บทที่ 551 ความจริงที่เหมือนมีความจริง (7)
“ 1 ข้างก็เกินพอแล้ว”
“…แล้วพวกเราจะไม่ทำอะไรกับบอสเลยเหรอ”
เสียงของ ชอคจุนกยอง เต็มไปด้วยความกังวลและความเห็นอกเห็นใจ
ใบหน้าของผมปรากฏรอยยิ้มอันขมขื่นผมถือไม้กวาดและที่ตักขยะ
“พวกเราไม่มีทางเลือกอย่างน้อยก็ตอนนี้ พวกเราจะไปใจดีกับเธอเป็นพิเศษเมื่อพวกเรากลับมา”
พวกเราใช้เวลา 2 ชั่วโมงในการทำความสะอาดสำนักงาน แน่นอนว่ามันยากเพราะผมไม่สามารถใช้แขนอีกข้างได้แต่ด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนของพวกเราทำให้พวกเราทำเสร็จอย่างรวดเร็ว
“ฉันซาบซึ้งในความช่วยเหลือของพวกคุณมากนะ”
“ไม่มีปัญหา. และอย่างที่พวกเราพูด คุณสามารถพูดคุยกับพวกเราไม่มีปัญหา”
ผมกระเซิง และ โมฮอว์ก ได้กลายเป็นผู้สนับสนุนที่ซื่อสัตย์ของพวกเรา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้ตามสัญชาตญาณกับ ชอคจุนกยอง ว่ามีโอกาสในการเอาชีวิตรอดของพวกเราจะดีกว่ากับพวกเรา
“งั้นไปข้างนอกเพื่อหาอุปกรณ์ของได้ไหม? เป็นหม้อและเตาก็ได้ตอนนี้ฉันหิวนิดหน่อย”
“แน่นอน!”
“พวกเราไปเอง!”
จากนั้นเพื่อน 2 คนก็จากไปและผมมองออกไปนอกหน้าต่าง มันเป็นเวลาอาหารเย็นแล้วและแสงตะวันลับขอบฟ้าที่แผดเผาผ่านทางหน้าต่าง
เมื่อนั้น ชอคจุนกยอง ก็ถามว่า “นายรู้วิธีออกไปจากที่นี่ไหม”
ผมพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดว่ า “ฉันทำได้”
“ได้ยังไง?”
“มันง่ายมาก”
วิธีการออกจากระบบนั้นง่ายจนน่าประหลาดใจ ช่วงเวลาที่ผมถูกลากเข้าสู่โลกเสมือนจริงผู้เขียนร่วมได้ส่งข้อความถึงผม ฉันเพิ่งเจอมันแต่ก็ช้าไปหน่อยเพราะผมหมดสติตอนที่ผมได้รับเป็นครั้งแรก
ตามที่ผู้เขียนร่วมแจ้งมา:
[นี่คือข้อความจากผู้เขียนร่วมถึงคุณซึ่งฉันคิดว่าคุณคงจะสับสนมาก]
[นี่คือเนื้อเรื่องเสริมที่เราจะให้คุณเฝ้ามองอดีตของบอสอย่างใกล้ชิด]
[ดังนั้นคุณสมบัติการออกจากระบบจะกลับสู่สถานะเดิมเมื่อคุณสังเกต ‘เหตุการณ์’ อย่างน้อย 1 อย่างที่ยูจินฮยอกได้เตรียมไว้สำหรับคุณ]
[พยายามให้ดีที่สุดเพื่อเป็นสักขีพยานในเหตุการณ์]
และ ‘เหตุการณ์’ แรกที่เกิดขึ้นในวันนี้ ผมอ่านข้อความของยูจินฮยอกที่ผมเพิ่งได้รับ
= ข้อความของยูจินฮยอก =
[คืนนี้เวลา 21.00 น. ติดตามผู้ปกครองของหญิงสาวไป]
===
“หลังจากที่พวกเราได้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างยียอนจุนกับบอสแค่นี้พวกเราจะสามารถกลับไปสู่โลกภายนอกได้”
เหตุการณ์ที่ยูจินฮยอกต้องการให้ผมเห็นเมื่อผมเห็นมันโลกนี้ก็จะจบลง
แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ที่บางสิ่งอาจผิดพลาดหากผู้ใช้แทรกแซง แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้ ผมยังมี ชอคจุนกยอง อยู่ข้างๆผม
“ความสัมพันธ์ของพวกเขาเหรอ?”
