เมิ่งอีเหลียงเม้มปาก อาจเป็นเพราะพวกเขาเหนื่อยจากการค้นหา เขาจึงหยุดและหันไปมองกลุ่มคนขี้สงสัยที่อยู่ข้างหลัง
“ทำไมพวกเจ้าพูดมากจัง? ศิษย์พี่ใหญ่สั่งให้พวกเจ้าหา พวกเจ้าก็หาไปเถอะน่า ถามอะไรมากมาย! ยัยนั่นกับน่าหลานเยว่มีความเกี่ยวข้องกัน ตอนนี้ไม่รู้ว่าน่าหลานเยว่ไปซ่อนอยู่ที่ไหน พวกเราก็ต้องหาจวินอู๋เสียมาก่อน ถึงจะหาได้ว่าน่าหลานเยว่ซ่อนอยู่ที่ไหน เข้าใจรึยัง? ถ้าพวกเจ้ายังพูดมากร่ำไรอยู่อีกล่ะก็ ข้าจะบอกให้ศิษย์พี่ใหญ่เย็บปากพวกเจ้าทีละคน” เมิ่งอีเหลียงมองคนกลุ่มนั้นอย่างดุดัน
เมื่อถูกเมิ่งอีเหลียงขู่ คนพวกนั้นก็ไม่กล้าตั้งคำถามอีกต่อไป
“แต่ป่าโยวเมิ่งกว้างใหญ่ขนาดนี้ พวกเรามีกันอยู่แค่ไม่กี่คน เมื่อไรถึงจะหาเจอ?”
“ไม่ใช่แค่เรา ศิษย์พี่ใหญ่ส่งคนออกค้นหาจากทางอื่นด้วย พวกเราล้อมไว้ทุกทางแล้ว ยัยนั่นไม่รู้เรื่องอะไร จับไม่ยากหรอก” เมิ่งอีเหลียงกล่าว ในใจอดรู้สึกเสียดายไม่ได้ จวินอู๋เสียเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เขาเคยเจอมา ตอนแรกเขาคิดจะจีบนาง คาดไม่ถึงว่าจวินอู๋เสียกับน่าหลานเยว่จะเกี่ยวข้องกัน ตอนนี้เจียงอวิ๋นหลงเล็งเป้าหมายไปที่นาง ทำให้เมิ่งอีเหลียงฝันสลาย
หมดโอกาสใกล้ชิดสนิทสนมกับสาวงาม เมิ่งอีเหลียงจึงรู้สึกเสียดายอย่างมาก
พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่าพวกจวินอู๋เสียที่ซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ได้ยินคำพูดของเมิ่งอีเหลียงทุกคำ พวกนางรอจนกระทั่งเมิ่งอีเหลียงและคนของเขาจากไป จึงค่อยกระโดดลงมาจากต้นไม้
“ไอ้สัตว์! ไอ้เวรนั่นไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม? ตอนแรกก็จะจับจงจง ต่อมาก็ตามหาน่าหลานเยว่ ตอนนี้ยังจะเล็งเป้ามาที่เสี่ยวเสียอีก?” พอเฉียวฉู่ลงถึงพื้น เขาก็โวยออกมาอย่างไม่พอใจ พวกเขาไม่คิดเลยว่าเป้าหมายของเมิ่งอีเหลียงจะเป็นจวินอู๋เสีย!…ไอลีนโนเวล
จวินอู๋เสียมาโลกวิญญาณได้นานแค่ไหนกัน ไม่ทันไรก็ต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องใหญ่เช่นนี้แล้ว!
จวินอู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อย นางไม่ใช่คนกลัวปัญหา แต่เนื่องจากตอนนี้นางยังมีพลังไม่มากพอ จึงค่อนข้างน่าหงุดหงิด
“ทำยังไงดีล่ะ? ฟังจากน้ำเสียงของหมอนั่น ดูเหมือนพวกเขาจะเตรียมแหฟ้าตาข่ายดินไว้ในป่าโยวเมิ่งเพื่อจับเสี่ยวเสียแล้ว พวกเราจะออกไปได้ยังไง?” เฟยเหยียนลูบคาง ถ้านี่เป็นอาณาจักรกลาง ไม่ต้องพูดถึงว่าล้อมป่าโยวเมิ่งเอาไว้หมดแล้วเลย ต่อให้มีกองทัพยืนอยู่ที่ชายป่า พวกเขาก็ไม่กลัว น่าเสียดายที่พลังของพวกเขาในตอนนี้ช่างน้อยนิดจนทนดูไม่ได้
“ไปดูกันก่อน” จวินอู๋เสียกล่าวอย่างใจเย็น
พวกจวินอู๋เสียเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วไปที่ชายป่าโยวเมิ่ง แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้ออกจากป่าโยวเมิ่ง พวกเขาก็เห็นวิญญาณมนุษย์จำนวนมากรวมตัวกันอยู่ที่ด้านนอก คนพวกนั้นยืนประจำจุดห่างกันทุกๆสิบก้าว ล้อมป่าโยวเมิ่งเอาไว้อย่างสมบูรณ์ ทุกคนมีภาพเหมือนอยู่ในมือ หรงรั่วส่งผีเสื้อนรกออกไปแอบดู และพบว่าคนที่อยู่ในภาพก็คือจวินอู๋เสีย!
เกรงว่าตอนที่พวกเขาพุ่งออกไปจากป่าโยวเมิ่ง วิญญาณพวกนั้นจะพุ่งเข้าหาพวกเขาอย่างแน่นอน
“เวรเอ๊ย! กลุ่มใหญ่เป็นบ้า พวกมันมาจริงๆด้วย” เฉียวฉู่กัดฟันกรอด
จวินอู๋เสียมองวงล้อมที่แน่นหนาอย่างสงบ นางไม่แปลกใจที่ตัวเองตกเป็นเป้าหมาย ถึงอย่างไรนางก็เคยเจอกับเมิ่งอีเหลียง และทั้งสองครั้งที่นางเจอเมิ่งอีเหลียง นางอยู่กับน่าหลานเยว่ทุกครั้ง ดังนั้น เมื่อเมิ่งอีเหลียงหาน่าหลานเยว่ไม่เจอ เขาย่อมมาหานางอยู่แล้ว
“ทำยังไงดีล่ะ? หรือว่า เราจะใช้พวกโรลลี่ลุยออกไป?” เฉียวฉู่แนะนำ