การแสดงออกที่ไม่ปิดยังของคนพวกนี้ยิ่งทำให้แววตาของฉางกวนยวีซินเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆก่อนหน้านี้คำพูดของชูฮันยังทิ้งร่องรอยความสงสัยและความไม่เชื่ออยู่ในใจของเธอ ทว่าในที่สุด ณ เวลานี้ทุกอย่างมันเป็นอย่างที่ชูฮันพูดทุกอย่าง มีรอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฉางกวนยวีซิน ก่อนจะพูดจาแดกดันเพื่อเตือนความทรงจำคนพวกนี้ “ฉันเป็นผู้บัญชาการอันดับสองของค่ายหนานตู้ และในตอนนี้ที่พ่อของฉันไม่อยู่ และหลังจากสงครามโครงสร้างก็ถูกปรับใหม่ทั้งหมดโดยฉัน คำสั่งของฉัน แล้วพวกนายจะต่อสู้เพื่ออะไร?”
ด้วยความมุ่งมั่นอันแรงกล้าฉางกวนยวีซินไม่ได้เข้าไปพัวพันกับเรื่องถกุหรือผิด แต่เธอเลือกที่จะทำตามคำแนะนำของชูอัน เพราะแรกเริ่มชูฮันก็คือต้นเหตุของความมุ่งมั่นของเธอ และคำพูดของฉางกวนยวีซินก็เหมือนกับฉนวนน้ำมันที่ราดบนกองไฟที่กำลังเดือดอยู่ในใจของทุกคนอย่างจัง!
แทบจะในทันทีฝ่ายตรงข้ามคำรามด่าทอลั่นไม่จบสิ้น
”ทุกก็เห็นแล้วนี่!นี้นะเหรอผู้สืบทอดของฉางกวนหลง เราจะยอมให้ผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลยแบบนี้มาปกครองได้ยังไง?”
”ใช่!ท่ามกลางไฟที่กำลังลุกไหม้ ฉางกวนยวีซินไม่เพียงแค่ไม่ช่วยแต่ยังพยายยามขัดขวางพวกเราไม่ให้ไประดมคนมาช่วยอีก เธอไม่สมควรเป็นผู้นำของเรา!”
”ฉันไม่จำเป็นต้องมากังวลใจเรื่องนี้ฉันมีคนมากมายที่นี้ที่ต้องรับผิดชอบ ทำไมต้องมาเสียเวลาขอความเห็นจากผู้หญิงคนนี้เวลาที่อยากจะทำอะไรด้วย?”
”ระดมทุกคนมาช่วยกันดับไฟที่นี้เดี๋ยวนี้!”
หลายคนยังคงลังเลที่จะขัดขืนคำสั่งของฉางกวนยวีซินที่มีอำนาจอย่างเป็นทางการหลายคนกลับหลังหันและจากไป ในเวลาเดียวกันพวกเขาเองก็หมดความสนับสนุนที่มีต่อฉางกวนยวีซินไปแล้วอย่างสิ้นเชิง ความผิดหวังฉายชัดบนสีหน้าของหลาายคนที่ตอนนี้กำลังเกิดความลังเล
จากมุมมองของพวกเขาการตัดสินของฉางกวนยวีซินได้สร้างปัญหามากมาย!
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นเหล่าทหารที่ประจำการอยู่หลายๆจุดในค่ายตามคำสั่งของฉางกวนยวีซินก็เริ่มทยอยปรากฏตัวขึ้น ณ จุดเกิดเหตุ ทำให้หลายจุดที่ฉางกวนยวีซินวางกองกำลังเอาไว้เพื่อรักษาการณ์กลายเป็นว่างเปล่า กลุ่มคนจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นเพื่อช่วยกันดับไฟ เสียงออกคำสั่งและเสียงโวยวายเร่งให้ช่วยกันดับไฟดังวุ่นวายไปทั่วบริเวณ
ตั้งแต่แรกเริ่มจนจบฉางกวนยวีซินเพียงแค่ยืนเฉยๆพร้อมกับยิ้มมุมปากไม่พูดอะไร
ท่ามกลางการกระทำที่เป็นเอกฉันท์ในที่เกิดเหตุเจ้าหน้าที่ระดับสูงหลายคนที่เผชิญหน้ากับฉางกวนยวีซินแอบยิ้มกระหย่องอยู่ในใจ ไฟไหม้มาได้เวลาพอดีเลย มันทำให้ความเชื่อในตัวของฉางกวนยวีซินลดลงไปได้มากในใจของหลายๆคน
”ฉางกวนหลงฉันไม่อยากจะว่าเธอหรอกนะ แต่เธอก็น่าจะเห็นสถานการณ์ตอนนี้แล้ว” ขึ้นเมื่อไฟเริ่มควบคุมได้แล้ว ต่อหน้าทุกคน เขาไม่คิดปกปิดความรังเกียจและสายตาดูถูกที่มีต่อฉางกวนยวีซินเลย “การตัดสินใจของเป็นปัญหาหลัก ไม่เพียงแค่คุณใช้ทรัพยากรอย่างสิ้นเปลือง แต่มันยังเป็นการท้าทายความอดทนของพวกเราทุกคนด้วย!”
