SD:บทที่ 51 ความกังวลใจของ ซู เซี่ยวเซี่ยว
ห้องของ เกา เชียว ในบ้านพักยังคงเปิดไฟอยู่ วันนี้อาจดูแปลกเกินไปมันเป็นเรื่องที่ทุกคนรู้กันทั่วไปว่า นายอำเภอเกามักจะนอนแต่หัวค่ำ แต่เวลานี้ในห้องนอนของเขายังคงเปิดไฟอยู่แสดงว่าเขากำลังยุ่งเกี่ยวกับงานราชการของเขา
คนรับใช้อยู่ห่างออกไปแม้ว่าพวกเขาจะเดินผ่านห้องแต่พวกเขายังคงเงียบที่สุด อย่างไรก็ตามความจริงก็คือนายอำเภอเกาไม่ได้มีงานราชการในคืนนี้ แต่เขานอนไม่หลับ
มันแปลกจริงๆหลังจากที่เขากินอาหารเย็นวันนี้เขารู้สึกว่าเปลือกตาของเขากระตุก หัวใจของเขาสั่นไหวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องของอีกาที่ดังมาจากด้านนอกชายคา เขารู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ถูกต้อง มันเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเปิดไฟในห้องนอนของเขาทั้งๆที่นอนอยู่บนเตียง
เกา เชียว เป็นศัตรูกับผู้คนมากมายแต่ไม่มีใคร ในตงจิงทำอะไรเขาได้เนื่องจากที่พักของเขานั้นได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา
เขาหลับตาลงช้าๆไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เห็นภาพของ หลิน ชง ปรากฏขึ้น เขาตื่นตกใจจนลุกขึ้นนั่ง อย่างไรก็ตามเขาไม่เห็นเงาของใครสักคนภายในห้องเขาจึงล้มตัวนอนอีกครั้ง
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หลับสนิท
แต่แล้วเขาก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากฝันร้าย เขาพยายามขยี้ตาตัวเองแต่เขาเห็น หลิน ชง ยืนอยู่ต่อหน้าเขาอีกครั้ง นอกจาก หลิน ชง แล้วยังมีชายหนุ่มคนนึงที่กำลังจ้องมองเขาอยู่เช่นกัน
ในตอนแรก ซู ฉิวไป่ คิดว่านายอำเภอเกาจะหวาดกลัวเมื่อเห็น หลิน ชง และเขายืนอยู่ตรงหน้า แต่อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่า เกา เชียว เพียงกระพริบตา และพึมพำเท่านั้น
“นี่ข้าแก่เกินไปแล้วยังงั้นรึ ทำไมข้าถึงฝันร้ายซ้ำๆ!”
เขาลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปที่โต๊ะ ดวงตาของ หลิน ชง เป็นสีแดงและจ้องมอง เกา เชียว ตลอดเวลา ร่างกายของเขาสั่นสะท้านจนไม่สามารถควบคุมได้ ซู ฉิวไป่ รู้สึกสับสนเล็กน้อย
ชายชราคนนี้น่าทึ่งมาก เขายังคงสงบสติอารมณ์ได้หลังจากเห็น หลิน ชง
เกา เชียว เทน้ำให้กับตัวเอง 1 แก้ว แล้วหันหลังกลับมามองพวกเขา จนทั้งสองคนรู้สึกแปลกๆ
“ยังไม่หายตาฝาดอีกหรอ!”
หลังจากได้ยินคำพูดนี้ ซู ฉิวไป่ แทบจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหวถ้าไม่ใช่หันไปมองแล้วเห็นสายตาของ หลิน ชง เขาคงหัวเราะออกไปแล้ว
“ เกา เชียว นายอำเภอเกา เจ้าจำข้าไม่ได้หรอ?เจ้าทำลายครอบครัวของข้าและบังคับให้ข้าหนีออกจากบ้าน…วันนี้เป็นวันที่เจ้าจะต้องชดใช้!” หลังจากที่ หลิน ชง พูดจบเขาพุ่งเข้าหา เกา เชียว
ในที่สุด เกา เชียว ก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ในวินาทีต่อมาก่อนที่เขาจะทันร้องขอความช่วยเหลือ ประกายมีดก็ฟันลงไปจนศีรษะของเขากระเด็นกลิ้งไปกับพื้น
……
เช้าวันถัดมา ซู ฉิวไป่ ได้กลับบ้านและพูดลา ซงเจียงและคนอื่นๆ ในโลกนี้มีเพียงเขาและ หลิน ชง เท่านั้นที่รู้ว่าใครเป็นคนฆ่า เกา เชียว!
