เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 722
แม้ว่าเป็นอย่างนี้เขาก็ไม่สามารถมีการถอยใด ๆ ได้
เขาต้องรอ
รอการมาของท่านแม่ทัพ！
มีเพียงท่านแม่ทัพมาถึงแล้ว！
พวกเขาถึงสามารถได้รับชัยชนะสุดท้ายได้！
“นี่ก็คือพลังของตงไห่เหรอ？”
เริ่นเทียนสิงยืนอยู่บนยอดเขาเล็กแห่งหนึ่ง ส่ายหน้าด้วยใบหน้าที่ผิดหวัง
เขาไม่เข้าใจ
มดที่ต่ำต้อยอย่างนี้
คือฆ่าเหลิงฉานตายยังไง！
คือเอาปรมาจารย์ของศูนย์พันธมิตรบู๊เกือบสามพันคน ต่างก็ฝังอยู่ที่นี่ยังไง！
“ถ้าหากตงไห่มีพลังเล็กน้อยแค่นี้ งั้นก็ทำให้ฉันผิดหวังมากแล้ว！”
เริ่นเทียนสิงจู่ ๆ ก็ไม่ค่อยมีความสนใจแล้วเล็กน้อย กระทั่งเขากำลังคิด
ตัวเองสร้างพลังมากไปแล้วหรือเปล่า！
ครั้งนี้
เขานำศูนย์พันธมิตรบู๊เคลื่อนย้ายออกมาก็เพื่อทำให้ตงไห่ราบคาบ！
ช่วยแก้แค้นให้กับเหลิงฉานและคนอื่น ๆ ！
แน่นอน
เป้าหมายที่สำคัญที่สุดคือแย่งชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรมา！
ถ้าหากตงไห่เป็นเพียงแค่พลังที่แสดงออกมาต่อหน้านี้
ก็คือทำได้ง่ายมาก！
สามารถเรียกได้ว่ามดแล้ว！
ชายชราหนวดเคราแพะที่อยู่ด้านข้างยิ้มพูดว่า“ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่ ตงไห่เล็ก ๆ จะสามารถแอบซ่อนคนเก่งมีความสามารถได้ยังไง！ เหล่านั้นต่างก็เป็นคำร่ำลือที่ผู้คนคิดเขียนขึ้นมาก็เท่านั้นเอง！ คนที่มีชื่อว่าหยางเฟิง กล้าท้าทายศูนย์พันธมิตรบู๊ของเราคือฆ่าตัวให้ตายอย่างสิ้นเชิง！”
ชายชราหนวดเคราแพะมีชื่อว่าฮู๋หยาง
เป็นผู้คุมกฎรองของศูนย์พันธมิตรบู๊！
นับจากหลังเหลิงฉานตาย
เขาก็เป็นผู้คุมกฎใหญ่ของศูนย์พันธมิตรบู๊อย่างไม่ชัดเจนแล้ว
เพียงรอการเดินทางมาตงไห่ครั้งนี้เสร็จสิ้น กลับไปใส่มงกุฎบนหัวรับตำแหน่ง！
รอหลังกลับไป
บัลลังก์ผู้คุมกฎใหญ่ของศูนย์พันธมิตรบู๊ก็เป็นของเขาอย่างมั่นคงแล้ว！
พอคิดถึงที่นี่
สองดวงตาของฮู๋หยางก็เปิดเผยสีหน้าที่ตื่นเต้นออกมามาก
เขารอวันนี้ รอมานานมากแล้ว
เริ่นเทียนสิงพูดด้วยใบหน้าที่ถอนใจ“อยากดูจริง ๆ หยางเฟิงนั่นสรุปแล้วเป็นใคร？ สรุปแล้วเป็นมังกรจริง ๆ หรือเสือปลอม！”
“แต่ครั้งนี้ฉันมาด้วยตัวเอง ยังไงเขาก็หนีไม่พ้นฝ่ามือของฉัน！”
สำหรับพลังของตัวเอง
เริ่นเทียนสิงมีความมั่นใจอย่างเด็ดขาด
ถึงแม้หยางเฟิงฆ่าเหลิงฉานแล้วยังไงอีก？
อยู่ต่อหน้าตัวเอง ตั้งแต่ต้นจนจบต่างก็เป็นมดตัวหนึ่ง！
พลังของตัวเอง
ทั่วทั้งโลกจะมีกี่คนที่สามารถเป็นศัตรูได้ล่ะ？
รับความหนาวเย็นจากที่สูงไม่ไหว！
เขาหันหัวมองฮู๋หยางแวบหนึ่งพูดจาง ๆ “ฮู๋หยางถ้าครั้งนี้สามารถปราบตงไห่ได้ หลังกลับไปแล้วฉันจะแต่งตั้งให้นายเป็นผู้คุมกฎใหญ่！”
“ขอบคุณท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่！”
“ผมจะต้องบุกน้ำลุยไฟทำลายตงไห่อย่างราบคาบ！”
คุกเข่าลงมาแล้วทันที ด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น
“ลุกขึ้นเถอะ！”
เริ่นเทียนสิงมีท่าทางที่ไร้ความรู้สึก
สำหรับเริ่นเทียนสิงแล้ว
ดึงฮู๋หยางขึ้นมาก็คือไม่มีวิธีแก้ไขอื่นแล้ว
เหลิงฉานกับหลี่ซู่สองคนต่างก็ตายแล้ว
คนที่อยู่ข้างกายเขาที่สามารถใช้ได้มีน้อยมาก
อีกทั้งการเดินทางมาที่ตงไห่ครั้งนี้เขาตัดสินใจที่จะต้องได้รับชัยชนะ ไม่อนุญาตให้มีความผิดพลาดใด ๆ อย่างเด็ดขาด
ให้ข้อดีแก่ฮู๋หยางเล็กน้อย
ก็สามารถทำให้เขาทำสงครามด้วยความกล้าหาญเพื่อตัวเอง แต่ทำเรื่องเดียวได้ข้อดีสองด้านในเวลาเดียวกัน！
ตั้งตระหง่านอย่างเงียบ ๆ ！
เหมือนเป็นราชาคนหนึ่ง รอกองทหารใหญ่ของตัวเองได้ชัยชนะในสงครามกลับมา！
“ลูกพี่ พวกเราต้านไม่ไหวแล้ว！ ฝ่ายตรงข้ามโหดร้ายมากเกินไปแล้วจริง ๆ ！”
“ถ้าหากสู้กันต่อไปอย่างนี้เกรงว่าพวกเราต่างก็จะตาย！”
หนิวต้าลี่เต็มไปด้วยเลือดทั้งตัว มาถึงด้านหน้าหม่าตงร้องไห้ขี้มูกไหลอย่างเจ็บปวด
เขาต้านไม่ไหวแล้ว！
เสียหายหนักมากแล้วจริง ๆ ！
เวลาสั้น ๆ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
สมาชิกพื้นที่สีเทาของตงไห่สามหมื่นคน ก็ตายแล้วประมาณหนึ่งหมื่นคน！
ศพแทบจะกองเต็มผิวพื้นแล้ว
นอกเมืองตงไห่ทั้งหมด เป็นศพภูเขาทะเลเลือด！
ถ้าต่อสู้อย่างนี้ต่อไป
เกรงว่าไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง
พวกเขาก็ต้องสู้จนตายทั้งหมด！
พวกเขาส่วนมากเพียงแค่เป็นนักเลงข้างถนน