“ใช่ ตอนนี้ 5 โมงเย็นแล้วพวกเราจะต้องรออีก 4 ชั่วโมง”
“…อา?”
ชอคจุนกยอง พยักหน้าอย่างเฉยเมยและทรุดตัวลงบนพื้นข้างๆผม
ก๊อง
การกระทำที่เรียบง่ายเช่นการนั่งทำให้เกิดเสียงดังเหมือนยักษ์ เขาตบพื้นลงและเงยหน้าขึ้นมองพระอาทิตย์ตกนอกหน้าต่าง
ไม่ช้า ผมกระเซิง และ โมฮอว์ก ก็กลับมาพร้อมอาหารและเครื่องหอม
*************************************************************************
ต่อมาในวันนั้นพวกเรากำลังไล่ล่าพ่อแม่ของบอสเหมือนที่พวกเราได้รับคำสั่งให้ทำโดยยูจินฮยอก รถซีดานราคาแพงของพวกเขาขับรถบนทางหลวงอย่างราบรื่นและพวกเราวิ่งตามไป ผมกระเซิง และ โมฮอว์ก ติดตามพวกเรามาด้วยมอเตอร์ไซค์
“ดูสิพวกเขาหยุดแล้ว”
1 ชั่วโมงผ่านไป พ่อแม่ของบอสมาถึงอาคารในกรุงโซล พวกเขาขับรถไปที่ลานจอดรถใต้ดินและ ชอคจุนกยอง ขมวดคิ้ว
“พวกเราจำเป็นต้องติดตามพวกเขาไปที่นั่นเหรอ”
“ไม่ เราจะไม่เสี่ยงและดูพวกเขาจากที่นี่”
“แต่ฉันไม่เห็นพวกเขาจากที่นี่นะ”
“แต่ฉันทำได้.”
“…แล้วฉันจะทำอะไรดี”
“ชู่วๆๆ”
ผมทำให้ ชอคจุนกยอง ใจเย็นและเบิกตา ‘ปรมาจารย์นักแม่นปืน’
ดูเหมือนจะทำงานในโลกนี้และผมสามารถมองทะลุกำแพงอาคาร
พ่อแม่ของบอสจอดรถของพวกเขาแล้วขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนสุด
ติ้งงงงงง
ประตูลิฟต์เปิดออกและมีชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมเดิมไปหาพวกเขา
ผมจำชายคนนี้ได้ทันที ผมเคยเห็นเขามาหลายครั้งแล้วเป็นยียอนจุน
พ่อแม่ของบอสเดินเข้ามาใกล้ ยียอนจุน พร้อมรอยยิ้ม
พวกเรากลับมาแล้ว ผู้อาวุโส
พวกเขาโค้งคำนับต่อ ยียอนจุน โดยเรียกเขาว่า ‘ผู้อาวุโส’ แต่ในเวลาต่อมา ยียอนจุน ก็ไม่คำทักทายพวกเขาและพูดอะไรบางอย่างที่โหดร้ายกับพวกเขา
– …!
พ่อแม่บอสตกตะลึง แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็ฟื้นความสงบและพยักหน้าราวกับว่าพวกเขาเคยได้ยินเขาพูดแบบนี้มาก่อนราวกับว่าพวกเขากำลังเตรียมพร้อมสำหรับวันนี้ที่จะมาถึง
ผมกำกำปั้นของผม และกัดฟันของผมแน่นหัวใจของผมเริ่มเดือดดาล
…ไม่นานผมก็ได้รับข้อความอีกฉบับ
= ข้อความของยูจินฮยอก =
[ตอนแรกพ่อแม่ของเด็กผู้หญิงเป็นสาวกผู้ซื่อสัตย์และผู้ใจบุญ]
[พวกเขาพยายามเข้าใจพลังมืดของลูกสาว]
[แต่ ยียอนจุน ล้างสมองพวกเขา การโกหกและแผนการของพวกเขาทำให้ทั้งคู่เชื่อว่าพลังของลูกสาวของพวกเขานั้นเป็นคำสาปจริงๆ]
[เขาทำลายครอบครัวของเธอ]
[และในวันนี้ ยียอนจุน สั่งให้ทั้งทั้งคู่ฆ่าลูกสาวของพวกเขา]
[ยียอนจุน ตระหนักถึงพลังของเด็กผู้หญิงคนนั้น มันยิ่งใหญ่และมีศักยภาพพร้อมวางแผนทั้งหมดนี้เพียงเพื่อได้รับความไว้วางใจของเธอ]
[ทั้งคู่ตอนนี้จะพยายามฆ่าลูกสาวของพวกเขาตามคำสั่งและอีกไม่นานคุณจะเป็นสักขีพยานในผลของการกระทำของพวกเขา.]
