ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 537 จุดสุดยอด1
ก็ดี มากันทั้งหมดแล้ว เมื่อแถลงข่าวออกไป ให้สื่อทั้งหมดได้เห็นว่าพวกเขาถูกไล่ออกจากหิรัญชากรุ๊ปอย่างไร แบบนี้ ถึงเวลานั้นเขา—-ไม่ต้องไปประกาศแล้ว
คณาธิปไม่ได้ใส่ใจนัก
ความจริงแล้ว เขาทายไม่ผิด เพราะว่า หลังจากสมเดชมาได้ไม่นาน แสนรักที่พาภรรยาเส้นหมี่มาด้วยก็เข้ามาในงาน
“มาแล้ว ในที่สุดประธานแสนรักก็มาแล้ว”
“ยังคงตั้งหน้าตั้งตารอเขา！”
“ใช่แล้ว……”
เมื่อเห็นว่าในที่สุดเขาก็มา นักข่าวในงานแถลงข่าวทั้งหมด ต่างโฟกัสกล้องในมือมาที่เขาทันที เวลานี้ คนทั้งงานต่างได้ยินเสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นมา
แสนรักสีหน้าท่าทางสุขุม
เขาไม่ได้มองไปที่เหล่านักข่าวของสื่อต่างๆแม้แต่น้อย หลังจากเข้ามา ขายาวจึงก้าวเดินขึ้นไปบนเวที เดินหลังตรง ใบหน้าหล่อเหลา หลังจากมาถึงข้างบนแล้ว มองไปรอบๆอย่างสุขุม ดูน่าเกรงขามทั้งสูงส่งและสง่างาม เมื่อยิ่งได้มาอยู่หน้ากล้องยิ่งมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ชายหนุ่มคนนี้ โดยธรรมชาติเกิดมาก็เป็นจุดสนใจ！
คณาธิปขุ่นเคืองขึ้นมาแล้ว
“ต้องขอโทษด้วยครับ ที่มาช้า งั้นตอนนี้พวกเราเริ่มกันเถอะ”ในที่สุดแสนรักก็พูดออกมาเบาๆ แล้วก็ดึงเก้าอี้มาตัวหนึ่งอย่างไม่ได้ใส่ใจแล้วก็นั่งลง
จุดนี้ เขาไม่ได้เรื่องมาก
เพราะว่า ไม่ว่าเขาจะนั่งที่ตำแหน่งไหน กล้องของนักข่าวก็ต่างจับจ้องมาที่เขา
คณาธิปกำมือแน่นจนไม่มีสีเลือด
แต่ว่าในตอนนี้ เขาไม่อยากสร้างความวุ่นวาย ยังคงกัดฟันอดกลั้นเอาไว้
หลังจากนั้น เขาให้คนนำสัญญากับเอกสารที่เตรียมไว้ออกมา：“ดี งั้นเริ่มเลย สวัสดีนักข่าวและทุกท่านครับ วันนี้ที่ให้ทุกคนมานั้น เพื่อที่จะประกาศเรื่องสำคัญกับทุกคนเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงคณะผู้ถือหุ้นของหิรัญชากรุ๊ป”
“ทุกคนต่างรู้กันว่า หุ้นส่วนของหิรัญชากรุ๊ปของพวกเรานั้น จำนวนคนค่อนข้างมาก แต่ก็ต่างอาวุโสกันมากแล้ว บวกกับบริษัทต้องการการก้าวพัฒนา ครั้งนี้พวกเราจึงรวบรวมหุ้นส่วนเหล่านั้นมา ตอนนี้เหลือหุ้นส่วนเพียงสามท่าน”
“！！！！”
สามท่าน?
เมื่อคำพูดนี้ออกมา ทันใด ทั้งงานต่างฮือฮาขึ้นมา！
บริษัทที่มีเงินทุนหลักหลายล้านล้าน หุ้นส่วนสามคน นี่พูดออกมาใครจะเชื่อ? เขากำลังล้อเล่นหรือเปล่า?
