ตอนที่ 530 ชื่อเสียงเสียหายย่อยยับ
คนใกล้ชิดบอกต่อกับคนใกล้ชิด คนที่รู้เรื่องนี้ย่อมมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนต่างยิ้นเยาะพลางเดินออกไปข้างนอก
“อย่าเสียงดัง อยู่ด้านนั้นไง” คนที่ใจกล้าและอยากรู้อยากเห็นมากหน่อยเดินนำหน้า ไม่ลืมที่จะพูดเตือนคนอื่น
ทุกคนมาดูเรื่องสนุก ย่อมไม่ส่งเสียงอึกทึก คนกลุ่มใหญ่เดินมา กลับไม่มีเสียง อีลั่วเสวี่ยและเฉวียนหมิงปะปนอยู่ในคนกลุ่มนี้ มีท่าทางอยากรู้เช่นกัน
หารู้ไม่ว่าที่จริงทั้งคู่จึงจะเป็นพยานคนแรกที่เห็นฉากที่เร่าร้อนนี้
“อูว์…พี่เขย คุณเก่งจริงๆ!” เธอคิดไม่ถึงว่าเฉวียนหมิงจะฝีมือดีขนาดนี้ น่าแปลกใจ นึกอิจฉาอีลั่วเสวี่ยจริงๆ ทำไมเธอถึงได้ครอบครองผู้ชายที่หน้าตาดีและมีพละกำลังมาก
ทุกคนแปลกใจเมื่อได้ยินคำพูดที่ชวนให้หน้าแดงเช่นนี้ อยากรู้นักว่าตัวเอกฝ่ายหญิงเป็นใคร เสียงที่เย้าย้วน คิดว่าคงต้องทำเรื่องทำนองนี้มาไม่น้อย มีประสบการณ์สูง
ส่วนคำว่าพี่เขย หรือเป็นน้องสาวบ้านไหนแอบยุ่งกับพี่เขยตัวเอง? พวกเขาคาดเดา แต่เพราะแสงไฟสว่างไม่พอ ทั้งฝ่ายหญิงหันหลังให้พวกเขา ซบหน้าบนคอฝ่ายชาย จึงเห็นหน้าตาเธอไม่ชัด
คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่ฝานเซิ่งหนานกับพวกย่อมรู้ดี เสียงนั่นไม่ใช่ใครอื่น เป็นฝานเจียวเจียวน้องสาวตัวดีของเขานั่นเอง
เขาตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ทันที สายตาเขามาอยู่ที่ใบหน้าบิดาตนเอง เหมือนจะสอบถามว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร ฉวยโอกาสตอนที่ยังไม่ถูกพบเห็นว่าเป็นใคร คิดหาทางเบี่ยงเบนสายตาหรือพาคนหลบไป
มิฉะนั้นพอถูกพบเห็นแล้ว พวกเขาสกุลฝานจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
แต่พี่เขยคนนี้ เป็นใครกันแน่?
“อือ อือ…” ฝ่ายชายไม่ใส่ใจว่าฝานเจียวเจียวจะพูดถึงใคร เขารู้แต่หาความสำราญให้ตนเอง จมอยู่ในความอบอุ่นในเวลานี้
ฝานเจียวเจียวเงยหน้าขึ้นด้วยความลุ่มหลง “พี่เฉวียนหมิงคะ ฉันเหนือกว่าหรือพี่ลั่วเสวี่ยของฉันเหนือกว่า?”
พอทุกคนได้ยินก็พากันหันมามองอีลั่วเสวี่ยและเฉวียนหมิงซึ่งกำลังยืนอยู่ในกลุ่มคน เอ๊ะ ดูเหมือนพวกเขาจะได้ยินเรื่องที่เหลือเชื่อ
เฉวียนหมิงขมวดคิ้ว “ในสายตาผม ไม่มีใครเทียบกับอาเสวี่ยได้” พอเขาพูดเช่นนี้ ฝานเจียวเจียวก็ชะงัก แปลกจริง ทำไมเสียงเหมือนดังมาแต่ไกล เห็นชัดๆ ว่าเขาอยู่ตรงหน้าเธอ
พรึ่บ ถึงตอนนี้จู่ๆ ไฟก็สว่างขึ้น แสงจ้าจนทำให้ฝานเจียวเจียวแทบจะลืมตาไม่ขึ้น เธอหรี่ตาลง สายตาไปจับอยู่ที่อีลั่วเสวี่ยที่ยืนอยู่ห่างออกไป ดูเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่เชิง
แต่ที่ทำให้เธอตะลึงก็คือข้างตัวอีลั่วเสวี่ยเป็นเฉวียนหมิงที่สีหน้าไม่พอใจ
เฉวียนหมิงอยู่ที่นั่น ถ้าเช่นนั้นผู้ชายที่อยู่กับเธอตอนนี้เป็นใคร?
