ตอนที่ 222: ไม้แข็งเจอไม้แข็ง โดย Ink Stone_Romance
เฉินเยี่ยนเบิ่งตาโตทำหน้าไม่อยากเชื่อ
“หัวหน้า คุณหมายความว่ายังไง! พวกเราเป็นฝ่ายถูก บุหรี่เป็นแบบนี้ก็โทษพวกเขาไหม? เป็นพวกเขาเองที่จะต้องแกะให้ได้ ห้ามแล้วก็ห้ามไม่อยู่ บุหรี่นี่คนงานทำงานกันไม่รู้วันรู้คืนกว่าจะผลิตออกมาได้ เอาเงินคืนให้เขา แล้วพวกเราจะทำยังไง? รอโรงงานเจ๊งก่อน ค่อยกลับไปไม่มีอะไรจะกินหรือ?”
เฉินเยี่ยนคิดว่าหัวหน้าจ้าวสมองกลวงแล้ว
“ใช่แล้ว ทำไมต้องคืน พวกเราทำบุหรี่นี่จนมือบวมไปหมดแล้ว”
“ใช่แล้ว แม้แต่สามีฉันกับลูกฉันยังไม่มีเวลาดูแลเลย ข้าวก็แทบไม่ได้กินสักคำ กว่าจะม้วนออกมาได้ ทำไมต้องคืน”
“พวกเราไม่ตกลง”
อารมณ์คนงานรุนแรงขึ้นมา
เห็นคนงานเป็นแบบนี้ หัวหน้าจ้าวรู้แล้วว่าไปกระตุ้นให้คนงานโกรธ ถึงแม้เขาจะไม่ได้เรื่องนี้ถ้าบังคับให้เฉินเยี่ยนคืนเงิน เฉินเยี่ยนกับคนงานพวกนี้ต้องไม่ยอมแน่นอน
“บุหรี่พวกนี้ ถ้าไม่ต้องการก็ได้ แต่เงินมัดจำพวกเราไม่คืน อีกอย่างบุหรี่พวกนี้โดนแกะกล่องหมดแล้ว ค่าเสียหายนี้ต้องชดใช้คืนพวกเรามา”
เฉินเยี่ยนพูดเรื่องไม่ต้องการบุหรี่อีกทาง
“ต้องชดใช้เท่าไร?”
หยางหมิงถาม จนเฉินเยี่ยนคำนวณบัญชีให้เขา สีหน้าเขายิ่งแย่ ถ้าทำตามเฉินเยี่ยนว่า บุหรี่สักกล่องพวกเขาก็ไม่ได้ เงินมัดจำบวกกับค่าชดเชย ต้องจ่ายเป็นพันเหรียญ นี่ไม่ใช่ว่าเอาเงินให้ฟรีๆ หรือ!
อีกอย่างเฉินเยี่ยนยังสามารถเอาบุหรี่กลับมาห่อใหม่แล้วขายต่อได้ บุหรี่ของเฉินเยี่ยนดี ไม่ต้องห่วงว่าจะขายไม่ได้ ไม่ได้สูญเสียอะไร
“บุหรี่นี้พวกเราจะเอาไป แต่พวกคุณต้องห่อใส่กล่องให้พวกเรา”
หยางหมิงคำนวณแล้ว สู้เอาบุหรี่ไป แล้วเอาไปขาย แบบนี้ยังพอได้เงินมาหน่อย
“ได้ แต่นี่พวกเราไม่ได้ทำ ดังนั้นค่าห่อพวกคุณต้องออกเงิน”
เฉินเยี่ยนไม่ปฏิเสธ
หน้าอกหยางหมิงกระเพื่อม แววตามีความโกรธ แต่ถ้าเขาไม่ตกลง เฉินเยี่ยนก็จะไม่ห่อใส่กล่องให้ แล้วเขาก็ไม่สามารถเอาบุหรี่ขึ้นรถไปทั้งอย่างนี้ได้ ต้องโดนด่าตายแน่”
“ได้”
หยางหมิงกัดฟันตอบตกลง
“งั้นรบกวนคุณช่วยจ่ายให้พวกเราก่อน”
เฉินเยี่ยนยื่นมือออกไป
“วันนี้เอาเงินมาเยอะขนาดนี้ ไม่ใช่เงินของพวกคุณหรือ!”
