น้ำวนที่แตกกระจายออก โดย Ink Stone_Fantasy
ภายในระบบการปกครองใหม่ ข่าวพระราชาจะทรงจัดพิธีราชาภิเษกได้แพร่กระจายขึ้นไปทางเหนืออย่างรวดเร็ว แล้วก็สร้างความฮือฮาให้แต่ละเมืองได้อย่างมาก
เมื่อก่อนนั้นจำเป็นต้องอาศัยคาราวานพ่อค้าและกัปตันเรือในการกระจายข่าวสาร แต่ตอนนี้สำนักงานเมืองของที่ต่างๆ ล้วนแต่ใช้วิธีปิดประกาศเอาไว้ในที่สะดุดตา อีกทั้งยังจัดเจ้าหน้าที่ไปยืนอธิบายด้วย เหมือนว่าพวกเขาอยากจะให้ชาวบ้านทุกคนเข้าในนโยบายของทางราชวงศ์อย่างไรอย่างนั้น ด้วยวิธีนี้ทำให้ข่าวสารแพร่กระจายไปตามตรอกซอกซอยต่างๆ ของเมืองอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะเดินไปที่ไหนก็จะได้ยินผู้คนคุยกันถึงเรื่องนี้
ที่ร้านเหล้า ‘นักดนตรีใต้ดิน’ ในเมืองหลวงเก่าก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน เพราะว่าร้านเหล่านั้นคือสถานที่รวบรวมข่าวสารที่เป็นที่นิยมมาโดยตลอด การนั่งดื่มเหล้าอยู่ข้างเตาผิง พร้อมกับถกกันว่าได้ยินข่าวลือนี้มาจากไหนยังคงเป็นหนึ่งในวิธีหาความสุขของใครหลายๆ คน
ในฐานะที่เป็นเจ้าของใหม่ของร้านเหล้าแห่งนี้ แบล็คแฮมเมอร์แทบจะยิ้มจนแก้มปริ หลังจากเข้าสู่ฤดูหนาว กิจการภายในร้านก็เงียบเหงาลงไปมาก แต่หลังจากที่มีข่าวพระราชาจะทรงจัดงานราชาภิเษกขึ้นมา ที่นี่ก็กลับมาคึกคักเหมือนเดิม อีกทั้งรายได้ยังเพิ่มขึ้นอย่างมาก ภายในใจเขาย่อมต้องรู้สึกยินดีตามไปด้วย
เขาสามารถคาดการณ์ได้ว่าความคึกคักแบบนี้จะยังคงอยู่ต่อไปจนกว่างานราชาภิเษกจะจบลง
ตัดสินใจขึ้นครองราชย์ในเดือนแห่งปีศาจ นี่่ช่างเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดจริงๆ ถ้าเขาได้เจอฝ่าบาทล่ะก็ เขาจะต้องลงไปจูบเท้าฝ่าบาทอย่างไม่ลังเลแน่ๆ
เพราะในโลกนี้ไม่มีอะไรที่จะน่ารักไปกว่าเงินแล้ว
ด้วยฐานะอดีตโจรใต้ดินอย่างเขา โอกาสที่เขาจะได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้ฝ่าบาทนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ปกติแค่ได้เจอท่านทาซาก็ถือว่าดีมากแล้ว
ในจุดนี้ตัวแบล็คแฮมเมอร์นั้นรู้ดี
เพราะทาซานั้นไม่ใช่หัวหน้าหน่วยลาดตระเวนที่ต่ำต้อยในอดีตหรือองครักษ์ที่ไร้ชื่อเสียงของเจ้าชายลำดับที่สี่เหมือนอย่างในอดีตอีกแล้ว หลังจากที่ล้มทอว์ฟิคลงได้ เขาก็เริ่มกลายเป็นคนสำคัญของเมืองหลวง แม้แต่นาจิบอดีตเจ้าของร้านเหล้าแห่งนี้ยังถูกเขาไล่ไปที่อื่นด้วยคำพูดเพียงแค่ไม่กี่คำ ในปฏิบัติการกวาดล้างโจรใต้ดินหลังจากนั้น เป็นเพราะพวกเขาได้รับคำแนะนำจากทาซา พวกเขาถึงได้ถอนตัวออกมาจากนิ้วผีและกลายเป็นพลเมืองอย่างเป็นทางการได้ แถมเขายังได้รับร้านเหล้าร้านนี้มาดูแลต่อด้วย
