ฟ่อ ฟ่อ!!
ภายใต้คำสั่งของหญิงสาว งูพิษที่มีลำตัวสีดำสนิทก็โฉบลงต่อหน้าเย่เทียน หางของมันกระดอนลงกับพื้นและพุ่งขึ้นไปในอากาศทันที จากนั้นอ้าปากกว้างเพื่อที่จะกัดเย่เทียน
แม้กระทั่งเขี้ยวอันแหลมคมของมันยังห้อยเต็มไปด้วยเมือก ซึ่งดูแล้วน่ากลัวมาก ถ้าหากเป็นคนทั่วไปที่เห็นเช่นนี้ คงตกใจกลัวจนต้องสลบไปแน่นอน
แต่สำหรับเย่เทียนแล้ว มันยังไม่เท่าไหร่!
พรึ่บ!
จากนั้นเย่เทียนยื่นมือออกมาแล้วบีบเข้าไปที่จุดสำคัญของงูพิษ ทำให้งูพิษตัวนั้นดิ้นรนอย่างทรมาน!
ฟูม!
ในขณะที่งูพิษที่เหลือกำลังจะโจมตีใส่เย่เทียนอีกครั้ง แต่เย่เทียนแผ่ลมที่รุนแรงออกมาจากตัวและทำให้งูพิษที่เหลือถูกพัดลอยออกไป!
ไม่เพียงแค่นั้น ด้วยพลังอันไร้ขีดจำกันของเย่เทียนนั้น ทำให้งูพิษที่ลอยออกไปไม่กล้าพุ่งโจมตีเขาอีก ได้แต่คลานสั่นอยู่กับพื้นราวกับว่าเจอได้เผชิญกับราชางู
ส่วนงูที่อยู่ในมือของเย่เทียนนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง ในตอนนี้มันเหมือนกับว่าโดนอะไรกระแทกเข้าอย่างรุนแรงจนหมดสติคามือของเย่เทียน
“ระดับดินงั้นเหรอ?!”
เมื่อรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่แผ่ออกมาจากตัวของเย่เทียน รูม่านตาของหญิงสาวก็หดตัวลงและฉายแววความซับซ้อนขึ้นบนใบหน้า “คิดไม่ถึงเลยว่านายจะอยู่ในระดับดิน ไม่แปลกใจเลยที่พี่เจียเจียจะถูกนายหลอกเอาได้”
ไม่เพียงแต่เธอเท่านั้น แม้แต่งูที่อยู่ข้างๆ เธอก็ดูตื่นตัวขึ้นมาทันทีและจ้องมองไปที่เย่เทียนราวกับว่าเขาคือศัตรูที่แข็งแกร่งมาก
“เดี๋ยวๆ! ผมไปหลอกใคร?”
เย่เทียนแสยะยิ้มอย่างไม่พอใจ และมีแสงจ้าส่องประกายผ่านดวงตาสีเข้มของเขา
และในขณะนั้น จู่ ๆ ก็มีเงาคนที่เคลื่อนตัวอย่างว่องไวโผล่ขึ้นจากด้านหลังของหญิงสาว เมื่ออยู่ในระยะสิบเมตร ใบมีดคมกริบของเขาก็เปล่งแสงออกมาและพร้อมที่จะแทงเข้าไปที่หญิงสาวคนนั้น
สวบ สวบ!!
เสียงฟันดาบดังขึ้น แต่ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ยินอะไรเลย เพราะเธอยังยืนอยู่กับที่ไม่ไปไหน
ในทางกลับกัน งูที่อยู่ข้างๆ เธอสองตัวกลับละสายตาจากเย่เทียนแล้วหันหลังอย่างกะทันหันและพุ่งเข้าไปเขาเงาที่กำลังจู่โจมเข้ามา
ซึ่งก็ทำให้เงานั้นไม่มีทางเลือกและต้องเลิกจู่โจมเพราะต้องรับมือกับงูพิษทั้งสองตัวนั้น
คนที่จะสามารถปรากฏตัวในเวลานี้ นอกจากหยางซิงไห่ ลูกน้องของเย่เทียนที่อยู่ในเมืองจินแล้ว ก็คงเป็นใครไม่ได้อีก!
