TB:บทที่ 133 การแข่งมวยใต้ดิน (5)
อีกอย่างคือ ในสายตาของคนอื่น เขาเป็นถึงสักสู้อัจฉริยะมาโดยตลอด และเขาก็มาถูกทาง เพื่อที่จะได้นักสู้ที่เก่งขึ้น เขาจึงมาที่เซียงเจียงเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันชกมวยใต้ดิน เขาอยากเป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้ด้วยลำแข้งของตัวเอง
ในตอนที่เขาเข้าร่วมการแข่งขันชกมวยใต้ดิน ชาวจีนอีกคนที่อายุน้อยกว่าเขาก็เข้าร่วมการต่อสู้ด้วยเช่นกัน เขารู้ว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งมากและเขาก็ต้องการต่อสู้กับเขาอีกด้วย แต่ในตอนที่เขามีโอกาสได้สู้กับอีกฝ่าย เขากลับพบว่าผู้จัดต้องการให้เขาต่อสู้แบบปลอมๆเพื่อให้อีกฝ่ายชนะ การดูหมิ่นศิลปะการต่อสู้ แถมยังดูถูกเขาแบบนี้ แน่นอนว่าคนอย่างเจียงตงเฉิงเองก็มีคงน้ำโหเหมือนกัน ไม่อย่างงั้นหน้าตาของอีกฝ่ายจะดูไม่ได้แบบนี้เหรอไง?
แล้ว… จะเกิดอะไรขึ้นกันถ้าชายหนุ่มที่มีโทสะสองคนต้องมาสู้กัน?
เมื่อเขาได้เห็นคนสองคนบนเวที เฉินหลงรู้ก็ได้ทันทีว่าใครคือผู้ชนะและใครคือผู้แพ้ ความแข็งแกร่งของหวังหูอยู่ในระดับสูงสุง ในขณะที่เจียงตงเฉิงเป็นเพียงแค่ผู้เชี่ยวชาญชั้นยอด พวกเขาอยู่ห่างกันถึงหนึ่งระดับ และในศึกนี้หวังหูจะต้องเป็นฝ่ายชนะ เพราะสุดท้ายความแตกต่างระหว่างระดับแต่ละระดับนั้น ไม่ได้ก้าวข้ามกันได้ง่ายๆ
“ฉันรู้ว่านายตั้งใจจะแพ้ฉัน แต่ว่าฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้านายทำอย่างนั้นจริงๆ ฉันจะฆ่านายให้ตายบนสังเวียนนี้เลย คอยดูเถอะ!” เจียงตงเฉิงจ้องตากับหวังหูอย่างดุเดือด แต่กลับพูดด้วยเสียงอ่อนโยน
“นายพร้อมแล้วใช่ไหม?” หวังหูตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“ถามอะไรอย่างนั้นล่ะ นายจะทำอะไรกันแน่?” เจียงตงเฉิงถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ฉันถามว่าพร้อมที่จะตายรึยัง?!”
พูดจบ ร่างของหวังหูก็เริ่มมีการเคลื่อนไหว เขาวิ่งเข้าไปหาเจียงตงเฉิงเหมือนกำแพง นี่คือวิชาที่เป็นเอกลักษณ์ของมวยปาจี๋ ‘เถี่ยซานเหยา’
มวยปาจี๋มีชื่อเสียงในด้านมวยที่ดุเดือดและรุนแรงมาก เพราะมันใกล้เคียงกับท่าต่อสู้ของจริง การเคลื่อนไหวของเถี่ยซานเหยา เป็นท่าที่ใกล้เคียงมากที่สุด คนที่ฝึกมวยปาจี๋ท่าเถี่ยซานเหยา พวกเขามักจะใช้ร่างกายของตนเองปะทะกับกำแพง ต้นไม้หรือเสา ในตอนที่พวกเขาฝึกมันบนโลกนี้ ทั้งกำแพง ต้นไม้หรือเสาก็มิอาจต้านทานพวกเขาได้เลย
ในตอนที่เจียงตงเฉิงเห็นว่าหวังหูกำลังจู่โจมเขา ทันใดนั้นเขาก็แสดงสีหน้าตกใจออกมา เพราะเขารู้สึกได้ว่าการจู่โจมของหวังหูทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ราวกับว่าเขาถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยความสามารถของหวังหู
‘ก่อนหน้านี้เขาซ่อนพลังเอาไว้ เขาแข็งแกร่งเกินไป และฉันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยสักนิด แต่ฉันคือเจียงตงเฉิน ขอบอกเอาไว้เลยนะว่า คนอย่างฉันจะไม่ยอมตายแบบนี้หรอก!’
