EG บทที่ 713 ใครๆ ก็ชอบอาจารย์ลี
เฝิงหยู่ไม่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฟู่หยงฉี ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่มีเวลา แต่เป็นเพราะเขารู้สึกว่ามันไม่จำเป็นที่จะต้องทำเช่นนั้น ตำแหน่งของเขาในตระกูลฟู่จะไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ก็ตาม สำหรับนักธุรกิจร่ำรวยและมีอำนาจมากคนอื่นๆ นั้น เฝิงหยู่จะให้พวกเขารู้ความสามารถของเขาเอง
นักศึกษาหลายคนกำลังฝึกงานสำหรับภาคเรียนที่กำลังจะมาถึงในการศึกษาปีที่ 4 ของมหาวิทยาลัย ศาสตราจารย์รับลีน่าให้ศึกษาในหลักสูตรระดับบัณฑิตศึกษาแล้ว
แน่นอนว่าแม้ว่าลีน่าจะได้รับการยอมรับแล้ว แต่เธอก็ยังต้องไปฝึกงาน เฝิงหยู่ช่วยเธอหาโรงเรียนมัธยมต้น แม้ว่านักเรียนในระดับมัธยมต้นจะอยู่ในวัยที่ชอบต่อต้าน แต่เมื่อเทียบกับโรงเรียนมัธยมปลาย พวกเขายังจัดการได้ง่ายกว่าเยอะ
เมื่อยืนอยู่ที่ทางเข้าโรงเรียน เฝิงหยู่ก็เห็นคนมากมายถือดอกไม้กำลังรออยู่ที่นั่น เฝิงหยู่คิดกับตัวเองว่าวันนี้เป็นงานพิเศษอะไรหรอ?
“จ้าวเหยียน ลองดูสารรูปตัวแกซะก่อน อาจารย์ลีไม่มีทางชอบนายแน่นอน!” ชายคนหนึ่งที่ถือดอกไม้อยู่พูดกับชายอีกคนซึ่งก็ถือช่อดอกไม้อยู่เหมือนกัน
“ฉันทำไมหรอ? พ่อฉันอยู่กรมศึกษาธิการ ถ้าอาจารย์ลีต้องการเป็นครูอยู่ในกรุงปักกิ่งต่อไป ฉันก็สามารถช่วยเขาได้ นายทำแบบฉันได้มั้ยล่ะ? หวังเหลียง พ่อของนายอยู่ในกรมกำกับการบริหารกิจการศาสนาแห่งชาติ นายคิดจะขอให้อาจารย์ลีทำงานที่นั่นงั้นหรอ? ให้อาจารย์ไปเป็นแม่ชีหรือไง?” จ้าวเหยียนเถียงกลับ
“ฮึ่ม! นายสองคนยังต้องพึ่งครอบครัวตัวเองอยู่เลย แบบนี้ยังกล้ามาตามจีบอาจารย์ลีอีกหรอ? ฉันทำงานเป็นผู้บริหารระดับสูงในบริษัทข้ามชาติ เงินเดือนของฉันสูงกว่าพ่อของพวกนายทั้งคู่อีก และผมยังไปเรียนต่อที่ต่างประเทศด้วย ผมสามารถพาอาจารย์ลีไปเที่ยวพักผ่อนที่ต่างประเทศได้สบายๆ นายสองคนทำแบบนี้ได้มั้ยละ?” ชายอีกคนที่แต่งตัวเหมือนนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จกล่าว
เฝิงหยู่เหลือบมองพวกเขา เขารู้สึกไม่ดีเลย คนพวกนี้กำลังรออาจารย์ลีอยู่หรอ? หรือว่าอาจจะเป็น……
เมื่อโรงเรียนเลิก นักเรียนก็รีบวิ่งออกมา
นักเรียนคนหนึ่งวิ่งไปหาจ้าวเหยียน “พี่ครับ อาจารย์ลีอยู่ที่ลานจอดรถและกำลังจะออกมาเร็วๆ นี้ครับ”