บุญคุณนี้ แบล็คแฮมเมอร์ไม่มีทางลืมแน่นอน
เขาวางแผนจะเอาแหวนเงินกับพวกเครื่องดินเผาไปให้อีกฝ่ายก่อนที่อีกฝ่ายจะไปจากเมืองหลวงเพื่อเป็นการขอบคุณ ถึงแม้จะต้องใช้เงินออกไปก้อนใหญ่ แต่ขอเพียงรักษาความสัมพันธ์เอาไว้ได้ ช้าเร็วเขาก็สามารถหาเงินกลับมาได้
นอกจากนี้ เขาก็ไม่ลืมด้วยว่าตัวเองมีเรื่องที่ต้องจัดการ
นั่นก็คือรวบรวมข่าวสารมาให้ท่านทาซา ไม่ว่าจะเป็นการคุยโวของพวกพ่อค้าหรือว่าสิ่งที่พวกนักเดินทางได้พบได้เห็นมา ขอเพียงเป็นสิ่งที่ท่านทาซาสนใจ เขาก็ต้องจดมันมาให้ท่านทาซา
และในตอนนี้ เป้าหมายที่เขาต้องคอยจับตามองก็คือพวกที่มีท่าทีว่าจะก่อกบฏ
อย่างเช่นลูกค้าที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะหมายเลข 6
“พวกเจ้าไม่คิดว่าเรื่องนี้มันบังเอิญไปหน่อยเหรอ?” พ่อค้าที่หน้าแดงคนหนึ่งพูดเสียงดังขึ้นมา “เรื่องที่จู่ๆ ก็มาจัดงานราชาภิเษกก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ฝ่าบาทเพิ่งจะประกาศว่าจะแต่งงานกับแม่มดที่ให้กำเนิดไม่ได้ ก็มีข่าวว่าเจอเมียกับลูกชายของเจ้าชายองค์โตยังมีชีวิตอยู่พอดี พวกเจ้าไม่คิดว่ามันแปลกๆ เหรอ!”
คนอื่นๆ ต่างก็เห็นด้วยกับคำพูดนี้ “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าชายกูลอนไม่ชอบผู้หญิง มีบางคนบอกว่าเขาเคยมีอะไรกับอัศวินหนุ่มๆ แล้วจู่ๆ จะมีเมียที่ไม่ได้แต่งงานโผล่ขึ้นมาได้ไง?”
“จริงเหรอ?”
“เจ้าไม่ใช่คนของเมืองหลวง ไม่แปลกที่เจ้าจะไม่รู้เรื่องนี้ ถ้าเทียบกับเจ้าชายลำดับที่สองกับลำดับที่สี่แล้ว เขาแทบจะไม่ปรากฏตัวในงานเลี้ยงเลย”
“แล้วเจ้าลองคิดๆ ดูนะ” พ่อค้าคนนั้นพูดขึ้นมาอีก “ฝ่าบาทบอกแค่ว่าจะเรียกทั้งสองคนกลับมาที่เมืองเนเวอร์วินเทอร์ แต่กลับไม่ได้ยืนยันเรื่องฐานะของเด็กคนนั้น นี่ไม่เท่ากับว่าจงใจให้ทุกคนหันความสนใจไปที่คุณสมบัติของผู้สืบทอดหรอกเหรอ? ผู้หญิงคนนั้นมาจากตระกูลไหน ลูกชายที่เกิดมามีสายเลือดของตระกูลวิมเบิลดันจริงหรือเปล่า แค่เรื่องนี้ก็พอที่จะให้ผู้คนถกเถียงกันไปได้อีกหลายปีเลย แต่เรื่องที่คอขาดบาดตายจริงๆ กลับไม่มีใครสนใจ”
“เจ้าอยากจะ…พูดอะไรกันแน่?”
