ตอนที่ 711: แผนผจญภัย
งานเลี้ยงอาหารค่ําทําให้บรรยากาศของตลาดกลางคืนครึกครื้นเป็นอย่างมาก ในที่สุดเมื่อดาวดวงที่เจ็ดปรากฏขึ้นพร้อมกับมีเหล้าห้วงมิติ ก็ทําให้เยฉางและคนอื่นๆรู้สึกว่าความสุขที่ได้กินอาหารมื้อนี้มื้อเดียวนั้นเทียบเท่ากับอาหารที่พวกเขากินมาทั้งปี พวกเขามีความพึงพอใจเป็นอย่างมาก
ในระหว่างนี้พวกเขากําลังพูดคุยกันเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตลอดทั้งปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งลุงฟรอสเลอร์ที่บ่นว่าโลกนี้เปลี่ยนไปเยอะมาก ผู้คนไม่เขินอายและไร้เดียงสาอีกต่อไป ซึ่งพวกเขาไม่กลัวมังกรศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ตรงเป้าของเขาอีกต่อไปแล้ว สําหรับลุงแพนตี้นั้น เขาบอกทุกคนอย่างลับๆว่าเขากําลังจะทําชุดชั้นในคุณภาพสูงตัวที่สองที่ชื่อว่าบทกวีแห่งเทพธิดา เมื่อได้ยินเช่นนี้ อูนา, FrozenCloud และสาวๆคนอื่นๆก็รีบเข้ามาใกล้เขาอย่างรวดเร็ว ซึ่งเด็กอย่างเย่เทียนก็ยังสนใจด้วยเช่นกัน
“ในวันที่สามของเทศกาลตรุษจีนให้ไปเจอกันที่เมืองแห่งการผจญภัย!” AV ดึงจางเจิ้งเฉียง, OldWang, SpyingBlade และฟางชิเข้ามาใกล้ๆ
“ฉันจะรอพวกนายอยู่ที่สถานีรถไฟเวลา 22.00 น. ให้ตรงต่อเวลาด้วยและนําเงินติดตัวมาให้มากที่สุดสําหรับเป็นค่าธรรมเนียมการผจญภัยสามครั้ง ที่นั่นจะมีสาวสวยๆหลายคนออกมาทํางานเสริม ปีที่แล้วฉันเล่นเกมถอดเสื้อผ้ากับผู้หญิงที่เป็นนางแบบเกรดสองเชียวนะ พวกนายเชื่อไหมว่าฉันสูญเสียทุกอย่างแม้กระทั่งกางเกงใน ฉันต้องใช้เวลาทั้งคืนในการหลบเลี่ยงผู้คนเพื่อกลับบ้าน ฉันถึงกลับต้องปืนและเดินบนหลังคาของชาวบ้าน” OldWang เตือนพวกเขา
“ถ้างั้นนายก็คือคนเปลือยกายที่เดินบนหลังคาชาวบ้านในข่าวสินะ” SpyingBlade หัวเราะ
“เอาล่ะ เอาล่ะ นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก ตอนนี้เรามาฉลองให้กับการผจญภัยครั้งใหญ่ในวันที่สามกันเถอะ!” จางเจิ้งเฉียงหันกลับมามองใบหน้าที่ทําอะไรไม่ถูกของฟางชิ “โอ้! อย่าคิดเยอะไปหน่า! พวกเราแค่ไปผจญภัยกันเอง มันเป็นการเที่ยวแบบกลุ่ม อย่าขมวดคิ้วขนาดนั้นสิ มีความสุข เข้าไว้ อย่ากังวลไปนักเลยเสี่ยวฟาง ฉันจะไม่บอกเสี่ยวถึงหรอกว่านายใส่บราและทําตัวเหมือนผู้หญิง ฉันยังเก็บภาพนายไว้ในโทรศัพท์ของฉันเลยนะ”
“.…” ฟางชิพูดไม่ออก
“การผจญภัยอะไรกัน?” หลินเหลียงปรากฏตัวขึ้นและทําให้พวกเขาตกใจ เมื่อเห็นจางเจิ้งเฉียงที่ไม่รู้จะเรียกเขาว่ายังไงดี หลินเหลียงจึงบอกว่า “เรียกฉันว่าพี่ใหญ่เหลียง”
“พี่ใหญ่เหลียง คุณเคยไปร้านคาเฟที่มีสาวใช้ระดับ A ที่แกล้งเป็นแฟนของคุณบ้างไหม??” ทันใดนั้น AV ก็ทําตัวเหมือนปรมาจารย์ทางด้านนี้
