ด้วยเสียงเรียกจากหญิงสาว จู่ ๆ ก็มีงูหลามยักษ์ที่ยาวไม่ต่ำกว่ายี่สิบเมตรและมีลำตัวสีดำเลื้อยออกมาจากป่า!
ดวงตาสีเหลืองสลัวทั้งสองข้างของงูนั้นแสดงให้เห็นถึงความดุร้าย และมันก็จ้องไปที่เย่เทียนอย่างเย็นชา ราวกับจะทำการโจมตีเย่เทียนได้ทุกเมื่อ
เย่เทียนที่เห็นก็ถึงตกใจอย่างมาก เขาไม่เคยคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะเลี้ยงงูตัวใหญ่ขนาดนี้ได้
ดูจากรูปร่างแล้ว เกรงว่าน่าจะเป็นราชางู?
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เย่เทียนก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องที่เขาจัดการกับงูจื่อขุยในตอนที่อยู่จ๊กกลาง ซึ่งตอนนั้นเขารีบกลับไปที่เจียงหนัน จึงได้นำศพของงูจื่อขุยให้กับตี๋ต้าจื้อจัดการ แต่ถึงตอนนี้ เขายังไม่รู้ว่าได้จัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง?
แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจว่าเย่เทียนกำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นมือที่เรียวงามของเธอก็ยกขึ้นแล้วชี้ไปที่เย่เทียนและตะโกนว่า “ต้าเฮย จัดการไอ้สารเลวคนนั้นซะ!”
เมื่อได้รับคำสั่ง งูหลามยักษ์ที่รอโอกาสนี้มานานก็อ้าปากที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวของมันและพุ่งเข้าไปหาเย่เทียนราวกับสายฟ้า
ถึงแม้ว่างูหลามยักษ์จะดูดุร้ายแค่ไหน แต่เย่เทียนกลับไม่ได้แสดงอาการกลัวเลย
ในเมื่อ เขาเคยจัดการกับงูจื่อขุย แล้วนับอะไรกับงูหลามยักษ์ตัวนี้?!
นึกว่าจะช้า แต่มันกลับรวดเร็วกว่าที่คิด งูหลามยักษ์พุ่งเข้ามาหาเย่เทียนอย่างรวดเร็ว ด้วยปากที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวและคราบเลือดของมัน ยังเผยให้เห็นถึงเขี้ยวอันแหลมคมทั้งสองข้าง จากนั้นกัดไปที่เย่เทียนอย่างดุเดือด
จะว่าไม่กลัวก็จริง แต่เย่เทียนก็ไม่ได้ประมาท เพราะถ้าโดนกัดเข้าให้ อย่างน้อยชีวิตที่เหลือคงต้องจบสิ้นแน่นอน!
เมื่อนึกได้อย่างนี้ เย่เทียนขยับเท้าของเขาอีกครั้ง ในขณะที่เขาหลบการโจมตีของงูหลามยักษ์อย่างหวุดหวิด คัมภีร์หวงภายในร่างกายของเขาทำงานอย่างรวดเร็ว พร้อมกับรวบรวมพลังชี่ทิพย์ในมือแล้วทุบไปที่งูหลามยักษ์ตัวนั้น
ออร่าของพลังชี่ทิพย์ก่อตัวเป็นแนวโค้งกลางอากาศอย่างสวยงาม และมันเตรียมที่จะอัดเข้าไปกลางปากของงูหลามยักษ์อย่างไร้ความปรานี
แต่ ทั้งๆ ที่เป็นอานุภาพที่ร้ายแรงจนกระทั่งสามารถทุบเป็นหลุมบ่อได้ แต่มันกลับสร้างความเสียหายที่ปากของงูหลามยักษ์ตัวนี้เล็กน้อยเท่านั้น
ซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่างูหลามยักษ์ตัวนี้ก็เหมือนกับพวกงูพิษก่อนหน้านี้ ไม่รู้ว่าหญิงสาวเสียเงินไปเท่าไรกับการเลี้ยงมัน เพราะเห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงทั่ว ๆ ไปเลย!
ฟ่อ ฟ่อ!!