หยางหมิงไม่รู้จริงๆ ว่าเดิมทีเรื่องที่จะให้เฉินเยี่ยนชดใช้เงินทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้
“ก็ได้ งั้นรอตอนที่พวกคุณมารับบุหรี่แล้วเอาเงินมา ตกลงกันก่อน ถึงเวลาถ้าไม่เห็นเงิน พวกเราก็ไม่ให้ของนะ”
เฉินเยี่ยนพูดจบ แล้วมองบุหรี่พวกนั้นอย่างสงสาร บ่นพึมพำ “จริงๆ เลย บุหรี่ดีๆ ก็มาโดนทำลายแบบนี้ นี่ไม่ใช่มาทำลายความเหน็ดเหนื่อยของเราหรือ? ไม่เคยเห็นอะไรที่แย่แบบนี้มาก่อนเลย”
คำพูดนี้ของเฉินเยี่ยนทำให้หยางหมิงยิ่งโกรธจัดจนทนไม่ไหว แต่เขาจะพูดอะไรได้!
หยางหมิงมองหัวหน้าจ้าวจากคอมมูน สีหน้าหัวหน้าจ้าวกับเขาดูไม่ได้เหมือนกันเลย
ตอนนี้หัวหน้าจ้าวก็ทำอะไรไม่ได้ แต่เขาไม่พอใจ เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเรื่องนี้เตรียมการเรียบร้อยแล้ว ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้นะ
“สหายเฉินเยี่ยน ผมถามหน่อย บุหรี่นี่เห็นอยู่ว่าจำนวนไม่พอ คุณเอาพวกของไม่ดีมาบรรจุลงกล่องไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงกลายเป็นของดีได้?
หัวหน้าจ้าวถามเสียงเบากับเฉินเยี่ยน เรื่องนี้เขาคิดไม่ออก
“หัวหน้าจ้าวพูดอะไรคะ โรงงานพวกเราทำเรื่องแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน”
เฉินเยี่ยนกะพริบตา ทำหน้าฟังไม่เข้าใจว่าหัวหน้าพูดเรื่องอะไร
หัวหน้าโมโห เฉินเยี่ยนหลอกแกล้งเขา ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว เขาโดนหลอก แต่พวกบุหรี่มีตำหนินี่ไปอยู่ที่ไหน?
เขาคิดถึงบุหรี่พวกนั้นที่คนของคอมมูนเอาไป
“หรือว่าคุณเอาบุหรี่ที่ไม่ดีพวกนั้นส่งมาให้คอมมูน?”
หัวหน้าเบิ่งตาโต บุหรี่พวกนั้นเอากลับมายังไม่ได้แกะดูเลย เขาไม่สามารถเอาบุหรี่ให้พวกลูกน้องฟรีๆ รอเรื่องนี้จบ เขาจะเอาบุหรี่พวกนั้นมาขาย
“ให้คอมมูนอะไร? บุหรี่ที่ไม่ดีพวกนั้นหัวหน้าให้คนมาเอาไปไม่ใช่หรือ? ถึงแม้บุหรี่พวกนั้นจะไม่ดี แต่ก็ลำบากกว่าจะม้วนออกมาได้ ฉันจำได้แม่นยำ ตอนจ่ายเงินสิ้นเดือน ฉันจะหักเงินพวกนี้ออกมา”
เฉินเยี่ยนยิ้มเยาะในใจ เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าคอมมูนจะร่วมมือกับคนนอกทำลายเธอ ถ้าเธอไม่รู้สึกชอบมาพากล สนใจขึ้นมา ตอนนี้เธอคงโดนหลอกไปแล้ว
“เธอกล้า!”
หัวหน้าจ้องอย่างโมโห
“มีอะไรไม่กล้า? วันนี้ฉันยังจะบอกอย่างชัดเจนอีกว่า โรงงานม้วนบุหรี่นี้ฉันไม่ทำก็ได้ แต่เงินของพวกเรา จำเป็นต้องคิดให้ชัดเจน พวกเรามีสัญญา ไปที่ไหนฉันก็ไม่กลัว อีกอย่างวิธีการทำยาเส้นพวกคุณอย่าหวังเลย ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็ไม่มีวันบอก
“แล้วฉันจะบอกไว้ตรงนี้เลยว่า โรงงานม้วนบุหรี่ในเมืองมาหาฉัน บอกว่าถ้าฉันยอมบอกวิธีทำยาเส้น พวกเขาเสนอเงื่อนไขให้ฉันดีกว่าที่นี่เยอะเลย ที่ฉันยอมทำโรงงานม้วนบุรี่ที่บ้านนอกนี้ เป็นเพราะอยู่ใกล้บ้าน เป็นเพราะฉันอยากจะให้คนบ้านเดียวกันได้เป็นคนงาน มีรายได้ ฉันอยากจะให้ความเป็นอยู่ที่นี่ดีขึ้น”
“แต่ฉันคิดไม่ถึงว่าจะมาทำร้ายฉันแบบนี้ ถ้าครั้งนี้ส่งของให้ไม่ได้ ถ้าครั้งนี้โดนตรวจสอบว่าของมีตำหนิ งั้นฉันก็ต้องชดใช้เงินใช่ไหม? รู้ว่าฉันไม่มีเงินชดใช้ ก็จะต้องให้ฉันเอาสูตรยาเส้นมาบอก ถึงตอนนั้นก็จะไล่ฉัน ไล่คนในครอบครัวฉันออกไปจากโรงงาน พวกคุณคิดจะทำยังไงก็ได้ และไม่ต้องแบ่งเงินให้ฉันแล้ว ใช่ไหมล่ะ?”
