SD:บทที่ 97 เขาเป็นใคร
นอกเหนือจากเสียงดนตรีในห้องโถงแล้วทุกคนดูเหมือนจะได้ยินเสียงของหัวใจตัวเอง ไม่มีใครเข้าใจว่าทำไม กู่เฉิงหยา จึงเดินไปมุมที่เงียบสงบที่สุดของห้องโถงพวกเขารู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นว่าเธอกำลังจะชวนใครมาเต้นรำ
เฉาซือเหล่ย เกือบจะกลืนจานในมือของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาสังเกตเห็นไฟสปอร์ตไลท์ส่องแสงบนตัวของ กู่เฉิงหยา ขยับเข้ามาใกล้
“พี่ชาย…เธอกำลังทำอะไร”
เฉาซือเหล่ย รู้สึกเป็นกังวลมากเขาอดไม่ได้ที่จะคว้าแขนของ ซูฉิวไป่ และถามขึ้น ซูฉิวไป่ เองก็รู้สึกประหม่ายิ่งขึ้นก่อนหน้านี้เขาบอกกับ เฉาซือเหล่ย แล้วว่า กู่เฉิงหยา สามารถเชิญใครก็ได้ที่เธอต้องการเต้นรำตราบใดที่ไม่ใช่ตัวเขาเอง เขาไม่รู้วิธีเต้นรำ และไม่เคยไปงานปาร์ตี้ใดๆมาก่อน ถ้าจะให้เขาเต้นรำในสถานการณ์แบบนี้คงจะดีเสียกว่าที่เอามีดแทงเขา
แต่..ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาก็เป็นความจริง!
ภายใต้ดวงตาของ เฉาซือเหล่ย กู่เฉิงหยา เดินมาด้านหน้าของ ซูฉิวไป่
“ ฉันขอเต้นรำด้วยได้ไหม”
ใจของ ซูฉิวไป่ ว่างเปล่า คุณล้อเล่นหรือเปล่า?
ใบหน้าของ กู่เฉิงหยา นั้นงดงามดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง ผู้ชมต่างตกตะลึงและจ้องมองไปที่ ซูฉิวไป่ ในเวลาเดียวกันบางคนเริ่มกระซิบกระซาบ หลายคนไม่รู้จักชายหนุ่มคนนี้เลยในขณะที่ หยวนเป็งชิง รู้สึกว่าสมองของเขาราวกับโดนทุบ
กู่เฉิงหยา… ทำไมคุณถึงเชิญคนโง่เขลาคนนี้?
ฟางฮงไค่ ที่นั่งทานอยู่กับเขาไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น เขาใช้เวลาเล็กน้อยกว่าจะเข้าใจสถานการณ์
กวนไทปิงผู้ซึ่งเกลียดชัง ซูฉิวไป่ ตั้งแต่พบเห็นที่ทางเข้าตอนนี้มีปฏิกิริยาเดียวกัน
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?เขาคือใคร?
ในบรรดาทุกคนในห้องโถงมีเพียงคนเดียวที่เข้าใจสถานการณ์อย่างสมบูรณ์ได้คือ เซี่ยวซวน ในตอนต้นเขาคิดว่าตราบใดที่เขาสามารถกำจัด ชายหนุ่มสองคนนั้นไปได้ก็จะไม่มีใครมีคุณสมบัติที่จะไล่ตาม กู่เฉิงหยา ในครั้งนี้
แต่ตอนนี้เขายอมรับแล้วว่าเขาคิดผิด
เขาไม่มีคำพูดใดๆเลยเพราะรู้ว่าบุคคลนี้มีคุณสมบัติมากเพียงใด
ในขณะเดียวกัน ซูฉิวไป่ ไม่รู้ว่ามีคนหลายคนในห้องโถงเริ่มตั้งตนเป็นศัตรูกับเขา เขากำลังขบคิดถึงสิ่งที่กำลังต้องทำ
ผมไม่สามารถเต้นรำได้…แม้แต่คนโง่ยังเขาก็เข้าใจว่าการเต้นรำกับ กู่เฉิงหยา ในเวลานี้หมายความว่ายังไง
ในขณะที่เขากำลังลังเลอยู่นั้นภายในห้องโถงก็มีบรรยากาศน่ากลัว
วิธีการของ กู่เฉิงหยา ทำให้แขกทั้งหลายตกใจเป็นอย่างมาก ถ้า ซูฉิวไป่ ปฏิเสธเธอพวกเขาอาจจะระเบิดได้ ในที่สุดเมื่อมอง กู่เฉิงหยา โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาที่จริงจังของเธอ ซูฉิวไป่ ก็ยืนขึ้น ผู้คนในห้องโถงเริ่มปรบมืออย่างช้าๆ แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะไม่เต็มใจที่จะทำอย่างนี้แต่พวกเขาก็ยังคงปรบมือ
เฉาซือเหล่ย ไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นว่า ซูฉิวไป่ จับมือ กู่เฉิงหยา และพาเธอเดินไปที่กลางห้องโถง
นี่….พวกเขาจะไปเต้นรำกันหรอ?แต่.. ซูฉิวไป่ พูดว่าเขาไม่มีความรู้เรื่องการเต้นรำเป็นไงล่ะ!