ภายใต้ความเจ็บปวด งูหลามยักษ์ก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ยิ่งทำให้มันบ้าคลั่งมากกว่าเดิม
เย่เทียนไม่สนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ได้แต่ขยับเท้าเล็กน้อยและพุ่งเข้าไปหางูหลามยักษ์อย่างรวดเร็ว
ในชั่วพริบตา เย่เทียนก็มาถึงตรงหน้าของงูหลามยักษ์ ดวงตาทั้งสองข้างของเขานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา และเขาใช้โอกาสในขณะที่งูหลามยักษ์กำลังเจ็บอยู่แล้วชกหมัดเข้าไปอย่างสุดแรงอีกครั้ง
ดั่งคำกล่าวว่า ตีงูต้องตีให้หลังหัก!
หมัดครั้งนี้ของเย่เทียนต่อยไปที่จุดสำคัญของูหลามยักษ์ ถึงแม้งูหลามยักษ์ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงทั่วๆ ไป แต่ก็สามารถสร้างความเสียหายอย่างมากได้ งูหลามยักษ์ที่โดนโจมตีถึงกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับนอนดิ้นไปมาอยู่กับพื้น
เย่เทียนไม่ได้ซ้ำเข้าไป แต่กลับยืนอยู่กับที่พร้อมกับพูดว่า “ไม่รู้ว่าเสียเงินไปเท่าไรกับการเลี้ยงงูหลามยักษ์ตัวนี้ คิดว่ามันน่าจะมีค่ามากเลยใช่ไหม?”
อันที่จริง ไม่เพียงแค่เป็นงูหลามยักษ์ตัวนี้ แต่ยังรวมถึงงูพิษก่อนหน้านี้ เย่เทียนก็ไม่ได้ลงมือให้ถึงกับตาย
นี่เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ เพราะผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์กับเซ่เจีย และเป็นเบาะแสเดียวที่เย่เทียนจะตามหาเซ่เจียได้
ไม่รู้ว่าเสียเงินกับเสียแรงไปเท่าไรกับงูพวกนี้ กว่าจะเลี้ยงพวกมันมาได้ขนาดนี้ ถ้าหากฆ่าพวกมัน แน่นอนว่าจะผิดใจกับหญิงสาวคนนี้แน่นอน แล้วเธอจะยอมบอกข้อมูลของเซ่เจียได้อย่างไร?
“ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่าแก!”
หญิงสาวไม่เคยคิดเลยว่าสัตว์เลี้ยงที่เธอฝึกมาอย่างดีจะถูกเย่เทียนจัดการในครั้งเดียว ดวงตาที่งดงามของเธอประกายความตกใจ และเธอก็โกรธขึ้นมาอีกครั้ง
ทันทีที่พูดจบ และก่อนที่เย่เทียนจะตั้งตัว ผู้หญิงคนนี้พุ่งเข้าไปหาเย่เทียนราวกับไม่คำนึงถึงชีวิต
ถึงแม้วิธีการโจมตีของหญิงสาวจะเปลี่ยนไป แต่เธอก็อยู่แค่ระดับดำตอนปลาย และแถมยังไม่มีการช่วยเหลือจากงูพิษอีกด้วย แล้วเธอจะเป็นคู่ต่อสู้ของเย่เทียนได้อย่างไร?
“เดี๋ยวๆ คุณน่าจะแทงจากจุดนี้ลงไปอีกครึ่งนิ้วนะ”
เย่เทียนหลบการโจมตีของหญิงสาวได้อย่างง่ายดาย กระทั่งใช้โอกาสในช่วงจังหวะที่หญิงสาวใช้แรงไม่ต่อเนื่องเพื่อสั่งสอนเธอด้วยวาจา
ซึ่งก็ทำให้หญิงสาวยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ ในขณะนี้เธอหงุดหงิดจนแทบจะกระอักเป็นเลือดออกมา และเธอไม่คิดเลยว่าจะจัดการเย่เทียนได้ยากขนาดนี้
“ไอ้สารเลว คนอย่างชั้นไม่จำเป็นต้องให้แกมาสั่งสอนหรอก!”
หญิงสาวที่โมโหจัดก็ตะโกนใส่เย่เทียน “ถ้าแกเป็นลูกผู้ชายจริงๆ แกอย่าเอาแต่หลบไปหลบมาสิ มาสู้กันซึ่งๆ หน้ากับฉัน!”
