บทที่ 564 เส้นทางใหม่ (5)
[สาธารณรัฐแห่งฮีโร่]
ภายในประตูอาณาจักรปีศาจเป็นโลกที่เต็มไปด้วยความลึกลับ
3 อาณาจักรและ 1 สาธารณรัฐอยู่บนทวีปของ ‘คุนิ’ ในโลกที่โชคร้ายจะถูกทำลายในไม่ช้าคิมซูโฮตอนนี้เป็นผู้บัญชาการของสาธารณรัฐ
“…ดังนั้นนายกำลังบอกว่าบาอัลกำลังจะทำลายโลกนี้งั้นเหรอ”
ขณะนี้อยู่ในห้องทำงานของผู้บัญชาการทหาร ไอลีน สวมชุดที่ค่อนข้างทรุดโทรมคิมซูโฮถาม ในโลกนี้เธอเป็นแม่บ้านของนักการเมืองระดับสูงของสาธารณรัฐ
“ถูกตัอง.”
“และพวกเราต้องหยุด บาอัล เพื่อผ่านการทดสอบของประตู?”
“ใช่ แน่นอน”
คิมซูโฮพยักหน้าและส่งหนังสือให้ไอลีน ไอลีนขมวดคิ้วทันทีที่เธอเห็นมัน
“นี่มันอะไรน่ะ?”
“มันเป็นสิ่งที่ผมได้รับจากการพิชิตภารกิจ”
“เควส? โอ้ ใช่ ฉันมีภารกิจด้วย ภารกิจของนายคืออะไร”
“ผมต้องสอนลูกสาวของประธานาธิบดีด้านวิชาดาบ”
“เอ๋…ภารกิจแบบไหนกัน?”
ไอลีน บ่นและรับหนังสือ คำว่า [บทสรุปของอดีตและอนาคต] ถูกเขียนลงบนหน้าปก
“อืม.”
แต่เมื่อเธอเปิดหนังสือใบหน้าของเธอก็บิดเบี้ยวอีกครั้ง ไม่มีอะไรนอกจากหน้ากระดาษเปล่าๆข้างใน
“บ้าจริง. ฉันไม่เห็นอะไรเลย”
“…ฮะ?”
คิมซูโฮดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ แต่ไม่ช้าก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“อ้า ฉันว่าฉันเป็นคนเดียวที่อ่านได้”
“อะไรนะ? ทำไม?”
“…มาให้ฉันอ่านบทที่สำคัญที่สุด”
คิมซูโฮอ่านหนังสือช้าๆพอให้ไอลีนเข้าใจ
“ก่อนอื่นโลกนี้กำลังอยู่ภายใต้กระบวนการของการเปลี่ยนแปลงอาณาจักรอสูร โชคดีที่ผู้คนในโลกนี้ค้นพบแร่ชนิดหนึ่งที่เรียกว่า
‘คริสตัลบริสุทธิ์’ และทุกอย่างก็ได้ชะลอตัวลง….”
เพื่อสรุปส่วน ‘ที่ผ่านมา’ ของหนังสือเล่มนี้ คุนิ ประสบความสำเร็จในการป้องกันการเปลี่ยนแปลงอาณาจักรอสูรทั้งหมดต้องขอบคุณ
‘คริสตัลบริสุทธิ์’ และ ‘นักล่ามาร’
“…นักล่ามาร?”