มันไม่ใช่แค่ เฉาซือเหล่ย ที่มีความคิดแบบนี้ในความจริงผู้ชมคนอื่นๆก็มีความสงสัยเช่นกัน
เมื่อเห็นอารมณ์ของ ซูฉิวไป่ แม้ว่าเขาจะดูสง่างามเล็กน้อยแต่สิ่งที่เขาสวมใส่มานั้นค่อนข้างธรรมดาเกินไป พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มคนนี้จึงได้รับเชิญจาก กู่เฉิงหยา ในช่วงเวลาที่สำคัญ
แต่เขารู้จักวิธีการเต้นรำจริงๆหรอ?
บางคนพร้อมที่จะเยาะเย้ยเขาหลังจากที่คิดแบบนี้ แม้แต่ กู่เฉิงหยา ก็ยังรู้สึกประหม่าเมื่ออยู่กลางห้องโถงพร้อมกับ ซูฉิวไป่ หลังจากที่เธอพูดคำนั้นเกี่ยวกับการได้รับชีวิตใหม่และเพื่อแสดงความรู้สึกของเธอที่มีต่อ ซูฉิวไป่ เธอจึงเชิญเขาเข้ามาร่วมเต้นรำ
แต่..เขาจะรู้วิธีเต้นรำหรือไม่?
ผู้ชมเริ่มเงียบในขณะที่รอเพลงดัง
ซูฉิวไป่ จ้องมอง กู่เฉิงหยา อย่างตั้งใจหลังจากเห็นถึงความไม่สบายใจในสายตาของเธอ
คุณกำลังล้อเล่นกับใคร?
เนื่องจากเขาตกลงที่จะเต้นรำกับ กู่เฉิงหยา เขาคงจะไม่สมกับการเป็นผู้ชายหากยกเลิกในตอนนี้
ซูฉิวไป่ ยังเดาได้ว่าหลายคนกำลังรอให้เขาทำตัวโง่เง่าท่ามกลางผู้คน อย่างไรก็ตามเพื่อรับมือกับสถานการณ์นี้เขาโยนคะแนนการเติบโต 10 คะแนนลงไปในทักษะทันที
ในที่สุดเพลงก็เริ่มขึ้น
ทั้งสองคนเริ่มเคลื่อนไหว
ไม่มีใครพูดหรือหัวเราะและไม่มีเสียงเชียร์ใดๆจากผู้ชม
ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่มีใครเชื่อว่าจะได้มีโอกาสเห็นการเต้นรำที่สวยงามที่สุดในวันนี้ แต่เมื่อเหตุการณ์นี้พวกเขาหลายคนเชื่อว่าชายหนุ่มคนนี้จะต้องซ้อมเต้นรำมาหลายครั้งเพื่อที่จะอวดในงานนี้โดยเฉพาะ
ในขณะเดียวกัน กู่เฉิงหยา ก็ตกใจเช่นกัน เธอรู้ว่า ซูฉิวไป่ เป็นคนลึกลับแต่เธอไม่คาดหวังว่าความสามารถในการเต้นรําของเขาจะยอดเยี่ยมเช่นนี้!เมื่อเห็นความสง่างามของการเคลื่อนไหวแต่ละครั้งจับคู่กับดวงตาที่ชัดเจนของเขาความกลัวและความไม่สบายใจที่ กู่เฉิงหยา รู้สึกในใจของเธอก็หายไปอีกครั้ง
ในทางกลับกัน เฉาซือเหล่ย รู้สึกโง่เขลาเป็นอย่างมาก
พี่ใหญ่..คุณโกหกผม!คุณโกหกผมได้แย่มาก!
…..
เนื้อเพลงจบลง ซูฉิวไป่ รู้สึกผ่อนคลายขอบคุณพระเจ้าที่ไม่ได้ทำให้เขาขายหน้า
เขาหันกลับแล้วเดินกลับไปที่นั่งของเขาโดยไม่สนใจคนอื่นๆที่อารมณ์เสียในตอนนี้
อย่างไรก็ตามเสียงพูดคุยก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“พี่ชายคุณเต้นเก่งมาก เนื่องจาก คุณกู่เชิญคุณร่วมเต้นรำเป็นครั้งแรกดูเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเธอจะต้องดีอย่างแน่นอน ผมอยากรู้สิ่งที่คุณเตรียมเอาไว้ให้ของขวัญวันเกิดแก่เธอ”
เมื่อมองกลับไป ซูฉิวไป่ พบกับกวนไทปิงที่กำลังโกรธแค้นพยายามบังคับรอยยิ้มบนใบหน้าในขณะที่พูด ผู้ชมหันมามองทิศทางของเขาอีกครั้งเมื่อได้ยินคำพูดของกวนไทปิง พวกเขาเข้าใจทันทีว่าเรื่องที่น่าสนใจบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น
“เขาเป็นเพื่อนของฉัน…ฉันดีใจที่เขามาที่นี่ฉันไม่ต้องการของขวัญใดๆ”
กู่เฉิงหยา รีบกล่าวคำพูดออกมาทันทีก่อนที่ ซูฉิวไป่ จะตอบคำพูดของเธอยิ่งทำให้ หยวนเป็งชิง และ ฟางฮงไค่ รู้สึกหดหู่ยิ่งขึ้น
เรามาจากเป่ยตู เพื่อฉลองวันเกิดของคุณ แต่คุณกลับไม่ได้แสดงความสุขที่ได้เห็นพวกเรา แต่ผู้ชายคนนี้เต้นรำกับคุณและคุณบอกว่าไม่ต้องการของขวัญจากเขาอย่างนั้นหรอ!