เมื่อเขากลับมาที่โรงพยาบาลเขาได้พบอีกคนหนึ่งในห้องผู้ป่วย
ไม่ได้มีเพียง ซู เซี่ยวเซี่ยว และเพื่อนของเธอ ซู ฉิวไป่ รู้สึกเป็นใบ้เมื่อเจอกับ เซี่ย หรงหรง
เขาไม่คิดว่าเธอจะมาที่นี่ ดวงตาของเขาเป็นประกายแห่งความสุขโดยไม่รู้ตัว
“พี่ชาย พี่หรงหรง บอกว่าเธอเป็นเพื่อนของพี่ เธออยู่ที่นี่และดูแลหนูตั้งแต่เมื่อคืน”
เมื่อเห็นว่า ซู ฉิวไป่ เดินเข้ามาในห้องพัก ซู เซี่ยวเซี่ยว รีบชิงพูดก่อนพร้อมกับเพื่อนของเธอก็พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน
“คุณ…คุณมาที่นี่ทำไม”
ในที่สุด ซู ฉิวไป่ ก็สามารถตั้งสติได้ เขาเกาหัวและถามขึ้นมาด้วยความเขินอาย
เซี่ย หรงหรง หัวเราะ เธอเป็นแบบนี้เสมอสวยเหมือนดอกไม้ที่ใครก็ตามที่ได้เห็นจะรู้สึกมีความสุขอย่างแน่นอน
“ฉันเป็นห่วง ดังนั้นฉันจึงมาเยี่ยม”
เซี่ย หรงหรง หันหน้าไปทาง ซู ฉิวไป่ เสียงของเธออ่อนโยน ซึ่งเธอไม่เคยสังเกตความผิดปกติมาก่อน
“ไม่มีปัญหาทุกอย่างได้รับการแก้ไขแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ก็ได้”เขาเดินเข้าไปหาเธอด้วยรอยยิ้ม
“เอ่อใช่แล้วละ เซี่ยวเซี่ยวบอกกับฉันแล้ว” เซี่ย หรงหรง พยักหน้า
ในขณะที่พวกเขาคุยกัน 2 คน ผู้หญิงอีก 3 คนสังเกตเห็นบางอย่าง จางเหวินส่งยิ้มให้เล็กน้อยและสะกิดแขนเซี่ยวเซี่ยวเบาๆ
ซู เซี่ยวเซี่ยว กระพริบตาแล้วจ้องมองไปที่คู่รักที่เหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวจากนั้นเธอพยายามกับ ไอเบาๆ
ทั้งคู่ตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินการขัดจังหวะของ ซู เซี่ยวเซี่ยว ซู ฉิวไป่ ยังคงอึดอัดเล็กน้อยแต่ยังคงยิ้มอย่างมีความสุขในขณะที่ เซี่ย หรงหรง หน้าเห่อแดงเธอพยายามเบนสายตาออกจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว
บังเอิญว่าถึงเวลาที่เปลี่ยนถุงน้ำเกลือให้กับ ซู เซี่ยวเซี่ยว ดังนั้น เซี่ย หรงหรง จะยืนขึ้นและพูดว่าเธอจะไปหานางพยาบาล จากนั้นเธอรีบออกไปอย่างรวดเร็วจนลืมไปว่าข้างเตียงของ ซู เซี่ยวเซี่ยว นั้นมีปุ่มเรียกพยาบาลอยู่
เมื่อเห็นว่า เซี่ย หรงหรง ออกไป ซู ฉิวไป่ หันกลับมามองน้องสาวของเขา
“พี่..คุณชอบพี่สาวหรงหรงอย่างนั้นหรอ?”
ซู เซี่ยวเซี่ยว ถามด้วยเสียงระรื่นพร้อมกับแววตาของเธอที่ส่องประกายความอยากรู้ คำพูดของเธอทำให้จางเหวิน และเสี่ยวหลี่หัวเราะ คนขับรถแท็กซี่ได้เพียงไอเพื่อแก้เขินเท่านั้น
“พี่ ถ้าพี่ชอบพี่สาวหรงหรง พี่ต้องกระตือรือร้นหน่อยนะเธอช่างเป็นผู้หญิงที่งดงามต้องมีคนมากมายตามจีบเธออย่างแน่นอน!นอกจากนี้เธอยังใจดีมาก ตั้งแต่เมื่อวานเธอยืนยันที่จะทำทุกอย่างจนไม่ได้นอนทั้งคืน ดังนั้นหนูคิดว่าเธอก็น่าจะสนใจพี่เช่นกัน ..วางใจเถอะเรื่องนี้หนูจะบอกพ่อแม่ของเราเอง!”
