TQF:บทที่ 628 การรักษาลุล่วง (1)

 

 

 

“พวกเจ้ามาได้ยังไง”

 

ฟางเต๋อซิวขมวดคิ้วเมื่อเห็นลูกเมียตัวเองเดินเข้ามา โดยเฉพาะภรรยาตัวเองจางชิวถิงที่เขาไม่พอใจอย่างมาก “เจ้าเป็นสตรี เข้ามาทำอะไร ที่นี่ไม่มีธุระของเจ้า”

 

“นายท่าน มีอะไรก็ให้คนในครอบครัวช่วยกันหารือ ท่านเก็บไว้ในใจก็ไม่มีประโยชน์” จางชิงถิงไม่โกรธกับท่าทีเย็นชาของฟางเต๋อซิว ปลอบเบาๆ

 

“เฮอะ เจ้าจะไปรู้อะไร”

 

ฟางเต๋อซิวหลับตาลงอีกครั้ง ไม่มองลูกเมียที่เดินเข้ามาเสมือนว่าไม่อยากคุยกับพวกเขา

 

พี่น้อง 3 คนตระกูลฟางมองหน้ากัน พวกเขาเข้าใจนิสัยของท่านพ่อดี คงจะไม่อยากพูดอะไรกับพวกเขาจริงๆ

 

แต่พวกเขาที่ไม่สบายใจจะยอมออกไปทั้งอย่างนี้ได้ยังไง ยังคงยืนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น

 

จางชิวถิงพอจะเข้าใจความคิดลูกชายอยู่บ้าง นางถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้และเอ่ยถามอีกครั้ง “นายท่าน มีแผนอะไรก็บอกพี่น้องหมิงต๋าบ้าง พวกเขาจะได้ไม่เข้าใจท่านผิด”

 

ฟางเต๋อซิวลืมตาขึ้นอีกครั้ง ตำหนิภรรยาเบาๆก่อนจะเบือนสายตาไปที่ลูกชายทั้ง 3 และขมวดคิ้ว “เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง พวกเจ้ากลับไปรอที่บ้าน ถ้าไม่มีอะไรก็อย่าไปไหน”

 

“ท่านพ่อ ทำไมล่ะ พวกเราทำอะไรฟางซูหยุนไม่ได้จริงๆเหรอ” ฟางหมิงผิงร้องขึ้นด้วยความไม่พอใจ

 

อายุของเขาก็ไม่ได้น้อยแล้ว แต่นิสัยก็ยังดื้อรั้นและตรงไปตรงมา ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ชอบแก้ปัญหาด้วยกำลัง ถ้าไม่มีฟางเต๋อซิวคอยปกป้องละก็ ฟางหมิงผิงถูกเก็บไปนานแล้ว

 

เมื่อฟางเต๋อซิวได้ฟังคำพูดของเขาคิ้วก็ยิ่งขมวดกว่าเดิม มอง 3 คนพี่น้องนิ่ง “หรือว่าพวกเจ้าก็คิดแบบนี้”

 

“ท่านพ่อ ถ้าแค่พวกเราละก็คงจะทำอะไรฟางซูหยุนไม่ได้ แต่ถ้าร่วมกับอาสามข้าว่าเราไม่น่าจะแพ้ อย่าลืมสิ ฟางซูเสวี่ยแต่งงานกับนายน้อยสำนักมารนะ เท่ากับว่าเรามีสำนักมารหนุนหลังอยู่” ฟางหมิงต๋าเตือนพ่อตัวเองตาเป็นประกาย

 

ฟางหมิงซิวไตร่ตรองดู “นอกจากสำนักมารแล้ว เรายังมีญาติอื่นๆที่เกี่ยวดองกันอยู่ หากเราขอ พวกเขาต้องยอมช่วยแน่”

 

“ท่านพ่อ พี่ใหญ่กับพี่รองพูดถูก เราร่วมมือกับอาสามต้องไม่แพ้แน่ สายบ้านใหญ่นอกจากฟางซูหยุนและเด็กสาว 2 คนที่นางพากลับมาก็ไม่มีอิทธิพลที่ไหนมาหนุนอีก แม้จะเกี่ยวดองกับตระกูลมู่หรง แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้แน่นแฟ้นเหมือนก่อน คิดจะยืมแรงเป็นไปไม่ได้หรอก” ฟางหมิงผิงสนับสนุนความคิดเห็นของพี่ชายทั้ง 2 ขณะเดียวกันก็มองท่านพ่อด้วยความคาดหวัง

 

พวกเขาไม่อยากทิ้งโอกาสที่จะได้สืบทอดตำแหน่งเจ้าบ้าน

ถ้าหากพ่อพวกเขายอมแพ้และสละตำแหน่งเจ้าบ้านละก็ พวกเขาก็จะไม่มีโอกาสอีก

 

ดังนั้น พี่น้องทั้ง 3 คนหวังว่าพ่อตัวเองจะมีวิธีการที่จะขับไล่ฟางซูหยุนออกจากตระกูลไป

 

