บทที่ 552 ความจริงที่เหมือนมีความจริง (8)
หลังจากผ่านไป 3 ปีจากการค้นคว้าอย่างจริงจังของ เกอิต้า เขาค้นพบวิธีที่จะหลบหนีจากความเป็นจริงเสมือนนี้การแก้ปัญหานั้นซับซ้อนแต่ก็เรียบง่าย เขาแค่ต้องทำลาย ‘แก่นกลาง’ ซึ่งเป็นศูนย์กลางของโลกนี้
แกนกลางอาจเป็นบุคคลสถานที่หรือวัตถุ แต่ เกอิต้า รู้ถึงความจริงที่ว่ามันก็คือบุคคลเรื่องนี้เขาต้องขอบคุณเกมที่เป็นพื้นฐานของเขา
‘Isekai Dating Simulator’
สิทธิพิเศษของ เกอิต้า คือ ‘ดวงตา’ ที่สามารถระบุ [ความสำคัญ] และ
[ระดับความยาก] ของผู้คนในโลกนี้ เนื่องจากเกมพื้นฐานของเขาถูกตั้งค่าในโลกของ isekai ความสามารถทางกายภาพเริ่มต้นของเขาก็ดีกว่าคนส่วนใหญ่
ไม่ว่ายังไงเมื่อใช้สิทธิพิเศษของเขา เกอิต้าก็พบว่ามีคนที่เขาคิดว่าเป็นแกนหลักของโลกนี้
ความสำคัญของเขาคือ [ไม่สามารถคำนวณได้] และระดับความยากของเขาคือ [เข้าใกล้ไม่ได้]
การดำรงอยู่ทั้งหมดของเขากรีดร้องว่าเขาเป็น ‘แกนกลาง’ แต่เขาเป็นคนที่ เกอิต้า รู้จักในยุคปัจจุบันคนที่เขาอาศัยอยู่ด้วยกันมานานเป็นคนที่ เกอิต้า นับถือ ยียอนจุน
เกอิต้า ลังเล แม้แต่ในโลกเสมือนจริงเขาก็ไม่สามารถสังหารผู้ช่วยชีวิตของเขาเองได้ อีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาลังเลก็คือ ยียอนจุน แข็งแกร่งเกินกว่าที่ เกอิต้า จะจัดการได้ด้วยคนเดียวดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะดู ยียอนจุน จากไปที่ไกลในขณะที่ฝึกฝนพลังของเขาอย่างขยันขันแข็ง
อย่างไรก็ตามเมื่อการสังเกตเป็นเวลานานเกอิต้าก็ตระหนักว่ายียอนจุนไม่ใช่คนที่เกอิต้าคิดว่าเขาเป็น เขาเริ่มรู้สึกเหมือนถูกหักหลัง
Chameleon Troupe ยังมีอยู่ในโลกนี้ พวกเขาเป็นกลุ่มอาชญากรที่แสนชั่วร้ายและใช้ความรุนแรงเพื่อเอาสิ่งที่พวกเขาต้องการแต่ความโหดร้ายของพวกเขาก็อยู่ในขอบเขตของความเข้าใจของ เกอิต้า
เขาเติบโตขึ้นมาท่ามกลางเลือดความรุนแรงและความตาย
แต่สิ่งที่ เกอิต้า ไม่เข้าใจก็คือสิ่งที่ ยียอนจุน ปฏิบัติต่อ Boss ยียอนจุน ทำลายครอบครัวบอสเพียงเพราะเขาต้องการให้เธอเป็นบอส
เขาพยายามควบคุมชีวิตของบอส
การที่เห็น ยียอนจุน ทำสิ่งที่น่ากลัวและโหดเหี้ยมแบบนี้มันทำให้เกอิต้าสงสัยว่าบอสเป็นเหยื่อรายเดียวของเขาหรือเปล่า เขาคิดอยู่เสมอว่าการพบกับยียอนจุนเป็นโชคชะตา แต่บางทีการเผชิญหน้ากันของพวกเขาอาจถูกจัดฉากไว้ล่วงหน้าก็เป็นได้
เกอิต้า จำได้เมื่อเขาอายุ 11 ปี มีคนฉีดยาเข้าไปในเส้นเลือดของเขาอย่างแรง เขายังจำตอนนั้นได้ดีเขาฆ่าผู้คนและชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไปในวันนั้น
นั่นเป็นเพียงเรื่องของโชคชะตาจริงๆเหรอ?
