ตอนที่ 400 ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ
“แม่หนู เธอคงไม่รู้ เฉวียนหมิงเขา…หมอหมิง คุณมาแล้ว เร็วเข้า ไปดูหน่อยว่าเสี่ยวหมิงเป็นอย่างไรบ้าง” นายท่านผู้เม่ากำลังพูด พอเหลือบเห็นหมิงเย่ว์ผลักประตูเดินเข้ามา ก็รีบพูดทักทายแล้วหลีกทางให้
หมอในห้องต่างรู้จักชื่อเสียงของหมิงเย่ว์ พอเห็นเช่นนั้นจึงออกไปจากห้องอย่างเข้าใจสถานการณ์
หมิงเย่ว์มาที่ข้างเตียงเฉวียนหมิง ใช้ไฟฉายส่องดูดวงตาเฉวียนหมิง ใช้หูฟังฟังการเต้นของหัวใจ แล้วเทียบดูกับเครื่องตรวจวัดการทำงานของหัวใจ
บางครั้งเครื่องตรวจวัดการทำงานของหัวใจก็คลาดเคลื่อนได้ ในฐานะหมอยังต้องตรวจและสอบถามคนไข้ด้วยตนเอง จะอาศัยตัวเลขจากเครื่องมือทันสมัยอย่างเดียวไม่ได้ ยังไงเครื่องมือก็ไม่มีชีวิต
ถ้าเกิดความผิดพลาดเพราะตัวเลขที่ออกมาคลาดเคลื่อนก็จะทำให้หมอรักษณาไปในแนวทางที่ผิดได้
หมิงเย่ว์ตรวจดูกล้ามเนื้อที่แขนและขาของเฉวียนหมิง เขากลอกตาเล็กน้อย เดินมาข้างนายท่านผู้เฒ่า “คงเหนื่อยมากเกินไป ส่งผลให้อาการรุนแรงขึ้น ต่อจากนี้ต้องพักฟื้นให้ดี คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ”
ยังต้องให้อีลั่วเสวี่ยแทงเข็มให้เขาสักสองสามครั้ง อาการก็จะทุเลา ไม่งั้นเขาเองก็ทำอะไรไม่ได้
นายท่านผู้เฒ่ารู้เรื่องที่เฉวียนหมิงกินยาทิพย์ จึงย่อมรู้ว่ายาของหมิงเย่ว์น่าอัศจรรย์มาก พอได้ฟังที่หมิงเย่ว์พูดจึงคลายความกังวลลง แล้วชำเลืองมองตามสายตาหมิงเย่ว์ จึงเห็นอีลั่วเสวี่ยทันที
เดิมทีนายท่านผู้เฒ่ารู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง แต่พอเห็นอีลั่วเสวี่ยก็เครียดขึ้นทันที สีหน้าหมองคล้ำลง “เธอมาทำอะไร ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ”
ถึงตอนนี้อีลั่วเสวี่ยโมโหแล้ว “ที่นี่เป็นโรงพยาบาล ไม่ใช่ที่ส่วนตัวของปู่ ปู่ไม่มีเหตุผลที่จะไล่ฉันไปได้ ฉันเป็นภรรยาเฉวียนหมิง จะให้ฉันไป แล้วคิดจะให้ใครมาคอยดูแล มือที่สามหรือไง?”