“แน่นอนว่าของขวัญของชายคนนี้จะต้องพิเศษจริงๆ”
“ใช่แล้วบางทีมันอาจมีค่ามากกว่าหยกโบราณของ เซี่ยวซวน”
ทันใดนั้นห้องโถงก็เต็มไปด้วยเสียงกระซิบกระซาบซึ่งนำโดย หยวนเป็งชิง และ ฟางฮงไค่
เฉาซือเหล่ย รู้สึกเป็นกังวล เขาได้ยินยังชัดเจนจาก ซูฉิวไป่ ว่าของขวัญของเขานั้นไร้ค่า อีกทั้งเขาเพิ่งที่จะได้เต้นรำกับ กู่เฉิงหยา หากของขวัญของเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับของขวัญของคนเหล่านี้ได้เขาจะถูกเยาะเย้ยอย่างแน่นอน ดังนั้นชายหนุ่มร่างอ้วนรีบเดินเข้าไปทันทีละวางแผนที่จะใช้คำพูด 2-3คำเพื่อปกป้อง ซูฉิวไป่
“ ฉันขอพูดคำเดิม ซูฉิวไป่ เป็น เป็นเพื่อนของฉันเขาไม่จำเป็นที่จะต้องเตรียมของขวัญมาให้กับฉันเลย”
กู่เฉิงหยา รู้สึกโกรธเธอดีใจมากที่ ซูฉิวไป่ มาร่วมงานวันเกิดของเธอ หากไม่มีชายคนนี้เธอคงตายไปแล้ว!
ด้วยพลังทางการเงินของตระกูลกู่เธอสามารถมีทุกสิ่งที่เธอต้องการ!
นั่นคือเหตุผลที่เธอไม่สนใจของขวัญ หยวนเป็งชิง และ ฟางฮงไค่ อย่างที่เธอพูดไว้ก่อนหน้านี้งานวันเกิดของเธอมีได้เพราะใครคนหนึ่งดังนั้นคนที่น่าชื่นชมมากที่สุดก็คือชายหนุ่มที่อ่อนโยนคนนี้
เสียงพึมพำของ กู่เฉิงหยา ส่งผลให้ห้องโถงเงียบ แต่ หยวนเป็งชิง ไม่สามารถระงับความโกรธของตัวเองได้อีกต่อไป
“คุณกู่ นี่ถือว่าเป็นมารยาทชั้นต่ำไม่ใช่หรอ?”
กู่เฉิงหยา จ้องมองเขาอย่างโหดเหี้ยมหลังจากได้ยินคำพูดนี้ หยวนเป็งชิง รู้สึกได้ทันที เขาเข้าใจทันทีว่าต่อแต่นี้ต่อไปเขาคงไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามายังตระกูลกู่อีก
เมื่อทุกคนคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ กู่เฉิงหยา ตอบสนองพวกเขาต่างหันไปมอง ซูฉิวไป่ ด้วยท่าทีจริงจัง
“เขาช่วยชีวิตฉันไว้”
ห้องโถงเงียบอีกครั้งหลังจากที่เธอพูดคำนี้ออกมาหลายคนรู้สึกงงงวย อาจารย์มู่หลงไม่ใช่คนที่ช่วย กู่เฉิงหยา เอาไว้อย่างนั้นหรอ จะเป็นชายคนนี้ได้ยังไง?
สายตาของทุกคนจ้องมองมาที่ ซูฉิวไป่ พวกเขาต่างสงสัยว่าชายหนุ่มคนนี้ช่วยเหลือ กู่เฉิงหยา ได้อย่างไร
แต่แล้วพวกเขาก็รู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้นอกกรอบมากเกินไป มันก็เป็นเพียงของขวัญ แม้ว่ามันจะไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับของขวัญของ 2- 3 คนก่อนหน้านี้แต่อย่างน้อยเขาควรที่จะมีความกล้าที่จะนำมันออกมา แต่เขากลับปล่อยให้ผู้หญิงคนหนึ่งพูดปกป้องเขาอยู่ในตอนนี้
ซูฉิวไป่ ยิ้มท่ามกลางที่ทุกคนกำลังคิด
“ผมเองก็มีของขวัญเช่นกัน”
ในขณะที่เขาพูดเขาหันไปที่โต๊ะที่เขาเคยนั่งอยู่และไป๋ฉีก็โยนกล่องมาให้เขาจากระยะไกล
ทุกคนตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้แต่เมื่อพวกเขาหันกลับมา ซูฉิวไป่ ก็ได้เปิดกล่องนั้นแล้ว
———————————–