“อะไรคือเรื่องที่คอขาดบาดตายจริงๆ?”
“ก็แม่มดคนนั้นไง!” เขากรอกเหล้าเข้าปากตัวเอง “พวกนางคอยควบคุมฝ่าบาทอยู่ในความมืด แล้วก็สร้างเด็กคนนั้นขึ้นมาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเรา เพื่อที่พวกนางจะได้ควบคุมเกรย์คาสเซิลได้อย่างเบ็ดเสร็จ!”
ทุกคนอื่นฮือฮาขึ้นมา “แม่มดสร้างคนได้ด้วยเหรอ?”
“ข้าจะบอกอะไรพวกเจ้านะ ไม่มีอะไรที่พวกนางสร้างออกมาไม่ได้หรอก!” พ่อค้าพูดเสียงดัง “แม้แต่เรือหินที่ลอยอยู่บนน้ำยังสร้างออกมาได้ แล้วนับประสาอะไรกับคนล่ะ? แล้วก็เป็นเพราะเรือพวกนั้นนั่นแหละ ตอนนี้ก็เลยไม่มีใครมาเช่าเรือของข้าแล้ว! แน่นอน ตอนนี้มันอาจจะยังเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างคนที่ไร้ที่ติขึ้นมา ดังนั้นพวกแม่มดก็เลยต้องการเวลา เอาไว้พวกนางทำได้สำเร็จเมื่อไร เจ้าเด็กนั้นก็ไม่มีความจำเป็นสำหรับพวกนางแล้ว!”
“ฮ่าๆๆๆ…ข้าว่าเจ้าท่าจะบ้าไปแล้ว เจ้าคิดว่าในวังมีฝ่าบาทอยู่คนเดียวเหรอ ข้างกายพระองค์มีหินอาญาสิทธิ์แค่ก้อนเดียวเหรอ?” ทุกคนหัวเราะขึ้นมาทันที ภายในร้านเต็มไปด้วยบรรยากาศเฮฮา
“พวกเจ้า…เหอะ…ขำเข้าไปเถอะ คนงานเหมืองในเมืองซิลเวอร์ถูกของที่แม่มดสร้างขึ้นมาแทนที่ไปแล้ว เรือที่วิ่งอยู่ในแม่น้ำก็มีแต่เรือหินของเมืองเนเวอร์วินเทอร์ เอาไว้ถึงตาพวกเจ้าเมื่อไร ข้าจะดูสิว่าพวกเจ้ายังจะหัวเราะออกไหม!” พ่อค้าพูด
เอ่อ ถึงแม้ข่าวอันนี้จะไม่น่าสนใจอะไรมากนัก แต่ภายในใจเหมือนจะแอบต่อต้าน…แบล็คแฮมเมอร์ยกปากกาขึ้นมา ก่อนจะเขียนลักษณะของอีกฝ่าย พร้อมกับข้อความ ‘ใส่ร้ายราชวงศ์ มีเจตนาร้ายต่อแม่มด’ ลงไปในกระดาษด้วยลายมือยึกยือ ก่อนจะเสียบมันไปในร่องเล็กๆ ที่อยู่ด้านหลังตู้เหล้า
ถ้าไม่มีอะไรผิดคาด อีกไม่นานตำรวจก็จะทำการตอบโต้ ในตอนที่พ่อค้าออกไปจากร้านเหล้า เขาน่าจะถูกตำรวจจับไป ส่วนเรื่องที่ว่าเขาจะก่อกบฎหรือไม่นั้น นั่นเป็นหน้าที่ของคนสอบสวน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา
….
ขณะเดียวกัน ภายในคฤหาสน์เอิร์ลภายในเขตเมือง
“ชุดนี้เป็นยังไงบ้าง?” ฮิวโก้หยิบเอาเสื้อปกสูงที่ทำจากผ้าคุณภาพดีขึ้นมาทาบตัวเอง “ข้าดูอ้วนไปหรือเปล่า?”
