ตอนที่ 223: วันแต่งงาน โดย Ink Stone_Romance
ทำไมเฉินเยี่ยนจะไม่รู้ความคิดของฝ่ายบัญชี
ถ้าเอาเงินนี้ให้คอมมูน เธอไม่รู้ว่าจะได้เงินกลับมาไหม เธอไม่ไว้ใจ เก็บเอาไว้ เธอควรได้ส่วนนี้ เธอไม่ยอมให้คนอื่นเอาไป
เธอบอกว่าเธอมีจดบัญชีไว้ ถ้าฝ่ายบัญชีไม่คิดบัญชีมา ก็ให้คิดตามที่เธอจด
ฝ่ายบัญชีเอาบัญชีออกมาคิดอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นเฉินเยี่ยนเทียบแต่ละรายการ แล้วจ่ายเงิน
ไม่ต้องพูดถึงคนงานที่ดีใจสุดๆ แต่ละคนรีบเข้ามา ในใจก็คิดสนับสนุนเฉินจงและเฉินเยี่ยน
ฝ่ายบัญชีไม่พอใจ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ เขาฟังหัวหน้า แต่เฉินเยี่ยนพูดแล้ว ถ้าเขายังทำแบบนี้กับพวกเธอ ก็จะไม่ให้เขาดูแลเงิน อีกหน่อยเขาแค่ดูแลบัญชีก็พอ
ดังนั้นจ่ายเงินเสร็จ เฉินเยี่ยนและเฉินจงและฝ่ายบัญชีไปในชุมชน เอาเงินที่เหลือไปฝาก
เฉินเยี่ยนจัดการเรื่องพวกนี้เสร็จถึงค่อยสบายใจ
“ไม่รู้จริงๆ ว่าหัวหน้าคิดอะไรอยู่”
ระหว่างทางกลับเฉินจงส่ายหน้า ก่อนหน้านี้เฉินเยี่ยนไม่ให้เขาออกหน้า ทั้งหมดเฉินเยี่ยนเป็นคนพูด เขาแค่สนับสนุนเฉินเยี่ยนก็พอ
“แล้วหยางหมิงนั้นเป็นคนของใครกันนะ?”
เฉินเยี่ยนกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ เห็นท่าทางที่หยางหมิงกับหัวหน้าคุยกัน เธอรู้ว่าคนนี้ต้องไม่ใช่คนของหัวหน้า หยางหมิงน่าจะเป็นคนในเมืองจริง อีกอย่างยังเป็นคนที่รู้จักคนเยอะด้วย ดังนั้นเลยมาหาหัวหน้า หัวหน้าไม่พอใจตัวเองพอดี เลยตอบตกลง ถือโอกาสนี้ทำให้เขาได้สูตรมา แล้วไล่ตัวเองออกจากโรงงาน
ถ้าหัวหน้าจ้าวไม่ให้คนมาเอาบุหรี่สองสามวันติดกัน ถ้าหัวหน้าจ้าวไม่ได้แอบส่งสัญญาณให้ตัวเองสามารถใช้ของมีตำหนิมาแทนของดีได้ ถ้าหยางหมิงไม่บังเอิญบอกว่าถ้าของมีตำหนิจะต้องชดใช้ค่าเสียหาย เธอก็ยังคงคิดไม่ถึงว่านี่คือกับดัก
โชคดีที่เธอคิดได้ แอบให้คนช่วยม้วนบุหรี่ไม่น้อยเลย รอคนพวกนั้นแอบเอาบุหรี่มีตำหนิใส่ลงไป เธอกับเฉินจงแล้วยังมีเฉินกุ้ย หวางจวน และเจ้าอ้วนเอาของมีตำหนิเปลี่ยนเป็นของดีออกมา ของมีตำหนิพวกนั้นจะโดนส่งไปให้หัวหน้าทุกครั้งที่มีคนมาเอา
ดังนั้นวันนี้บุหรี่ที่พวกเขาตรวจสอบเป็นของดีทั้งหมด ตัวเองเลยรอดพ้นจากวิกฤตมาได้ ไม่อย่างนั้นตัวเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าตอนนั้นตัวเองจะทำยังไง
“ไปทำใครไม่พอใจเข้า? แต่ใครจะมามีความแค้นหนักหนากับเราแบบนี้? พวกเราก็ไม่ได้ไปรู้จักกับคนในเมืองนี่”
เฉินจงคิดไม่ออก
เฉินเยี่ยนก็คิดอยู่
ซุนหม่านเซียง ไม่น่าจะใช่ เธอไม่น่าจะมีความคิดแบบนี้ ไม่อย่างนั้นวันนั้นคงไม่โวยวายขนาดนั้น
หลิวอี้?