เดิมทีความตั้งใจของเย่เทียนนั้น เขาไม่คิดจะไว้ชีวิตคนที่อยู่ในบ้านล้างนั้นด้วยซ้ำ เพราะที่นี่เป็นพื้นที่ป่าทึบ จึงง่ายต่อการฝังกลบ
ปัญหาคือคนอย่างเย่เทียนไม่ชอบการขุดหลุมฝังศพสักเท่าไหร่ จึงเป็นเหตุผลที่เขาเรียกหยางซิงไห่มา
แต่ใครจะคิดว่าจี้เยียนหรันจะขอร้องเขาไม่ให้ฆ่าคน? และใครจะคิดว่าจู่ๆ ก็ต้องเผชิญหน้ากับผู้คนตรงหน้าคนนี้?
แต่น่าเสียดายที่หยางซิงไห่ถนัดในเรื่องการซ่อนตัวอยู่แล้ว
ไม่ว่าจะอย่างไร ในสถานการณ์ที่ซับซ้อนแบบนี้ หญิงสาวคนนั้นก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความแข็งแกร่งระดับดินของเย่เทียน เธอไม่ได้รู้สึกกลัวแต่กลับแสดงสีหน้าที่พร้อมจะสู้มากขึ้น
ฟิ้ว ฟิ้ว!!
เมื่อเห็นงูหลายๆ ตัวที่ไม่กล้าขยับตัวไปไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่เทียน นัยน์ตาอันงดงามของหญิงสาวก็ประกายความเศร้าสร้อย จากนั้นเธอทำเสียงแปลกประหลาดอีกครั้ง
เมื่องูพิษเหล่านั้นที่ได้ยินเสียงนี้ก็รีบถอยห่างจากเย่เทียนและกลับมาหาหญิงสาวทันที
ฟิ้ว ฟิ้ว!!
จากนั้นหญิงสาวส่งเสียงออกคำสั่งอีกครั้ง และงูที่เหลือก็พุ่งเข้าใส่หยางซิงไห่ทันที
แต่ในทางกลับกัน งูพิษสองตัวก่อนหน้านี้ก็เลิกจู่โจมไปแล้ว และในเวลานั้น ทั้งสองตัวได้ปีนขึ้นไปบนไหล่ของหญิงสาวแล้วเพ่งมองไปที่เย่เทียนจากระยะไกล
หยางซิงไห่ที่ถูกตัดขาดจากการฝึกฝนวิชาก็เป็นได้แค่คนธรรมดาเท่านั้น เมื่อกี้มีแค่งูสองตัวเขายังพอรับมือได้ แต่ตอนนี้กลับต้องเผชิญกับงูพิษเจ็ดถึงแปดตัว ซึ่งก็ทำให้เขายืนอยู่ในจุดที่เสียงเปรียบกว่าและต้องเริ่มเป็นฝ่ายที่หนีอย่างเดียว
“นี่คุณ ตอนนี้เขาเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง คงไม่จำเป็นต้องฆ่าเขาหรอกนะ?”
เมื่อเห็นแบบนี้ เย่เทียนก็อดไม่ได้ที่จะเตือนอีกฝ่าย
เพราะท้ายที่สุดแล้ว การเผชิญหน้าของทั้งสองยังไม่ถึงขั้นต้องฆ่ากันแกงกัน หรือกระทั่งยังมีโอกาสที่จะเป็นเพื่อนกันได้ด้วยซ้ำ ฉะนั้นไม่จำเป็นต้องเลือดเย็นขนาดนี้ก็ได้
“วางใจเถอะ ฉันไม่ได้เลือดเย็นอย่างที่คุณคิดหรอก!”
หญิงสาวส่ายหัวเบาๆ “เขาก็แค่ไอ้ขยะคนหนึ่ง ถ้าฉันอยากฆ่าเขาจริงๆ คงไม่ต้องรอถึงตอนนี้หรอก!”
ตั้งแต่เริ่มต้น หญิงสาวไม่ได้มองหยางซิงไห่เลยแม้แต่วินาทีเดียว ซึ่งสามารถบอกได้ว่าเธอไม่เคยเห็นหยางซิงไห่อยู่ในสายตาเลย
“เย่เทียน ฉันยอมรับว่านายทำให้ฉันประหลาดใจมาก แต่ยังไงวันนี้นายก็ต้องตายที่นี่!”
“นี่คุณยังจะสู้อีกเหรอ?”
สีหน้าของเย่เทียนเปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาอุตส่าห์เปิดเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้ยังอยากสู้กับเขาอีก แล้วมันไม่ได้หมายถึงผู้หญิงคนนี้ก็เป็นผู้แข็งแกร่งในระดับดินหรือ?