ไอลีนเบิกตากว้าง
“ใช่ พวกเขาเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งกับมารโดยเฉพาะ นักล่ามารสามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับมารได้ไม่ว่าปีศาจจะลงจุติหรือยังคงอยู่ในร่างกายเดิม”
ตามหนังสือเล่มนี้นักล่ามารแห่งโลกนี้ได้สังหารมารทั้งหมดไป 8 ตัวแล้ว
ไอลีนยักไหล่แล้วพูดว่า “เอาล่ะสำหรับฉันแล้วดูเหมือนว่าการหยุด
บาอัล จะง่ายมากจริงๆ”
“ต่อไปคือส่วนที่สำคัญ”
คิมซูโฮอ่านย่อหน้าถัดไปออกมาดัง ๆ
“…เมื่อความเสียหายยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องมารจึงตัดสินใจกระตุ้นการแบ่งแยกระหว่างมนุษย์และนักล่ามาร บาอัลครอบงำเจ้าชายแห่ง
อรันเฮลล์และขับไล่ตระกูลลีอองซึ่งสมาชิกเหล่านั้นเป็นนักล่ามารมาหลายชั่วอายุคน ลูกสาวคนโตของตระกูลลีออน ฮาริน พยายามหลบหนีไปยังสาธารณรัฐ แต่ล้มเหลวและถูกฆ่าตาย….2 เดือนต่อมาบาอัลสืบเชื้อสายลงมาจุติ”
‘บาอัล’ มารที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่มารเมื่อเผชิญหน้ากับเทพเจ้าที่แสนจะชั่วร้ายซึ่งอาวุธทั้งโลกไม่อาจต้านทานและเมื่อไม่มีเหล่านักล่ามาร
มนุษย์ก็โดนถล่มอย่างง่ายดาย
“บาอัล…,” เอลีนพึมพำ “ดังนั้นพวกเราเหลือเวลาอีกเพียง 2 เดือนเท่านั้น”
“3 เดือนกับ 3 วัน แค่ 3 วันหลังบาอัลจุติโลกก็ถูกทำลาย”
“อะไรนะ? 3 วัน? เรื่องจริงงั้นเหรอ?”
ใบหน้าของไอลีนแข็งทื่อ แม้แต่ออร์เดนก็ไม่อาจทำลายโลกได้ในเวลาเพียง 72 ชั่วโมง
“ใช่ เขาใช้เวลาทั้งหมด 71 ชั่วโมง”
“…”
ไอลีนเริ่มกัดเล็บมือของเธอโดยไม่รู้ตัว คิมซูโฮถอนหายใจเล็กน้อยในขณะที่เขามองดูไอลีน
“ไอลีน ลาออกจากงานของคุณและมาเป็นแม่บ้านของผมเถอะ”
“…อะไร? แม่บ้านของนาย? คุณคิดอะไรอยู่งั้นเหรอ”
“พวกเราไม่มีทางเลือก สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการที่พวกเราจะอยู่ด้วยกัน นอกจากนี้พวกเรายังต้องฟื้นฟูพลังและพรสวรรค์ของพวกเราด้วย”
คิมซูโฮยักไหล่ เขาทำได้เพียงแค่หาฐานที่ตั้งกับ ไอลีน แต่ในฐานะผู้บัญชาการดาบเขาสามารถระดมผู้ให้ข้อมูลได้มากเท่าที่เขาต้องการ นั่นคือวิธีที่เขาหาไอลีนเจอ ด้วยภาพร่างประกอบที่ถูกต้องเขามั่นใจว่าจะไม่ใช้เวลานานเกินไปในการค้นหาคนอื่น
“ก่อนอื่นฉันจะรวบรวมเพื่อนๆและช่วยลูกสาวคนโตของตระกูลลีออง”
“…ช่วยเธอได้งั้นเหรอ เธอไม่ได้ตายไปแล้วเหรอ?”
ไอลีนถามอย่างไม่แน่ใจ ซึ่งคิมซูโฮยิ้มเบาๆ
“ใครจะรู้? ในโลกนี้มีคนอีก 198 คนที่เหมือนพวกเรา”
*************************************************************************
[เทือกเขา ลอตโต้ จุดสูงสุดของ โปลรีอุน]
พวกเรามาถึงจุดสูงสุดของ โปลรีอุน เนื่องจากความเย็นจัดที่ -50 องศาพวกเรารู้สึกราวกับว่าร่างกายของพวกเราถูกแยกออกจากัน แต่ก็ชินกับมันเมื่อเวลาผ่านไป ฮาริน และผมแลกเปลี่ยนสายตาแล้วเริ่มมองไปที่เขา
“อีก 6 เขาพวกเราก็จะไปถึงสาธารณรัฐ” ฮารินกล่าวทิ้งและรอยเท้าข้ามบนทุ่งหิมะสีขาว
ผมพูดอย่างประชดว่า “ขอบคุณพระเจ้า”
“…ดูนั่นสิ”
ฮาริน ยิ้มเล็กน้อย เธอรู้สึกสะดวกสบายมากหลังจากเหตุการณ์ที่ถ้ำ
“อ้อ…คนที่ฆ่าครอบครัวของนายอาจเป็นมารไม่ใช่ปีศาจ”
ฮารินเดินเข้ามาใกล้ๆผมและกระซิบ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความระมัดระวัง ผมรีบไปข้างๆ ฮาริน
“…เธอกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องที่ฉันพูดตลอดเวลาเลยงั้นเหรอ”
“แน่นอน ฉันคิดไม่ได้เหรอ?”
