แดนนิรมิตเทพ บทที่ 964
“พวกเราก็ไปกันเถอะ!” อาจารย์ของหลี่เจ๋อพูดเสียงขรึม ทั้งสองคนรีบมุ่งหน้าไปทางที่เกิดแสงสว่างสีเขียว
หยางหมิงหยู่กับผู้อาวุโสใหญ่ก็รีบตามออกไป เพียงพริบตาเดียว นักบู๊ทุกคนพากันออกไปจนหมด
เฉินโม่มองเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน พูดอย่างราบเรียบว่า “เราก็ไปดูกัน จำไว้ว่าตามติดฉันตลอด ห้ามออกห่างเด็ดขาด!”
“อืม” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพยักหน้าอย่างว่าง่าย
ตอนเฉินโม่พาเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนตามมาถึง ตรงนั้นมีนักบู๊รวมตัวกันเป็นจำนวนมาก
ทุกคนกำลังมองเขาเล็กๆ รูปร่างบิดเบี้ยว ที่ปรากฏอย่างเลือนรางท่ามกลางเมฆหมอก
“นี่คือเขาซูคงเหรอ” เฉินโม่สงสัยเล็กน้อย ดูเหมือนเขาซูคงไม่เหมือนวิมานของผู้บำเพ็ญ แต่กลับดูเหมือนมิติใบเล็กที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ
“ข่าวลือบอกว่า อันที่จริงเขาซูคงคือมิติใบเล็กที่โดดเดี่ยวแห่งหนึ่ง หลังจากเซียนคนนั้นค้นพบ และครอบครองที่นั่น หลังจากนั้นก็กลายเป็นวิมานของเซียนคนนั้น!” จู่ๆ เสียงชราดังขึ้นด้านหลังเฉินโม่
เฉินโม่หันไปดู พบว่าผู้อาวุโสเมื่อครั้งที่แล้ว ปรากฏตัวอีกครั้งตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
“นายรู้ที่มาของเขาซูคงเหรอ” เฉินโม่ถามอย่างอยากรู้
ผู้อาวุโสคนนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “รู้เล็กน้อย!”
เฉินโม่ถามว่า “งั้นนายรู้ไหมว่าเข้าไปยังไง”
ผู้อาวุโสมองเฉินโม่ รอยยิ้มดูมีเลศนัยเล็กน้อย “นี่ต้องรอจังหวะที่เหมาะสม เมื่อถึงเวลา ประตูเขาซูคงเปิดออกก็เข้าไปได้เอง!”
ขณะนั้น จู่ๆ เขาซูคงเริ่มดูสมจริงขึ้นเรื่อยๆ เหมือนเขาเทพที่กำลังจะลอยขึ้นจากเมฆหมอก ทำให้คนเห็นแล้วหวาดกลัว
จู่ๆ ผู้อาวุโสคนนั้นหัวเราะแปลกๆ “ถึงเวลาแล้ว!”
พูดจบ ผู้อาวุโสคนนั้นเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว เหาะไปหาเขาซูคง พูดทิ้งท้ายไว้ว่า “น้องชาย อย่าลืมสัญญาของเราล่ะ!”
เฉินโม่ขมวดคิ้วเบาๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่มองทางที่ผู้อาวุโสคนนั้นหายลับไป แล้วแอบครุ่นคิด
คนอื่นเห็นผู้อาวุโสคนนั้นเหาะไปทางเขาซูคง ก็ไม่ยอมน้อยหน้า รีบตามผู้อาวุโสคนนั้นไปทางเขาซูคง
การปรากฏของเขาซูคงครั้งนี้ ดึงดูดนักบู๊มาเยอะมาก เขาซูคงยังลอยอยู่กลางอากาศ พวกนักบู๊ก็เริ่มบ้าคลั่งแล้ว
แต่น่าเสียดายที่พวกนักบู๊ไปอย่างรวดเร็ว กลับมาเร็วยิ่งกว่า นักบู๊จำนวนมากยังไม่ถึงเขาซูคง ก็ร่วงลงบนพื้น เหมือนโดนพลังอะไรไล่กลับมา
แต่ก็มีนักบู๊บางส่วนที่เข้าไปในเขาซูคงได้สำเร็จ แล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนถามอย่างสงสัยว่า “นี่มันอะไรกัน”
เฉินโม่ครุ่นคิดแล้วพูดว่า “น่าจะเป็นเพราะยันต์หยก”
“เราก็ไปกันเถอะ!” เฉินโม่พูด
“อืม!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนตามเฉินโม่ไป เหาะไปทางเขาซูคงเช่นกัน
พวกนักบู๊ที่โดนกันไว้ด้านนอก ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว มีคนตะโกนเสียงดังว่า “ยันต์หยก พวกเราไม่มียันต์หยก จึงไม่สามารถเข้าไปในเขาซูคงได้!”
“แล้วจะทำยังไง” มีคนตะโกนอย่างร้อนใจ
“แย่ง แย่งคนที่ตามมาทีหลัง พวกเขาต้องมียันต์หยกแน่นอน!”
“ใช่ แย่งไง!”
ในที่นี้เกิดความโกลาหลขึ้นทันที พวกนักบู๊ที่โดนกันไว้ด้านนอก เริ่มขวางทางไปเขาซูคง เพื่อแย่งยันต์หยก
“เฉินโม่ ทำยังไงดี” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนถามด้วยเสียงร้อนใจ
“คนที่ขวางฉันต้องตาย!” เฉินโม่ตวาดอย่างเย็นชา แรงอาฆาตเย็นยะเยือกแผ่ออกจากตัว จู่ๆ พวกนักบู๊รอบๆ สัมผัสถึงความหนาวเหน็บที่มาจากในใจ อดตัวสั่นขึ้นมาไม่ได้ ทำให้ตื่นตัวขึ้นมานิดหน่อย
แต่ก็มีนักบู๊ที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ คิดจะขวางพวกเฉินโม่ จึงโดนเฉินโม่ฆ่าทันที
แต่มีนักบู๊บางส่วนที่โชคร้าย โดนคนแย่งยันต์หยกไป
ในที่นี้วุ่นวายไปหมด หน้าเขาซูคง เต็มไปด้วยศพ
เฉินโม่พาเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมาถึงหน้าเขาซูคงสิบเมตร จู่ๆ สัมผัสถึงพลังที่มองไม่เห็น ดึงทั้งสองเข้าไปทันที
เฉินโม่ไม่ได้ต่อต้าน ใช้แค่พลังทิพย์คุ้มครองร่างกาย ปล่อยให้พลังนั่นพาตัวเองไปอีกที่หนึ่ง
ด้านหน้าเป็นวังสีดำขนาดใหญ่ เฉินโม่ก็เหมือนกับทุกคน ตอนนี้อยู่ในลานกว้างด้านหน้าวัง