“ฉันไม่เคยไปที่นั่นมาก่อน และไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย” หลินเหลียงส่ายหัว
“ถ้างั้นก็ไปผจญภัยครั้งนี้ด้วยกันสิ มันคุ้มค่าที่จะได้รับความรู้ในการใช้ชีวิตของเรา นี่คงเป็นชะตากรรมที่นําพาเราให้มาเจอกันในมือคํานี้ เจอกันเวลา 22.00 น. และอย่าลืมนําเงินมาเยอะๆด้วยล่ะ! อย่าให้พวกเราต้องล้างจาน!” หลินเหลียงพยักหน้าอย่างช้าๆและครุ่นคิด จริงๆแล้วเมื่อเวลาผ่านไปความปรารถนาของคนๆหนึ่งจะค่อยๆจางหายไปเหมือนใบไม้ร่วงหล่นบุคคล เช่นนี้จะไม่เป็นประโยชน์ต่อสังคม เขาหรือเธอจะถูกทิ้งไว้กับความเศร้าโศกเพียงในบ้านที่พุพัง เมื่อถึงวันนั้นมันก็สายเกินไปแล้วที่จะเสียใจ ฉันต้องเตือนฉางเอ๋อร์เกี่ยวกับเรื่องนี้
“ฉันขอขอบคุณน้องชายหวังที่เตือนสติ”
“เมื่อมองจากรูปลักษณ์ของคุณ คุณคงเป็นคนรักครอบครัวมากใช่ไหม” OldWang ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
หลินเหลียงตกตะลึงไปชั่วครู่และพยักหน้า
“ไม่แปลกใจเลย คุณดูเป็นคนแปลกๆก็จริง แต่คุณดูเป็นสุภาพบุรุษ และภรรยาของคุณก็คงจะต้องสวยมากใช่มั้ย?” AV ก็อยากรู้เหมือนกัน
หลินเหลียงไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ถ้าวัดจากสายตาของชาวโลก เธออยู่ห่างไกลจากคําว่าสวย”
“คุณมีรูปของเธอไหม?” จางเจิ้งเฉียงมีความอยากรู้อยากเห็น และมันก็จุดประกาย ความสนใจของ SpyingBlade และฟางชิ
หลินเหลียงเอื้อมมือหยิบกระดาษออกมาจากแขนเสื้อ และภาพวาดของผู้หญิงที่น่าเกลียดก็ปรากฏออกมา ทุกคนหายใจไม่ออก และจ้องมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
หลินเหลี่ยงไม่ได้ใส่ใจพวกเขามากนักและเพียงยิ้มออกมา เขาส่ายหัวในขณะที่หยิบพัดขนนกออกมาพัด “การมีผู้หญิงที่น่าเกลียดอยู่ในบ้านเปรียบเสมือนกับการมีขุมทรัพย์ พวกนายไม่สามารถเข้าใจความสุขที่อยู่ภายในหรอก”
เมื่อพูดจบ OldWang, จางเจิ้งเฉียง และคนอื่นๆ ก็แสดงสีหน้าไม่เห็นด้วย และรีบถอยห่างออกมาในทันที
“ตอนแรกฉันคิดว่าเขาแปลกไปนิดหน่อย แต่ตอนนี้ฉันสามารถพูดได้เลยว่าเขาเป็นแค่คนบ้า! เขายังวาดภาพตัวเองในลุคผู้หญิงอีกด้วย! ให้ตายเถอะ! นี่มันมากเกินไปแล้ว! ฉันถึงกลับขนลุกเลยที่เดียว” OldWang พิมพ์
“ที่สําคัญที่สุดคือฉันคิดว่าบุคคลที่อยู่ในภาพวาดมีอยู่แค่ในจินตนาการของเขาเท่านั้น ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะคิดทําเรื่องแบบนี้ได้ ดูเหมือนว่าเขาจะปวยจริงๆด้วย…” AV พยักหน้าและ ส้นเทา
“การมีผู้หญิงที่น่าเกลียดอยู่ในบ้านเปรียบเสมือนกับการมีขุมทรัพย์ ลองคิดดูสิ … ประโยคนี้ดูเหมือนลึกซึ้ง และต้องการความเข้าใจทางปรัชญาที่สูงนะ ….” คําพูดของ SpyingBlade ทําให้พวกเขาสามคนสบตากัน และจ้องมองเขาด้วยท่าทางแปลกๆ ทันใดนั้น SpyingBlade ก็ไม่พูดอะไรต่อ
“…..”
