บัญชามังกรเดือด บทที่ 856 บอกให้เจ้าหลบไป
ปังปังปัง！
ทันใดที่หัวรถนั้นชนไปที่ประตู และถุงลมนิรภัยนั้นต่างก็แตกออกมา
และลูกน้องหยินจ๋าเจ้าสองคนนั้น ต่างก็สลบกันไป
จี้ชิงที่เป็นเพราะเตรียมตัวรับมือมาดี แรงปะทะที่มากมายนั้นทำให้เขาแค่หน้ามือ แต่ก็ยังคืนสติได้
“พี่เทียน พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”
หลังจากได้สติ เขาก็รีบไปหาฉินเทียน
แต่กลับพบว่า ที่นั่งคนขับ ตอนนี้ไม่มีคนแล้ว เขานั้นรีบมองไปที่ด้านนอก พบแต่แผ่นหลังของฉินเทียนที่เดินเปียกฝนออกไป แล้วเหมือนกับดาบมีดยาวที่แหลมคม
ในมือที่ถือดาบแน่น และการก้าวเท้าที่มั่นคง
เดินมุ่งไปยังทางด้านหน้า
“พี่เทียน！”
จี้ชิงตะโกน พร้อมกับติดตามออกไปอย่างตื่นเต้น
ในมือของเขา ไม่รู้ว่าตอนไหน ก็ได้ถือดาบมาหนึ่งเล่ม
สองคน สองดาบ ก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน！
ฝนที่ตกหนักขึ้น และไปด้านข้างทางที่ได้โดนน้ำฝนชะล้างนั้น ทำให้แสดงไฟนั้นยิ่งหดเล็กลงไปอีก
เหมือนรู้ว่าคืนนี้จะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น ทั้งเมืองนั้นเงียบสงบ และร้านที่ด้านข้างของถนนนั้น ต่างก็ปิดกันจนสนิท
บนถนนนั้นมีรถทุกชนิด ได้จอดที่ข้างถนนอย่างเงียบสนิท
แม้แต่คนเดียวก็ไม่มี
ฉินเทียนและจี้ชิง ที่ได้ตากฝนมา เดินผ่านถนนเส้นหนึ่ง ก่อนที่ทั้งสองคนนั้นจะหยุดในพร้อมกัน
ในถนนเส้นนี้นั้น เรียกว่าถนนต้าฉิน และที่ท้ายถนนนั้น ก็คือคฤหาสน์ร้อยปีในซีเป่ยที่เป็นสถานที่พักของตระกูลฉิน จวนฉิน
และถนนที่ยาวสิบไมล์นั้น ฉินเทียนนั้นได้เตรียมพร้อม ที่จะใช้ระยะเวลาที่ไว้ที่สุด เพื่อที่จะได้พบเจอกับซูซู
คิดไม่ถึงเลยว่า สถานที่อื่นๆนั้นในเมือง จะไม่มีคนเลย และตอนนี้เองที่นี่ ห่างจากพวกเขาอีกสามร้อยเมตรนั้น ภายใต้ฝนที่ตก ได้มีผู้คนยืนเรียงแถวยืนอยู่กันเงียบๆ
พวกเขาทั้งหมดนั้นใส่เสื้อผ้าและรองเท้าสีดำ และที่หน้าอกนั้นยังปักด้วยลายมังกรจากหด้ายเงินอีก
ในมือของทุกคนนั้น ได้ถือดาบสีเงินเล่มยาว นั้นก็คือราชาหยินจ๋าของหนึ่งในห้าราชาแห่งตระกูลฉิน และพรรคพวกองครักษ์ที่จริงใจซื่อสัตย์
ในหนึ่งแถวนั้น มีรวมๆกว่าหนึ่งร้อยคน
พวกเขานั้นถือดาบเล่มยาวแน่น ดวงตาของพวกเขานั้นได้แหลมคมและเย็นชากว่าดาบสะอีก ที่ได้ยืนจ้องมองฉินเทียนอยู่อย่างเงียบๆ
เสียงของฉินเทียนนั้นมืดหมด ราวกับว่าตนเองนั้นได้มาจากนรก
“พวกมึงจะทำอะไรกูยังไงก็ได้ แต่ว่าอย่าแตะต้องภรรยาของกู”
“หลบไป ให้กูไปพบเจอภรรยาของกู”
“ตราบใดที่เธอนั้นยังไม่ได้รับอันตราย ข้าจะสู้กับพวกเจ้าจนจบ”
ไม่มีใครเอ่ยอะไร
และผู้คนร้อยกว่าคนในหลายร้อยเมตรนั้น ราวกับว่าได้มีหุ่นยนต์ยืนอยู่ทั้งแถว
ในความเงียบสงบนั้น ที่ไกลๆ ได้มีเสียงดังออกมากจากลำโพง
“ฉินเทียน คุณชายฉิน！”
“ข้าคือหยินจ๋า！”