แฟนของหลิวอี้?
พวกเขาไม่น่าจะมีอำนาจขนาดนี้
งั้นก็เหลืออีกหนึ่งคน
ซูเหม่ยลี่
ตอนนั้นเธอคิดว่าซูเหม่ยลี่คนนี้อันตรายมาก ตอนหลังเธอเคยถามซินห้าว รู้ว่าพ่อของซูเหม่ยลี่มีตำแหน่งสูง บ้านซูมีอำนาจกว่าบ้านซินเยอะเลย ดังนั้นซุนหม่านเซียงเลยอยากให้ซูเหม่ยลี่มาเป็นสะใภ้ตัวเองมาก
จากฐานะของซูเหม่ยลี่แล้ว สามารถแต่งงานกับครอบครัวที่ฐานะดีกว่าครอบครัวซินได้อีก แต่ซูเหม่ยลี่ชอบซินห้าว ไม่ยอมแต่งกับคนอื่น
ตอนนี้ที่บ้านซูเหม่ยลี่มีเธอเป็นลูกสาวคนเดียว เดิมทีเธอมีพี่ชายหนึ่งคนและน้องสาวหนึ่งคน แต่มีชีวิตอยู่ไม่ถึงตอนโต ดังนั้นตอนนี้เลยเหลือเธอคนเดียวที่ได้รับความรักเป็นพิเศษ ที่บ้านตามใจเธอมาก พูดอะไรก็ได้อย่างนั้น
จากฐานะบ้านซูแล้ว ถ้าซูเหม่ยลี่จะเล่นงานตัวเอง เธอสามารถใช้วิธีนี้ได้
คิดไม่ถึงว่าซูเหม่ยลี่ไม่พูดอะไร แต่กลับใช้วิธีนี้มาทำร้ายตัวเอง เธอต้องการจะทำร้ายตัวเองจนไม่เหลืออะไรเลย
แต่ซูเหม่ยลี่พลาดไปแล้ว ถึงแม้ตัวเองจะไม่มีอะไร ซินห้าวก็ยังคงอยู่เคียงข้างตัวเอง ไม่เลือกเธออยู่ดี
ซินห้าวและเธอต่างยอมรับซึ่งกันและกัน ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงก็ไม่มีวันเปลี่ยน
ซูเหม่ยลี่คนนี้เป็นงูพิษจริงๆ
แต่ตอนนี้ตัวเองคิดจะต่อกรกับเธอ ยังคงสู้ไม่ได้ ตอนนี้ฐานะของอีกฝ่ายแกร่งกว่าตัวเอง พรรคพวกก็มีมากกว่า ในเมืองนี่ตัวเองเทียบไม่ได้เลย
“ไม่เป็นไร เรื่องนี้ผ่านไปแล้ว คิดว่าต่อจากนี้หัวหน้าไม่กล้ามายุ่งกับพวกเราอีกแล้ว พวกเรามีการเตรียมพร้อม คนอื่นก็ทำร้ายพวกเราไม่ได้”
เฉินเยี่ยนไม่ได้เล่าเรื่องที่เธอเดาให้เฉินจงฟัง ไม่อยากให้เฉินจงเป็นกังวล
ส่วนในเมือง ซูเหม่ยลี่ได้ยินหยางหมิงเล่าเรื่องราวให้เธอฟังแล้ว
รอยยิ้ม สายตา ของซูเหม่ยลี่เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมา
“เอาล่ะ เรื่องนี้ฉันรู้แล้ว เอาบุหรี่กลับไปจัดการ เรื่องอื่นอย่าเพิ่งยุ่ง”
ซูเหม่ยลี่โบกมือ ให้หยางหมิงออกไป
หยางหมิงถอยออกไป ซูเหม่ยลี่กำหมัด เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าตัวเองดูถูกเฉินเยี่ยนไป ตอนแรกคิดว่าครั้งนี้จะทำให้เฉินเยี่ยนไม่มีทางฟื้นกลับมา คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
การเสียเปรียบครั้งนี้ ทำให้เธอมั่นใจ รู้ว่าเฉินเยี่ยนไม่ใช่คนโง่
แต่ว่าไม่รีบ ครั้งนี้ไม่ได้คำนวณถึงเฉินเยี่ยน คราวหลังยังมีโอกาส
ของๆ เธอซูเหม่ยลี่ใครก็อย่าหวังจะแย่งไป ถ้าเธอไม่ได้ ถึงเวลาเธอยอมที่จะทำลาย ดีกว่าให้คนอื่นได้ไป!