[ตอนนี้โปรดดูจนจบ.]
「ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ – นักสืบยูจินฮยอก」
===
เรื่องราวที่โหดร้ายเช่นนี้ไม่ได้อยู่ในเนื้อเรื่องดั้งเดิมของผม
– พวกเราจะกำจัดเธอในวันนี้
ทั้งคู่ตอบและผมก็ถอนหายใจ ลมหายใจไหลลงสู่ลำคอของผมและผสมกับความโกรธ ผมมือสั่นเทา
“ … ชอคจุนกยอง”
“อะไร?”
ชอคจุนกยอง ตอบอย่างเมินเฉยสายตาของผมยังจับจ้องอยู่ที่อาคารผมประกาศออกมาอย่างโกรธแค้น “ฉันอยากฆ่าใครซักคน”
ในขณะเดียวกันพ่อแม่ของบอสเดินทางลงไปที่ลานจอดรถและเข้าไปในรถของพวกเขา ยียอนจุน เพิ่งบอกพวกเขาว่า’ถึงเวลาฆ่าเด็กคนนั้นแล้ว’
ตอนนี้พวกเขาจะกลับไปหาลูกสาวเพื่อทำตามคำสั่งของเขา
“นายจะช่วยฉันไหม”
“…แน่นอนทำไมจะไม่”
ชอคจุนกยอง พยักหน้าอย่างสบายๆ
“จริงๆเหรอ?”
“จริงๆสิ. นายพูดถูกมาตลอด ฉันเชื่อในตัวนาย.”
ในขณะนั้นผมเห็นรถเก๋งของทั้งคู่ออกจากอาคาร
“มาติดตามพวกเขาไปกันเถอะ”
“โอเค.”
พวกเราสวมหมวกและไล่ตามรถซีดานไป
วิ้งงงงงงงงง—
รถเคลื่อนที่ไปพร้อมกับเสียงคำรามของเครื่องยนต์พวกเราวิ่งตามมันไป
และ วิ้งงงงงง—! ลวดสีเงินเหยียดออกจากด้านขวาของถนนและบิดไปรอบๆรถเก๋ง
“…ฮะ?”
ทันใดนั้นเอง พวกเราก็หยุดด้วยความประหลาดใจ
เปรี้ยง!
ลวดกระแทกรถและกระแทกกับพื้น โครมมมม-! ยานพาหนะถูกโยนคว่ำลงบนพื้นระเบิด
“…?”
หลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างรุนแรง ผมอาจคิดว่านี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในอดีตแต่มันไม่ได้เกิดขึ้นสำหรับสิ่งต่อไปนี้…..
มีชายคนหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้า
“อะไรกัน…มันทำอะไรละนั้น”
ชอคจุนกยอง หัวเราะเบาๆด้วยความไม่เชื่อ เจ้าของที่นั่งสีเงิน Chameleon Troupe ‘เกอิต้า’ ร่อนลงบนรถที่ถูกทำลายอย่างสง่างาม เขายิ้มเบาพร้อมถอนเส้นลวดของเขา จากนั้นเขาก็เอนตัวไปที่เบาะรถและเริ่มกระซิบ ….
“ไอ้-!”
ตอนนั้นเสียงร้องอันดังกึกก้องของ ชอคจุนกยอง ดังขึ้น ตกใจ เกอิต้า หันมาหาพวกเราและดวงตาเบิกกว้างด้วยความงุนงงเขา เขาพูดพึมพำว่า “ชอคจุนกยอง และ…นายเองก็ด้วยเหรอสีดำ”
เพราะเขาเรียกผมว่า ‘สีดำ’ ผมจึงรู้ว่าเกอิต้าคนนี้มาจากยุคปัจจุบัน
“ใช่ ฉันเอง นายมาทำอะไรที่นี่?”
เมื่อ ชอคจุนกยอง เจอ เกอิต้า….ตู้มมมมมมม!
การระเบิดพลังเวทมนตร์เกิดขึ้นที่อาคารของยียอนจุนซึ่งเราเพิ่งจากมา
พลังเวทมนต์นี้ไม่บริสุทธิ์แต่ประกอบไปด้วยพลังเวทมนต์หลายอย่าง การระเบิดอย่างฉับพลันทำให้ ชอคจุนกยอง และผมต้องหันกลับมามองด้วยความประหลาดใจ!!!