“ด้วยตำสั่งของนายหญิงใหญ่ ข้าคือคนที่ส่งคนไปลักพาตัวภรรยาของเจ้ามาที่นี่”
“ตอนนี้เจ้าอยากที่จะเจอกับเธอก็ได้ แต่ว่านายหญิงใหญ่เอ่ยแล้วว่า เธอนั้นมีเรื่องอยากจะคุยกับภรรยาเจ้าสะก่อน ดังนั้น เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อน！”
“รอให้นายหญิงใหญ่นั้นคุยจบ ข้านั้นจะให้เจ้าเข้าไปแน่นอน”
เสียงของหยินจ๋า ฟังแล้วเหมือนเขานั้นจะพอใจเป็นอย่างมาก เดิมทีอยากที่จะจัดการฉินเทียน แต่เขารู้สึกว่ามันนั้นเป็นปัญหายุ่งยากเอาสะมากๆ
คิดไม่ถึงเลยว่า การใช้วิธีในรอบนี้นั้น แล้วสามารถรอบเข้าไปที่หลงเจียง และจากการโกหก กลับสามารถที่จะทำให้ซูซูนั้นไว้ใจได้ อีกทั้งยังไม่เสียแรง แล้วหลอกพาซูซูมาที่นี่อีก
ตอนนี้ มีซูซูเป็นไพ่ใบใหญ่ ฉินเทียนในสายตาของเขานั้น ก็เหมือนแค่เนื้อปลาที่อยู่บนเขียงเท่านั้นแหละ
อยากที่จะจัดการกับฉินเทียน เขานั้นจะเป็นวีรบุรุษคนแรกของตระกูลฉินเลยล่ะ！
สีหน้าของฉินชินเทียนนั้น มืดมนสะยิ่งกว่าท้องฟ้าในตอนนี้สะอีก
เขานั้นกัดฟันเอ่ยร้องเสียงดัง“หยินจ๋า！”
“ตอนนี้ข้านั้นอยากที่จะไปพบภรรยาของข้าในทันที！”
“บอกให้คนของเจ้าหลบไปส่ะ！”
“ส่วนยัยยายนั้นอยากมีเรื่องอะไร ให้เขามาเอ่ยกับข้าสิ！”
นายหญิงใหญ่มีเรื่องอยากที่จะถามซูซู ？ ประโยคนี้เมื่อฉินเทียนได้ยินเข้าหูแล้ว ทั้งหมดนั้นรสชาติแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงจริงๆ
คำถามอะไร เขารู้สคกว่า ยัยยายนั่นนั้นที่นิสัยแข็งกระด้างเย็นชาไร้ความรู้สึก ไม่รู้ว่าจะทรมานซูซูยังไงบ้าง
ยิ่งกว่านั้น ซูซูนั้นยังท้องเด็กอีก นั้นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขานะ！
เมื่อคิดถึงดังนี้ภายในใจของฉินเทียนนั้นเหมือนกำลังมีเลือดหยดอยู่！
เขานั้นจะต้องรีบไปพบกับซูซู เมื่อมองเห็นว่าซูซูไม่เป็นอะไร เขาถึงจะสบายใจ
หยินจ๋าเอ่ยอย่างเย็นชา“นายหญิงใหญ่ให้ข้าพักเจ้าไว้ที่นี่หนึ่งชั่วโมง ไม่อย่างงั้น ข้าคิดว่า เจ้านั้นก็ไม่ได้เชื่อฟังเท่าไหร่หรอกนะเนี่ย”
“ดังนั้น ข้านั้นเลยได้เอาองครักษ์ห้าร้อยกว่าคนนั้น พามาที่นี่ ง”
“ห้าร้อยคน อยู่ที่ถนนที่ยาวสิบไมล์ มีการป้องกันห้าชั้น คุณชายอยากที่จะพบเจอภรรยาเลยก็ได้นะ ”
“แค่เข้ามาสู้กันสิ！”
หยินจ๋านั้นคิดว่าจะกำจัดฉินเทียนได้แน่
เพราะองครักษ์ห้าร้อยกว่าคนนั้นมาแล้ว สำหรับแค่ฉินเทียนคนเดียว อีกทั้งบวกกับชี้ชิงที่ยังแผลไม่หายอีก นี่มันแทบไม่ต้องลงแรงเลยก็ได้นะ
เขานั้นคิดว่าฉินเทียนนั้นคงไม่กล้าลงมือ ดังนั้นจึงไม่ได้มีความหวาดกลัวแต่อย่างใด
ที่ทำให้เขานั้นคิดไม่ถึงเลยก็คือ เมื่อสิ้นเสียงลง ฉินเทียนนั้นได้ลงมือ
สีหน้าไร้อารมณ์ อีกทั้งการก้าวเท้าที่มั่นคง และเดินตรงเข้ามา
เขานั้นยอมที่จะต้องเผชิญหน้ากับนักฆ่าห้าร้อยกว่าคน และไม่ยินยอมที่จะรออยู่ที่นี่ เพื่อที่จะมาให้เสียเวลาเปล่าๆเป็นชั่วโมง！