คนที่ตอบเขาคือเดนิส เพย์ตันวาณิชหญิงที่เขารู้จักที่อาณาจักรดอว์น เธอนั่งพิงอยู่ตรงหัวเตียงพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าอกองตัวเอง “ตอนที่นัดข้าไม่เห็นท่านกระตือรือร้นแบบนี้เลย ตอนนี้แม้แต่จดหมายเชิญท่านยังไม่ได้รับเลย แค่ได้ยินข่าวก็รีบเตรียมตัวจะออกเดินทางแล้วเหรอ?”
“ฝ่าบาทโรแลนด์กับข้าเป็นสหายกันมาสิบกว่าปีแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องมีบัตรเชิญอะไรหรอก นั่นมันเอาไว้สำหรับคนนอกโน่น” ฮิวโก้สะบัดเสื้อ “เจ้ายังไม่ตอบข้าเลย ชุดนี้เจ้าคิดว่ายังไงบ้าง?”
“บอกตามตรง ท่านใส่อะไรมันก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ” เดนิสหาว “ยังไงซะสิ่งที่ดึงดูดข้าเอาไว้ก็ไม่ใช่รูปร่างของท่านซักหน่อย แต่ว่าถ้าท่านไปเนเวอร์วินเทอร์ แล้วข้าจะทำยังไง?”
“เอ่อ” เขาลังเลไปเล็กน้อย “ถ้าเจ้าอยากจะหาความสุขล่ะก็ บางทีข้าอาจจะแนะนำคน…”
“ไม่สนใจ” เดนิสพูดตัดบทเขาตรงๆ “ข้าสนใจคนที่ข้าเลือกเองมากกว่า อีกอย่างข้าถ่อมาหาท่านถึงนี้ แต่ท่านดูแลข้าแบบนี้เหรอ?”
ฮิวโก้รู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด เขาจึงถอนหายใจแล้วพูดออกมาว่า “อย่างนั้นเจ้าจะเอายังไง?”
วาณิชหญิงยิ้มมุมปากขึ้นมา “พาข้าไปเนเวอร์วินเทอร์ ข้าอยากจะเห็นมานานแล้วว่าราชาที่เล่นงานอาณาจักรดอว์นซะราบคาบหน้าตาเป็นยังไง”
“นี่มัน..”
“ในเมื่อเป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปี ฝ่าบาทจะต้องเชิญท่านเข้าร่วมงานเลี้ยงของพระองค์แน่นอนใช่ไหมล่ะ?” เดนิสถึงผ่าห่มออก ก่อนจะพลิกตัวลงจากเตียงแล้วเดินเข้ามาหาฮิวโก้ “ถึงตอนนี้ท่านก็แค่พาข้าเข้าไปในงานในฐานะคู่ควงของท่าน ตอนอยู่ที่เมืองกลอรี ข้าพาท่านออกงานตั้งหลายครั้ง ครั้งนี้ถึงตาท่านสนองความต้องการเล็กๆ ของข้าบ้างแล้วล่ะ” พูดจบเธอก็เอามือโอบคอฮิวโก้เอาไว้ พร้อมกับเอาริมฝีปากไปแนบชิดกับใบหูของอีกฝ่าย “วางใจได้ ข้ารู้ว่าท่านมีคนที่อยากจะเจออยู่…ข้าไม่เพียงแต่จะไม่รบกวนท่าน เผลอๆ ข้าอาจจะช่วยท่านด้วยนะ”
….
หลังข่าวแพร่กระจายออกไป ไม่ว่าจะเป็นราษฎรหรือว่าเจ้าหน้าที่ต่างๆ ก็ยุ่งวุ่นวายกันขึ้นมา
แต่ตัวโรแลนด์กลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย
จนกระทั่งหนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น เรือรบโรแลนด์ได้เดินทางมาถึงเมืองอีเทอร์นอลไนท์
ความสงบอันนี้จึงได้ถูกทำลายลง