TQF:บทที่ 693 ยัดเยียดความผิด (1)

 

 

“แม่นางเฉิงเสี่ยวเสี่ยวผู้นี้ท่าจะไม่ธรรมดา”

 

หัวหน้ากลุ่มพูดพลางขมวดคิ้วและหันไปหาผู้อาวุโสอีก 2 คน พวกเขาพยักหน้านิดหน่อยราวกับรู้ว่าเขาจะสื่ออะไร

 

มหาผู้อาวุโสวั่นตันถามขึ้น “หัวหน้ากลุ่ม เราจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี”

 

“ตามความเห็นของข้า ก่อนที่เราจะรู้ที่มาที่ไปของแม่นางเฉิงอย่าเพิ่งทำอะไรจะดีกว่า”

 

พูดมาถึงตรงนี้เขาก็เหลือบมองผู้อาวุโสโถงวิหารสวรรค์ “เจ้าเพื่อนเก่า ท่านอาวุโสบอกอะไรรึเปล่า”

 

“ท่านอาจารย์อาบอกว่าไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอะไรก็ตาม จากข่าวที่ผู้อาวุโสโถงวิหารสวรรค์ของเราส่งกลับมาปีนี้โถงวิหารสวรรค์ของเราได้ลูกศิษย์ที่ยอดเยี่ยมม 2 คน มีความเกี่ยวข้องกับกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนอยู่นิดหน่อย เคยฝากให้พวกเราโถงวิหารสวรรค์ช่วยกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนด้วย”

 

มหาผู้อาวุโสโถงวิหารสวรรค์ไม่คิดจะปิดบังทุกคน

 

มหาผู้อาวุโสสำนักวั่นตันขมวดคิ้วเป็นปม “ตามความเห็นข้า เคราะห์ของพวกเราผืนดินฉางไห่เกิดจากแม่นางคนนี้และกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนนั่นแหละ พวกเราชิงลงมือก่อนจะดีกว่า ขังพวกนางไว้แล้วค่อยว่ากัน แล้วก็ยุบกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนของนางด้วย ได้ยินชื่อก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดี ซื่อหุน? เหอะ จองหองซะจริง”

 

ตั้งแต่ที่กลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนปรากฏตัวพร้อมกับตึกจงหยวน ก็ขายแต่ของที่มีประโยชน์กับผู้ฝึกฝนวิทยายุทธ แบ่งกำไรของสำนักพวกเขาไปกว่าครึ่ง และยังมียาเม็ดและน้ำยาอีกมากมายที่สำนักวั่นตันของพวกเขาไม่มี พวกเขาแค้นกันทั้งสำนัก

 

แม้ว่าก่อนหน้านี้ยาเม็ดของสำนักวั่นตันจะไม่ขั้นสูงเท่าสำนักตันซือ แต่สำนักวั่นตันก็เหมาขายยาเม็ดขั้นต่ำทั้งหมด ในด้านยาเม็ดพวกเขาแบ่งกันคนละครึ่งกับสำนักตันซือ เรียกได้ว่า 2 สำนักร่วมมือกันอย่างมีความสุข

 

แต่ตึกจงหยวนที่เพิ่งมาปรากฏตัวนี้ไม่ใช่แค่ขายของที่ดีกว่าพวกเขาเท่านั้น ในเรื่องราคาก็ยังถูกอีกด้วย ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธธรรมดารับได้หมด การขยับขยายของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนก็เป็นเหมือนการแย่งธุรกิจพวกเขา อยู่ในเมืองเดียวกัน ร้านค้าของสำนักวั่นตันเงียบเชียบ แต่ตึกจงหยวนที่เพิ่งเปิดได้ไม่นานกลับขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ช่วงเดือนแรกๆยังหวังว่าจะมีลูกค้าประจำอยู่ แต่ในช่วงปีกว่ามานี้ร้านค้าพวกเขาต้องทยอยปิดหมด ไม่มีลูกค้ากลับไปซื้อกับพวกเขาเลย จะให้พวกเขารับได้อย่างไร

 

แม้สำนักตันซือจะไม่ย่ำแย่เท่าสำนักวั่นตัน แต่ก็ได้รับผลกระทบอยู่ไม่น้อย สำนักตันซือก็อิจฉาตาร้อนกับตึกจงหยวนเช่นเดียวกัน

 