… เกอิต้า ไตร่ตรองเป็นเวลา 3 ปี บางทีโลกนี้อาจถูกสร้างขึ้นและเขาใช้เวลาหลายคืนในการสงสัยว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของแผนการที่ออกแบบมาเพื่อทำให้เขาต่อต้านยียอนจุน
แต่ในที่สุดความจริงก็ชัดเจนและ เกอิต้า ตัดสินใจฆ่า ยียอนจุน และหลบหนีจากโลกนี้
โชคดีที่เขากำลังเตรียมที่จะโจมตี ยียอนจุน เขาได้พันธมิตรที่น่าเชื่อถือจำนวนมาก: คิมซูโฮ, ยุนซึงอา และฮีโร่คนอื่นๆ
2 เดือนที่ เกอิต้า ช่วยให้พวกเขาฟื้นพลังดั้งเดิม เหล่าฮีโร่ยินดีร่วมมือกับ เกอิต้า เพราะพวกเขาหวังที่จะหนีจากโลกปลอมๆแห่งนี้เช่นกัน
และวันนี้เป็นวันที่พวกเขาจะทำตามแผน …
*************************************************************************
ตู้มมมมมมมมมมมมม-!
การระเบิดของพลังเวทมนต์ระเบิดอาคารที่ยียอนจุนยืนอยู่ พลังเวทมนต์นี้ไม่บริสุทธิ์แต่ประกอบไปด้วยพลังเวทมนต์หลายอย่างและ ชอคจุนกยองกับผมก็มองกลับมาด้วยความประหลาดใจ
บางคนกำลังปีนอาคารไปยังชั้นบนสุดซึ่งเป็นที่ตั้งของยียอนจุน ผมจำคนที่ปีนไปได้ทันที คิมซูโฮ, ยุนซึงอา, แชนายอน, ชินจงฮัก …ผมรู้จักพวกเขาทั้งหมด
ชอคจุนกยอง มองดูพวกเขาซักพักก่อนที่จะหันกลับมามอง เกอิต้า
“เฮ้ย นายกำลังทำบ้าอะไรอยู่?”
ในที่สุดเมื่อฟื้นความสงบของเขาได้แล้ว เกอิต้า ก็ตอบออกมาพร้อมกับถอนหายใจ “…นายจะบอกว่าไม่ได้หรือไง? ฉันพยายามกลับไปสู่โลกแห่งความจริงอยู่นะ”
“แต่ทำไมนายถึงต้องไปทำลายตึกนั่น?”
ผมปล่อยให้พวกเขาพูดกันและวิ่งไปที่รถ ผมผลักหัวของผมเข้าไปในรถ แต่ไม่มีใครอยู่ที่นั่น พ่อแม่ของบอสกลายเป็นเศษฝุ่นและหายไปตลอดกาล
“…เฮ้ออออออออ ทำไมต้องเป็นวันนี้นะ”
ผมตื่นเต้นและจ้องมองไปที่ เกอิต้า แน่นอนว่าผมมีความคิดที่ดีเกี่ยวกับเรื่องราวที่จะจบลง ทั้งคู่วางแผนที่จะฆ่าลูกสาวของพวกเขา แต่ผู้หญิงคนนั้นจะมีชีวิตรอดและกลายเป็นบอส…. บางทีมันอาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมไม่ได้เห็น
เกอิต้า พูดออกมา “แม้จะเป็นในโลกปลอมๆแต่ฉันก็ไม่ให้อภัยอย่างเด็ดขาด”
เสียงของเขาฟังดูน่าเกรงขามอย่างน่าประหลาดใจและผมก็รู้ว่า เกอิต้า พบความจริงเกี่ยวกับ ยียอนจุน แล้ว
“…”
ผมมองดู เกอิต้า เกอิต้า ก็มองมาที่ผมแล้วพยักหน้า มันเป็นการสนทนาที่เงียบเชียบซึ่ง ชอคจุนกยอง ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้
ผมเกาที่หลังคอของผมและถามออกมา “นายอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว?”