”คุณไม่เหมาะที่จะเป็นผู้นำค่ายหนานตู้ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถควบคุมได้” นายหทารอีกคนพูดตรงกว่า “กลับไปที่ตำแหน่งของตัวเองดีกว่า อย่าเล่นกับอำนาจใหญ่แบบนี้เลย”
ในขณะเดียวกันคนรอบๆที่ม่าช่วยกันดับไฟก็ส่งเสียงเห็นด้วยกับคำกล่าวเหล่านี้ แววตาของทุกคนที่มองมายังฉางกวนยวีซินนั้นไม่มีความเคารำหรือยำเกรงเลย แม้แต่เหล่าชาวบ้านเองก็เห็นด้วยไม่ต่างกัน
ในตอนนี้ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าฉางกวนยวีซินควรก้าวลงมาจากตำแหน่งเดี๋ยวนี้!
มันเป็นเอกฉันท์ฉางกวนยวีซินไม่มีความละอายใดๆเลย แต่กลับยืนเท้าสะเอวและกวาดสายตามองทุกคนด้วยแววตาคมกริบ น้ำเสียงที่ใช้ไม่ได้ดังตะคอกหากมันกลับเยือกเย็นและดุดัน เสียงดังฟังชัด “กัปตันอยู่ที่ไหน?”
”ครับ”กัปตันที่ถูกเรียกตัววิ่งออกมาขานรับและมองสถานการณ์ตรงหน้าตัวเอง
หลายคนนิ่วหน้าไม่เข้าใจว่าจู่ๆฉางกวนยวีซินจะเรียกกัปตันออกมาทำไม
”ในฐานะที่ฉันเป็นผู้สืบทอดอำนาจผู้นำของค่ายหนานตู้”น้ำเสียงของฉางกวนยวีซินราบเรียบและไร้อารมณ์แฝง หากมันกลับทำให้ผู้ที่มองสัมผัสได้ถึงความคล้ายคลึงของชูฮัน รัศมีอำนาจที่เปล่งประกายก็คล้ายชูฮันอย่างมาก และประโยคต่อมาของเธอก็ทำให้ทุกคนตะลึง “นายถูกปลด” ”เฮือก!”
เสียงซุบซิบดังฮือไปทั่วราวกับเสียงผึ้งทันทีทุกคนตกใจค้างตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ
”ปลด?!”กัปตันของทหารตำรวจตาโต สีหน้าโกรธจัด “ทำไม?! เหตุผลคืออะไรครับ!!”
”ในฐานะกัปตันที่ควรจะมีความระมัดระวังรอบคอบมากกว่าลูกน้องไม่เพียงแค่คุณไม่เชื่อฟังคำสั่งของผู้บัญชาการ แต่ยังขัดคำสั่งและโยกย้ายเจ้าหน้าที่ที่ประจำการตามจุดสำคัญต่างๆที่จัดวางไว้โดยพลการ และความรับผิดชอบในความผิดนี้คือโทษประหารชีวิต” เสียงของฉางกวนยวีซินทั้งดุดันและหนักแน่น มีรอยยิ้มบางๆเกิดขึ้นที่มุมปาก “ฉันจะปลดนายออก ถือว่าใจดีแล้ว”
”อวดดี!”เสียงดูถูกต่อว่าออกมาจากปากของเจ้าหน้าที่ระดับสูงทันที “กลับไปปลูกดอกไม้ที่ทุ่งกว้างของเธอต่อไปเถอะ ที่นี้มันคือค่ายหนานตู้ ไม่ใช่สวนดอกไม้ของแก!!”