เย่เทียนเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าและเห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว เขาจึงไม่อยากเสียเวลากับผู้หญิงคนนี้ให้ไปมากกว่านี้ จึงพูดไปว่า “ผมไม่หลบก็ได้นะ แต่ผมมีข้อแม้ว่า ถ้าคุณแพ้ คุณต้องบอกเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวกับเซ่เจียให้ผมฟัง!”
เมื่อพูดจบ โดยที่ไม่รอให้ผู้หญิงคนนี้ตอบตกลง เย่เทียนก็ลงมือทันที เขาจึงกระโดดออกไปอย่างรวดเร็ว และในทันใดนั้น เขากลายเป็นเหมือนเงาที่พุ่งใส่หญิงสาว
หญิงสาวตะลึงไปครู่หนึ่ง และอันตัดผ่านอากาศดังขึ้นข้างหูเธอ แต่เธอไม่มีเวลาให้คิดมาก เธอจึงยื่นมือออกมาโดยไม่รู้ตัวพร้อมกับใช้มีดอันแหลมคมเพื่อที่จะป้องกันการโจมตีจากเย่เทียน
แต่ทว่า มือของเธอแค่ยกขึ้นมาได้แค่ครึ่งเดียว แต่ใบหน้าอันงดงามของเธอกลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เพราะรอยเท้าไซซ์ 42 ได้เตะเข้าไปที่กลางหน้าท้องน้อยของเธออย่างจัง!
หญิงสาวรู้สึกเจ็บตรงที่หน้าท้องมาก เธอถึงกับแขนขาอ่อนแรง โงนเงนและคุกเข่าลงกับพื้นด้วยสีหน้าซีดเซียวราวกับคนตาย!
“นี่เป็นพลังที่แท้จริงของผู้แข็งแกร่งระดับดินงั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าฉันจะรู้น้อยไปจริงๆ”
ดวงตาทั้งสองข้างของเธอค่อยๆ หรี่ลง พร้อมกับยิ้มอันขมขื่นปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ
“อันที่จริงแล้วคุณก็ฝีมือไม่เลวเหมือนกันนะ”
เมื่อสังเกตเห็นมีบางอย่างในตัวผู้หญิงคนนี้ผิดปกติไป เย่เทียนก็รีบพูดไปว่า “ถ้าคุณร้ายกว่านี้หน่อย คนที่แพ้อาจเป็นผมก็ได้นะ”
“ร้ายกว่านี้งั้นเหรอ?”
หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อยและเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้างงงวย
“ก็สมมติว่า อย่างคุณที่มีพิษเต็มไปทั่วร่างกาย แค่น้ำลายของคุณก็เต็มไปด้วยพิษอยู่แล้ว ทำไมยังต้องเอาเข็มเข้าไปใส่ในปากด้วยล่ะ?”
เย่เทียนพยักหน้าอย่างหนักแน่นแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “หรือว่าคุณอาจจะซ่อนงูพิษอีกสองตัวนั้นไว้ก่อน แล้วใช้มันในยามจำเป็น คู่ต่อสู้ของคุณอาจจะรับมือไม่ได้……”
แต่น่าเสียดายที่เย่เทียนยังไม่ทันพูดจบ หญิงสาวคนนั้นก็หลับตาแล้วล้มหมดสติคาพื้นไป
เย่เทียนถึงกับตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วส่ายหัวอย่างขมขื่น เขาไม่รู้เลยว่าผู้หญิงคนนี้จะอ่อนแอขนาดนี้ แค่ถูกเตะครั้งเดียวก็สลบไปแล้ว
“คุณ คุณชายเย่ ช่วย ช่วยด้วยครับ!”
และในขณะนั้น เสียงที่เร่งรีบของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นข้างหูเย่เทียน
เย่เทียนจึงรีบหันมองไปทันที และเห็นหยางซิงไห่คลานออกมาจากกองงูพิษ เสื้อผ้าของเขาฉีกขาดพร้อมกับรอยกัดที่สะบักสะบอมอย่างน่าสงสาร
“หือ!”
เย่เทียนถอนหายใจอย่างจนใจ เขาได้แต่ทิ้งหญิงสาวไว้แล้วรีบวิ่งไปหาหยางซิงไห่อย่างรวดเร็ว…