“ฉันบอกคุณตั้งแต่แรกแล้ว วันนี้ไม่คุณก็ฉัน จะต้องมีใครคนหนึ่งที่ต้องตายที่นี่!”
เมื่อพูดจบ หญิงสาวไม่ได้รีรอ จากนั้นกระทืบเท้าเบาๆ แล้วพุ่งตรงเข้าไปหาเย่เทียนทันที
เย่เทียนขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย แต่ไม่ได้มีการเคลื่อนไหวใดๆ ซึ่งดูเหมือนเขาหวาดกลัวจนทำได้แค่ยืนรอความตายเท่านั้น
ฟ่อ ฟ่อ!!
จู่ๆ ก็มีเสียงแปลกๆ ดังออกมาจากผู้หญิงที่กำลังจะพุ่งเข้ามา ไม่รู้เหมือนกันว่าเสียงนั้นมาจากผู้หญิงคนนี้หรือว่ามาจากงูสองตัวที่อยู่บนไหล่เธอ
เย่เทียนส่ายหัวด้วยสีหน้าขมขื่น เขาได้แต่ระมัดระวังให้มากขึ้น ซึ่งดูแล้ววันนี้คงเลี่ยงการต่อสู้กับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้จริงๆ
แต่ทว่า ในขณะที่เย่เทียนกำลังจะตอบโต้นั้น จู่ๆ เขาก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยและผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าดูเหมือนจะกลายเป็นเฉินหวั่นชิงไปแล้ว！
“ทำไมเจียเจียถึงรู้จักผู้หญิงคนนี้? แค่ดูจากฝีมือการใช้มายาก็รู้ว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน!”
เย่เทียนแอบตกใจเล็กน้อย จากนั้นรีบกัดริมฝีปากของเขาและทำให้เลือดไหลออกจากปาก ภายใต้ความเจ็บปวดนี้ ทำให้เขาตั้งสติได้อีกครั้ง
ซึ่งแน่นอนว่าหญิงสาวไม่คิดว่าเย่เทียนจะได้สติกลับมาได้ไวขนาดนี้ และสายตาของเธอก็ยิ่งประหลาดใจ
แต่ในเวลานี้เธอไม่มีเวลามาคิดอะไรมากไปกว่านี้ จากนั้นเธออ้าปากขึ้นแล้วพ้นเงาสีดำออกมาจากปากของเธอ
นั่นคือเข็มเล็กๆ ราวกับว่ามันสามารถเจาะทะลุทุกอย่าง ด้วยเสียงสะท้อนหวีดหวิวหัวใจ และพุ่งตรงเข้าไปหาเย่เทียนอย่างรวดเร็ว
แต่เย่เทียนสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน และเขาไม่สนใจอะไรอีก ทำได้เพียงกลิ้งลงไปบนพื้นเพื่อหลบเลี่ยงการโจมตีนั้น
สึบ สึบ!
เข็มดำปักลงไปที่พื้น มันเหมือนกับกรดซัลฟิวริกที่ถูกเทลงไปบนพื้น ทำให้เกิดเสียงกัดกร่อนดังขึ้นและทำให้หญ้าที่อยู่ในรัศมีสิบเซนติเมตรถึงกับแห้งตายในทันที!
“ให้ตายสิ!”
เย่เทียนตกตะลึงมาก เขาไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่สวยเหมือนนางฟ้าคนนี้จะสามารถพ่นเข็มพิษที่มีอานุภาพร้ายแรงขนาดนี้ออกมาจากปากของเธอ โชคดีที่เขาไหวตัวทัน ไม่อย่างนั้นคงต้องตายคาที่แน่นอน!
ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในชั่วพริบตา จากนั้นหญิงสาวก็ได้เข้ามาถึงตัวของเย่เทียนอย่างรวดเร็ว ในขณะนี้ มีดสีดำในมือที่ไม่รู้ว่าเอาออกมาตอนไหนก็ได้แทงเข้าไปที่กลางหลังของเย่เทียนอย่างกะทันหัน!
ไม่เพียงแค่นั้น งูที่อยู่บนไหล่ของเธอก็โจมตีด้วยการอ้าปากกว้างแล้วกัดไปที่ตำแหน่งท้ายทอยของเย่เทียนด้วยความโกรธ……