TB:บทที่ 131 การแข่งมวยใต้ดิน (3)

ในการต่อสู้ครั้งที่สาม หวังหู เจ้าของฉายา ‘พยัคฆ์บูรพา’ จากประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ และเจียงตงเฉิง เจ้าของฉายา ‘เจ้าแห่งลูกเตะ’ จากประเทศเกาหลี

หวังหู อายุ 22 ปี ส่วนสูง 185 เซนติเมตร เขาได้ฝึกมวยปาจี๋อย่างดุเดือด จนถึงตอนนี้ เขาได้ชนะการแข่งขันมาแล้วสิบนัด คู่ต่อสู้ของเขาไม่มีโอกาสได้อยู่บนสังเวียนแม้แต่นาทีเดียว แม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าร่วมการแข่งมวยใต้ดินมานานแล้ว แต่คู่ต่อสู้ที่เขาได้ฆ่าไปนั้น ต่างเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก ด้วยเหตุนี้ชื่อเสียงของเขาจึงเป็นที่เลื่องลือมาก

 

เจียงตงเฉิง ปีนี้เขาจะมีอายุ 22 ปี ความสูง 185 เซนติเมตร เทควันโดของเขาอยู่ในระดับนรกเก้าขุม เท้าของเขาสามารถโจมตีได้แทบทุกทาง เขาบอกว่ามันมีความยืดหยุ่นมากกว่ามือของเขาเสียอีก และเขาเคยทำการต่อสู้มาแล้วสิบครั้ง และก็ได้รับชัยชนะมาทั้งสิบการต่อสู้ เขาได้ฆ่าคู่ต่อสู้ไปถึงเก้าคน ส่วนอีกหนึ่งคนที่เหลือบาดเจ็บสาหัส

คนสองคนที่มีอายุ ส่วนสูงและสถิติที่เหมือนกัน ถูกจัดให้ได้สู้กัน น่าจับตามองเสียจริง

อวี่จินหรูรู้ข้อมูลเบื้องหลัง ดังนั้นในตอนที่เลือก เขาจึงเลือก เมื่อเลือกเขาเลือกมารุยามะ สึบาสะ อะเลคเซย์ และเจียงตงเฉิงมา เพื่อชนะทั้งสามเกม ทำให้เฉินหลงทำได้แค่เลือกคู่ต่อสู้ของตนเท่านั้น

 

“เอาล่ะ ฉันจะไปคนแรก คอยดูความโชคดีของฉัน” ในตอนที่ซูชิงเฟิงเข้ามา อวี่จินหรูก็ไม่กลัวว่าเฉินหลงจะไม่ยอมรับเงินของเขาอีกต่อไป

ในตอนที่อวี่จินหรูออกไปแล้ว ซูชิงเฟิงก็หันไปพูดกับเฉินหลงด้วยรอยยิ้ม “ เสี่ยวเฉิน นายมั่นใจว่าจะชนะใช่ไหม?”

เฉินหลงหลุดขำออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ “ใครจะแพ้ใครชนะ มันก็แค่เงินห้าล้านหยวน ผมไม่สนใจหรอก พวกเขาก็แค่อยากจะชนะแล้วก็ได้หน้า ครั้งนี้ถ้าพวกเขาชนะ ก็แสดงว่าพวกเขาโชคดี ถ้าพวกเขาแพ้ ก็คงต้องโทษตัวเองเท่านั้น “

“นายมองขาดจริงๆ” ซูชิงเฟิงพูดพร้อมรอยยิ้ม

“ไม่ใช่ว่าผมเป็นคนใจกว้างหรอกนะครับ ผมก็แค่ไม่ได้สนใจพวกเขาเลยแม้แต่น้อย” เฉินหลงกล่าวเสียงเรียบ

คนอย่างเฉินหลงไม่มีทางให้ความสนใจกับลูกคนรวยหรอก

 

ไม่นานนัก หลังจากที่มีการกล่าวเปิดงานโดยเจ้าภาพ และการแนะนำนักมวยทั้งสองคนแล้ว ในสังเวียนแรก คู่ต่อสู้ทั้งสองฝ่ายก็ได้ปรากฏตัวขึ้น

ร่างเปลือยท่อนบนของอาฮานและท่อนล่างสวมกางเกงที่กีฬาขายาวแบบชาวอาหรับ และเท้าที่เปลือยเปล่า

ส่วนมารุยามะสวมชุดไอคิโด*สีขาวแบบญี่ปุ่น

หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายก้าวเข้าไปอยู่ในวง พวกเขาได้จ้องตากัน ราวกับสัตว์สองตัวที่รู้สึกกระหายเลือด

