บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 832
“ได้ครับ” เคนเดินกะโผลกกะเผลกเข้ามาหาเขา
เมเดลีนไม่มีโอกาสได้พูดอะไรก่อนที่เธอจะถูกเมินเฉย
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ไปกินข้าวเช้าในทางตรงกันข้ามเธอกลับย่องไปที่ชั้นสอง
เมื่อเธอไปถึงปลายบันได เธอได้ยินเสียงของเจเรมี่จากห้องนอน “ตอนนี้เราไม่มีหลักฐานเพียงพอ ฉันต้องไปที่โกดังเพื่อหาเพิ่ม”
“คุณวิทแมน มันอันตรายเกินไป ทำไมเราไม่กลับไปที่เกลนเดลก่อนที่เราจะทำอะไรสักอย่างล่ะ?”
“คุณคิดว่าเราจะกลับไปที่เกลนเดลตอนนี้ได้เหรอ?”
เจเรมี่รู้ดีว่าเฟลิเป้ได้ระบุตำแหน่งของเขาไว้แล้ว
หลักฐานที่ดีที่สุด คือ การที่เขายิงใส่เคนเมื่อวานนี้
เฟลิเป้รู้ที่อยู่ของเขาแล้ว
เฟลิเป้รู้ว่าเมเดลีนอยู่กับเขา
“คุณวิทแมน แล้วจะเอายังไงล่ะครับ? ผมช่วยคุณไม่ได้แน่ ถ้าผมเป็นแบบนี้”
“คุณควรอยู่ที่นี่และพักฟื้น ตอนนี้เขาไม่อยากฆ่าคุณเพราะผมเป็นเป้าหมายที่เขาต้องการที่สุด” ดวงตาของเจเรมี่ดูสงบในขณะที่เขาตัดสินใจขั้นสุดท้าย “ถ้าผมไม่กลับมาก่อนเจ็ดโมงคืนนี้ คุณควรพาเอวลีนกลับไปที่เกลนเดล ดูให้แน่ใจว่าเธอไม่กลับไปหาเฟลิเป้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“เข้าใจแล้วครับ” เคนตอบ เมื่อเขาหันหลังกลับออกไป เขาก็เห็นเมเดลีนที่ประตู
เจเรมี่เห็นเคนตัวแข็งค้างและยืนอยู่กับที่ก่อนที่เขาจะเห็นเมเดลีน
“กลับไปที่ห้องของคุณเพื่อพักผ่อนซะ” เจเรมี่พูดขณะที่เขาไล่เคนออกไป จากนั้นเขาก็มองไปที่เมเดลีน “คุณกินข้าวเช้าเสร็จแล้วเหรอ?”
เมเดลีนไม่สนใจเขาและมองเขาด้วยท่าทางเคร่งขรึม “เจเรมี่ อย่าทำอะไรโง่ ๆ อย่าพยายามสร้างปัญหาให้เฟลิเป้ นี่เป็นคำแนะนำสุดท้ายของฉันที่จะมีให้คุณในฐานะอดีตภรรยา”
“หึ” เจเรมี่เยาะเย้ยและเดินไปหาเมเดลีนเพื่อจับใบหน้าของเธอ “เอวลีน คุณเป็นห่วงผมไหม?”
เสียงทุ้มของเขาฟังดูอ่อนโยนมาก จากนั้นดวงตาของเขาก็มืดลง “ถ้าผมไม่ได้กลับมาและถูกปืนของเฟลิเป้ยิงตาย คุณจะเสียใจเหมือนที่คุณเคยเป็นไหม? ใจของคุณจะแหลกสลายเหมือนเมื่อก่อนตอนที่คุณไม่ได้เจอผมไหม?”
“เจเรมี่ คุณกล้า…”
เขาประกบริมฝีปากของเขาเข้ากับเธอ ในระหว่างประโยคของเธอ
เขาจูบเธออย่างดูดดื่ม ก่อนจะปล่อยเธอไปอย่างไม่เต็มใจ
“แม้ว่าคุณจะรักผู้ชายคนอื่น แต่ผมก็ยังรักคุณ ผมไม่เคยปล่อยคุณไปแม้แต่วินาทีเดียว” เสียงของเขาเล็ดลอดผ่านหูของเธออย่างอ่อนโยนราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
เมเดลีนตกตะลึงไปชั่วครู่ เมื่อเธอกลับมารู้สึกตัว เจเรมี่ก็ลงไปข้างล่างแล้ว
เห็นได้ชัดว่าเขากำลังเดินทางไปที่โกดังแห่งหนึ่งเพื่อรวบรวมหลักฐานเพิ่มเติม เมเดลีนจึงไล่ตามเขาไป
เมื่อเธอได้ยินเสียงเครื่องยนต์ข้างนอก เธอจึงเร่งความเร็วของตัวเธอเองขึ้น ทว่าเนื่องจากเธอรีบร้อนเกินไป เธอก็เลยล้มลง เธอรีบจับกำแพงข้าง ๆ เพื่อช่วยพยุงตัว
เธอช่วยตัวเองไม่ให้ล้มไว้ได้ แต่เมื่อเธอยืนให้มั่นคงแล้วเดินไปที่ประตู เจเรมี่ก็ออกไปแล้ว
เมเดลีนอยู่ในสภาวะที่จิตใจปั่นป่วน ดังนั้นเธอจึงไปหาเคน “บอกฉันมาว่าโกดังที่เจเรมี่พูดถึงอยู่ที่ไหน”
“คุณผู้หญิง ผมจะไม่ยอมให้คุณเสี่ยงชีวิตหรอก” เคนทำตามคำสั่งของเจเรมี่และปิดปากเงียบ
“คนที่เสี่ยงชีวิตตอนนี้คือเจเรมี่! เขาจะตาย!” หัวใจของเมเดลีนเริ่มเต้นผิดปกติ เธอรู้สึกหวาดกลัว
“บอกฉัน! โกดังนั่นอยู่ที่ไหน? ถ้าคุณไม่บอกฉัน ฉันจะไปหาเฟลิเป้เดี๋ยวนี้!”
“คุณหญิง!” เคนเรียกเมเดลีน ในที่สุดเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องบอกเธอ “ผมจะบอกคุณ”
…
เจเรมี่รีบไปที่โกดังที่ถนนเธิร์ด
ทันทีที่เขาลงจากรถ คนสามคนก็เดินมาตรงหน้าเขา “เจเรมี่ วิทแมน คุณเฟลิเป้ วิทแมน กำลังรอคุณอยู่ มากับเรา”
เจเรมี่ไม่แปลกใจเลย เขารู้อยู่แล้วว่าเฟลิเป้กำลังติดตามเขาอยู่ตั้งแต่ตอนที่เขาพาเมเดลีนออกไป
เฟลิเป้เพียงแค่ใช้เมเดลีนเป็นเหยื่อล่อเพื่อให้สามารถติดตามเขาได้อย่างง่ายดาย
เจเรมี่เดินเข้าไปในโกดังอย่างใจเย็น เฟลิเป้นั่งจิบชาอยู่บนโซฟา เมื่อเห็นเจเรมี่เขาก็ขมวดคิ้ว “เจเรมี่ ฉันรอนายอยู่ ในที่สุดนายก็มาถึงสักทีนะ! ก่อนที่นายจะตาย ฉันได้นำของขวัญที่นายคาดไม่ถึงมาให้นายด้วย”