Chapter 237 : พัฒนาและปรับตัว
ผู้เล่นทั้ง 8 คนนั่งอยู่รอบโต๊ะในห้องประชุม พวกเขาคือหัวหน้ากิลด์ใหญ่ในเกม
ชายในเกราะชมพูลุกขึ้นยืน – “ มาเริ่มการประชุมได้ เราได้ให้ Devastators เข้าร่วมกับกิลด์ยุโรปเพื่อบุกอาณาเขตตะวันออก เราจะส่งคนไป 10,000 ทุกคนเลเวลสูงกว่า 400 กิลด์ของเราอยากที่จะเปลี่ยนแปลงสัญญา “
“ อะไรนะ ? นายตกลงกับสัญญาไปแล้วนิ ! “ – ผู้เล่นในชุดคลุมสีฟ้าได้ต่อยลงไปที่โต๊ะ
“ หัวหน้ากิลด์ Dimitri ฉันเชื่อว่าข้อตกลงใหม่จะส่งผลดีต่อทั้งสองกิลด์ เราเต็มใจจะช่วยกิลด์นายแต่แทนที่จะเป็นเงินแล้ว เราอยากได้เมือง Silao “ – Valentine ตอบกลับ
เอลฟ์สาวในเกราะหนังได้โน้มตัวเข้าหาชายในชุดฟ้าแล้วกระซิบ – “ หัวหน้า พวกเขาต้องการเมืองเพราะมันเข้าออกทะเลตะวันออกกับป่าได้ “
“ เราเองก็ต้องการการยกเว้นภาษี 1 ปีกับไอเท็มที่เราขายที่ร้านค้าอาณาจักรตะวันออกและการใช้ประตูวาร์ปฟรีๆให้กับคนในกิลด์เรา “ – Valentine พูดต่อ
“ พวกอเมริกัน ความโลภพวกนายนี่ไม่มีข้อจำกัดเลยจริงๆ “ – ชายในชุดฟ้าพูดขึ้น
“ นั่นคือข้อตกลงของเรา หัวหน้ากิลด์ Dimitri รับหรือไม่ก็ยกเลิกสัญญาซะ “ – Valentine พูดขึ้น
Dimitri ใช้นิ้วเคาะโต๊ะพร้อมกับคิดตามข้อตกลง กิลด์ของเขาได้เสนอเงิน 2 ร้อยล้านดอลลาร์ให้กับ Devastators กับการช่วยพวกเขายึดอาณาเขตตะวันออก พวกเขายื่นข้อเสนอนี้ให้กับกิลด์อื่นๆด้วยแต่สุดท้ายแล้ว Demitri ก็ต้องยอมให้กับทาง Devastators นอกจากอำนาจเรื่องการเงินแล้วพวกเขาไม่ได้มีคนมากเท่าไหร่ในการเข้ายึดครองอาณาจักร
“ ตกลง “ – Dimitri ตอบรับ
“ ดี งั้นเราก็มาคุยกันต่อได้ “ – Valentine พูดขึ้น
“ แต่นายจะต้องใช้ผู้เล่นที่ดีที่สุดในการโจมตีครั้งนี้ “ – Dimitri ชี้ไปที่ชายเกราะดำข้างๆกับ Valentine –“ ฉันอยากให้ Warlord เข้าร่วมด้วย “
Valentine พยักหน้าแล้วพูดขึ้น – “ ได้ Warlord จะนำกองทัพของเราด้วยตัวเอง เราจะทำการติดต่อหาคนมีสกิลสืบทอดคลาส S อีกคน “
“ นายคิดง่ายเกินไป การคิดแบบนี้จะไม่ทำให้การบุกครั้งนี้ล้มเหลวรึไง ? “ – ชายสวมกิโมโนสีแดงและมีดาบคาดที่เอวได้พูดขึ้นมา
เขานั่งตรงข้ามกับ Warlod เขาใจเย็นและทำการมองคนรอบๆ เขาคือหัวหน้าของ Blood Rage
Warlord มองไปที่ Zhang Shi ด้วยความไม่พอใจ การถูกหักหลังโดยพวก Blood Rage นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไม Devastators ถึงไม่อาจยึดโลกใต้ดินได้