“เดิมที่ฉันคิดว่าเราและเขาจะมีความชอบเหมือนๆกัน ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะต่างกันขนาดนี้” จางเจิ้งเฉียงตรวจสอบหลินเหลียงพร้อมกับกอดอก
“แต่สิ่งที่ฉันกลัวก็คือพฤติกรรมแปลกๆของเขาจะทําให้เราถูกขึ้นบัญชีดํา” คําพูดของ OldWang ทําให้ AV คิดถึงบางอย่าง “ลองนึกภาพผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นหญิงชราที่น่าเกลียดกําลังเล่นเกมกับเขาสิ ฉันคิดว่ามันค่อนข้างจะ ”
“นายคิดว่าเขาจะทําตัวตั้งต๊องขนาดนั้น!” จางเจิ้งเฉียงอึ้ง
เสียงที่พวกเขาซุบซิบกันทําให้หลินเหลียงถอนหายใจ “เฮ้อ! ฉันไม่ได้พูดคุยกับพวกเด็กๆ มานานมากแล้ว ฉันตามพวกเขาไม่ทัน” เขาตะโกน “ทุกคน ไว้เจอกันในวันที่สามนะ”
“ชู่ว… ลดเสียงของคุณลงหน่อย อย่าไปรับปากพวกเขา” SpyingBlade เตือนเขา ถึงแม้ว่าหลินเหลียงจะไม่เข้าใจ แต่เขาก็พยักหน้าแล้วกลับไปยังที่นั่งตัวเอง
ทันใดนั้นลุงฟรอสเลอร์ก็ยืนบนเวทีอย่างมีความสุข และถอดเสื้อคลุมของเขาออก ช้างน้อยของเขาผงาดออกมา! สายลมอันอบอุ่นโอบกวาดไปทั่วตลาดกลางคืนในทันที
“รีบไปอธิษฐานเร็วเข้า! ลุงฟรอสเลอร์กําลังจะให้พร!”
“โอ้ ช้างน้อยศักดิ์สิทธิ์! ฉันหวังว่าฉันจะถูกผู้หญิงสามถึงสิบคนรุมโทรมในปีใหม่นี้ ได้โปรด
“โอ้ ท่านเจ้าลัทธิ! ฉันหวังว่าเมื่อตอนฉันตื่นขึ้นมา สามีของฉันจะกลายเป็นลุงแพนตี้”
“ยัยหน้าด้าน! เธอมาแย่งความปรารถนาของฉันได้อย่างไร! เอานี่ไปกินซะ!”
“เธอคิดว่าฉันจะกลัวเธองั้นหรอ! เจอลูกถีบของฉันหน่อย!”