“อ้อ จริงด้วย เฉวียนหมิงไม่ต้องการมือที่สามแน่นอน หรือปู่คิดจะจ้างคนเฝ้าไข้ จะไว้ใจได้หรือคะ?” พูดจบก็มองไปที่ฟางจื่อชิวอย่างมีความหมาย
ถ้าเธอยังมีหน้าอยู่ต่อแล้วบอกว่าจะขอดูแลเฉวียนหมิง เป็นการขอทำหน้าที ไม่ว่าจะในฐานะมือที่สามหรือในฐานะคนเฝ้าไข้ก็ล้วนไม่เหมาะกับฐานะเธอที่เป็นหมอ
ก่อนหน้านี้อีลั่วเสวี่ยดูหยิ่งผยอง เธอคิดว่าเป็นเพราะมีเฉวียนหมิงคอยให้กำลังใจ แต่ขณะนี้คิดไม่ถึงว่าเธอที่ก่อนหน้านี้ดูอ่อนแอ จะมีด้านที่วางอำนาจแบบนี้ ทำให้ฟางจื่อชิวต้องเริ่มพิจารณาผู้หญิงคนนี้ใหม่
คำพูดของอีลั่วเสวี่ยทำให้นายท่านผู้เฒ่าถึงกับพูดไม่ออก ก็ใช่ ประธานเฉวียนกรุ๊ปทั้งคน จะให้ไล่ภรรยาไปแล้วให้คนอื่นมาดูแลแทน เป็นเรื่องที่ไม่เหมาะ
“อาเสวี่ย คุณมาแล้วหรือ?” ถึงตอนนี้เฉวียนหมิงฟื้นแล้ว เขามองมาที่อีลั่วเสวี่ยด้วยสายตาตื่นเต้นดีใจ พูดแล้วทำท่าจะลุกขึ้น
อีลั่วเสวี่ยรีบเดินไปหาเฉวียนหมิง กดเขาลงไปบนเตียง “อย่าลุกขึ้นค่ะ คุณต้องพักผ่อน”
ฟางจื่อชิวเห็นเฉวียนหมิงฟื้นแล้ว ก็พลอยดีใจไปด้วย แต่เธอไม่มีเหตุผลพอที่จะเข้าไปสอบถามอาการ จึงได้แต่ยิ้ม “ฟื้นก็ดีแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยแจ้งให้ ช่วยปู่เฉวียนย้ายห้อง ให้คุณพักที่ห้องนี้”
สีหน้าเฉวียนหมิงเย็นชา “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมจะกลับแล้ว” สถานที่อย่างโรงพยาบาลค่อนข้างวุ่นวาย เขาไม่อยากอยู่ที่นี่
นายท่านผู้เฒ่าเองก็ไม่เป็นไรแล้ว ยังรู้ว่าเมื่อหลายชายตนเองกลับบ้าน หมิงเย่ว์จะรักษาเขาได้สะดวกกว่า ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญ จึงหันมาสั่งเหล่าเกา “รถที่คุณให้มารับเสี่ยวหมิงมาหรือยัง เราจะกลับกันเดี๋ยวนี้เลย”
“มารออยู่แล้วครับ”
“ดี เดี๋ยวให้พวกเขาขึ้นมาเลย” แล้วหันมาทางหมิงเย่ว์ ท่าทางเกรงใจมาก
“หมอหมิง คืนนี้คงต้องรบกวนให้คุณตามไปด้วย” ถ้านายท่านผู้เฒ่าไม่เห็นหลานชายกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ย่อมไม่อาจวางใจได้
ตอนที่ 401 ใช้การแทงเข็ม
หมิงเย่พยักหน้า “ไม่มีปัญหาครับ ขอผมตรวจเฉวียนหมิงก่อน ถ้าไม่มีอะไรก็เดินทางได้เลย”
ถึงตรงนี้เหล่าเกาพูดขึ้น “งั้นผมไปเตรียมหน่อย” พูดจบก็ผละไป ดูแล้วคงไปสั่งให้คนเตรียมหาที่จอดรถ
ฟางจื่อชิวเห็นทุกคนต่างมีงานของตนและไม่อยากอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว จึงเบ้ปากแล้วผละออกไปเงียบๆ เธอรู้ดีว่าตอนนี้ต่อให้ตนเองพูดก็ไม่มีใครสนใจเธอ
ก่อนเธอจะจากไปยังจงใจเหลือบมองอีลั่วเสวี่ย แล้วพบว่ามือที่อีลั่วเสวี่ยกุมกับมือเฉวียนหมิงนั้นดูขัดตามาก เธอกลั้นโทสะไว้ แล้วเบือนหน้าหนี เมื่อไม่เห็นก็จะไม่ขุ่นเคือง
“ไม่เป็นไร ออกเดินทางได้แล้ว” หมิงเย่พูดหลังจากสอบถามความรู้สึกของเฉวียนหมิงและตรวจร่างกายอีกครั้งแล้ว
