TQF:บทที่ 594 เริ่มมีความหวัง (2)
หยูเฮงน้อยพูดด้วยใบหน้าผยอง ตาเป็นประกาย “แล้วพวกเราก็ต้องหานังผู้หญิงชุดแดงนั่นให้เจอด้วย ข้าจะฉีกนางออกเป็นชิ้นๆ ตายแล้วก็ไปเกิดใหม่ไม่ได้”
ใบหน้าเล็กๆประดับไปด้วยรอยยิ้มหวานหยดย้อย เสียงก็อ่อนโยน แต่คำพูดที่เอ่ยออกมาอาฆาตพยาบาทมาก ใครๆก็ดูออกว่าเจ้าตัวเล็กนี่ไม่ได้ล้อเล่น
ถ้าหากหญิงสาวชุดแดงมาปรากฏตัวต่อหน้านางจริงๆต้องพบจุดจบอันน่าอนาถอย่างแน่นอน
สีหน้าเฉิงเสี่ยวเสี่ยวเรียบเฉยราวกับไม่ได้ยิน แต่จริงๆแล้วความแค้นและความอาฆาตพยาบาทข้างในใจก็มากไม่แพ้หยูเฮงน้อยเลย หากนางได้เจอผู้หญิงคนนั้นละก็…
ฟางซูหยุนขยับปากนิดหน่อย เนิ่นนานก่อนจะเอ่ยขึ้น “ไม่รู้ว่านางเป็นใคร ศิษย์สำนักไหน”
“ฮูหยินฟาง เราจะกลัวทำไม เรามีสัตว์อมตะนับล้าน ต่อให้เป็นผู้ฝึกฝนวิทยายุทธระดับเทพเจ้าก็ไม่ต้องใส่ใจ มดกัดช้างตายน่ะไม่ใช่แค่เรื่องขำขันแน่ อีกอย่าง เราจะยืนให้พวกเขามาฆ่าหรือไง”
หยูเฮงน้อยพูดไปพูดมาก็กระโดดขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ สายตาเป็นประกายหรี่ลง ท่าทางเหมือนกำลังคุยกันว่าวันนี้อากาศดีมั้ย ไม่เหมือนกับคุยเรื่องจะไปฆ่าใครตายเลย
“มีหลายล้านแล้ว?” ฟางซูหยุนอึ้งไป ไม่คิดเลยว่าในมิติจะมีสัตว์อมตะที่กลายร่างเป็นคนนับล้านแล้ว
เรื่องนี้เฉิงเสี่ยวเสี่ยวรู้นานแล้วจึงไม่ได้ตกใจอะไร คุยกับหยูเฮงน้อย “ข้าให้เจ้าไปหาเผ่าอสูรเฉลียวฉลาดนี่เจ้าหาเจอรึยัง”
“คุณหนู ที่จริงระดับสติปัญญาของเผ่าอสูรไม่ต่ำนัก เพียงแต่พวกเขาไม่มีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตของมนุษย์ และก็ไม่รู้เรื่องความร้ายและความเห็นแก่ตัวของคน ก็แค่ใส่ซื่อไปหน่อยเท่านั้นเอง”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพยักหน้า นั่นมันก็จริง แต่ตอนนี้ก็ยังคิดวิธีแก้ไม่ออก
หากจะขยายกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนก็ต้องมีคนดูแลที่เฉลียวฉลาดเก่งกาจอยู่ทุกสาขา ไม่อย่างนั้นจะโดนล้างบางเมื่อไหร่ก็ได้
ฟางซูหยุนพินิจพิเคราะห์อยู่แปปก่อนจะบอกกับเจ้าตัวเล็กทั้ง 2 “เสี่ยวเสี่ยว หยูเฮงน้อย ข้าจำได้พวกเจ้าเคยบอกว่าสามารถส่องดูความทรงจำของผู้อื่นและคัดลอกมาได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเจ้าก็ไปหาความทรงจำของคนที่ฉลาดและมีกลยุทธแล้วคัดลองความทรงจำเขามาให้หมด แล้วค่อยถ่ายทอดไปให้คนของเผ่าอสูร ทีนี้พวกมันก็มีความทรงจำของคนอื่นและเท่ากับว่ามีประสบการณ์ชีวิตเดียวกัน ถ้าเป็นแบบนี้พวกมันก็คุ้นเคยกับชีวิตที่นี่ได้แล้วสิ”
“ว้าว ฮูหยินฟาง ความคิดท่านนี่สุดยอดจริงๆ ทำไมข้านึกคิดไม่ถึงนะ ฮ่าๆๆ….”