“ฉันไม่รู้สิ 3 ปี 4 ปี?”
ผมชี้ไปที่เพิง
“แล้วพวกเขาล่ะ?”
“2 เดือน.”
ตู้มมมมมมมมมมม! พลังเวทมนต์ระเบิดขึ้นอีกครั้ง
“นายคิดว่าการฝึกฝน 2 เดือนนั้นจะเพียงพอหรือไง ฉันได้ยินว่ามีบางสิ่งที่เรียกว่า ‘สิทธิพิเศษ’ ในโลกนี้”
ผมถามอย่างกังวล อย่างไรก็ตาม เกอิต้า พูดด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นใจ
“อย่าประมาทพวกเขา”
และแล้ว เปรี้ยงงง! ดาบยักษ์เจาะทะลุเพดานของตึก ดาบมีขนาดใหญ่มากจนดูเหมือนสามารถแยกท้องฟ้าออกเป็น 2 ส่วนได้ มันเป็นดาบยาวของ แชนายอน ที่ห่อหุ้มด้วยพลังเวทมนต์
“พวกเขาทั้ง 6 คนนั้นแข็งแกร่งมากเลยละ”
คราวนี้พลังเวทมนต์สีทองพุ่งออกมา มันเป็นดาบเสริมพลังปราณของคิมซูโฮ
วิ้งงงงงงงงงง
ดาบของเขาตัดแสงทั้งหมดในบริเวณนั้นทำให้โลกมืดมิดไปชั่วขณะ
“พวกเราอาจอยู่ในโลกเสมือน แต่รากฐานที่แท้จริงของพวกเราคือร่างกายของพวกเราเอง” เกอิต้าบอกพวกเรา
ตอนนั้นเองที่เปลวเพลิงสีดำของชินจงฮักลุกโชนขึ้นไปในอากาศ คิมซูโฮ หั่นตัดทุกอย่าง แต่ชินจงฮัก ทำลายและเผาผลาญไฟเผาอาคารกลืนกินทั้งตึกมันเป็นฉากที่น่าสะพรึงกลัว
“2 เดือน พวกเขาใช้เวลาเพียง 2 เดือนในการบรรลุเร็วกว่าที่ฉันต้องใช้เวลาถึง 1 ปีในการฟื้นพลังดั้งเดิมของฉันมาก”
วิ้งงงงง… คราวนี้ท้องฟ้าสดใสเบ่งบานเหมือนดอกไม้เป็นดอกไม้สีขาวของยุนซึงอาซึ่งเป็นเทคนิคที่งดงามที่เธอใช้ในการทำให้คู่ต่อสู้ของเธอ
ไร้ความสามารถ
ชินจงฮัก, แชนายอน, ยุนซึงอา, คิมซูโฮ 4 คนนี้เป็นตัวละครที่แข็งแกร่งที่สุดในนิยายเรื่องนี้ บางทีแม้แต่ยียอนจุนก็ไม่สามารถยืนหยัดต่อสู้กับทั้ง 4 คนพร้อมกันได้
“…น่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ.”
ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือใดๆ ผมยืนอยู่ที่เดิมและมองดูพวกเขาเคลื่อนไหว…แต่แล้ว
= System Alert =
[การดำเนินการของเหตุการณ์ถูกขัดจังหวะ เกิดข้อผิดพลาด]
[เราจะทดสอบระบบเพื่อแก้ไขปัญหา]
[หากไม่พบวิธีแก้ไขปัญหาเรื่องนี้คุณจะถูกยกเลิกโดยการบังคับ]
[กำลังตรวจสอบ….]
===
ระบบแจ้งเตือนหลายอันโผล่ขึ้นมา
“พี่ ฮยอง! เกิดอะไรขึ้นที่นี่?!”
“อุหว่าาาาาาาา กำลังลงมากำลังจะลง…!”
ในที่สุด โมฮอว์ก และ ผมกระเซิง ก็มาถึงที่เกิดเหตุ พวกเขาสั่นสะท้านด้วยความกลัวเมื่อเกิดการปะทะกันของพลังเวทมนต์ต่อหน้าต่อตาของพวกเขา
*************************************************************************
เมื่อเที่ยงคืนที่ผ่านมาและท้องฟ้ายามค่ำคืนก็ถูกย้อมเป็นสีน้ำเงินเข้ม
โมฮอว์ก, ผมกระเซิง, ชอคจุนกยอง และผมกลับไปที่ฐานของพวกเรา ผมส่ง เกอิต้า กลับไปหา คิมซูโฮ และคนอื่นๆโดยหวังว่าเขาจะเป็น
ผู้ส่งสารระหว่างพวกเราเมื่อจำเป็น
“พวกนายไม่หิวหรอ มากินกันเถอะ”
ผมเริ่มทำอาหารด้วยแขนข้างหนึ่งโดยใช้ส่วนผสมที่ โมฮอว์ก และ
ผมกระเซิง นำมาก่อนหน้านี้ ผมสับส่วนผสมเป็นชิ้นเล็กๆด้วยมีดและโยนมันลงไปในกระทะด้วยเครื่องปรุงรสและเริ่มกวน ในขณะเดียวกัน ชอคจุนกยอง ก็ไปนั่งรวมกับ ผมกระเซิง และ โมฮอว์ก
“มีใครรบกวนพวกนายหรือเปล่า?”
“…อะไรนะ?”
“พวกนายบอกฉันมาได้เลยว่ามีใครก่อกวนพวกนายหรือเปล่า ฉันจะไปบดขยี้พวกมันให้เอง”
“อ้า ขอบคุณมากครับ!”
ซ่าาาาาาาาาา
ถึงแม้จะมีเพียงแขนเดียวมันก็ใช้เวลาเพียง 10 นาทีในการปรุงอาหาร
“เสร็จเรียบร้อยแล้ว มากินกันเถอะ”
“โอ้ขอบคุณครับ ว้าวดูนี่สิ!”
หลังจากเตรียมเนื้อสเต็ก,หมูผัดและอาหารอื่นๆผมเอนกายพิงกรอบหน้าต่าง เมื่อมองไปที่ดวงจันทร์บนท้องฟ้าความคิดของผมก็ลอยไปที่
ยียอนจุน
วันนี้ คิมซูโฮ และคนอื่นๆได้ฆ่า ยียอนจุน การตายของเขานั้นไม่ได้
น่าตกใจมากนักแม้จะเป็นผู้ก่อตั้ง Chameleon Troupe…หรือไม่สิอาจเป็นเพราะการรวมพลังของ แชนายอน, คิมซูโฮ, ชินจงฮัก, ยุนซึงอา มีเพียงออร์เดนและแชจูชึลที่สามารถสู้กับพวกเขาทั้งหมดพร้อมกันได้
อย่างไรก็ตามการเสียชีวิตของยียอนจุน นั้นเป็นเพียงแค่ตัวละคร เขายังมีชีวิตอยู่ในโลกภายนอกและวางแผนเหมือนงูพิษอยู่ข้างๆบอส บอสยังไม่รู้ว่าเขาเป็นคนที่ทำลายชีวิตของเธอ….
ซูดๆ,ซูดๆ—
———————-2——————-