สำหรับ ซู เซี่ยวเซี่ยว แล้วเรื่องการแต่งงานของพี่ชายเธอจะไม่ทำให้ผิดพลาดอย่างแน่นอน พ่อแม่ของพวกเขาคงไม่มีอะไรต้องขัดแย้ง ในอดีตเธอรู้ว่า ซู ฉิวไป่ เคยชอบหลิวโม่ในขณะที่เรียนมหาวิทยาลัย ในเวลานั้นพวกเขาคิดจะแต่งงานกันอย่างไรก็ตามหญิงสาวได้ทิ้งพี่ชายของเธอไปหลังจากเรียนจบ ผู้หญิงคนนั้นดูถูกพี่ชายของเธอเพราะครอบครัวของเขายากจนและไม่สามารถซื้อบ้านหลังใหญ่ได้
ถึงแม้ว่า ซู ฉิวไป่ จะพูดว่าเขาไม่เป็นไร แต่ ซู เซี่ยวเซี่ยว รู้ดีว่าการเลิกราในครั้งนี้กระทบกระเทือนต่อจิตใจพี่ชายของเขามาก เขาไม่คุยกับใครเป็นเวลา 2-3 เดือนจนค่อยๆสามารถกลับมาพูดคุยกับคนรอบตัวได้อีกครั้ง
ตั้งแต่นั้นมา ซู เซี่ยวเซี่ยว มักจะกังวลเกี่ยวกับผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตของพี่ชายเพราะกลัวว่าพวกเธอจะทำร้ายพี่ชายของเธออีกครั้ง
ซู ฉิวไป่ ไม่รู้ว่าน้องสาวของเขากำลังคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อเขาได้ยินว่า เซี่ย หรงหรง รีบมาจากเมือง ชิงเหอเขารู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก คนอื่นอาจจะไม่รู้ตัวตนของ เซี่ย หรงหรง แต่ ซู ฉิวไป่ รู้
เธอเป็น CEO ของเซี่ยกรุ๊ป ถึงกระนั้นเธอรีบมาโรงพยาบาลที่ห่างไกลในเวลากลางคืนโดยไม่สนใจสิ่งใดและเธอยังดูแล ซู เซี่ยวเซี่ยว และคอยอยู่ใกล้ๆ อารมณ์บางอย่างในจิตใจของ ซู ฉิวไป่ รู้สึกเพิ่มพูนมากขึ้น ในตอนนี้เขารู้สึกถึงความแตกต่างจากเมื่อก่อน เมื่อเห็นว่า ซู ฉิวไป่ ยิ้มให้กับตัวเองอย่าเงียบๆ ซู เซี่ยวเซี่ยว ก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนใส่พี่ชายของเธอ
แต่คนขับรถกลับไม่ตอบสนองดังนั้นเธอจึงต้องตะโกนเรียกซ้ำจนเด็กผู้หญิงอีก 2 คนหัวเราะพร้อมกัน
ซู เซี่ยวเซี่ยว จ้องมองพี่ชายของตัวเองโง่งม เขาทำราวกับว่าไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูด เห็นได้ชัดว่าพี่ชายของฉันสนใจ เซี่ย หรงหรง จริงๆ
เมื่อนึกได้ดังนั้นเธอรู้สึกมีความสุขทันที แม้ว่าเธอไม่ได้ใช้เวลากับ เซี่ย หรงหรง มากนักแต่เธอสามารถบอกได้ว่า เซี่ย หรงหรง เป็นผู้หญิงที่ดีและค่อนข้างซื่อตรงกับพี่ชายของเธอ
ในหัวใจของ ซู เซี่ยวเซี่ยว ผู้หญิงทุกคนไม่สามารถเข้ากันได้กับพี่ชายของเธอ ในขณะนั้นเอง ซู เซี่ยวเซี่ยว ก็นึกถึง หลิวโม่ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามเบาๆว่า
“พี่ชาย เซี่ย หรงหรง นั้นนรวยไหม?เธอดูเหมือนผู้หญิงรวยถ้าเกิดพี่จีบเธอเธอจะทิ้งพี่ไหม?”
ซู เซี่ยวเซี่ยว ยังคงคิดว่าพี่ชายของเธอนั้นเป็นแค่คนขับแท็กซี่ที่ยากจน แม้เธอจะได้รู้จากเซียวหลี่ ว่าพี่ชายของเธอได้โอนเงินจำนวนมากมายังบัญชีธนาคารของเธอ แต่เธอยังคงเชื่อว่าเงินเหล่านั้นถูกยืมมาอีกทอดหนึ่ง
ซู ฉิวไป่ ไม่รู้จะตอบคำถามน้องสาวของเขาอย่างไรโดยเฉพาะอย่างยิ่งความจริงที่เขาเป็นผู้ถือหุ้นของเซี่ยกรุ๊ป เขาลังเลที่จะบอก ซู เซี่ยวเซี่ยว เพราะเขาไม่แน่ใจว่า มันเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่
ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะโกหกไปก่อนในเวลานี้
“เธอเป็นเพียงพนักงานธรรมดาไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร”
ซู เซี่ยวเซี่ยว รู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้
จากนั้น เซี่ย หรงหรง ก็กลับมาพร้อมกับพยาบาล พยาบาลช่วยเปลี่ยนถุงน้ำเกลือให้กับ ซู เซี่ยวเซี่ยว หลังจากนั้นเธอก็สังเกตเห็นว่าผู้หญิง 3 คนที่นั่งอยู่มองเธอแปลกๆ แม้แต่ ซู ฉิวไป่ เอง…ก็ดูเหมือนจะผิดปกติเล็กน้อย
—————————————-