หยูเฮงน้อยดีใจจนมือไม้อยู่ไม่สุข “ปัญหานี้ก็หมดไปแล้ว คุณหนู เราอยากจะเปิดสาขามากแค่ไหนก็ได้แล้ว ไม่นานก็สามารถขยายไปทั่วผืนดินฉางไห่เยี่ยมมากๆ ฮ่าๆๆๆ”
“ดีน่ะมันก็ดี แต่ก็ต้องเจอกับการข่มเหงและการเขม่นจากคนอื่น เสี่ยวเสี่ยว เจ้าแน่ใจแล้วเหรอ”
ฟางซูหยุนยังเป็นห่วงอยู่ อย่างไรซะการเป็นที่เขม่นของคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องดี
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเลิกคิ้วและยิ้มเบาๆ “ท่านย่า ที่จริงมันไม่เป็นอะไรหรอก หากเรามีพลังมากพอคนอื่นก็มาหาเรื่องเราไม่ได้ง่ายๆ อีกอย่างพวกเราก็ไม่ใช่พวกบ้าเลือดชอบฆ่าคน ไม่ได้อยากจะแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกับใคร พวกเราแค่ทำสิ่งที่เราอยากทำ หากเรามีเหตุผลมากพอ ต่อให้ความแข็งแกร่งของเราไปทิ่มแทงใจใครแล้วจะทำไม”
“บางทีอาจจะมีคนอิจฉาแล้วนำเรื่องยุ่งยากมาให้เรา แต่เพราะแบบนี้แล้วเราต้องกลัวเหรอ ไม่ว่าเราจะแข็งแกร่งไหมก็ต้องมีคนมารังแกอยู่ดี ในเมื่อการจะเอาชีวิตรอดก็ต้องเจอกับการเขม่นแล้วจะไปใส่ใจทำไม พวกเราในตอนนี้น่ะไม่จำเป็นต้องสนใจเลย หรือจะให้บอกก็คือไม่มีคนกล้ารังแกพวกเราหรอก”
“….”
ฟางซูหยุนเงียบไปนาน ที่จริงเรื่องที่หลานสาวพูดมานางก็รู้อยู่ ในเมื่อตัวเองมีความสามารถก็ไม่จำเป็นต้องสนใจอะไร อีกอย่างกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนก็ไม่ได้จะไปชิงอันดับฐานะกับใคร จะหาเรื่องเครียดใส่ตัวทำไม
“เสี่ยวเสี่ยว เจ้าคิดไว้ว่าจะทำอะไรบ้าง”
“ท่านย่า ข้าคิดว่าเมื่อทุกอย่างลงตัวเรียบร้อยแล้วจะให้อาจารย์ปู่คอยดูแลที่นี่”
“ให้อาวุโสอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ”
“ใช่ ให้อาจารย์ปู่อยู่ดูแลที่นี่ แล้วก็เหลือเผ่าอสูรไว้พันคน 500 คนไปดูแลร้าน รับภารกิจ และคอยล่าสมบัติ เป็นสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนที่ให้คนข้างนอกได้เห็น ส่วน 500 คนที่เหลือก็อยู่ประจำการที่บ้านตระกูลเฉิงนี่แหละ ให้เป็นทหารยามของเรา หากเกิดอะไรขึ้นกับทหารรับจ้างของเราพวกเขาก็จะได้เข้าแทน จะไม่ยอมให้เกิดเรื่องใหญ่อะไรที่แก้ไขไม่ได้กับทหารรับจ้างของเราเด็ดขาด”
“ใช่ๆ สมาชิกจักพรรดิ์อมตะ 1,000 คน ต่อให้กลุ่มทหารรับจ้างระดับ 1 ชังเอ้าก็ไม่มีความสามารถขนาดนี้หรอก เพียงพอแล้วที่จะรักษาบ้านตระกูลเฉิงของเราไว้” หยูเฮงน้อยสมทบ
คิดไปคิดมาฟางซูหยุนก็พยักหน้าเห็นด้วย “แบบนี้ก็ได้ แต่ว่าที่นี่ถือเป็นฐานทัพหลักของกลุ่มทหารรับจ้างเรา ข้าว่าเจ้าเหลือเผ่าอสูรอีกสัก 1,000 คนหรือ 500 คนไว้ที่หุบเขารอบๆนี้ก็ได้ นอกจากล่าสมบัติแล้วก็คอยปกป้องบ้านตระกูลเฉิงจากมุมมืดด้วย เหลือพลังนี้กันไว้จะได้ไม่เกิดอุบัติเหตุอะไร”
“ก็ดี พวกเราก็ไม่ได้ขาดแคลนเผ่าอสูรอีกสักพันคนอยู่แล้ว ขอแค่รับประกันได้ว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับกลุ่มทหารรับจ้างของพวกเราก็พอ”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเห็นด้วย
หยูเฮงน้อยยิ้ม ไม่มีปัญหาอะไรกับความคิดเห็นนี้เหมือนกัน ขอแค่ปกป้องของของตัวเองได้ก็พอแล้ว