ในตอนที่เห็นคนสองคนยื่นอยู่บนเวที เครื่องดักจับให้ค่าอะไรบางอย่างในรูปแบบตัวเลขต่อเฉินหลงอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนเป็นปรมจารย์ ความสามารถเหมือนกันทุกด้าน แต่ทั้งสองคนต่างก็มีข้อได้เปรียบ ความแข็งแกร่งคือของมารุยามะ สึบาสะ คือความเร็วของ ส่วนของอาฮานคือความยืดหยุ่นของร่างกาย

 

หลังจากเวลาได้ผ่านไปเพียงแค่ไม่กี่วินาที มารุยามะ สึบาสะก็เริ่มเคลื่อนไหว และความเร็วของเขานั้นรวดเร็วมาก ในสายตาของคนธรรมดา พวกเขาคิดว่าตัวเองได้เห็นภาพมายาของจริง

เขารีบพุ่งไปทางอาฮานด้วยความเร็ว มารุยามะใช้ขาขวาของตนเตะเข้าไปที่ศีรษะของคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว

ขาของมารุยามะเป็นเหมือนกับแท่งเหล็กที่พุ่งออกไป พร้อมกับกระแสลมแรงๆ

เมื่อเห็นว่าขาของมารุยามะใกล้จะได้สัมผัสกับศีรษะของอาฮาน ทันใดนั้นร่างของเขาได้บิดตัวเป็นรูปร่างแปลกๆ เพื่อหลบหลีกลูกเตะของมารุยามะ จากนั้นขาขวาของเขาก็ได้เตะไปที่ขาซ้ายของมารุยามะ สึบาสะด้วยความเร็วในตอนที่ร่างกายของเขาเสียการทรงตัว

 

ความเร็วของมารุยามะ สึบาสะนั้นรวดเร็วมาก แต่ตราบใดที่เขาควบคุมความเร็วของอีกฝ่ายได้ การโต้ตอบของอาฮานสามารถฆ่ามารุยามะ สึบาสะได้โดยตรง

แต่เพราะอาฮานอ่านทางมารุยามะออก และมารุยามะเองก็อ่านทางอาฮานเช่นกัน ในตอนที่เขาเตะพลาด เขาก็ก้าวเท้าถอยกลับในทันที และเปิดทางให้ลูกเตะของอาฮานไม่สามารถพุ่งมาทางเขาได้

กลังจากทดสอบทั่วไปแล้ว ทั้งสองก็ได้ทราบถึงความแข็งแกร่งของกันและกัน

ครั้งต่อไปจะเป็นศึกแห่งความเป็นความตายของจริง

มวยใต้ดินเน้นความตรงไปตรงมา การกระทำใดๆ ที่ไม่จำเป็นและเปล่าประโยชน์นั้น นับว่าเป็นมลทิณ ด้วยเหตุนี้ ผู้คนถึงได้ชอบดูการต่อสู่ที่ดุเดือด และการโจมตีที่หนักหน่วงยังไงล่ะ

 

เดิมที มันควรจะเป็นศึกที่ยอดเยี่ยม ความเร็วของมารุยามะ สึบาสะ นั้นแทบจะใกล้เคียงกับการหลบหลีกระยะสั้นของอาฮาน แต่ศึกนี้ได้รับการตัดสินแล้ว อาฮานเข้าใจว่าที่ให้ปีศาจญี่ปุ่นที่เป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้เป็นฝ่ายชนะ เป็นเพราะอะไร ถึงเขาจะรู้สึกไม่สบอารมณ์ เพราะมันเป็นกฎ

เพื่อทำให้ตัวเองดูดี อาฮานสู้กับมารุยามะอย่างหนักถึงสองนาที ตามความคิดของนักแสดงที่ดีที่สุด หลังจากนั้นเขาก็เผยช่องโหว่ออกมาลับๆ หลังจากการโจมตี มารุยามะ สึบาสะได้เตะเข้าไปส่วนกลางลำตัวของคู่ต่อสู้ หลังจากการโจมตี เขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นอีกครั้ง ถ้าเขาป้องกันไม่ถูกที่ มีหวังอีกฝ่ายได้เตะหัวเขาอีกแน่ จากนั้นเขาก็น็อคไปเลย

แน่นอนว่าฝ่ายมารุยามะ สึบาสะเองก็ได้ยั้งพลังเอาไว้เช่นกัน เขาไม่ได้เตะอารฮานจนถึงแก่ชีวิต

หลังจากที่อาฮานหมดสติไป เจ้าภาพก็ได้ประกาศว่า มารุยามะสึบาสะเป็นฝ่ายชนะในทันที

หลังจากที่อาฮานถูกพาตัวออกจากสนามไป เฉินหลงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเห็นว่าอาฮานจงใจแพ้มารุยามะ

 