3 คนพี่น้องเห็นว่านอกจากอิทธิพลของบ้านตัวเองแล้ว ยังมีอิทธิพลจากภายนอกที่ขอแรงได้อยู่ไม่น้อย ส่วนสายบ้านใหญ่ไม่มีอิทธิพลหนุนหลัง ไม่จำเป็นต้องกลัวจนไม่ยอมสู้

 

ฟางเต๋อซิวยังคงไม่พูดอะไร สายตาที่มองไปยังทั้ง 3 คนนิ่งงัน มองจนทั้ง 3 คนเริ่มเหงื่อแตก ไม่รู้ว่าตัวเองพูดผิดตรงไหน

 

3 คนพี่น้องก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว ที่ต้องพูดก็พูดไปหมดแล้ว ส่วนท่านพ่อจะยอมทำมั้ยไม่มีใครรู้ ได้แต่ทูนลาไปก่อน

 

เมื่อลูกชายทั้ง 3 ออกไปแล้ว จางชิวถิงที่ตอนแรกถูกไล่ก็อยู่ต่อ นางเดินไปนั่งลงข้างๆสามีตัวเองและถามอย่างไม่เข้าใจ “นายท่าน วิธีของหมิงต๋า หมิงหยาง และหมิงผิงก็ดีออก ทำไมท่านถึงไม่ลองทำดูล่ะ”

 

“โง่เง่า”

 

ฟางเต๋อซิวเหลือบมองภรรยาตัวเอง “ถ้าง่ายขนาดนั้นจริงๆก็ดีสิ”

 

“แล้ว แล้วมันยากตรงไหนล่ะ” จางชิวถิงถาม

 

“เฮอะ พวกผู้หญิงจะรู้อะไร”

 

ฟางเต๋อซิวตอบด้วยน้ำเสียงไม่ดีเท่าไหร่ เห็นว่านางยังงงๆอยู่จึงอธิบาย “แม้ว่าเราจะมีคนหนุนหลังอยู่ไม่น้อย แต่เจ้าเคยคิดบ้างมั้ย การจะขอให้คนอื่นช่วยแล้วคนอื่นจะออกหน้าให้ฟรีๆเหรอ ถ้าไม่มีผลประโยชน์ก็ไม่มีใครช่วยหรอก”

 

“อีกอย่าง นี่ไม่ใช่การประลองที่สู้จนรู้ผลแล้วก็พอ นี่คือการชี้เป็นชี้ตาย คนที่ส่งออกไปอาจจะตายหมดก็ได้ หรืออาจจะบาดเจ็บเกินครึ่ง ไหนเจ้าพูดซิว่าใครจะยอมมาตายแทนฟรีๆ”

 

พูดมาถึงตรงนี้ ฟางเต๋อซิวยิ้มเย็นๆเมื่อมองภรรยาตัวเองที่เงียบไป “ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น ตระกูลจางของเจ้าก็คงไม่ออกแรงฟรีๆหรอก เจ้าลองคิดซิว่าต้องใช้คนช่วยกี่คนกัน เกรงว่าต้องยกให้พวกเขาหมดตระกูลฟางเลยล่ะมั้ง เมื่อเป็นแบบนี้ ตระกูลฟางที่แย่งกันไปแย่งกันมาจนเหลือแต่เปลือก ข้าจะเอามาทำอะไรล่ะ อีกอย่าง ยังต้องแบกรับชีวิตคนอีกนับหมื่น เราจะเอาที่ไหนมาจ่ายให้พวกเขา”

 

“แล้วเจ้าคิดว่าไอพวกตาแก่ในบ้านนั่งกินนอนกินไปวันๆรึ พวกเขาจะทนดูเราเสียตระกูลฟางไปรึไง เกรงว่าพวกเขาจะลงมือกับพวกเราเป็นคนแรก”

 

“แต่ว่า…”

 

หลังจากที่ได้รับคำอธิบาย จางชิวถิงก็เข้าใจแล้วว่าหลายๆเรื่องไม่ได้ง่ายอย่างที่ตัวเองคิด แต่นางก็ยังเจ็บใจอยู่ดี

 

เชิดหน้าชูตามาหลายสิบปี จู่ๆต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ฮูหยินเจ้าบ้านผู้หยิ่งผยองรับไม่ไหวจริงๆ

 

“นายท่าน ท่าน ท่านว่าบ้านใหญ่จะปล่อยพวกเราไปจริงๆเหรอ”

 

“เห้อออ”

 

จู่ๆฟางเต๋อซิวก็ถอนหายใจเสียงดัง “หลายปีมานี้ไอพวกเด็กๆก็ทำกันเกินไป แค่แย่งอำนาจเจ้าบ้าน ความแค้นยังไม่ลึกหรอก อย่างไรซะเราก็ไม่เคยไปทำร้ายอะไรบ้านใหญ่จริงๆ ไอพวกเรื่องสกปรกน่ะบ้านสามเป็นคนทำเพื่อระบายความแค้นทั้งนั้น เกี่ยวอะไรกับข้า”

—————————