จ้าวเหยียนรีบตรวจสอบเครื่องแต่งกายของเขาทันที จากนั้นก็ยืดอกตรง เขาถือช่อดอกไม้ด้วยมือทั้งสอง คนอื่นก็ทำตัวแบบเดียวกัน พวกเขาทุกคนรู้ว่าโรงเรียนนี้มีครูสวยคนใหม่และพวกเขาทุกคนก็อยากมาจีบเธอ
หลายคนสนใจอาจารย์ลีคนใหม่นี้ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคนพวกนี้มีประวัติดี ป่านนี้คงมีคนรอเธออยู่นอกประตูโรงเรียนหลายสิบคนแน่ๆ
ลีน่าขี่สกูตเตอร์ออกมาจากโรงเรียน แม้ว่าเธอจะขับรถเป็น แต่เธอก็ขับไม่ค่อยเก่ง นี่คือเหตุผลที่เฝิงหยู่ซื้อสกู๊ตเตอร์ขนาดเล็กให้เธอ ซึ่งสะดวกกว่าการขี่จักรยาน
ลีน่ายืนกรานว่าในฐานะที่เธอเป็นครู เธอไม่สามารถนั่งแท็กซี่ไปทำงานได้ เธอจะทำให้นักเรียนรู้สึกแย่ เฝิงหยู่หัวเราะกับเรื่องนี้ เมื่อชาติที่แล้วของเขา เขาเคยเห็นอาจารย์นั่งรถเมอร์ซิเดซ เบนซ์ไปทำงาน คนที่ซุบซิบแอบนินทาส่วนใหญ่ก็เป็นพวกที่อิจฉาคนอื่นทั้งนั้นแหละ
ลีน่ายิ้มเมื่อเธอเห็นเฝิงหยู่รอเธอที่ประตูโรงเรียน
จ้าวเหยียนเห็นอาจารย์ลียิ้มมาทางเขา เขาก็ดีใจมาก ทุกคนเห็นมั้ย? อาจารย์ลีชอบผม พวกนายหลีกทางไปเลย!
จ้าวเหยียนก้าวไปข้างหน้าพร้อมถือดอกไม้ในมือ เขากำลังเดินเหมือนผู้ชนะและมองไปที่ผู้แพ้อีกสองคน พวกนายอย่าหวังว่าจะได้มีโอกาสเลย!
หวังเหลียงรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและมอบดอกไม้ให้กับลีน่า “อาจารย์ลีครับ ดอกไม้พวกนี้เหมาะสำหรับคุณ เฉพาะช่อดอกไม้ที่สวยงามเท่านั้นถึงจะเหมาะกับความงามของคุณ”
สีหน้าของจ้าวเหยียนเปลี่ยนไปทันที หวังเหลียงนี้ไร้ยางอายจริงๆ เขาฝึกพูดประโยคนี้มาก่อนแล้วและหวังเหลียงก็มาเลียนแบบเขา! แถมยังพูดประโยคนี้ยต่อหน้าเขาอีก!
จ้าวเหยียนก็เดินไปหาลีน่าอย่างรวดเร็วและมอบดอกไม้ให้ลีน่า “อาจารย์ลีครับ โปรดรับดอกไม้ของผมด้วย ผมขอให้คุณสวยแบบนี้ทุกวันนะครับ”
“อาจารย์ลีครับ ผมจองร้านอาหารฝรั่งเอาไว้แล้ว ผมอยากจะเลี้ยงสเต็กและไวน์ให้คุณสักมื้อนะครับ” ชายคนที่ทำงานในบริษัทข้ามชาติตะโกนมา
ทุกคนที่อยู่ตรงประตูโรงเรียนรีบไปส่งดอกไม้ให้ลีน่า ทุกคนพยายามทำให้เธอพอใจ ถึงขนาดมีผู้ชายคนหนึ่งที่ขับรถมาพยายามเอาสกูตเตอร์ของลีน่าไปใส่ไว้ที่ท้ายรถของเขา
ลีน่าถึงกับอึ้ง คนกลุ่มนี้มารอเธอหลายครั้งแล้วที่โรงเรียน พวกเขาน่ารำคาญมาก เธอบอกว่าเธอมีแฟนแล้ว แต่คนพวกนี้ยังคงมาระรานเธอต่อ!