“ สิทธิในการพิชิตได้ให้พิกัดไม่ใช่ตำแหน่งเจ้าของเมือง การที่จะยึดที่นั่นเราต้องข้ามป่าไป บอกฉันทีว่านายจะทำยังไงเมื่อมีผู้เล่นมากมายที่ติดดีฟป่าเข้า ? “
Zhang Shi ไม่ได้สนใจว่าการบุกครั้งนี้จะสำเร็จหรือไม่ เขาสนแค่เรื่องเงินที่เขาจะได้จากกิลด์ยุโรป
“ กิลด์ Heaven’s Dawn เองก็มีแผนที่จะบุกผ่านป่าเข้าไป “ – พรีสคนหนึ่งได้พูดขึ้นมา
คนพูดนี้คือ White Ghost มือขวาของหัวหน้ากิลด์ Heaven’s Dawn ซึ่งรู้จักกันในชื่อนักวางแผนที่เก่งที่สุดในเกม คนที่นั่งข้างๆเขานั้นคือชายในเกราะหนังที่มีตัวขนาดใหญ่เท่ากับฮัคเลยก็ว่าได้ Wan yi
“ แล้วนั่นอะไร ? “ – Zhang Shi ถามอย่างใจเย็น
“ เหยื่อล่อ “
ทุกคนมองไปที่ White Ghost ด้วยท่าทีสับสน เขาดูพอใจกับการที่ทุกคนไม่ใจและอธิบายก็เมื่อคนอื่นๆยอมแพ้กับการคิดตามคำพูดเขา
“ เราจะส่งผู้เล่นที่มีดีบัฟสูงที่สุดเข้าไปในป่า พวกนั้นจะล่อมอนเตอร์ออกไปเพื่อยื้อเวลาให้เราเดินทางในป่า “
“ ลิงเองก็มีแผนได้แหะ ! อันตรายที่แท้จริงของการโจมตีครั้งนี้ก็คือมังกรดำ นายจะจัดการกับมอนเตอร์เลเวล 750 ยังไ. ? “ – Zhang Shi ถามขึ้นมา
“ ฉันมีวิธีของฉัน “ – White Ghost พูดขึ้นด้วยท่าทีกระตือรือร้น
“ และนายมีวิธีอะไรล่ะ ? “ – นักธนูที่นั่งข้าง Zhang Shi ถามขึ้นมา
“ มีแค่ Dimitri ที่รู้และเขาก็รับรองมันแล้ว “ – White Ghost ยิ้มให้กับ Zhang Shi
Zhang Shi ฮึดฮัดออกมา ไม่ว่าจะชนะรึแพ้เขาก็ต้องชดใช้ ถ้าคนในกิลด์ของเขาเสียเลเวลไปในการโจมตีครั้งนี้ พวกนั้นก็ต้องได้รับค่าชดเชย
“ วันในการบุกกำหนดเอาไว้แล้ว สามวันจากนี้เราจะเดินหน้าไปอาณาจักรตะวันออก เราจะใช้ประตูวาร์ปใน Moria เพราะมันใกล้กับป่าที่สุด เราจะเอาที่นั่นเป็นฐานปฏิบัติการ “ – Dimitri พูดขึ้น
“ ฉันได้ยินว่านายได้ติดต่อกิลด์ It’s Just Business ไปในการฆ่าราชา นายเชื่อใจพวกนั้นได้รึเปล่า ? นายมั่นใจนะว่าพวกนั้นจะไม่เอาอาณาจักรไปเป็นของตัวเองตอนที่ฆ่าราชาได้ ? “ – Zhang Shi ถาม
“ พวกนั้นเชื่อใจได้และพวกนั้นก็ไม่สนใจในการดูแลอาณาจักร ดังนั้นนายไม่ต้องกังวลเรื่องพวกนั้นหรอก สิ่งเดียวที่ฉันกังวลคือมีใครคิดจะทำลายแผนมั้ย เราไม่ค่อยชอบคนทรยศเท่าไหร่ “ – Dimitri พูดด้วยน้ำเสียงขู่
การประชุมยังคงดำเนินต่อไปพร้อมกับทุกคนได้บอกถึงแผนการของตัวเองออกมา