ฝ่ายชายไม่รอช้า รีบเร่งความเร็ว ความรู้สึกเช่นนั้นทำให้เธอร้องครางออกมา สายตารอบๆ มองดูด้วยแววตาเหยียดหยาม ทำให้เธอทั้งอายทั้งโกรธแค้น
เมื่อโก่งสายธนูแล้วก็ต้องปล่อยสาย ในสภาพเช่นนี้กลับมีความรู้สึกที่แปลกออกไป ฝ่ายชายร้องครางเบาๆ แล้วหยุดทำ ส่วนฝานเจียวเจียวอายจนหน้าแดง
จบกัน วินาทีที่ไฟสว่างขึ้น ในใจคนสกุลฝานคิดเช่นนี้
ใบหน้าฝานเจียวเจียวเดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาวซีด เดี๋ยวขาวซีดแล้วแดง เธอกุมใบหน้าตัวเอง ดึงกระโปรงลงมา
“คุณเป็นใคร ไปให้พ้น!” ฝานเจียวเจียวมองผ่านช่องนิ้วเห็นผู้ชายที่เสพสมกับตนเอง ใบหน้าเป็นชายวัยกลางคน ขณะนี้มองเธออย่างหื่นกระหาย
คนผู้นี้เป็นลูกชายของพ่อบ้านของสกุลอวิ๋น แอบชอบฝานเจียวเจียวมานานแล้ว รู้ตัวว่าตนเองไม่คู่ควร จึงได้แต่คิดไปเองเงียบๆ
วันนี้เขาถูกฝานเจียวเจียวเข้ามากอด ไม่ว่าจะเพราะเมาหรือเพราะอะไรก็ตาม เขาย่อมไม่สลัดคนที่ตนเองชอบออกไป
“คุณฝาน ผมเอง ผมรักคุณ แต่งงานกับผมเถอะ”
ตอนที่ 531 เธอเล่นงานฉัน
พอเขาพูดเช่นนี้ทุกคนก็ชักสนุก คิดไม่ถึงว่าคนที่มีอะไรกับเธอเมื่อกี้ยังเป็นคนที่รักเธอด้วย เรื่องนี้ช่างบังเอิญจริง แต่ไม่ว่าจะอย่างไรวันนี้ฝานเจียวเจียวย่ำแย่อย่างนี้ จะเป็นจุดด่างพร้อยที่ลบไม่ออก
“ลูก แก!” พ่อบ้านเห็นลูกชายทำเรื่องเช่นนี้ก็ร้อนใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา เขาคิดไม่ถึงว่าลูกชายตนซึ่งเป็นคนอ่อนแอ ถึงกับบังอาจทำเรื่องแบบนี้กับคุณหนูฝาน
ฝ่ายชายไม่ใส่ใจ มองดูฝานเจียวเจียวด้วยสายตาจริงจัง “คุณฝาน ผมยินดีรับผิดชอบครับ” ขณะที่พูด เขาเอาเสื้อของตนห่มบนร่างฝานเจียวเจียว ปิดบังของสงวนให้เธอ
ถึงตรงนี้ฝานเจียวเจียวลุกออกจากโต๊ะยืนขึ้นแล้ว แต่กระโปรงที่ยับยู่ยี่เป็นการบอกกับทุกคนว่าเมื่อครู่สองคนนี้ทำอะไรกัน
ฝานเจียวเจียวจัดเสื้อผ้าตัวเองเข้าที่ แล้ววิ่งไปหาอีลั่วเสวี่ย เป็นผู้หญิงคนนี้ร่วมมือกับคนตรงหน้าเธอซึ่งเธอเองก็จำไม่ได้ว่าเป็นใครเล่นงานเธอ
คงจะพบว่าตนเองวางยาเฉวียนหมิง จึงใช้แผนซ้อนแผน น่าแค้นนัก ทำไมเธอจึงลืมไปว่าผู้หญิงคนนี้ใจร้ายมาก
“อีลั่วเสวี่ย แกนางสารเลว!” ฝานเจียวเจียวว่องไวมากมาถึงตรงหน้าอีลั่วเสวี่ยอย่างรวดเร็ว แล้วชูมือขึ้นฟาดออกไป
แต่มีคนที่เร็วกว่าเธอ นั่นคือเฉวียนหมิง เขาคว้ามือเธอไว้ บีบแรงๆ “กล้าจริงก็ลองพูดอีกสิ?”