เวลานี้สีหน้าซูเหม่ยลี่มองดูแล้วไม่มีความน่ารักอ่อนวัยเลย สีหน้าโหดเหี้ยมดูแล้วน่ากลัว
ไม่พูดถึงฝั่งซูเหม่ยลี่แล้ว มาพูดถึงฝั่งเฉินเยี่ยนบ้าง
กลับมาถึงบ้าน หวางนิวทำอาหารไว้แล้ว ตอนนี้ทุกวันเธอไม่ได้ทำอะไรก็เรียกหลัวเหมยมาอยู่กับเธอ เธอได้เห็นหลัวเหมย ถึงค่อยวางใจ
เพราะฝั่งนั้นตอนกลางวันหลัวเหมยอยู่คนเดียว หลัวเหมยก็เบื่อ อีกอย่างหวางนิวดีกับเธอมาก ดังนั้นเธอเลยยอมอยู่กับหวางนิว
เฉินเยี่ยนไม่คัดค้าน ซ้ำยังบอกว่า ถ้าเหนื่อยก็ให้พวกเขามาอยู่ที่นี่เลย แต่เฉินกุ้ยและหลัวเหมยยังกลับบ้านทุกวัน ฝั่งนั้นไม่ดีเท่าฝั่งนี้ แต่นั่นก็เป็นบ้านของพวกเขา
เฉินเยี่ยนคิดว่าหลัวเหมยไม่แย่เลย ช่วงที่ร่างกายหวางนิวไม่ดี เธอก็คอยปรนนิบัติ ไม่ได้รังเกียจ ถึงแม้จะพูดน้อย แต่เวลาพูดก็มีเหตุผล ดังนั้นเฉินเยี่ยนเลยยอมรับหลัวเหมยเป็นพี่สะใภ้แล้ว หวังว่าเธอกับเฉินกุ้ยจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยกันทั้งชีวิต
วันเวลาผ่านไป พริบตาเดียวก็ถึงเดือนแปดแล้ว
เดิมทีซินห้าวและเฉินเยี่ยนคุยกันว่าช่วงนี้เกิดเรื่องเยอะ เลยกำหนดวันแต่งงานไว้ก่อนปีใหม่ แต่เฉินจงและหวางนิวคิดว่าไม่จำเป็น บอกว่าไม่ต้องให้พวกเขาทำงานอะไร พวกเขาวางแผนให้จัดงานแต่งที่เดือนแปดเลย
ฝั่งซินห้าว ซินชานและปู่ซินห้าว ซินต้าฉุย แล้วยังมีคุณย่าคิดว่าเดือนแปดไม่แย่เลย พวกเขาเคยเจอเฉินเยี่ยนมาก่อน รู้สึกว่าเป็นผู้หญิงที่สวย และยังเก่งอีกด้วย ดังนั้นพวกเขาเลยยินดีเป็นอย่างมาก
อีกทั้งซินต้าฉุยรู้ว่า ลูกสะใภ้ตัวเองไม่ชอบเฉินเยี่ยน เขาและซินชาน ซินห้าวหาจังหวะ ให้ซินห้าวแต่งงานที่บ้านเกิดที่นี่ แต่งที่หมู่บ้านเกษตรกร เพื่อนเก่าแก่จะได้มางานได้ ถ้าไปในเมือง คงมีแค่ไม่กี่คนที่ไป อยู่หมู่บ้านที่นี่อบอุ่นดี พวกเขาก็จะได้เห็นหลานชายคนโตแต่งงานกับตาด้วย
ซินชานและซินห้าวไม่มีความเห็นอะไร ถามเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนก็คิดว่าดีมากเหมือนกัน ชาติที่แล้วเธอแต่งงานกับอวี๋เหวยหมิน ได้แค่ใบทะเบียนสมรส กินเลี้ยงเชิญคนมาแค่สองโต๊ะ ชาตินี้ได้ลองแต่งงานในหมู่บ้านชนบทดูบ้าง แค่คิดเธอก็มีความสุขแล้ว
ที่จริงเฉินเยี่ยนรู้ ไม่ว่างานแต่งงานจะเป็นแบบไหน ที่สำคัญคือคนที่คุณแต่งงานด้วยต่างหาก ถ้าแต่งถูกคนแล้ว ไม่ว่างานแต่งงานจะเป็นอย่างไรก็ไม่สำคัญ