ตอนที่ 528 กรรมตามสนอง
ฝานเจียวเจียวคิดจะใช้แผนโฉมสะคราญกับเฉวียนหมิง ถ้าแย่งเขาไปได้ ยังสามารถระบายความแค้นกับอีลั่วเสวี่ยได้ เธอไม่เชื่อว่าผู้ชายจะทนไหว
ในความคิดเธอ อีลั่วเสวี่ยเป็นนักศึกษาที่ไร้เดียงสา ย่อมไม่ประสีประสา ตัวเธอย่อมเหนือกว่า ต้องรู้ว่าคนอย่างซีเหมินหลงเซี่ยวซึ่งราวกับเทพบุตรยังพ่ายแพ้ใต้กระโปรงเธอ
ถูกกลเม็ดของเธอสยบอย่างราบคาบ ทุกครั้งต้องทิ้งตราประทับไว้บนตัวเธอจึงจะยอม อย่าว่าไป เธอยังคงคิดถึงซีเหมินหลงเซี่ยวไม่หาย
เธอผ่านผู้ชายมาไม่น้อย แต่อยู่กับผู้ชายคนนั้นเป็นความรื่นรมย์ตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นความพึงพอใจ ไม่ว่าจะเป็นในแง่รูปลักษณ์ภายนอกหรือในแง่สรีระ
ฝานเจียวเจียวจ้องมองลูกกระเดือกเฉวียนหมิงเคลื่อนไหวขึ้นลง แววตาเธอลึกล้ำยิ่งขึ้น เธออยากรู้จริงๆ ว่าถ้าได้พัวพันกับผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้สักครั้งจะมีความรู้สึกอย่างไร
ขณะเดียวกันก็รู้สึกอิจฉาด้วย ในสายตาเธออีลั่วเสวี่ยเป็นแค่ลูกกำพร้าที่ไม่มีอะไรเทียบกับตนเองได้ แต่กลับโชคดีมากในความรัก ถึงกับเจอคนที่หล่อมากอย่างเฉวียนหมิง
ก่อนหน้านี้ได้ยินข่าวลือว่าเฉวียนหมิงเป็นคนขี้โรค ยังไร้สมรรถภาพด้วย เวลานี้ดูแล้ว เป็นแค่ข่าวลือเท่านั้น
เฉวียนหมิงขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นแววตาที่เปี่ยมด้วยแรงปรารถนาและแสงเจิดจ้าในดวงตาฝานเจียวเจียว “ถ้าคุณฝานมาถึงมืองเอฟ คิดว่าคงมีคนมากมายอยากต้อนรับคุณ ผมคงไม่มีโอกาส”
เขาพูดจบก็ก้าวไปข้างหน้า ไม่ใส่ใจว่าฝานเจียวเจียวจะมีสีหน้าอย่างไร ไม่มองเธอตรงๆ ด้วยซ้ำ ไปคุยกับคนหนุ่มกลุ่มหนึ่ง
คนอย่างเขามักเพราะทะนงตน จึงไม่เป็นฝ่ายไปผูกมิตรกับใครก่อน แต่ถ้าเขาตั้งใจเข้าไป น้อยมากที่จะถูกปฏิเสธ เพราะเขามีบุคลิกที่ดึงดูดคน
ฝานเจียวเจียวมองดูด้านหลังที่ดูองอาจของเฉวียนหมิง จ้องมองใบหน้าด้านข้างที่สวยงามของเขา แววตาเธอยิ่งลุ่มหลง เธอแลบลิ้นออกมา ตวัดไปที่มุมปากเบาๆ ราวกับกำลังจ้องดูอาหารแสนอร่อย
จากนั้นเธอไม่ทำอะไรทั้งสิ้น คอยเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของเฉวียนหมิง
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ในที่สุดเธอรอถึงโอกาสที่เฉวียนหมิงเข้าห้องน้ำ ทำท่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินไปหาบริกรคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าพูดอะไร เขาตามเธอไปพูดคุยที่มุมหนึ่ง
สุดท้ายขณะที่เฉวียนหมิงเดินออกมา บริกรคนนั้นถือเหล้าสองแก้วเดินผ่านด้านข้างเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยื่นเหล้าให้เขาแก้วหนึ่ง
เฉวียนหมิงหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วเหลือบมองฝานเจียวเจียวที่คอยมาทางนี้แวบหนึ่ง เชิดมุมปากขึ้นแล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม ขณะที่บริกรเดินผละไป เฉวียนหมิงหันมาสบตากับอีลั่วเสวี่ย
“เจ้านาย มีคนหมายตาผู้ชายของเจ้า เชอะ…ยังใช้วิธีสกปรกด้วยการวางยา ข้าชักไม่พอใจแล้ว” ลูกบอลเงินมีสีหน้าชิงชัง
อีลั่วเสวี่ยเลิกคิ้วขึ้น “ไม่ต้องใจร้อน ข้ากำลังจะให้เจ้าไปลองดู ให้หล่อนกินแบบที่ฤทธิ์แรงหน่อย จริงสิ ในร้านมียาโลกอื่นไหม แบบที่ตรวจสอบได้ยาก”
“มี มี ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ รับรองว่าบรรลุหน้าที่” เจ้าลูกบอลเงินรับปากอย่างแข็งขัน มันบินไปตรงหน้าฝานเจียวเจียว แล้วหย่อนยาขนาดเท่าปลายเล็บลงไปในแก้วเหล้า ยาละลายทันที จากนั้นเธอก็ดื่มเหล้า
อีลั่วเสวี่ยเห็นลูกบอลเงินเป็นเช่นนี้ ก็รู้สึกแปลกใจ เจ้านี่ปากกับใจไม่ตรงกัน
ทันใดนั้นอีลั่วเสวี่ยก็เดินหายไปในกลุ่มคน ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน จากนั้นก็มีคนเดินมาบอกเฉวียนหมิงให้เขาไปหาเธอ
เฉวียนหมิงครุ่นคิดเล็กน้อย ส่วนฝานเจียวเจียววางแก้วเหล้าในมือลง แล้วเดินออกมา
เธอแทบทนไม่ได้แล้ว ไม่กลัวเสียหน้าด้วย วันนี้ถ้าถูกพบเห็น อีลั่วเสวี่ยจะขายหน้า ถึงตอนนั้นสกุลอวิ๋นย่อมไม่ต้อนรับเธอ เพราะสกุลอวิ๋นเป็นพวกที่รักหน้ามาก
ตอนที่ 529 สนุกใหญ่แล้ว
อีลั่วเสวี่ยต้องหย่ากับเฉวียนหมิงเพื่อรักษาหน้าตา ถึงตอนนั้นอาศัยฐานะและอิทธิพลของสกุลฝาน เธอต้องได้แต่งงานกับเฉวียนหมิง ถึงเวลานั้นไม่ว่าฝ่ายใดสมหวัง อีลั่วเสวี่ยต้องทุกข์ทรมานใจแน่นอน
ส่วนผู้ชายอย่างเฉวียนหมิงจะกลายเป็นหนามยอกอกของอีลั่วเสวี่ย ส่วนเธอ เมื่อมีเฉวียนกรุ๊ป ก็ไม่ต้องกลัวว่าสกุลอวิ๋นจะทอดทิ้งเธอ
พอฝานเจียวเจียวเห็นแผ่นหลังของเฉวียนหมิง ก็รู้สึกว่าตนเองต้องการอ้อมแขนที่อบอุ่น เธอกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ แล้วรีบเดินตามไปทันที
ทันใดนั้นคนข้างหน้าหยุดยืน ทำให้เธอเดินชน
“เอ๊ะ…” ฝานเจียวเจียวไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไร เธออดใจรอไม่ไหว ยื่นมือน้อยๆ ไปแตะที่เป้ากางเกงของคนคนนั้น แล้วบีบเล่น
แล้วได้ยินเสียงร้องครางเบาๆ อีกฝ่ายค่อยๆ หายใจแรงขึ้น
ฝานเจียวเจียวยกมุมปากขึ้นอย่างกระหยิ่มใจ เธอคิดไม่ผิด ขอเพียงเป็นผู้ชายย่อมอดกลั้นไม่ไหว ยิ่งกว่านั้นยังถูกมอมยาด้วย แค่ยั่วยวนเล็กน้อย ก็ควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว
การตอบสนองของอีกฝ่ายเป็นการกระตุ้นเธอมาก เธอค่อยๆ ดึงซิปลง ยื่นมือเข้าไป จับถูกขนกระจุกหนึ่งทันที แข็งขึ้นบ้างแล้ว
“ฮือ ฮือ…” แปลกจริง เห็นชัดว่าเป็นอีกฝ่ายที่กินยา แต่ทำไมเธอเองก็มีความรู้สึกแล้ว หรือเพราะผู้ชายคนนี้เสน่ห์แรงเกินไป ที่ผ่านมาฝานเจียวเจียวชอบสยบผู้ชายรูปหล่อ
อย่างซีเหมินหลงเซี่ยวและเฉวียนหมิง ถ้าได้สนุกด้วย ถือเป็นเรื่องที่สุขสำราญ
ทั้งคู่ใจสื่อถึงกัน ถอยไปอยู่ในจุดที่ลับตาคน เป็นทางเดินเล็กๆ ร่มรื่นที่อีลั่วเสวี่ยเดินมาจากเรือนเล็ก ที่นั่นยังมีโต๊ะหินและม้าหินสำหรับนั่งพัก แต่ไม่มีแสงไฟ ไม่รู้ว่าเพราะเสียหรือเพราะอย่างอื่น
ฝ่ายนั้นตอบรับฝานเจียวเจียวอย่างใจถึง ส่วนเธอสีหน้าลุ่มหลงปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามความปรารถนา คนตรงหน้ารู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร พวกเขาจึงไม่คำนึงอะไรมากแล้ว
เวลามีจำกัด ไม่แน่ว่าเมื่อไหร่จะมีคนเดินผ่านมาที่นี่ คนคนนั้นจับสิ่งที่แข็งแล้วไว้ เลิกกระโปรงฝานเจียวเจียวขึ้น บุกเข้าสนามรบทันที
ความสุขอย่างเต็มที่ทำให้ฝานเจียวเจียวร้องครางออกมา รู้สึกกระหยิ่มใจ อีลั่วเสวี่ยนะอีลั่วเสวี่ย ผู้ชายเธอเป็นของฉันแล้ว เธอคว้ามาได้ง่ายมาก ไม่เห็นจะลำบากอะไร
จากนั้นเธอจูบไล่ขึ้นไปตามลำคอของอีกฝ่าย กัดเข้าที่คาง สองขารัดเอวของอีกฝ่ายไว้ รับการรุกโจมตีของเขา
ในความมืดมีดวงตาสองคู่มองมาทางนี้ด้วยความสนใจ ดวงตาคู่งามที่เป็นประกายวาวชำเลืองมองผู้ชายข้างๆ “ดูอะไร หรือคุณอยากเป็นผู้ชายคนนั้น?”
หลังจากเฉวียนหมิงเริ่มบำเพ็ญเพียรได้แล้ว อีลั่วเสวี่ยสอนวิชาถ่ายทอดเสียงให้เขา แน่นอนว่าเขายังเก่งไม่พอ ต้องอยู่ในระยะใกล้
เฉวียนหมิงรู้สึกถึงความหึงหวงของผู้หญิงของตนเอง เขาหันมา แล้วจุมพิตริมฝีปากเธอ เพื่อแสงว่าใจเขาอยู่ที่เธอเท่านั้น
เสียงเร่าร้อนที่ดังมาจากด้านนั้น ส่งผลกระทบต่อทั้งคู่อย่างไม่รู้ตัว แต่พอคิดว่าที่นี่เป็นสถานที่อะไรจึงต้องอดกลั้นไว้
อีลั่วเสวี่ยกัดฟันแน่น จ้องมองเฉวียนหมิง เขาเพียงแต่ยิ้ม เอื้อมมือไปแตะกระต่ายตัวใหญ่ของเธอเบาๆ แล้วกระซิบที่ข้างหูเธอ “ถ้าอาเสวี่ยต้องการ ผมพร้อมเสมอ แต่ที่นี่ไม่ค่อยเหมาะ!”
ไม่เหมาะ ถ้าเหมาะก็บ้าสิ! อีลั่วเสวี่ยกัดฟันกรอด ถลึงตาใส่เฉวียนหมิงแล้วเดินผละไป
จากนั้นมีคนยกมือถือขึ้นสอบถามในงาน ฝานเซิ่งหนานมองออกทันทีว่าเป็นฝานเจียวเจียวน้องสาวตน แต่เธอไม่ได้อยู่ที่นี่ ทำให้รู้สึกเครียดทันที
เขากลัวว่าน้องสาวจะทำเรื่องโง่ๆ อะไรขึ้น รีบบอกให้คนรับใช้ไปตามหา
พวกเขาหาคนไม่เจอ กลับเป็นคู่รักหนุ่มสาวคู่หนึ่งออกไปเดินเล่นรับลม แล้วเห็นฉากนี้เข้า เดินหน้าแดงกลับมา แล้วเริ่มเล่าให้คนใกล้ชิดรู้