ไม่นานนักคนกลุ่มนี้ก็เดินเข้าไปในลิฟท์ ลงจากตึกไปจากโรงพยาบาล
ฟางจื่อชิวมองไปที่ทิศทางที่เฉวียนหมิงจากไป แววตาเปี่ยมด้วยความรู้สึกไม่ยอมแพ้
“หมอฟาง ดึกแล้วคุณยังอยู่ที่นี่หรือ ยังไม่เลิกงานหรือครับ?” ดูเหมือนคนคนนี้จะรู้จักฟางจื่อชิว พูดทักทายเธอทันที ฟางจื่อชิวเป็นหมอหญิงแสนสวย
ในโรงพยาบาลที่มีหมอหญิงสวยไม่มาก เธอจึงเป็นที่ต้อนรับมาก ทั้งเธอยังกลับจากต่างประเทศด้วย นับว่าเพียบพร้อมทั้งความรู้และความสวย
ฟางจื่อชิวยิ้มพลางพูดว่า “เพื่อนมาเข้าโรงพยาบาล เลยแวะมาดูหน่อย เตรียมจะกลับแล้ว แล้วพบกันใหม่ค่ะ”
“แล้วพบกันใหม่ครับ”
ที่คฤหาสน์ของเฉวียนหมิง นายท่านผู้เฒ่าไม่ยอมให้เขาเดินขึ้นบันได พาขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นบน ใช้สายตาบอกให้อีลั่วเสวี่ยดูแลเฉวียนหมิงให้ดี จากนั้นจึงไปพูดคุยกับหมิงเย่ที่ห้องหนังสือ
“หมอหมิง เสี่ยวหมิงเป็นอะไรไป ฉันหวังว่าคุณจะพูดความจริงกับฉัน” สีหน้านายท่านผู้เฒ่าหนักใจ ก่อนหน้านี้หลานชายตนเองเกิดหมดสติน้อยครั้งมาก สภาพเมื่อครู่ทำให้แกตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้น
“อาเฉวียนครับ อาไม่ต้องเครียดเกินไป เขาไม่เป็นอะไรมาก ยานั่นยังออกฤทธิ์อยู่ แต่เพราะสองวันนี้เขาอาจจะพักผ่อนไม่พอ บวกกับแรงกดดันมากและอดนอน จึงทำให้เป็นลมหมดสติ พักผ่อนมากๆ ก็จะไม่เป็นไรครับ เพียงแต่…”
นายท่านผู้เฒ่าค่อยคลายความกังวลลง “เพียงแต่อะไรหรือ?”
“ผมขออธิบายเองครับ” ถึงตอนนี้เฟิงฉี่ซึ่งตามเข้ามาด้วยเอ่ยขึ้น อาจารย์เขาเป็นผู้หลอมโอสถทิพย์ขึ้น เขาจึงรู้รายละเอียดดี
“ยานี้ช่วยให้เขาสามารถเดินเหินเหมือนคนปกติ ดูภายนอกแล้วเหมือนคนปกติ แต่สองมือเขามีแรงกำสิ่งของน้อยมาก แล้วในระยะหลังร่างกายเขาจะอ่อนแอลงเรื่อยๆ เรื่องนี้ก่อนหน้านี้เราได้บอกไว้ก่อนแล้ว รอจนยาหมดฤทธิ์เราเองก็ยังหาวิธีอื่นไม่ได้ครับ”
ถึงตอนนั้นการจะควบคุมกล้ามเนื้อเฉวียนหมิงไม่ให้แข็งตัวจะยากขึ้น ยาที่มีทั่วไปไม่สามารถควบคุมได้
พอนายท่านผู้เฒ่าได้ยินเช่นนี้ก็ทรุดนั่งลงไป ใบหน้าขาวซีด เขากำหมัดแน่น พยายามระงับโทสะในใจ “บอกแล้วว่าเจ้าหนูล้อเล่นกับชีวิต ทำไมต้องกินยานั่น จะกินยาตามอำเภอใจได้หรือ”
หมิงเย่มองดูลูกชาย หลังจากที่ได้ฟังความเห็นที่ตรงกัน จึงพูดว่า “เฉพาะหน้านี้ยังมีวิธีหนึ่ง นั่นคือการใช้วิชาแทงเข็มของสกุลเฟิง ลองใช้การแพทย์แผนจีนช่วยการรักษาครับ”
นายท่านผู้เฒ่าได้ยินก็ตื่นเต้นทันที “ลองว่ามาซิ ทำยังไง?”
“ใช้การแทงเข็มครับ ผมศึกษาจากพ่อมาบ้าง ขณะที่ลูกชายผมก็เรียนรู้จากสำนักแพทย์โบราณ เราพ่อลูกจะลงมือร่วมกัน ผมคิดว่าน่าจะได้ผล ครั้งก่อนผมลองดูแล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้มีเฟิงฉี่ช่วยอีกแรง ต้องได้ผลดีขึ้นแน่นอน”
“เฟิงฉี่ เธอทำได้หรือ?” เจ้าหนุ่มนี่ยังอยู่ในวัยนักศึกษา เรียนอะไรมาจากสำนักแพทย์โบราณบ้าง