เหล่านักข่าวที่อยู่ในงานต่างไม่อยากจะเชื่อ สายตาพวกเขาต่างมองไปที่แสนรัก
“ท่านประธาน นี่จริงหรือเปล่า หุ้นส่วนของบริษัทพวกคุณ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสามคนแล้วเหรอ”
“อืม”
แสนรัก ยอมรับออกมาแล้ว
ทันใด ทั้งงานต่างสูดหายใจลึกๆลงอย่างแรง
แต่เนติที่พักผ่อนอยู่ในห้องด้านหลังมองตรงไปด้านหน้า มองเห็นแล้วว่าเรื่องราวกำลังเป็นไปตามที่ปรารถนา หลังจากนั้นก็ดีใจจนอยากจะกระโดดขึ้นมา
เห็นแล้วหรือยัง ฉันว่าแล้ว พวกแกมันตาบอด เดี๋ยวอีกสักพัก พวกแกก็จะได้เห็นผู้ชายคนนี้เหมือนหมาตัวหนึ่งที่ลงจากตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดของหิรัญชากรุ๊ปแล้วคลานออกไป！
ผู้หญิงคนนี้ด่าออกมาอย่างชั่วร้าย
คณาธิปเองก็ปลื้มปีติ
ตอนนี้ เขานำสัญญาการโอนอำนาจผู้ถือหุ้นส่งมาทันที
หลังจากแสนรักทำเรื่องรับมรดกของธนากรมาเป็นชื่อของตัวเองแล้ว เขาอยากจะได้สิ่งเหล่านั้น ต้องทำตามวิธีการที่สมเดชพวกเขาเคยบอกไว้
ทำตามหลักการการโอน นำเอาหุ้น35%ในมือเขาโอนไปให้กับเขา
แน่นอน การโอนครั้งนี้ ไม่มีข้อผูกมัด
“พี่ชาย งั้นรบกวนคุณช่วยเซ็นหนังสือโอนอำนาจผู้ถือหุ้นหน่อย”เขาเพื่อสิ่งนี้ ยอมเรียกเขาว่าพี่ชายหนึ่งครั้ง
คำพูดนี้พูดออกมา ทั้งงานต่างฮือฮาขึ้นมา！
หนังสือโอนอำนาจผู้ถือหุ้น！
งั้นที่ว่าเอาหุ้นในมือโอนอำนาจออกไปหมายความว่าอย่างไร?
ทำไมถึงต้องให้ประธานคนก่อนเป็นคนเซ็น? หรือว่าเขาต้องการเอาหุ้นในมือตัวเองโอนออกไป? ให้น้องชาย? แล้วเขาล่ะ?
นักข่าวทั้งหมดต่างงงขึ้นมา
พวกเขาต่างไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ข่าวแบบนี้ สำหรับพวกเขาแล้ว เหมือนสายฟ้าที่ฟาดลงมาตอนฟ้าใส เพียงเวลาสั้นๆ วุ่นวายไปทั้งงาน
คณาธิป พอใจมากๆกับสถานการณ์แบบนี้
“พี่ชาย?”
เขาเรียกอีกครั้ง
แสนรักมองไปที่เขาแวบหนึ่ง ในที่สุด เขายื่นนิ้วยาวๆออกมาสองนิ้ว หนีบหนังสือโอนอำนาจผู้ถือหุ้นเอาไว้
“ผมถามคุณเรื่องหนึ่งสิ คุณตอบผมตามความจริง ผมก็จะเซ็นหนังสือโอนอำนาจผู้ถือหุ้นนี้”
“อะไรนะ”
“ผมอยากรู้ว่า ที่คุณท่านตาย เป็นการตายแบบปกติจริงๆหรือเปล่า”
ทันใดนั้น เขาถามออกมาต่อหน้านักข่าวของสื่อต่างๆ อย่างไม่เป็นเดือดเป็นร้อนถามออกมาหนึ่งประโยค
คณาธิปสมองขาวโพลนทันที！
เขาหมายความว่าอย่างไร? ทำไมถึงถามออกมาในเวลาสำคัญแบบนี้?
เขากระวนกระวายขึ้นมา แล้วพูดออกไปในทันที：“คุณหมายความว่าอย่างไร คุณพ่อกล้ามเนื้อหัวใจตายอย่างกะทันหันไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงถามคำถามแบบนี้ที่นี่เหรอ”
“เพราะว่าค้นพบว่าไม่ใช่ ถึงได้ถามคุณ”
สีหน้าท่าทางของแสนรักดูสงบนิ่ง ได้ยินคำสงสัย จึงตอบเหตุผลของตัวเองออกไปเบาๆ
ทันใด คนทั้งงานต่างสูดหายใจเข้าอย่างแรง
แต่ครั้งนี้ เพราะว่าทันใดก็ถามคำถามที่ค่อนข้างละเอียดอ่อนขึ้นมา เหล่านักข่าวทั้งหมดต่างได้รับข้อมูลที่ไม่รู้มาก่อน รู้สึกได้ว่าเป็นข้อมูลที่ไม่ธรรมดาจริงๆ
เพียงเวลาสั้นๆไม่กี่วินาที ทั้งงานต่างเงียบลงแม้แต่เข็มหนึ่งเล่มหล่นลงยังได้ยิน