ช่วงหลายเดือนมานี้ทั้ง 2 สำนักเครียดกับเรื่องนี้มาก จะเปิดศึกกับกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนหากไม่มีเหตุผลที่เหมาะสมก็ยังทำไม่ได้ ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็แข่งขันด้วยความยุติธรรม ไม่ได้เล่นตุกติกอะไรเพื่อเป็นการทำลายธุรกิจตังเอง ที่อีกฝ่ายมีคือพลังและคุณภาพ ตัวเองสู้ไม่ได้แล้วจะหาเหตุผลอะไรในการเปิดศึก

 

หัวหน้ากลุ่มเห็นว่าทุกคนพยักหน้าจึงยิ้มและบอกกับผู้คนตรงหน้า “หลายเดือนหลังจากนี้จะเป็นการประลองสกัดยา ตาแก่อย่างพวกเราจะได้

 

การจะโจมตีคนอื่นตามอำเภอใจ อย่าว่าแต่คนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนจะไม่ยอมง่ายๆเลย พวกผู้ฝึกฝนวิทยายุทธก็คงไม่ยอม ถึงยังไงยาชั้นดีแบบนี้ก็เป็นสิ่งที่ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธต้องการ ทั้ง 2 สำนักข่มไม่ให้ขายตามอำเภอใจย่อมส่งผลให้คนเหล่านี้อยู่ลำบาก ถึงตอนนั้นต้องเกิดจลาจลแน่นอน

 

โอกาสหายากแบบนี้พวกเขาจะพลาดได้อย่างไร จริงๆพวกเขาอยากจะลอบสกัดมานานแล้ว แต่ช่วยไม่ได้ที่กลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนก็ไม่ใช่ว่าจะต่อกรได้ง่ายๆ อีกอย่างปีศาจเฒ่าอย่างพวกเขาจะโกรธแค่ไหนก็ไม่กล้าลงมือเอง นอกซะจากว่ามีคนที่ฐานะเทียบเทียมพวกเขาลงมือด้วย ถึงตอนนั้นพวกเขาก็ไม่มีอะไรให้กังวล

 

มหาผู้อาวุโสสำนักตันซือเหลือบมองทุกคนก่อนจะเอ่ยเรียบๆ “ถูกต้อง แม่นางเฉิงอายุแค่นี้ก็เป็นถึงปรากฏเทพเทวา แล้วยังเป็นเจ้าแห่งการฝึกสัตว์อีก นี่มันเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ ในการฝึกฝน ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธล้วนบรรลุไปทีละขั้น จะโดดเด่นแค่ไหนก็ไม่ควรเป็นที่ตะลึงขนาดนี้ นอกเสียจากว่านางฝึกฝนวิชานอกรีต ข้าว่าต้องปราบพวกนางให้ได้ ไม่อย่างนั้นจะเป็นการนำเคราะห์กรรมสู่ผืนดินฉางไห่ของพวกเรา นี่เป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้เด็ดขาด”

 

“แม่นางเฉิงน่าสงสัยจริงๆ ไม่เพียงแต่ไม่รู้ที่มา วิทยายุทธก็เป็นที่เหลือเชื่อ ในเมื่อเพื่อนเก่าทุกคนคิดเหมือนๆกัน งั้นหาโอกาสสืบเรื่องของนางและกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนดีมั้ย”

 

มหาผู้อาวุโสสมาคมกลุ่มมหารรับใช้กล่าวสนับสนุน ในช่วง 1 ปีกว่านี้ผลประโยชน์ของพวกเขากลุ่มทหารรับจ้างก็ลดลงไป 1 ใน 3 ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปพวกเขาสมาคมกลุ่มทหารรับจ้างลำบากแน่

 

เพราะตั้งแต่ที่มีตึกจงหยวน พวกผู้ฝึกฝนวิทยายุทธไร้สำนักมักจะนำของที่ได้กลับมาไปแลกกับของมูลค่าเท่าๆกันที่ตึกจงหยวน ไม่ไปแลกที่สมาคมกลุ่มทหารรับจ้างและไม่รับภารกิจที่นั่น สมาคมกลุ่มทหารรับจ้างที่ดำรงชีวิตด้วยวิธีการนี้จะปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นต่อไปได้ยังไง

 