โชคดีที่เฝิงหยู่อยู่ที่นั่นในวันนี้
เฝิงหยู่เดินเข้าไปและพยายามที่จะเบียดคนพวกนี้ออกไป ให้ตายสิ คนพวกนี้ดูผอมก็จริง แต่กลับแข็งแรงมาก!
“ขอโทษนะ ขอโทษ”
“แกเป็นใคร? ทำไมถึงพยายามเบียดมาอยู่หน้าพวกเรา?” จ้าวเหยียนตะคอกใส่เฝิงหยู่
อาจารย์ลียิ้มให้ผมก่อนหน้านี้ และพวกนายยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันหมายความว่ายังไง? แล้วนี่อะไร เจ้าบ้านี่มาจากไหน? เดินมาหาอาจารย์ลีมือเปล่างั้นหรอ?
“ผมเป็นแฟนเธอและมารับเธอหลังจากเลิกงาน” เฝิงหยู่ตอบ
“ฮึ! ฟังเจ้าเด็กบ้านี่มันพูดสิ! อาจารย์ลียังโสดอยู่ อย่ามาพูดมั่วๆ ที่นี่! ดูสารรูปตัวเองซะก่อน ท่าทางก็จน คงไม่มีปัญญาแม้แต่จะซื้อช่อดอกไม้ และยังกล้าที่จะมาจีบอาจารย์ลีอีกหรอ?”
ลีน่าระเบิดเสียงหัวเราะออกมา แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเฝิงหยู่มีเงินเท่าไหร่ แต่เธอก็มั่นใจว่าเฝิงหยู่นั้นรวยกว่าทุกคนที่นี่แน่นอน คำว่า “จน” ไม่เคยอยู่ในสารบบของเฝิงหยู่แน่นอน วันนี้เฝิงหยู่ถูกมองว่าเป็นคนจน เรื่องนี้ตลกมาก
เหม่ยจื้อเกานั่งอยู่ในรถไม่ไกลจากประตูโรงเรียน เขากำกำปั้นของเขาและอยากไปชกหน้าคนพวกนั้นหลายหมัดจริงๆ แต่เฝิงหยู่สั่งให้เขารอเขาอยู่ในรถ ถึงกระนั้นเขาก็เปิดประตูรถเอาไว้ หากคนพวกนั้นพยายามที่จะรุมเฝิงหยู่ เขาจะได้รีบเข้าไปจัดการคนพวกนั้นให้หายบ้าทันที!
เฝิงหยู่ชี้ไปที่ตัวเขาเอง “ผมเนี่ยนะ? จน? แล้วคุณรวยหรอ?”
“ผมรวยกว่าคุณแน่นอน!” จ้าวเหยียนตอบอย่างหยิ่งผยอง
“โอ้ ผมได้ยินมาว่าโรงเรียนกำลังคิดที่จะปรับปรุงสนามและสนามกีฬา ผมบริจาคให้กับโรงเรียนเพื่อให้พวกเขาได้ซ่อมแซมสนามกีฬา ในเมื่อคุณรวยกว่าผม งั้นคุณก็สามารถบริจาคเงินเพื่อปรับปรุงสนามโรงเรียนได้นะสิ” เฝิงหยู่ตอบอย่างใจเย็น
“คุณบริจาคเงินเพื่อปรับปรุงสนามกีฬาหรอ? โกหกล่ะ แค่เงินซื้อก้อนอิฐคุณยังไม่มีเลยมั้ง!”
