ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 546 กลิ่นเธอหอมเหมือนดอกไม้ “พี่คะ…”
“เข้าใจแล้ว” เส้นหมี่ตอบรับอย่างเชื่อฟัง
หลังจากนั้นทั้งสองก็กอดกันบนเตียงครู่หนึ่ง ก่อนแสนรักจะลุกขึ้นมาหาอะไรให้เธอกิน
ดลธีมาถึงโรงแรมตอนประมาณเก้าโมงครึ่ง หลังจากพบเจ้านายแล้ว เขาก็เล่าสั้นๆว่าเกิดขึ้นหลังจากการแถลงข่าว
“หลังจากคุณออกไป สมเดชและคนอื่นๆก็รีบโทรหาตำรวจและกระทรวงพาณิชย์ จากนั้นตำรวจก็เก็บตัวอย่างพยาธิสภาพจากหมอ และขอให้เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องให้ความร่วมมือในการสอบสวน รวมถึงคณาธิปด้วย”
“นอกจากนี้กระทรวงพาณิชย์ หลังจากที่พวกเขาเห็นวิดีโอของซาจากรุ๊ปที่บังคับให้คุณท่านลงนามในข้อตกลงการโอนหุ้น พวกเขาก็นำตัวแทนของบริษัทออกไปด้วย หากหลักฐานเป็นที่แน่ชัด ซาจากรุ๊ปก็น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการก้อโกง ด้วย ถึงตอนนั้นหุ้นของหิรัญชากรุ๊ปทั้งหมดในมือของเขาก็จะเป็นโมฆะ”
นี่เป็นครั้งแรกที่ดลธีพูดอย่างอิสระ
แสนรักฟังอย่างเงียบๆ
เขาไม่ได้โต้ตอบอะไรมาก เพราะทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เขาคาดไว้ และเขาได้เตรียมการไว้แล้ว
หิรัญชากรุ๊ป!
เป็นเพราะเขาไม่เคยต้องการมาก่อน แต่ถ้าเขาต้องการจะทำจริงๆ ขยะเหล่านั้นไม่มีแม้แต่แรงจะดิ้นรน!
“เข้าใจแล้ว นายกลับไปก่อน ฉันต้องอยู่ที่นี่อีกสองวัน”
“หืม” ดลธีมองเขาด้วยความประหลาดใจ “จะอยู่ต่ออีกสองวัน แล้วบริษัทล่ะ ตอนนี้พวกเขากำลังรอให้คุณกลับไปเป็นประธานอยู่นะ”
“มีพวกสมเดชอยู่ไม่ใช่หรอ”
“เฮ้ ประธาน คุณให้ค่าพวกเขามากเกินไป คนพวกนั้นสร้างปัญหาให้คุณได้ แต่จะมีความสามารถในการจัดการบริษัทได้ยังไง”
ดลธีเตือนเขาด้วยใบหน้าเศร้า
ที่จริงคนเหล่านี้ไม่มีความสามารถจริงๆ ไม่เช่นนั้นเมื่อบริษัทเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่พวกเขาจะไม่เพียงต้องการปกป้องตนเอง
ท้ายที่สุดแสนรักก็ทำได้เพียงสัญญาว่าจะกลับไปในวันพรุ่งนี้
เมื่อเขาพูดเรื่องนี้เสร็จ และกลับไปที่ห้องนอน เส้นหมี่ซึ่งนอนอยู่บนเตียงก็ผล็อยหลับไปอีกครั้งแล้ว
นอนหลับฝันดีทั้งคืน
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อเส้นหมี่ตื่นขึ้นท้องฟ้าก็สว่างแล้ว
“ตื่นแล้วหรอ”
แสนรักซึ่งตื่นแล้วใส่เสื้อไหมพรมถักคอกลมสีเบจที่มีปกสีอ่อนแบบเดียวกัน ทำให้เขาดูดีมากสดใสจนแทบจำผู้บริหารผู้เย็นชาไม่ได้
“อืม ตื่นแล้ว วันนี้เราจะกลับกันแล้วใช่ไหม”
“อืม”
ผู้ชายที่มาวัดอุณหภูมิเธอไม่ได้ปิดบังเธอ
เส้นหมี่พยักหน้า และหลังจากปล่อยให้เขาตรวจอย่างเชื่อฟังแล้ว เธอก็เตรียมที่จะลุกจากเตียงเพื่ออาบน้ำ
