เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 729
ฟืด……
บนหน้าของเริ่นเทียนสิงเปิดเผยความหวาดผวาออกมา
เพียงแค่เห็นพลังนี้ก็สามารถรู้ได้ หยางเฟิงเป็นผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งอย่างแน่นอน！
ชั่วพริบตาเดียว
ความจริงจังที่กระพริบหายไปนั่นของเริ่นเทียนสิงก็ปรากฏออกมาอีก！
ดาบยาวที่เขาถืออยู่หันไปทางหยางเฟิงต้อนรับการต่อสู้！
เคร้ง！
เคร้ง！
เคร้ง！
……
ในพริบตา
สองคนประลองฝีมือด้วยกันอย่างดุเดือด
แสงดาบตัดกัน
คนที่อยู่รอบ ๆ ภายในหนึ่งร้อยเมตรไม่ระวังก็จะถูกแสงดาบนี้ฆ่าตาย！
แสงดาบตกลงบนพื้น
เหมือนไถนาอย่างนั้นฟันผ่าออกมาเป็นร่องภูเขาลึก
เคร้ง！
เคร้ง！
เคร้ง！
เสียงอุทานอย่างตื่นตะลึงของคนรอบ ๆ ดังข้างหูไม่หยุด
ทุกคนต่างก็หยุดการต่อสู้ลงแล้ว
ทุก ๆ คนต่างก็เงยหน้าขึ้นมองสองคนที่ต่อสู้กันอย่างรุนแรงในกลางอากาศ
พวกเขารู้ไม่ว่าพวกเขาต่อสู้อย่างโหดร้ายยังไงต่างก็ไม่มีประโยชน์
ตัดสินผลการต่อสู้แพ้ชนะอย่างแท้จริงมีเพียงหยางเฟิงกับเริ่นเทียนสิงสองคน！
เนื่องจากการต่อสู้รุนแรงมากไปจริง ๆ
ทุกคนต่างก็มองสภาพการณ์ไม่ชัดเจน
เพียงได้ยินเสียงครื้น ๆ ดังข้างหูอย่างต่อเนื่อง！
เพียงเห็นแสงดาบเจิดจ้าเป็นกลุ่ม ๆ ยิงระเบิดไม่หยุด！
แสงดาบยิงรอบ ๆ
ต้นไม้หัก
หินแตกละเอียด
เต็มไปด้วยฝุ่นควัน ดินทรายลอยหินกลิ้ง！
ระดับความแข็งแกร่งของการสู้รบที่ดุเดือดชนิดนี้เกินจินตนาการของทุกคน！
เปรียบเทียบการสู้รบของหยางเฟิงกับเริ่นเทียนสิงสองคน
การสู้รบของพวกเขาก่อนหน้านี้เหมือนเด็กทะเลาะกันให้เบิกบานใจอย่างนั้น
ทุกคน
ต่างก็เบิกตากว้างทั้งคู่อย่างบื้อ ๆ
เพ้ง！
ในพริบตา
เพียงได้ยินเสียงดังสนั่นเสียงหนึ่ง
เงาร่างหนึ่งบินพลิกออกมา！
เงาร่างนี้กระแทกที่พื้น
ทั้งพื้นต่างก็ถูกกระแทกออกเป็นหลุมขนาดใหญ่อันหนึ่ง！
ทุกคน
ทั้งหมดตะลึง
คนที่ถูกโจมตีจนบินนี้
ทำให้คนตกใจคือเริ่นเทียนสิงเจ้าพันธมิตรของศูนย์พันธมิตรบู๊！
กระทั่งหยางเฟิง
มือกำกระบี่หลงเฉวียน หยิ่งผยองอย่างโดดเดี่ยว
บนหน้าของเขานิ่งสงบ
เหมือนการต่อสู้ที่ดุเดือดเมื่อกี้ แต่ก็เพียงเป็นการศึกษาร่วมกันที่ไม่มีความสำคัญอะไรกับตัวเอง！
“เขา……เขาทำได้ยังไง？”
“เจ้าพันธมิตรแพ้แล้ว？”
“นี่ก็น่ากลัวมากไปแล้วเถอะ！”
คนของศูนย์พันธมิตรบู๊ตกตะลึงหมด อ้าปากค้างยังสามารถมองเห็นลิ้นที่สั่นเทาข้างในได้！
สมองใหญ่ของพวกเขาว่างเปล่าไปหมด
ตัวเองเหมือนซื่อบื้อแล้วหลายศตวรรษ
ดูเหมือนผ่านไปนานมากถึงมีปฏิกิริยามา！
“ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่！”
“ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่！”
“ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่！”
……
หลังเสียงของฮู๋หยาง สมาชิกของศูนย์พันธมิตรบู๊แต่ละคนก็บุกไปแล้ว
เริ่นเทียนสิงในเวลานี้นอนหงายบนพื้น
เสื้อผ้าที่อยู่บนตัวของเขาก็ขาดรุ่งริ้งเหมือนคนขอทาน！
ทั้งตัวถูกเลือดสดย้อมเป็นสีแดง ทั้งตัวเต็มไปด้วยรอยแผลเหมือนเกล็ดปลาที่มากมายอย่างนั้น
ดูไปแล้วทำให้คนรู้สึกช็อก
ทำให้คนรู้สึกช็อกที่สุดคือ
ดาบอ่อนเล่มนั้นที่อยู่ข้างกายเริ่นเทียนสิงได้แตกหักเป็นท่อน ๆ เดิมทีมองรูปร่างเดิมของมันไม่ชัดเจน！
ดวงตาทั้งคู่ของเริ่นเทียนสิงเบิกกว้าง
เขาตายต่างก็ไม่กล้าเชื่อตัวเองพ่ายแพ้แล้ว！
แต่เขาเป็นผู้แข็งแกร่งที่เท้าหนึ่งก้าวเหยียบเข้าศิลปะการต่อสู้ก้าวที่สองแล้วนะ！
บนโลกนี้
ยังมีใครที่สามารถแข็งแกร่งกว่าเขาอีก？
ผู้แข็งแกร่งแดนปรมาจารย์ใหญ่สูงสุดธรรมดา เขาคนเดียวก็สามารถสู้ได้หนึ่งร้อยคน！
แต่หยางเฟิง……
แทบจะไม่เปลืองแรงแม้แต่นิดโจมตีให้เขาพ่ายแพ้แล้ว……
นี่เป็นไปได้ยังไง？
หรือว่าคนนี้
ได้เหยียบเข้าสู่ผู้แข็งแกร่งของศิลปะการต่อสู้ก้าวที่สองอย่างสิ้นเชิงแล้วเหรอ？
จู่ ๆ
ความคิดที่น่ากลัวหนึ่งได้ผุดขึ้นในใจของเริ่นเทียนสิง
ครื้น！
ความคิดนี้พอออกมา
สีหน้าของเริ่นเทียนสิงก็ไม่มีสีเลือดแม้แต่นิด！
ถ้าหากหยางเฟิงเป็นผู้แข็งแกร่งของศิลปะการต่อสู้ก้าวที่สอง งั้นวันนี้ที่เขามาก็คือมาหาที่ตายอย่างสิ้นเชิง！
มีเพียงเริ่นเทียนสิงครึ่งเท้านี้ที่เหยียบเข้าสู้ผู้แข็งแกร่งก้าวที่สอง ถึงจะรู้ว่าผู้แข็งแกร่งก้าวที่สองอย่างแท้จริงมีความน่ากลัวมากแค่ไหน！