ลีน่าพูดขึ้นมาว่า “เธอมาแล้วหรอ?” เธอยิ้มอย่างหวานให้เฝิงหยู่
ทุกคนที่นั่นเห็นรอยยิ้มของลีน่าและรู้สึกตื่นเต้นกว่าเดิม พวกเขาทั้งหมดคิดว่าอาจารย์ลีกำลังยิ้มให้พวกเขา
เฝิงหยู่มองดูคนพวกนั้นและหยิบหมวกกันน็อกบนสกูตเตอร์ของลีน่า เขาสวมเสร็จแล้วพูดว่า “ขอโทษนะผมยุ่งมาก ผมไม่มีเวลามาตลกกับคุณหรอก พวกโง่เอ้ย”
จ้าวเหยียนและคนอื่นๆ โกรธมาก ผู้ชายคนนี้กล้าขี่สกู๊ตเตอร์ของอาจารย์ลีได้ยังไง?! หรือว่าเขาจะเป็นแฟนของอาจารย์ลีจริงๆ?
คนที่ชอบคุยโม้โอ้อวดแบบนี้จะมาเทียบกับเขาได้ยังไง?
“เขาไม่ได้คุยโม้นะ เขาบริจาคเงินเป็นจำนวนมาก เป็นเพราะพวกคุณไม่รู้เรื่องนี้ต่างหาก” ลีน่าช่วยอธิบายแนเฝิงหยู่
“ไม่จำเป็นต้องอธิบายหรอก กลับบ้านกันเถอะ” เฝิงหยู่ไม่อยากยุ่งกับคนพวกนี้แล้ว เขาโบกมือให้เหม่ยจื้อเกา และเหม่ยจื้อเกาก็รีบวิ่งมา
ก่อนที่กลุ่มคนจะได้พูดอะไร พวกเขาเห็นชายร่างใหญ่กล้ามเป็นมัดๆ กำลังวิ่งเข้ามาหาพวกเขา “อย่ามายุ่งกับเจ้านายผม ไม่งั้นผมไม่รับประกันนะว่าจะเกิดอะไรตามมา!”
เจ้านายหรอ? ชายยากจนคนนี้เป็นเจ้านายหรอ? ตลกชะมัด! แค่เอาเพื่อนมาทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ด ก็สามารถทำให้ตัวเองแลดูเป็นเจ้านายได้งั้นหรอ?
จ้าวเหยียนผลักเหม่ยจื้อเกา และอยากจะด่าเขา แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นว่าโลกหมุนไปหมด เหม่ยจื้อเกาใช้บ่าโยนทุ่มเขาลงบนพื้น
“ผมจะทำแบบนี้อีก ถอยไป อย่ามาขวางทางเจ้านายของผม!” เหม่ยจื้อเกาพูดอย่างเย็นชา
เหม่ยจื้อเกาสามารถทุ่มผู้ชายคนหนึ่งลงบนพื้นได้อย่างรวดเร็วและทุกคนก็ตกใจมาก พวกเขากลัวผู้ชายคนนี้ บางทีเขาอาจจะเป็นบอดี้การ์ดจริงๆ ก็ได้ คนกลุ่มนี้เก่งแต่พูดโอ้อวด แต่ถ้าเกิดการต่อสู้ขึ้นมา……พวกเขากลายเป็นคนขี้ขลาดทันที!
มีคนในฝูงชนเห็นเหม่ยจื้อเกาเดินลงจากรถที่จอดอยู่ห่างออกไปไม่ไกลมากนัก นั่นมันรถซงเจียงมอเตอร์นิหน่า แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นรุ่นนั้นมาก่อน แต่เมื่อดูจากภายนอกแล้วก็รู้ได้เลยว่าเป็นรถยนต์หรูหราอย่างแน่นอน!
ไม่มีใครกล้าทำให้ชายคนนี้ไม่พอใจ คนที่ไม่กล้าก็รีบหลบไปด้านข้าง ส่วนคนที่หยิ่งผยองก็หลีกทางเหมือนกัน พวกเขากลัวเหม่ยจื้อเกา ดวงตาของเหม่ยจื้อเกาสร้างความกดดันให้พวกเขามาก พวกเขารู้สึกถึงเจตนาฆ่าในดวงตาของเขา
ฝูงชนหลีกทางให้พวกเขาและลีน่าก็กลับไปพร้อมกับเฝิงหยู่ที่ขี่สกูตเตอร์ของเธอ……