เนื่องจากอีกฝ่ายก็เป็นกลุ่มทหารรับจ้างเช่นกัน คนของสมาคมกลุ่มทหารรับจ้างจึงทำอะไรกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนไม่ได้ ตรงกันข้าม พวกเขายังต้องช่วยแก้ปัญหาอีกด้วย จะไม่ให้คนของสมาคมกลุ่มทหารรับจ้างรู้สึกอับสูได้ยังไง

 

ส่วนกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตำแหน่งกลุ่มทหารรับจ้างอันดับหนึ่งกำลังจะเปลี่ยนไปจะให้ยอมได้ยังไง พวกเขาก็เพ่งเล็งกลุ่มทหารรับใช่ซื่อหุนไว้เหมือนกัน

 

ที่ไม่ผิดใจเรื่องผลประโยชน์มากที่สุดเห็นจะเป็นสำนักหลิวหวินและโถงวิหารสวรรค์ ทางตรงกันข้ามพวกเขาได้ประโยชน์จากตึกจงหยวนไม่น้อย ถ้าจะบอกว่าผู้อาวุโสทั้ง 2 ไม่ตาร้อนกับตึกจงหยวนเลยก็คงจะเป็นเรื่องโกหก ไม่หวั่นไหวเลยก็เหมือนหลอกตัวเอง แต่จะให้พวกเขาเอ่ยปากสนับสนุนเห็นทีจะพูดไม่ออก ได้แต่เงียบไว้

 

หลายคนในที่นี้พอจะเดาความคิดของพวกเขาออก และไม่มีใครว่าอะไรพวกเขา

 

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้งั้นช่วงนี้ตาแก่พวกเราอย่าเพิ่งเก็บตัวฝึกฝน และแจ้งคนอื่นด้วยให้ช่วยจัดการดูแลเคราะห์กรรมของผืนดินฉางไห่ถ้ายัยหนูตระกูลเฉิงใช้วิชานอกรีตจริงๆพวกเราก็ทำลายวิทยายุทธของนางเสีย”

 

หัวหน้ากลุ่มทหารรับใช่เอ้าชังพูดขึ้นในที่สุดถือว่าเห็นด้วยกับความคิดเห็นของทุกคน ไม่ว่าอย่างไร ขอแค่คนส่วนใหญ่เห็นด้วย คนที่เหลือก็ไม่มีเหตุผลอะไรปฏิเสธ และไม่ว่าอย่างไร ของในตึกจงหยวนก็ล่อตาล่อใจเกินไป แม้แต่กับปีศาจเฒ่าพวกนี้ก็ไม่ยกเว้น

 

เมื่อหัวหน้ากลุ่มเห็นทุกคนพยักหน้าก็ยิ้มออกพลางบอกกับคนตรงหน้า “หลายเดือนหลังจากนี้จะเป็นงานประลองสกัดยา ตาแก่อย่างพวกเราจะได้ร่วมสนุกด้วย เพื่อนแก่ทั้ง 2 ช่วยแจ้งพวกเขาด้วย ถึงเวลาจะได้เข้าร่วมด้วยกัน แล้วหารือกันเรื่องกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนด้วย คิดว่ายังไง”

 

“ไม่มีปัญหา ได้เรียนเชิญท่านอาสุโสทั้งหลายเป็นเกียรติของพวกเรา 2 สำนัก พอดีเลยคนเยอะจะได้ครึกครื้น ทุกๆท่านจะได้คัดเลือกลูกศิษย์ที่ดูโดดเด่นด้วย ฮ่าๆๆ…..” ผู้อาวุโสสำนักวั่นตันหัวเราะร่วน

 

มหาผู้อาวุโสสำนักตันซือยิ้มเช่นกัน “ในหลายเดือนมานี้พวกเราได้สั่งลงไปแล้วว่าให้จับตาดูกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนไว้ หากค้นพบว่าในหมู่พวกเขามีพวกนอกรีตให้รีบแจ้งพวกเรา จะได้เป็นที่สะดวกในการออกไปตรวจตราของพวกเรา”

 

“ถูกต้อง หลังจากนี้พวกเด็กๆต้องเหนื่อยกับการจับตาระวังหน่อย คนเยอะขนาดนี้ต้องพบความผิดปกติของพวกเขาแน่ ไม่พลาดหรอก” มหาผู้อาวุโสสมาคมกลุ่มทหารรีบใช้ยิ้มรับคำ

——————————