ทันใดนั้นขณะที่เธอยกผ้าห่มขึ้น ชายคนนั้นก็หยุดเธอ จากนั้นก็ก้มลงอุ้มเธอขึ้นจากเตียง แล้วตรงไปที่ห้องน้ำ
เส้นหมี่ “…”
เขาแบบนี้…ทำให้เขาเสียคน
เส้นหมี่ยืนอยู่หน้าอ่างล้างจานด้วยใบหน้าแดงก่ำ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หยิบแปรงสีฟันที่บีบยาสีฟันขึ้นมาแล้วยัดเข้าไปในปากของเธอ
“เดิมทีผมอยากให้คุณอยู่ที่นี่อีกสองสามวันเพื่อให้คุณพักผ่อนมากกว่านี้ แต่ตอนนี้บริษัทค่อนข้างยุ่ง ผมต้องกลับไปจัดการ”
“อืม ไม่เป็นไร”
เส้นหมี่ได้ยินและพยักหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมยาสีฟันในปากของเธอ
แต่เมื่อเขาพูดถึงคำถามนี้ เธอก็นึกถึงบางอย่างที่เธอไม่มีเวลาถามเมื่อคืนนี้ขึ้นมา
“พี่คะ ฉันอยากจะถามคุณ ทำไมคุณถึงรู้แผนของพวกเขาตั้งแต่แรกเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วเนติ เพื่อที่จะทำให้คุณสับสน ให้คุณมอบหุ้นส่วนของคุณให้เธออย่างเชื่อฟัง ถึงกับใช้วิธี ‘ฉัน’ อยู่ข้างกายคุณไม่ใช่หรอ”
“หืม”
แสนรักซึ่งกำลังเทน้ำร้อนให้เธอยกศีรษะขึ้น
สาวน้อยที่คิดว่าจะไม่สนใจเรื่องนี้ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอเก็บไว้ในใจไม่เคยถาม
“ใช่ ส่งผมไปที่ประตูด้วยตัวเอง”
“แล้ว…คุณ…คุณอยู่กับเธอมาตลอดหลายวันหรอ เธอทำอะไรกับคุณ พวกคุณ…เกิดอะไรขึ้นกับพวกคุณ”
เส้นหมี่เริ่มวิตกกังวล แม้แต่ฟองยาสีฟันในปากของเธอก็ล้างไม่สะอาด ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะถาม
แต่ยิ่งถามก็ยิ่งไม่รู้จะถามอะไร สุดท้ายหน้าก็แดงก่ำด้วยความกังวล พูดไม่เต็มปาก ได้แต่พูดตะกุกตะกัก…
แสนรักรู้สึกขบขันเล็กน้อยเมื่อเห็นมัน “คุณต้องการให้เราทำอะไร”
“ฉัน–”
“เธอไม่ใช่คุณ จะให้ผมทำอะไรกับเธอได้” ในที่สุดแสนรักก็พูดประโยคนั้นกับเธออย่างใจเย็น
เส้นหมี่ ก็จ้องมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง
ไม่มีทาง
นากาจิมะบอกว่าของปลอมที่หามานั้นเหมือนกับเธอทุกประการ ดังนั้นเธอจึงเสียใจเป็นเวลานานมาก
แต่ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงพูดว่า “เธอไม่ใช่เธอ”
เขาโกหกเธอเหรอ เพียงเพราะกลัวเธอเสียใจ
เส้นหมี่ไม่ค่อยเชื่อ แม้แต่แสงในดวงตาของเธอก็หรี่ลงเล็กน้อย “…คุณจำเธอได้เมื่อไหร่”
“ครั้งแรกที่เธอเรียกผม”
“หืม เธอเรียกคุณว่า…อะไรนะ”
“…”
ดวงตาของแสนรักเปล่งประกายด้วยความรังเกียจ เขาไม่ต้องการพูดถึงสองคำนั้น
แต่เขามองออกว่าคนโง่คนนี้ไม่เชื่อ ดังนั้นเขาจึงไม่ตอบคำถามของเธอ แต่กลับถามเธอกลับ “คุณเรียกผมว่าอะไร”
“เอ่อ…ฉัน…ฉันเรียกคุณว่าพี่คะ…”
“เรียกอีกครั้ง”
“พี่คะ……”
ไม่มีเสียงใดอีกแล้ว หางเสียงอันอ่อนหวานและกลิ่นกายหอมดังดอกไม้ของเธอถูกดูดกินด้วยลมหายใจที่ร้อนแรงของเขา