ที่อื่นในเกมนั้นมีผู้เล่น 9 คนที่กำลังวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอดอยู่
****
ตั๊กแตนยักษ์ได้เหวี่ยงเคียวเข้าใส่ เดฟ เดฟ ยกโล่ขึ้นใช้ {Block} จากนั้นก็สะบัดมือแล้วดีดนิ้วระเบิด {Spectral Skull} 4 อันที่หน้ารูปตัวทีของตั๊กแตน
ตั๊กแตนเซไปพร้อมกับแปลกใจ เหยื่อกล้าที่จะทำร้ายมัน ตั๊กแตนกรีดร้องอกมาและเริ่มไล่ตามพวกเขาอีกครั้ง
“ อี๋ ฮี๋ อี๋ !” – Demeri กรีดร้องออกมา
เดฟ หันกลับไปมอง ตอนนี้เธอกำลังเกาแขน, ตัวและคอของตัวอง
“ เป็นอะไร ? “ – ราฟ ตะโกนถาม
“ ฉันเกลียดแมลง ! พวกมันทำให้ฉันคัน “
เดฟ ส่ายหน้า – “ ใช้สกิลควบคุมระยะไกลเพื่อควบคุมและทำให้มันช้าลง เราต้องนำหน้ามันไว้ ในตอนที่มันโดนพาหนะของเรา มันก็ถือว่าจบเกมแล้ว ! “
“ เฮ้พวก จบเกมเป็นคำพูดของฉันนะเว้ย นายคิดหาคำเองสิ ! “ -Flanker พูดขึ้นมา
พรีสเริ่มเหวี่ยงคทาและร่ายออกมา – “ เข่าอ่อนแอ, กระดูกเปราะ ! “
คลื่นเวทย์ได้ยิงออกจากคทาและพุ่งเข้าใส่พวกที่ไล่ตามแต่ตั๊กแตนน่ะหายไปแล้ว
“ บ้าเอ้ย แมลงนั่นโคตรเร็วเลย ! “
โซว์ ได้ยิงธนูใส่ตั๊กแตนหลายครั้งแต่มันก็ตัดธนูออกเป็นสองส่วนได้ไม่ก็หลบได้
“ หลบนี่ดู! “ โซว์ ได้ดึงสายธนูแล้วปล่อยธนูน้ำแข็งออกไป เธอไม่ได้เล็งไปที่ตั๊กแตนแต่เป็นพื้นตรงหน้ามัน
ตั๊กแตนเห็นธนูนั้นแต่ก็ไม่ได้สนใจ มันเดาว่าธนูนั้นไม่ได้เป็นภัย ธนูปักลงที่พื้นแล้วระเบิดหมอกขาวออกมาสร้างโดมน้ำแข็งขังตั๊กแตนเอาไว้ 5 วินาที
“ สวยมาก Lone ! “ – เดฟ ตะโกนออกมา
“ ขะ-ขอบคุณ “ – โซว์ ตอบกลับ
พวกเขายังเดินหน้ากันต่อและไม่นานก็มืด พวกเขาไม่อาจจะใช้คบไฟได้ตอนที่ขี่พาหนะ ดังนั้น เดฟ จึงเรียกหาคนสุดท้ายที่เขาหวังคิดจะพึ่ง
“ Flanker เราต้องการแสง ! “
Flanker พยักหน้าและตะโกนออกมา – “ แสงศักดิ์สิทธิ์ ! “
คทาของไอ้พรีสโรคจิตได้มีแสงสีทองส่องออกมาขับไล่ความมืดออกไป
“ ระวังด้วย ตั๊กแตนนั่นยังล่าตามเราอยู่ ! “ – Perfect ตะโกนขึ้นอีกครั้ง เขายังรู้ถึงตำแหน่งของมอนเตอร์ได้เพราะสกิลอาชีพของเขา
“ ให้ฉันจัดการกับมันเอง “ – Tess พูดขึ้นพร้อมกับเหวี่ยงคทา
วงแหวนหมอกสีดำได้โผล่มาจากคทาของ Tess วงแหวนนั้นเริ่มเร็วขึ้นและครอบคลุมทั้งปาร์ตี้เอาไว้ หมอกได้จำลองตัวหน้าตาคล้ายกับพวกเขารวมถึงพาหนะด้วย ตัวโคลนนิ่งได้แยกตัวออกจากตัวจริงดึงความโกรธของมอนเตอร์ไป