“คนสารเลว!” ฝานเจียวเจียวกำลังโมโห ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น พูดออกมาอีก
เธอเพิ่งพูดจบ แววตาเฉวียนหมิงหมองลงทันที ออกแรงบีบมือที่คว้าข้อมือฝานเจียวเจียวไว้แรงขึ้นทันที มีเสียงดังเพี๊ยะ ตามด้วยเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของฝานเจียวเจียว
เฉวียนหมิงทำให้กระดูกข้อมือเธอหักแล้ว!
“คราวหน้าถ้ายังกล้าพูดอีก ระวังลิ้นเธอไว้ด้วย!”เฉวียนหมิงพูดอย่างรุนแรงแล้วปล่อยมือ ฝานเจียวเจียวถอยหลังด้วยความเจ็บปวด
กลับเป็นผู้ชายคนนั้นที่เข้ามาประคองเธอไว้ “คุณฝาน ไม่เป็นไรนะ?” เขาแสดงความห่วงใยออกมาชัดเจน
“แกไม่ต้องยุ่ง!” ถึงเธอจะเจ็บปวดจนเหงื่อแตก แต่ยังสะบัดมือชายคนนั้นออก กัดฟันจ้องมองอีลั่วเสวี่ย
“เป็นแก แกวางยาฉัน! แกแน่ๆ!” นอกจากเธอแล้ว ฝานเจียวเจียวนึกไม่ออกว่ามีใครที่เคียดแค้นตนเองมากขนาดนี้
อีลั่วเสวี่ยเชิดมุมปากขึ้น สีหน้าบริสุทธิ์ใจ “ทำไมถึงแน่ใจว่าเป็นฉัน เอาหลักฐานมายืนยันสิ ไม่งั้นอย่าโทษว่าฉันฟ้องเธอข้อหาหมิ่นประมาท!” เธอเรียนรู้กฎหมายของโลกนี้บ้างแล้ว
คนสกุลฝานพากันขมวดคิ้ว ถึงเวลานี้จำเป็นต้องก้าวออกมา จะอย่างไรฝานเจียวเจียวก็เป็นคนในสกุลฝานของพวกเขา จำเป็นต้องยุ่งเกี่ยว
“ที่เจียวเจียวพูดอย่างนี้ย่อมจะมีเหตุผล ไม่รู้ว่าคุณอีบอกหน่อยได้ไหม ก่อนหน้านี้ทำอะไรบ้าง?” ฝานเซิ่งหนานขมวดคิ้ว ครั้งนี้ถ้าไม่กอบกู้สถานการณ์กลับมา พวกเขาสกุลฝานคงเสียหน้ามาก
“เมื่อกี้เธอเป็นเพื่อนฉันไปเพิ่มเสื้อ ว่าไง หรือเธอคิดว่าย่ารองอย่างฉันจะคิดร้ายต่อหลานสาวตัวเอง?” นายหญิงผู้เฒ่าเดินมาแต่ไกลแล้วพูดขึ้น
หลังจากเพิ่มเสื้อแล้ว นางจึงแยกกับอีลั่วเสวี่ย ที่นี่ค่อนข้างลับตาคน เธอไม่สามารถมาถึงที่นี่ในช่วงเวลาสั้นๆ ได้ และตลอดเวลาที่ผ่านมานางไม่เห็นเธออยู่กับฝานเจียวเจียวตามลำพังเลย
ฝานเจียวเจียวมีสีหน้าน้อยใจ “ย่ารอง…”
“ย่ารองคงไม่รู้หรอก เพราะเรื่องของเพื่อนหนู ทำให้อีลั่วเสวี่ยเกลียดหนูเข้ากระดูก เป็นเธอ เป็นเธอแน่ๆ ที่เล่นงานหนู” ที่เธอพูดว่าเพื่อนย่อมหมายถึงฟางจื่อชิวและซีเหมินหลงเซี่ยว
อีลั่วเสวี่ยยิ้ม “ฉันเกลียดคุณเข้ากระดูกแน่นอน เพราคุณเกือบทำลายครอบครัวฉันกับเฉวียนหมิง” เธอเกือบทำลายเฉวียนกรุ๊ปแล้ว
“เห็นหรือยัง เธอยอมรับแล้ว!” ฝานเจียวเจียวตื่นเต้นมากจนลืมความเจ็บปวดที่ข้อมือ