราจะร่วมมือกัน-”

 

“คุณก็รู้ว่าเขาเป็นอมตะแต่พวกเราจะสู้กับเขาในระยะประชิด คุณเคยเห็นวิดีโอจากรัฐบาลจีนแล้วใช่ไหม”

 

คิมซูโฮเห็นวิดีโออาชญากรรมทั้งหมดที่ไทกริสทำไว้ ไทกริสสังหารพลเรือนและฮีโร่จำนวนนับไม่ถ้วนเพื่อความสุข เขาไม่ขยับเขยื่อนขณะที่สังหารหมู่ คิมซูโฮไม่เข้าใจและจะไม่ให้อภัยสิ่งชั่วร้ายแบบนี้เด็ดขาด

 

“ได้โปรดให้ ฉันจัดการเขาเอง”

 

คิมซูโฮตัดสินใจแล้ว ดาบศักดิ์สิทธิ์ ต้องจัดการมันได้แน่ๆ ไอลีนจ้องมองที่คิมซูโฮซักพักแล้ว…พยักหน้า

 

“…โอเค ไม่เป็นไร จะได้มีฮีโร่ในภารกิจต่างๆ แต่ฉันจะเฝ้าดูนายและพวกเราจะเข้าไปแทรกแซงทันทีที่สิ่งต่างๆผิดปกติ”

 

“ขอบคุณ.”

 

คิมซูโฮพยักหน้าด้วยรอยยิ้มอันยิ่งใหญ่

 

และแล้ว

 

เปรี้ยง!

 

ทันใดนั้นประตูห้องโถงหมู่บ้านก็เปิดออกและซอยองจี ฮีโร่ระดับสูงก็รีบวิ่งเข้าไปข้างใน

 

“ผู้บัญชาการไอลีน! Chameleon Troupe มาที่นี่แล้ว!”

 

“อะไรนะ?”

 

“ได้โปรดออกมาก่อน!”

 

ไอลีน ลุกขึ้นมาทันทีแล้วรีบออกไปข้างนอก

 

“ที่ไหน ที่ไหน?”

 

“ตรงนั้น.”

 

ซอยองจิชี้ไปที่ทางเข้าหมู่บ้านมีคน 3 คนอยู่ที่นั่นแน่นอนแต่ดอกบัวดำไม่ใช่หนึ่งในนั้นไอลีนเงยศีรษะของเธอด้วยความสับสนและบอสของ Chameleon Troupe ก็หยุดอยู่หน้าไอลีน

 

“…เกิดอะไรขึ้น?”

 

ไอลีนถาม

 

“พวกเรา….”

 

บอสเปิดปากของเธอเพื่อตอบ แต่หยุดลงเมื่อเธอ ‘ตรวจพบ’ อะไรบ้างอย่างเธอมองไปที่เจ้าของสายตา

 

“…ผู้หญิงคนนั้น.”

 

“อะไรนะ? ผู้หญิงคนนั้น?”

 

ผู้หญิงคนนั้นไม่ควรอยู่ที่นี่เธอเป็นเหยื่อล่อเบลล์ เป็น ‘จินซาฮยอค’

 

“… !”

 

จินซาฮยอค ตัวสั่นเมื่อสายตาของเธอสบกับบอส บอสเคลื่อนไหวทันที เธอไม่มีความลังเลในการเคลื่อนไหวของเธอ ขณะที่เธอมองดูบอสพุ่งเข้าหาเธอราวกับแสง จินซาฮยอค ก็ยิ้มเบาๆ

 

“ตอนนี้ฉันชินกับเรื่องแบบนี้แล้ว”

 

เธอพ่ายแพ้หลายครั้งเกินไปจนเธอเองก็ต้องก็ตกใจ เธอปลดปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอออกมาอย่างสง่างามเพื่อสร้างบาเรียรอบตัวเธอเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับผลกระทบที่จะเกิดขึ้น

 

เปรี้ยง

 

“… ?”

 

แต่หมัดของบอสเจาะทะลุบาเรียของเธอได้อย่างง่ายดาย

 

“อะ … ?”

 

บอสชกไปที่แก้มขวาของจินซาฮยอค

 

เฟี้ยวววววววววววว ตู้มมมมมมมมมมม

 

จินซาฮยอค ลอยไปกระแทกกำแพงอย่างแรง

*********************************2***************************************