“ นี่มันก็แค่ชั่วคราว สกิลนี้สามารถคัดลอกดีบัฟได้ด้วย ดังนั้นตั๊กแตนก็จะไล่ตามพวกมันไปจนกว่าจะฆ่าร่างโคลนได้ “ – Tess พูดขึ้น
“ ไม่ มันสุดยอดมาก เราจะได้เว้นระยะห่างกับไอ้แมลงนั่นได้บ้าง “ – เดฟ พูดขึ้น
พวกเขายังคงเดินหน้ากันต่อไปเรื่อยๆ
แต่ไม่นาน Tess ก็ได้บอกกับทุกคน – “ ตั๊กแตนตามร่างปลอมทันแล้ว มันได้ฆ่าร่างปลอมไปแล้ว “
“ เสร็จแล้วเหรอ ? “ – Flanker ถาม
“ ไม่ต้องกังวล เรายังเพิ่มช่องว่างกับมันได้ — หยุด ! “ – เดฟ ตะโกนขึ้นมาพร้อมกับ Spike ที่หยุดทันที
คนอื่นๆลดความเร็วลงและมาหยุดอยู่ด้านหลัง เดฟ
“ เกิดอะไรขึ้น ? “ – ราฟ ถาม
“ ดูนั่น “ – เดฟ พูดขึ้นด้วยท่าทีสลด
พวกเขายืนอยู่ที่ปากเหวซึ่งดูคล้ายจะแยกป่าออกเป็นสองส่วน
“ เราจะทำยังไงกันดี ? “ – Flanker ถามขึ้นมา เขาหันกลับไปมองเพราะกลัวว่าตั๊กแตนจะโดดเข้าใส่
เดฟ ลงจากพหานะและเดินไปตรวจสอบที่เหว เขาก้มลงไปมองและพบกับเหวที่ไม่เห็นก้นหลุมพร้อมกับใจที่ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“ เดี๋ยวนะ ฉันเห็นบางอย่าง มันมีสะพานอยู่ทางนั้น ! “ – Perfect ชี้ออกไปด้านขวา
เดฟ หรี่ตามองตาม เขาไม่เห็นอะไรแต่เขาเชื่อในการรับรู้ของแรนเจอร์
“ ไปกันเถอะ เราต้องรีบ Perfect นำทางที “
เสียงกรีดร้องดังขึ้นมาบอกพวกเขาถึงตั๊กแตนที่กำลังไล่ตามมา
เดฟ ขึ้นไปที่พาหนะอีกครั้งและรีบตาม Perfect ไป
อีกนาทีต่อมาพวกเขาก็มาหยุดที่ปลายสะพานไม้ มันเป็นสะพานแขวน
“ เหี้ย มันจะรับน้ำหนักเราไหวเหรอ ? “ – Flanker ถามขึ้นมา
Perfect คุกเข่าไปตรวจสอบสะพาน
“ มันยังอยู่ดี มันน่าจะรับน้ำหนักเราไว้และแม้แต่เซนทอร์ก็ด้วยแต่ฉันสงสัยว่าจะรับน้ำหนัก Spike ได้รึเปล่า “ – Perfect พูดขึ้น
Spike พ่นลมออกมาเข้าใจสิ่งที่แรนเจอร์พูด บางทีมันอาจจะไม่ชอบที่ถูกเรียกว่าอ้วนแบบนี้
แต่ Perfect น่ะพูดถูก Spike น่ะหนักหลายตัน การข้ามสะพานถือว่าเป็นการฆ่าตัวตายสำหรับมัน
เดฟ ลูบขน Spike –“ ฉันจะข้ามไปเองก่อน ตอนที่ฉันไปถึงอีกฝั่ง ฉันจะเรียกแกจากที่นั่น โอเคมัย ? แต่ไม่ต้องอยู่ที่นี่ ตั๊กแตนจะมาที่นี่ในไม่ช้า “
เดฟ โดดลงมาแล้วตบไปที่ตัว Spike มันพุ่งตัวผ่านพุ่มไม้แล้วหายไปในป่าทันที
“ เร็วเข้าทุกคน เซนทอร์ก่อน ทีละตัว “ – เดฟ พูดขึ้น
ในตอนที่เซนทอร์ข้ามไปอีกฝั่ง พวกผู้เล่นต่างก็พากันหันหลังกลับมาดูทางป่า
