เมิ่งอีเหลียงมองจวินอู๋เสียที่ยืนอยู่บนหัวงูกระดูกสองหัวด้วยความตกใจ สายตาเหลือเชื่ออย่างที่สุด
“เจ้าอยากจับข้าหรือ?” จวินอู๋เสียเลิกคิ้วถาม นางมองลงมาที่เมิ่งอีเหลียงซึ่งถูกเจ้าลิงใหญ่จับเอาไว้
เมิ่งอีเหลียงตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ แม้แต่ในความฝันเขาก็ไม่เคยคิดว่าวิญญาณสัตว์อสูรทั้งสามที่ปรากฏตัวใกล้หุนหุนโหลววันนั้นจะเกี่ยวข้องกับจวินอู๋เสีย!
“เป็นเจ้า! เจ้าคือคนให้วิญญาณสัตว์อสูรพวกนี้ไปช่วยเจ้าหมีสีน้ำตาลนั่น! จวินอู๋เสีย! เจ้ารู้ไหมว่าเจ้าทำอะไรลงไป!” เมิ่งอีเหลียงหวาดกลัวอย่างที่สุด แต่เขายังพยายามแสร้งทำเป็นสงบนิ่งเต็มที่
“โอ้? ข้าทำอะไรล่ะ?” จวินอู๋เสียมองเมิ่งอีเหลียง
“หมีสีน้ำตาลนั่นเป็นสิ่งที่ท่านจ้าววิญญาณต้องการ เจ้าช่วยมันไปโดยไม่ได้รับอนุญาต รู้ไหมว่าถ้าท่านจ้าววิญญาณรู้เข้า เจ้าต้องโดนลงโทษจนวิญญาณแตกดับแน่นอน! เจ้าปล่อยข้าไปจะดีกว่า ไม่งั้นผลที่ตามมาเจ้าไม่มีปัญญาแบกรับแน่!” เมิ่งอีเหลียงตะโกน..ไอลีนโนเวล
จวินอู๋เสียหัวเราะเบาๆทันที สายตาของนางที่มองเมิ่งอีเหลียงเจือรอยยิ้มบางจนแทบมองไม่เห็น ราวกับกำลังมองดูเรื่องตลก
“โห ผลที่ตามมารุนแรงขนาดนั้นเลยหรือ? งั้นเจ้าบอกข้าสิ ในเมื่อเจ้ารู้ความลับของข้าแล้ว เพื่อที่จะให้ตัวข้ารอดชีวิต ข้าควรจะทำให้วิญญาณของเจ้าแตกดับไปก่อนดีไหม ท่านจ้าววิญญาณจะได้ไม่รู้ว่าใครเป็นคนช่วยหมีสีน้ำตาลตัวนั้น?”
คำพูดของจวินอู๋เสียเหมือนน้ำเย็นที่สาดใส่หน้าเมิ่งอีเหลียง เมิ่งอีเหลียงสั่นไปทั้งตัวขณะมองไปที่จวินอู๋เสีย ในดวงตาของจวินอู๋เสีย เขาเห็นเจตนาสังหารอย่างไม่มีปิดบัง
“เจ้า……เจ้าฆ่าข้าไม่ได้นะ! ทั้งด้านในและด้านนอกป่าโยวเมิ่งเต็มไปด้วยคนของข้า ถ้าเจ้าฆ่าข้า เจ้าจะหนีออกไปไม่ได้! อาจารย์ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ อาจารย์ข้าคืออูจิ่ว! วิญญาจารย์ที่ท่านจ้าววิญญาณไว้วางใจมากที่สุด! ถ้าเจ้าฆ่าข้า อาจารย์ข้าจะต้องแก้แค้นให้ข้าแน่! ถึงสัตว์พวกนี้จะปกป้องเจ้า เจ้าก็หนีไม่รอดอยู่ดี!” เมิ่งอีเหลียงกลัวมาก เขาไม่อยากตาย ถ้าวิญญาณแตกดับ เขาจะไม่มีตัวตนอยู่อีกต่อไป!
จวินอู๋เสียมองเมิ่งอีเหลียงดิ้นรนเป็นครั้งสุดท้ายอย่างสงบ นางฟังคำขู่ที่ซ้ำซากจำเจของเขา แล้วคิดว่ามันน่าเบื่อและไม่น่าสนใจ
“ตามที่เจ้าพูด ไม่ว่าจะทำยังไงข้าก็ตายอยู่ดี งั้นลากพวกเจ้าให้ไปเป็นเพื่อนด้วยไม่ดีกว่าหรือ?” จวินอู๋เสียหรี่ตาเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้าให้โรลลี่
โรลลี่กระโจนเข้าใส่วิญญาณมนุษย์ที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที อุ้งเท้าขนาดใหญ่ทั้งสองของมันบีบชายคนนั้นด้วยแรงอันมหาศาล
ชายคนนั้นกลัวจนแทบสิ้นสติ เขาอ้อนวอนขอร้องให้ไว้ชีวิต แต่ทันใดนั้นโรลลี่ก็ก้มหน้าลงกัดคอของชายคนนั้น ฟันอันแหลมคมของมันบดขยี้วิญญาณของชายคนนั้นจนเละไปทีละนิด!
ร่างวิญญาณไม่ได้เป็นอมตะอย่างสมบูรณ์ ถ้าวิญญาณถูกฉีกกระชาก ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถช่วยได้
เสียงกรีดร้องที่น่าสงสารดังก้องป่าทึบไม่หยุด เสียงโหยหวนที่น่าสะพรึงกลัวนั้นราวกับมีดคมๆที่เฉือนความกล้าหาญจอมปลอมของเมิ่งอีเหลียงออกทีละนิด
เมิ่งอีเหลียงกลัวมากจนหน้าซีดขาว วิญญาณมนุษย์คนอื่นๆก็หวาดกลัวจนยืนไม่อยู่ เมื่อเห็นเพื่อนของตนถูกวิญญาณสัตว์อสูรฉีกเป็นชิ้นๆในระยะประชิดเช่นนี้ ความหวาดกลัวนั้นเกือบทำลายความต้องการที่จะหนีของพวกเขาไปแล้ว
“เอาล่ะ ทีนี้ตาใครดี?” ดวงตาที่เต็มไปด้วยเจตนาสังหารของจวินอู๋เสียกวาดมองเหล่าวิญญาณมนุษย์ที่อยู่บนพื้น
ใบหน้าของพวกเขาซีดขาวจากความหวาดกลัว แข้งขาอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง ทำให้เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะหลบหนี ทุกคนทรุดลงนั่งกับพื้น ปากส่งเสียงอ้อนวอนขอความเมตตาไม่หยุด พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าสาวงามตรงหน้าจะกลายเป็นเทพแห่งความตายไปได้!