เจียงตงเฉิงใช้ความสามารถทั้งหมดที่เขามี เปิดลมปราณที่ติดอยู่กับเขาในทันที
จากนั้นเจียงตงเฉิงก็ใช้เท้าเตะเก้าครั้ง ด้วยการเคลื่อนไหวนี้ ถ้าคนหนึ่งยังไม่ตาย ก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัส จนไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ด้วยกำลังของตัวเอง
ในตอนที่ไหล่ของหวังหูและเท้าของเจียงตงเฉิงได้ปะทะกัน ทันใดนั้นเสียงของกระดูกแตกก็ดังขึ้น
“อ๊ากกกก!”
เสียงกรีดร้องของเจียงตงเฉิง ร่างกายของเขาก็ถูกเหวี่ยงออกไปในทันที และเลือดสีแดงสดมากมายไหลทะลักออกมาจากปากของเจียงตงเฉิงกลางอากาศ เหมือนกับสายรุ้งสีเลือด ภาพที่เห็นตรงหน้า นับว่าเป็นภาพที่มีสีสัน แต่กลับไม่น่ามองเอาเสียเลย
ปัง!
เจียงตงเฉิงถูกท่าเถี่ยซานเหยาเข้าอย่างจัง จากนั้นก็กระโดดกลับไปที่สนาม
ในตอนนี้ ขาซ้ายของเจียงตงเฉิงถูกบิดงอ จนเป็นแนวขวางเหมือนกับเครื่องหมายลบ กระดูกที่แตกได้ทะลุผ่านกล้ามเนื้อออกมา ทำให้ทุกคนสามารถเห็นมันได้อย่างชัดเจน กระดูกสีขาวที่ติดอยู่กับเนื้อแถมยังมีเลือดสีแดงสดไหลออกมาอีก มันดูสยดสยองมากจริงๆ บางคนที่ได้เห็นภาพนี้แทบจะอาเจียนออกมา ส่วนคนที่แพ้เลือดก็ถึงกับเป็นลมล้มพับไปเลย
ส่วนเท้าของเจียงตงเฉิงกลับไม่เป็นอะไร อย่างน้อยเขาก็หยุดยั้งท่าเถี่ยซานเหยาของหวังหูเอาไว้ได้
“ความความสามารถของนายก็ใช้ได้นี่ ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไม่เอาชีวิตของนายไปก็แล้วกัน”
ตอนแรก เขาคิดว่าท่าเถี่ยซานเหยานี้จะฆ่าเจียงตงเฉิงให้ตายไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายสามารถสกัดเถี่ยซานเหยาของเขา แถมยังมีชีวิตรอดมาได้อีกด้วย หวังหูละตกใจจริงๆ
หลังจากที่เห็นว่าหวังหูเอาชนะเจียงตงเฉิงได้ คุณหวงอดไม่ได้ที่จะขย้ำถ้วยกาแฟของตัวเองจนแตกละเอียด “หวังหู นายอยากตายนักใช่ไหม”
คราวนี้ หวังหูไม่เพียงทำให้เขาสูญเสียเงิน แต่อีกฝ่ายยังดูถูกอำนาจของเขาอีกด้วย หวงจึงได้ตัดสินใจว่า เขาจะฆ่าหวังหูให้จงได้
หลังจากที่หวังหูเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ ใบหน้าของเฉินหลงก็ได้เผยรอยยิ้มออกมา “ผมถูกใจหวังหูคนนี้ ไว้ผมจะไปถามเขาว่า เขาสนใจจะมาทำงานกับผมไหม บางทีผมอาจจะหาผู้ช่วยในสภาพแวดล้อมแบบนี้ได้ก็ได้”
“ถ้าเขารู้ว่านายต้องการให้เขาเป็นผู้ช่วยของนายจริงๆละก็ ฉันคิดว่าเขาน่าจะยินดีอย่างยิ่งเลยล่ะ” โจวเต๋าฟานตอบด้วยรอยยิ้ม
สุดยอดปรมาจารย์ทุกคนต่างใฝ่ฝันถึงขอบเขตโดยกำเนิด มันเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถทำได้
“เอาไว้ผมจะไปหาเขาหลังจากนี้ก็แล้วกันครับ” เฉินหลงตอบ
พูดจบ เฉินหลงก็หันไปมองอวี้จินที่ยืนอยู่อีกด้าน ที่ตรงนั้นมีแค่อวี้จินยืนอยู่เพียงคนเดียว ส่วนจินเหลียงหยวนไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว เขาคิดว่าอีกฝ่ายคงออกจากการแข่งขันชกมวยแล้ว แต่ในตอนนี้ สีหน้าของอวี้จินไม่ค่อยดีนัก เขาไม่คิดว่าการเดิมพันของเขาจะผิดพลาด เขาคิดว่าตัวเองจะต้องเป็นผู้ชนะ แต่กลับแพ้ แพ้เนี่ยนะ? แล้วทำไมคนอย่างเขาถึงได้แพ้โดยไม่มีสาเหตุอย่างนี้ได้กันเล่า?