“โอ้ คุณช้างน้อยศักดิ์สิทธิ์! ฉันหวังว่าแม่ของฉันจะหายจากอาการปวยเร็วๆ”
“ฉันเล่นไพ่นกกระจอกแท้ตลอด คุณพ่อช้างน้อย ขอให้ฉันเฮงๆด้วยเถอะนะ”
“ตําราพิชัยสงครามยากที่จะท่องจําได้ เพราะจูกัดเหลียงเขียนยาวเกินไป โอ้ คุณช้างน้อยศักดิ์สิทธิ์ โปรดลดให้เหลือ 20 คําหรือน้อยกว่านั้นด้วยเถอะ”
เมื่อหลินเหลียงได้ยินความปรารถนาของเด็กคนหนึ่ง เขาถึงกับตัวสั่น มันเป็นความผิดของฉันเหรอ!?” เขาโบกพัดขนนกและถอนหายใจ
“เอ๋?! ทําไมฉันถึงรู้คําศัพท์ทั้งหมดแล้ว? ฉันยังสามารถอ่านย้อนหลังได้ด้วย! อีกทั้งยังไม่สามารถลืมมันได้! มันน่าเหลือเชื่อมาก! แต่หากฉันรู้ว่าความปรารถนาของฉันจะเป็นจริง ฉันจะไม่ขอ สิ่งนี้หรอก! สิ่งนี้มันห่วยแตก! บ้าจริงๆเลย!” ตอนแรกนั้นเด็กมีความสุขมาก แต่ตอนหลังเขากลับรู้สึกเสียใจ สุดท้ายแล้วเขาก็คุกเข่าลงและตะโกน “ลุงฟรอสเลอร์สุดยอดไปเลย!”
หลินเหลียงโกรธมาก ใจเย็นๆ … ใจเย็นๆเข้าไว้
เขาโบกพัดขนนกต่อไป
“เสี่ยวถงขึ้นมาบนเวทีหน่อย ฉันจะให้พรปีใหม่แก่หนู!” ด้วยคําพูดเหล่านี้ทําให้ฟางถ่งรีบขึ้น ไปสัมผัสช้างน้อยศักดิ์สิทธิ์ทันที เธอรู้สึกมีความสุขมาก “ฉันหวังว่าทุกคนจะมีปีที่วิเศษรออยู่ข้างหน้า และมีความสุขในทุกวันภายใต้พรของช้างน้อยศักดิ์สิทธิ์”
“ตูม!”
ทันใดนั้นลําแสงก็โพยพุ่งออกมาจากช้างน้อยขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนพลุขนาดใหญ่ พวกมันบานสะพรั่งและเปล่งประกายสดใสในท้องฟ้ายามค่ําคืน
“นักบุญหญิง! นักบุญหญิง!”
“เธอเป็นนักบุญหญิง!”
“นักบุญหญิงลัทธิช้างน้อยศักดิ์สิทธิ์ของเราได้ถือกําเนิดขึ้นมาแล้ว! ทุกคนรีบขอพรครั้งที่สองกันเร็ว!”
ฟางซิมองดูน้องสาวของเขาด้วยความโศกเศร้า และเงยหน้าขึ้นมองพลุบนท้องฟ้า “ฉันคงเป็นคนเดียวที่คิดว่าเมืองนี้มันแปลกๆ?”
“นายควรจะภูมิใจนะ” SpyingBlade กําลังจ้องมองพลุช้างน้อยเช่นกัน
“นั่นเป็นเพราะว่าคุณไม่มีน้องสาว” คําพูดของฟางชิทําให้ SpyingBlade ถอนหายใจ “นายก็ไม่มีภรรยาเหมือนกัน”
พวกเขาทั้งสองสบตาอย่างเข้าใจกัน และถอนหายใจ
ในขณะเดียวกัน AV, OldWang และจางเจิ้งเฉียงกําลังนินทาพวกเขาอยู่ด้านหลัง
“ฉันคิดว่าพวกเขากําลังจะจูบกันชัวร์! เราจําเป็นต้องบอกพี่สาวเฉียนไหม?”
OldWang ถาม
“ยังก่อน ตอนนี้อย่าเพิ่งไปรบกวนพวกเขา เราจะรอถ่ายรูปตอนพวกเขาจูบกัน จางเจิ้งเฉียงตอบกลับ
“ทําไมพวกผู้ชายถึงชอบเป็นเกย์กันจัง? ฉันตะหงิดๆอยู่แล้วเชียว ถึงว่าก่อนหน้านี้พวกเขาชอบแอบมองก้นฉันอยู่บ่อยๆ…” AV เหวียงมือ
ทั้งคู่หันหลังกลับและตะโกนพร้อมกัน
“ไอ้พวกเชี่ยนี่!”