”ปลด?กล้าดียังไง!” ”อะไรคือไม่เชื่อฟังคำสั่งผู้บัญชาแล้วแกมีตำแหน่งอะไรล่ะ?!”
ฉางกวนยวีซินยังคงไม่โกรธหากนัยน์ตาของมีประวาวลึกลับบางอย่าง “ผลที่ตามมาของการเคลื่อนย้ายกำลังที่ฉันจัดวางไว้เพื่อความปลอดภัย แต่นายขัดคำสั่ง”
”ฉันไม่ยอม!”กัปตันที่ถูกกปลดเดือดดาลอย่างมาก
”การเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าเป็นการตัดสินใจที่ต้องไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนก่อนถ้าคุณทำโดยไม่คิดไตร่ตรองให้ดี ถ้าอย่างนั้นการวางเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตามจุดต่างๆมันจะมีประโยชน์อะไร”
”แต่ตอนนี้สงครามก็จบลงแล้วค่ายหนานตู้ไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายแล้ว!”
ในจังหวะที่ทุกคนกำลังต่อต้านและขัดขวางฉางกวนยวีซินอย่างไม่ยอมเปิเเผยตัวทันใดนั้นเอง—–
”ปึง!” ”พรึบพรับ พรึบ พรับ!”
เสียงดังแปลกๆที่เกิดขึ้นจากที่ไกลออกไปขัดเสียงทุกคนและท่ามกลางสายตาของทุกคน มันก็มีแสงสว่างจ้าและเฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่ที่ค่อยๆลอยขึ้นฟ้า!
”ฟึบฟึบ ฟึบ!”
ใบพัดที่เริ่มหมุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนส่งเสียงดังสนั่นก้องไปในอากาศและภายในพริบตาเดียวมันก็มุ่งหน้าไกลออกไปอย่างรวดเร็ว
ความตกใจความหวาดกลัวฉายชัดบนสีหน้าของทุกคน เสียงที่เคยดังวุ่นวาย มีแต่เสียงตำหนิต่อว่าต่อฉางกวนยวีซินกลับเงียบสนิทอย่างเหนือความคาดหมาาย ราวกับว่าทุกคนลืมไปเลยว่าก่อนหน้านี้พวกเขาทำอะไรไว้ ทุกคนมองตามเฮลิคอปเตอร์อย่างล่อกแล่ก
เกิดอะไรขึ้น?
ทำไมอยู่ๆมีคนขโมยเฮลิคอปเตอร์ขึ้นมาได้! นี้มันจงใจหรือ…
ไม่รอให้ทุกคนได้ทันมีปฏิกิริยาตอบสนองทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามายังไม่ทันถึงดี นายทหารคนนั้นก็เรียกตะโกนรายงาน “แย่แล้วครับ! โกดังของเราถูกปล้นครับ!”
”เฮือก!”
หลายคนหน้าตาคร่ำเครียดมองคล้ำหัวใจเต้นรัวแรงอย่างกับจะหัวใจวาย ความตื่นตระหนกที่เปลี่ยนไปภายในพริบตา ไฟนี้มีแค่ล่อพวกเราเท่านั้นและก็แอบลอบไปขโมยเฮลิคอปเตอร์ขับหนีไป
ภายใต้จมูกพวกเขา!
ในขณะที่ทุกคนตกใจและพูดอะไรไม่ออกทั้งตื่นตระหนก กังวล ฉางกวนหยวีซินที่โกรธจัดก็ระเบิดออกมา “ไร้ประโยชน์!”
คำนี้ทำให้ทุกคนตะลึงค้างกันหมดกลุ่มคนที่เคยต่อต้านและต่อว่าฉางกวนยวีซินก่อนหน้านี้อับอายและเครียดจนหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
”จะรอให้มีคนมาปล้นรอบที่สองเหรอไง?เจ้าหน้าที่ทุกคนประจำตำแหน่งเดี๋ยวนี้! ใครทำผิดโทษคือตาย!” ฉางกวนยวีซินในตอนนี้ช่างก้าวร้าว เธอออกคำสั่งด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยอำนาจและความชำนาญ “ปิดช่องโหว่ให้หมด เจ้าหน้าที่ระสูงที่อยู่ตรงนี้ห้ามใครออกไปจากที่นี้ทั้งนั้น คนอื่นๆตามฉันไปตรวจสอบโกดัง! รอฉันกลับมาจัดการพวกคุณเรียงตัวได้เลย!”