“หึ มวยหลอกๆ?” เฉินหลงนึกถึงความเป็นไปได้

ในเวลาเดียวกัน เสียงของโจวเต๋าฟานก็ได้เข้ามาในหูของเฉินหลง: “บางที การแข่งมวยที่ไร้ความหมายแบบนี้ อาจจะถูกใครบางคนควบคุมอยู่”

ดูเหมือนว่าเขาก็คงเห็นมันเหมือนกัน

“ไม่หรอกครับ เกมบางเกมก็คุมไม่ได้หรอก ถึงคุณจะอยากคุมมันแค่ไหนก็ตาม” เฉินหลงหันไปมองโจวเต๋าฟาน

จากนั้นเฉินหลงก็หันไปมอง อวี่จินหรูและเห็นว่าอีกฝ่ายก็กำลังมองเขาอยู่เช่นกัน เขาหัวเราะออกมาเบาๆ

เฉินหลงเองก็หัวเราะพร้อมกับคิดในใจว่า ‘ดูเหมือนว่าเขาจะมีข้อมูลเบื้องหลังก่อนที่จะได้เลือกสินะ ถ้านายชนะฉันด้วยโชคได้อีกคน ฉันก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว แต่ถ้านายอยากเล่นกับฉันนักละก็ อย่ามาโทษว่าฉันไม่ให้โอกาสนายล่ะ ฉันจะพิสูจน์ให้นายเห็นว่า นายจะคุมนักมวยได้ดีกว่า หรือเป็นฉันที่คุมคู่ต่อสู้ได้ดีกว่ากัน!’

เพราะเฉินหลงต้องการเข้าไปพัวพันกับศึกนี้

 

ศึกที่สองคือ ประสงค์ และ อะเลคเซย์ อวี่จินหรูได้พนันเอาไว้ว่าอะเลคเซย์จะต้องเป็นฝ่ายชนะ ส่วนเฉินหลงก็จะทำให้ประสงค์เป็นฝ่ายชนะ

ประสงค์และอะเลคเซย์ที่ยืนอยู่บนเวทีการประลอง ช่างเป็นฉากของการต่อสู้ที่ดุเดือด ฉากของก้อนเนื้อที่ถูกชก ทำให้ผู้ชมได้ดูการชกมวยที่ดุเดือดมากยิ่งขึ้น

มวยไทยขึ้นชื่อในด้านความแข็งแกร่ง ความภาคภูมิใจของนักมวยไทยทุกคนคือ จำนวนต้นมะพร้าวที่พวกเขาสามารถเตะจนมันหักในชีวิต

ในทำนองเดียวกัน อะเลคเซย์ มาจากค่ายฝึกที่โหดร้ายที่สุดในไซบีเรีย ซึ่งเป็นประเภทที่ยากเช่นกัน การฝึกอย่างหนักของทั้งคู่ทำให้บนสังเวียนเต็มไปด้วยประกายไฟ และไม่มีที่สำหรับต่อสู้มวยหลอกๆแบบก่อนหน้านี้เด็ดขาด

 

สามนาทีต่อมา ประสงค์ได้กระโดดไปข้างหน้า แล้วใช้เข่าขวาตีเข้าไปที่คางของอะเลคเซย์

การโจมตีที่รุนแรงแบบนี้ ถ้ามันโดนคางคุณเข้า มีหวังคางแตกหมอไม่รับเย็บแน่

ผู้ชมที่ได้เห็นฉากนี้ ต่างกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นในทันที

แต่ในสายตาเฉินหลง การตีเข่าของประสงค์ ไม่ว่าจะเป็นแรงหรือความเร็ว อีกฝ่ายตั้งใจอ่อนข้อให้

อะเลคเซย์ที่เห็นว่าเข่ากำลังพุ่งเข้ามา ทันใดนั้นก็ยกแขนขึ้นมากันด้านหน้าของตัวเองไว้ มันทำให้เห็นว่าเขาพร้อมสู้กับลูกเตะหนักๆ เพื่อป้องกันการโจมตี

 

ขณะที่อะเลคเซย์กำลังคิดหาหนทางที่จะเอาชนะประสงค์อย่างชาญฉลาด ทันใดนั้นเท้าขวาของเขาก็รู้สึกชา ร่างของเขาเอนเอียง และมือขวาของตัวเองก็ขยับออก ทำให้มองเห็นใบหน้าของตัวเอง

ในเวลานี้เอง เข่าของประสงค์ก็ได้กระแทกเขาอย่างจัง

ตอนแรก อะเลคเซย์คิดว่าถึงเขาจะทำพลาด เขาก็ยังกันเข่าของประสงค์ได้

แต่ในตอนที่หัวเข่าของประสงค์กระแทกเข้ากับใบหน้าของเขา ตามมากับเสียงกระดูกแตกแล้ว อเล็กซี่ก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้เอาชนะเขาได้ ทำไมล่ะ ทำไม?!

 

 

 

 

*ชุดไอคิโด