ฮาริน ยิ้มและเดินต่อไป การปีนลงง่ายกว่าการปีนขึ้นมากหลังจากนั้น
3 ชั่วโมงผมรู้สึกได้ถึงความเย็นที่กระจายไปทั่ว หมูป่าเหยี่ยวและ
มอนสเตอร์เช่นเยติเริ่มปรากฏ แต่ฮารินและผมก็ตามล่าพวกมันด้วยดาบและหน้าไม้ของพวกเรา หมูป่าและเหยี่ยวเป็นอาหารที่ยอดเยี่ยมพวกเราเก็บไว้ในกระเป๋ามิติของ ฮาริน
“…รอเดี๋ยวก่อน.”
อย่างไรก็ตามเมื่อเรามาถึงกลางทางผมรู้สึกถึงสายลมที่เปลี่ยนไป
มีคนสอดแนมพวกเราดังนั้นอีกฝ่ายไม่ใช่มอนสเตอร์อย่างแน่นอนหรือว่าจะเป็นคนที่ผ่านไปมา แต่คนแบบไหนที่จะปีนภูเขาลูกนี้ด้วยความสมัครใจ
มีข้อสรุปเดียวเท่านั้น
“…เอาดาบออกมา”
ฮารินทำตามที่ผมบอก
เคล๊ง—เสียงโลหะปะทะกับดาบดังขึ้น ผมหยิบหน้าไม้ออกและใส่ลูกศร
เคล๊ง-เสียงของหน้าไม้ประทะกับดาบไม่มีสิ่งใดที่เป็นความลับในที่ที่เงียบสงบและเปิดโล่งเหมือนบนเขา พวกเราสังเกตเห็นตัวตนของศัตรู
มาแล้ว!!
นักฆ่า 6 คนสวมเสื้อคลุมสีขาวพุ่งออกมาจากใต้เนินเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะและเหนือต้นไม้ที่แห้งแล้ง
เป้าหมายของพวกเขาชัดเจนว่าเป็นพวกเรา
“…พวกมันคืออิคารัส” ฮารินพูดพึมพำเมื่อเธอจ้องมองศัตรู เธอดูเหมือนโกรธและรู้สึกว่าเจอปัญหา
“อิคารัส? มันคืออะไร?”
“พวกเขาเป็นกลุ่มนักฆ่าที่ทำงานให้กับราชวงศ์ของอรันเฮลล์อย่างลับๆ ดูเหมือนว่าพวกมันจะรอให้พวกเรามาถึง”
“… อืม.”
ผมพยักหน้าและมองดูมือสังหารที่อยู่รอบตัวเรา มันคงยากสำหรับผมในสถานะปัจจุบันที่จะจัดการกับพวกเขาทั้งหมด
…ขณะนั้นเอง.
ทันใดนั้นมีบางสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น นักลอบสังหารคนหนึ่งมองมาที่ผมและเริ่มสั่นเทา ผมหันไปมองฆาตกร ฆาตกรตัวเล็กเกินไปที่จะเป็นผู้ชายและมีผมสีดำโผล่ออกมาจากเสื้อคลุมของเธอ ในที่สุดเธอก็เรียกชื่อผมออกมา
————————————–2———————————