การข้ามสะพานนี้ไม่ใช่สิ่งที่ เดฟ อยากจดจำเท่าไหร่ ไม้ส่งเสียงลั่นในทุกก้าวที่เดิน ลมที่พัดมาทำให้สะพานสั่น เดฟ จับเชือกด้านข้างเอาไว้แล้วค่อยๆก้าวออกไป เข้าก้มลงไปมองและต้องรู้สึกผิดขึ้นมาทันที
เดฟ ไม่ชอบความสูงแต่เขาก็ต้องทนรับไว้และเดินหน้าต่อ
ต้องขอบคุณที่ทุกคนไปถึงอีกฝั่งแล้ว
แต่ตอนที่สมาชิกคนสุดท้ายก้าวขึ้นมาที่สะพาน Perfect ที่ซึ่งยังคงมองไปอีกด้านก็ได้ตะโกนขึ้นมา – “ เหี้ย ตั๊กแตนมาแล้ว “
ตั๊กแตนกำลังเดินมาที่อีกด้านของสะพาน มันราวกับค้นหาบางอย่าง มันเห็นพวกผู้เล่นตัวจริงก่อนจะกรีดร้องอกมา
“ ทำลายสะพาน ! “ – เดฟ พูดขึ้น
เขาได้ใส่ดาบและตัดเชือกที่มัดสะพานเอาไว้ คนที่เหลือในปาร์ตี้เองก็เริ่มทำลายสะพานไปด้วยก่อนที่ตั๊กแตนจะข้ามมาได้ สะพานนั้นสั่นไหวภายใต้การโจมตีของพวกเขา
ตอนที่ตั๊กแตนรู้ว่าเหยื่อต้องการจะทำอะไร มันก็เร่งความเร็วขึ้นแล้วพุ่งเข้าหาผู้เล่นก่อนที่จะสะพานจะถูกตัด
แกร๊ก !
สะพานด้านผู้เล่นค่อยๆร่วงลงไปที่เหว การตกจากความสูงระดับนี้นั้นแน่นอนว่าฆ่าตั๊กแตนนี้ได้ ตอนนั้นทุกคนพากันโล่งใจแต่มันไม่ได้ผลแบบที่พวกเขาหวังเอาไว้ ตั๊กแตนหันกลับและเร่งความเร็วไปยังด้านเดิมที่มันจากมาเพื่อความปลอดภัย
“ เหี้ย ถึงยังงั้นมันก็ไม่มีทางตามเรามาได้แล้ว “ – เดฟ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเขาก็ผิวปากก่อนที่ Spike จะโผล่มาข้างๆพวกเขา
“ เด็กดี “ – เดฟ พูดขึ้นพร้อมกับโดดขึ้นหลังมัน
Flanker หันกลับแล้วเอามือตบก้นตัวเองใส่มอนเตอร์ – “ มาจูบตูดฉันนี่ ไอ้แมลง ! ใครเป็นพ่อใครกันแน่ ? แกอยากได้เราจะตายห่า แกน่าจะมีปีกนะ ! “
แมลงราวกับเข้าใจคำท้าทายของ Flanker มันกรีดร้องออกมาดังกว่าเคยพร้อมกับตัวที่สั่นไหวอย่างแรงราวกับจะเพิ่มขนาดตัวขึ้นมา
Flanker มองไปที่แจ้งเตือน – “ ฉันควรทำยังไงกับสกิลท้าทาย ? ฉันเป็นพรีสนะเว้ย “
Perfect หันกลับไปมอง – “ ตั๊กแตนนั่นดูแปลกๆ “
จากนั้นแรนเจอร์ก็ได้ตะโกนออกมา – “ เหี้ยแล้วววว”
ป่านั้นเงียบสนิท ดังนั้นพวกเขาจึงได้ยินเสียงกล้ามเนื้อที่ฉีกขาด
ในอีกด้านของเหวนั้นในที่สุดตั๊กแตนก็หยุดตัวสั่นและมีปีกสองอันโผล่มาจากด้านหลังมัน มันกางปีกออกและสั่นปีกเร็วขึ้นไปเรื่อยๆจนพวกเขาได้ยินเสียงหึ่ง จากนั้นตั๊กแตนก็ลอยตัวขึ้นจากพื้นและทะยานขึ้นบนฟ้า
“ ไอ้ห่า Flanker แกนี่ปากพาซวยจริงๆ ! “