แต่จะว่าไป เขาก็เป็นคนที่จะเสี่ยงโชคเอง ก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้สิ แต่ในฐานะที่เป็นถึงรุ่นที่สองที่มีชื่อเสียงของเซียงเจียง เขาไม่สามารถทำแบบนี้ได้ต่อหน้าซูชิงเฟิงได้เด็ดขาด
ในตอนนี้ เขาเห็นว่าเฉินหลงกำลังมองเขาอยู่ ส่วนเขาก็ทำได้แค่แค่นยิ้มออกมาบนใบหน้า จากนั้นก็เดินไปหาเฉินหลง
“ขอแสดงความยินดีกับคุณเฉินด้วย คุณชนะอีกแล้ว นี่คือเช็คห้าล้านหยวน คุณสามารถขึ้นเงินได้ทุกเมื่อตามที่คุณต้องการ” อวี้จินหยิบเช็คที่กรอกข้อมูลเอาไว้เรียบแล้วออกมา แล้วส่งมันให้เฉินหลง
หลังจากรับเช็คไป เฉินหลงก็ได้บอกอะไรบางอย่างกับอวี้จินด้วยรอยยิ้ม “ผมขอบอกอะไรคุณสักอย่าง ผมคงเป็นคนที่โชคดีจริงๆ เพราะผมไม่เคยแพ้การพนันเลยสักครั้ง”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินหลง อวี้จินที่ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะตอบอะไรอีกฝ่าย จึงฝืนยิ้มให้เขาอีกครั้ง จากนั้นก็เดินออกไปจากที่ตรงนี้ ในเมื่อเขาได้ตัดสินใจไปแล้ว ไม่ว่าสิ่งที่เฉินหลงพูดจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เขาจะไม่พนันกับอีกฝ่ายอีกเด็ดขาด ถ้าบังเอิญแล้วชนะทุกรอบแบบนี้ แสดงว่าหมอนี่ มันต้องเป็นพวกเล่นของแน่ๆ คนอะไรขี้โกงชะมัด
หลังจากที่อวี้จินกลับไปแล้ว เฉินหลงกับโจวเต๋าฟานจึงไปหาหวังหูด้วยกัน
เพียงแต่ว่าเฉินหลงไม่รู้ว่า ในตอนนี้หวังหูกำลังต่อสู้กับคุณหวงอยู่
หลังจากหวังหูทำการต่อสู้เสร็จ เขาก็พร้อมที่จะเดินออกไปจากสนามในทันที แต่เพราะคุณหวงกำลังจ้องเขาอยู่ ถ้าเขาจะหนีจากอีกฝ่าย เห็นทีมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด เพราะทันทีที่เขากลับมาถึงห้องพัก เขาก็ต้องหยุดชะงักในทันที
“หวังหู ฉันรู้สึกชื่นชมนายจริงๆ นายสามารถอยู่ในระดับนี้ได้ตั้งแต่วัยเยาว์ นายช่างเป็นคนที่มีความสามารถซะจริง ใจจริงฉันก็ไม่ได้อยากกำจัดนายหรอกนะ แต่ถ้านายไม่ถนอมโอกาสที่ฉันหยิบยื่นให้แบบนี้ เห็นที ฉันก็คงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจะต้องกำจัดคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของฉันเท่านั้น!” หวงกล่าวขึ้น ในขณะที่จ้องมองหวังหู
หวังหูที่เห็นคุณหวงกำลังขวางทางเขาอยู่ สีหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อย เขารู้ดีว่าการขัดขืนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เขาจึงตอบอีกฝ่ายไปว่า “คุณหวง ผมสามารถลงแข่งเพื่อหาเงินมาให้คุณได้นะครับ แต่ผมจะไม่ชกมวยปลอมๆแบบนั้นเด็ดขาด แล้วผมก็ไม่ได้อยากมีปัญหากับคุณด้วย ให้ผมออกไปจากตรงนี้เถอะนะครับ”
“ออกไปจากตรงนี้? ถ้านายไปแล้ว ฉันจะทำยังไงกับเงินห้าร้อยล้านที่ฉันต้องสูญเสียมันไปเพราะนายกันล่ะ? ถ้าไม่ใช่นายแล้ว ใครจะเป็นคนชดใช้มันให้ฉันล่ะ?” ดวงตาของคุณหวงดูเยือกเย็นมาก “ไม่ต้องห่วงนะ หลังจากที่นายตายไปแล้ว ฉันก็จะส่งน้องสาวสุดที่รักไปอยู่กับนายด้วย นายก็จะได้ไม่เหงาไง ฟังดูเข้าท่าดีใช่ไหม?”