หรือวางที เขานั้นตอนนี้ก็ต้องการที่จะเผาไหม้เลือดในตัวของเขา มีเพียงแบบนี้ ถึงจะสามารถสงบความร้อนไหม้ในใจของตนเอง
อะไรนะ？
หยินจ๋านั้นหวาดหวั่นสะเทือน！
เจ้าฉินเทียนนี้ กล้าที่จะมาเผชิญหน้ากับองครักษ์ห้าร้อยคนเพียงคนเดียว？แต่นี่มันห้าร้อยคนเชียวนะ！
“ฉินเทียน！”
“ข้าเตือนเจ้านะ เพียงแค่เจ้ากล้าที่จะลงมือ พวกเรานั้นจะไม่ยอมอ่อนข้อให้อย่างแน่นอน！”
“ดังนั้น ข้าขอให้เจ้านั้นคิดดีๆก่อน หากไม่อยากตายล่ะก็ ก็รออยู่ที่นี่ดีๆส่ะ！”
อย่างไรก็ตาม ฉินเทียนนั้นแทบจะไม่ได้ฟัง
เขาเดินก้าวไปด้านหน้า！
จี้ชิงที่เดินตามมาติดๆ
ทั้งสองคนนั้นต้องเจอกับคนร้อยคน หลังจากนั้นด้านหลังอีกสี่ร้อยคนนั้นก็ไม่ต่างกัน ก็ไม่ได้น่ากลัวแต่อย่างใด
ราวกับว่าความตายนั้นสำหรับพวกเขานั้น ไม่ได้มีอะไรสำหรับพวกเขา
ม่านตาของหยินจ๋าหดลงในทันที！
เขานั้นยังไม่เคยเจอคนที่หยิ่งผยองขนาดนี้ นี่มันไม่กลัวตายจริงๆเลยนะเนี่ย！
“ข้าจะบอกอะไรแกนะ ว่าหากไม่หยุดล่ะก็ ข้าจะออกคำสั่งแล้วนะ！”
เขานั้นกัดฟันเอ่ย
อย่างไรก็ตาม ฉินเทียนและจี้ชิงนั้น พวกเขานั้นไม่เพียงแต่จะไม่หยุด แต่ทว่ากลับเร่งเข้ามา ในขณะเดียวกัน บนร่างกายทั้งสองคนนั้น ตอนนี้ได้เหมือนมีออร่าแห่งความอาฆาตปรากฏออกมา
ในตอนนี้เอง ฝนที่ตกหนักนั้น ทันใดนั้นก็ได้ทำให้คนนั้นเหมือนไก่ตกน้ำ อย่างไรก็ตามพลังชี่ในร่างกายทั้งสองคนนั้นต่างก็ทำงานด้วยความเร็วมาก
ในตอนที่พลังชี่ทำงานจนถึงจุดขั้นสุดยอดนั้น ทันใดนั้นก็ได้ พลังรอบๆก็รวมตัว กันเป็นชั้น ก่อนที่จะกันเอาน้ำฝนนั้นไปไว้ที่ด้านนอก
มองไปแล้ว ทั้งสองคนนั้นเหมือนกับว่ามีเกราะป้องกัน
สิบไมล์！
แปดไมล์！
ห้าไมล์！
สายตาที่มองไป เห็นทั้งสองที่เดินเข้ามาในเหตุที่ต้องห้ามและห้ามเข้า หยินจ๋าอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไป “ฉินเทียน อย่ามาหาว่าข้าไม่เกรงใจนะ！”
“องครักษ์ฟังคำสั่ง！”
“ฆ่า……ให้ฆ่าเลย！”
ในที่สุดเขานั้นก็ออกคำสั่ง！
และองครักษ์ที่ขั้นได้ฝึกฝนมานั้น ปกติก็จะฟังแต่คำสั่งของเขาคนเดียว ดังนั้นอย่าเอ่ยเลยเพราะฉินเทียนนั้นก็แค่คนที่ครอบครัวตระกูลนั้นทอดทิ้งเท่านั้นแหละ
ตั้งแต่ฉินเทียนนั้นได้เข้ามาอยู่ในวังตะวันออก ในตามตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลฉิน พวกเขานั้นก็จะลงมืออย่างไม่เกรงใจ
ในสายตาของพวกเขานั้น ฉินเทียนนั้นก็เหมือนแค่หมดที่ไม่รู้จักที่เป็นที่ตายเท่านั้น
หนึ่งร้อยคน ตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพรียง！
ยกมือขึ้น ก่อนที่มีดสีเงินเล่มยาวนั้นจะเปล่งประกายในความมืด
“ฆ่า！”
พวกเขานั้นพุ่งเข้าไป
แต่ว่าฉินเทียนและจี้ชิง นั้นไม่ได้เอ่ยอะไร เหมือนกับว่าในที่สุดแล้วเหยื่อนั้นได้เข้ามาใกล้เพื่อที่จะให้ล่าแล้ว ก่อนที่ในตอนสุดท้ายจะพุ่งเข้าไป
สองคน สองดาบ พุ่งเข้าไป