เฉินเยี่ยนพูดทางเลือกอย่างชัดเจน ครั้งนี้เธอโมโหจริง
สีหน้าหัวหน้าจ้าวเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวขาวซีด ดูน่าเกลียดมาก เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยนจะรู้ความคิดเขา
“อีกหน่อยคอมมูนอยากจะเอาบุหรี่เท่าไร ก็เอาไปเลย ขอแค่แบ่งส่วนที่คนงานและฉันควรได้ก็พอ ทั้งหมดเอาให้คอมมูนไปฉันไม่ว่าอะไร แต่ถ้าคิดจะเอาฟรีๆ อีก เป็นไปไม่ได้”
เฉินเยี่ยนพูดเด็ดขาด ความรู้สึกที่โดนคนควบคุมไม่สนุก แต่ตอนนี้ไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ
“ผมรู้แล้ว”
หัวหน้าจ้าวโกรธ แต่เขาต้องการเคล็ดลับของเฉินเยี่ยน อีกทั้งเขาเพิ่งได้ยินเฉินเยี่ยนบอกว่าโรงงานม้วนบุหรี่ในเมืองมาหาเฉินเยี่ยน เขารู้สึกร้อนใจขึ้นมาจริงๆ ถ้าเขาทำให้เฉินเยี่ยนโกรธ เฉินเยี่ยนเลือกจะไปโรงงานม้วนบุหรี่ในเมืองจริง งั้นโรงงานเล็กๆ ของพวกเขาก็ไม่เหลืออะไรแล้ว เงินสักแดงก็อย่าคิดว่าจะได้เลย
คิดดูแล้วหลังจากมีโรงงงานม้วนบุหรี่นี้ ความเป็นอยู่ของคอมมูนก็ดีขึ้นมาก เขาจะยอมปล่อยเนื้อชื้นใหญ่ขนาดนี้ไปได้ยังไง ดูเหมือนยังต้องเก็บเฉินเยี่ยนไว้
“คุณอย่าคิดไปไกลเลย นั่นเป็นเรื่องเข้าใจผิด พวกคุณทำงานดีๆ ยังไงคอมมูนก็ไม่ทำให้พวกคุณลำบากหรอก”
หัวหน้าจ้าวพูดตอบกลับมาสองประโยคอย่างทางการอีกครั้ง สุดท้ายเลยคอตกผิดหวังกลับไปกับพวกคนของหยางหมิง
เรียบร้อยแล้ว เฉินเยี่ยนให้คนเอาบุหรี่ออกมา ปิดผนึกกล่องใหม่
จากนั้นมองดูเงินหลายถุงนั้น เฉินเยี่ยนคิด เอาโต๊ะมาตัวหนึ่ง แล้วให้ฝ่ายบัญชีคิดบัญชีออกมา พวกเขาจะจ่ายค่าแรงคนงานเดือนนี้ โบนัสก็จ่ายแล้ว ที่เหลือ ให้บัญชีไปเก็บเข้าธนาคาร
ฝ่ายบัญชีไม่ยอม บอกว่ายังไม่ถึงสิ้นเดือน เฉินเยี่ยนทำแบบนี้ไม่ได้ เงินนี้ต้องคืนให้พวกเขาดูแล เขาจะเอาไป
ฝ่ายบัญชีไม่อยากให้เฉินเยี่ยนและเฉินจงมีส่วนร่วมด้วย เขาอยากจะเอาเงินให้คอมมูน ถึงเวลาก็ให้หัวหน้าจ้าวจัดการ