มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 900
เมื่อมองไปยังทิศทางเดียวกันกับเจอรัลด์ เกสท์ก็เห็นว่ามีทีมรถที่ดูคล้าย ๆ กันเพิ่งมาจอดอยู่เชิงเขาของยอร์คนอร์ท เมาน์เทน เมื่อหรี่ตามอง เขาก็ตระหนักได้ว่าเจอรัลด์กำลังมองไปยังผู้หญิงสองคนที่เพิ่งลงมาจากหนึ่งในรถเหล่านั้น
เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ดูตกตะลึงแค่ไหน เกสท์จึงวางนิ้วชี้ไว้ใต้คางของเขา ขณะที่เขากล่าวด้วยการพูดเป็นนัยของความสนใจในโทนเสียงของเขา “ฮึ่ม! นายเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่ใช่เหรอ คุณคลอฟอร์ด? นายจะบอกฉันตอนนี้ว่านายไม่เคยเห็นสาวสวยมาก่อนหรือไง? แม้ฉันก็ต้องยอมรับว่าผู้หญิงสองคนนั้นน่าตะลึงเป็นพิเศษก็เถอะ”
“ชู่ว์!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยสายตาที่เคร่งขรึมของเขา ขณะที่เขายังมองไปที่ผู้หญิงสองคนนั้นต่อไป
เจอรัลด์ไม่คาดคิดจริง ๆ ที่จะบังเอิญพบผู้หญิงสองคนนั้นได้ทุกที่ทุกเวลา ความจริงแล้วสาวสวยสองคนนั้นก็คือคนรู้จักเก่าของเขา แจสมินและมินดี้
เขาไม่ได้พบสองสาวตั้งแต่ช่วงที่เขาบอกลาพวกเธอเมื่อประมาณครึ่งปีก่อน ในจังหวัดซอลฟอร์ดแล้ว
อย่าลืมว่าหลังจากเหตุการณ์ที่คฤหาสน์ตระกูลเฟนเดอร์สัน พ่อของเขาก็บอกเขาว่าเขาถูกผูกมัดตามสัญญาในการแต่งงานกับแจสมิน เมื่อรู้ว่าปู่ของเขาเป็นคนที่เซ็นสัญญานั้น เจอรัลด์จึงรู้สึกหมดหนทางในตอนนั้นเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เขาก็เข้าใจแรงจูงใจของปู่ของเขา มันเป็นแนวทางในตอนนั้นเพื่อมีพันธมิตรที่แข็งแกร่ง
เมื่อตื่นจากภวังค์ จากนั้นเจอรัลด์ก็บอกเกสท์ให้ดับเครื่องยนต์
ความตั้งใจของเขาไม่ใช่การสอดแนมพวกเธอต่อไป และไม่ใช่สำหรับเขาที่จะไปกล่าวทักทายและคุยกันกับพวกเธอ ความจริงก็คือ เจอรัลด์สังเกตเห็นบุคคลสองคนที่ดูเหมือนกำลังย่องตามทั้งแจสมินและมินดี้จากระยะไกล พวกย่องตามนั้นน่าสงสัยมากเกินกว่าที่เจอรัลด์จะเพิกเฉยได้
“นายมองพวกเธอเสร็จหรือยัง คุณคลอฟอร์ด? พวกเธอกำลังเดินขึ้นไปบนเขากันแล้วนะ” เกสท์กล่าว
“ฉันกำลังรอให้พวกเธอขึ้นไปสูงกว่านี้อีกเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็แค่รออยู่ที่นี่แล้วกัน”
หลังจากมั่นใจว่าสองสาวขึ้นไปค่อนข้างไกลแล้ว เจอรัลด์จึงลงจากรถเงียบ ๆ และเริ่มเคลื่อนตัวไปทางสองคนที่ลับ ๆ ล่อ ๆ อย่างช้า ๆ
“บ้าเอ๊ย! จริง ๆ แล้วเขากำลังวางแผนที่จะตามสาวสวยสองคนนั้นให้ทัน เพื่อคุยกับพวกเธอหรือเปล่า?” เกสท์กล่าวด้วยการยอมจำนน
จากนั้นเขาก็มองไปที่นาโอมิก่อรจะพูดขึ้นมา “…รอที่นี่นะ ฉันจะไปที่นั่นเพื่อดูว่าเขาจะทำอะไร”
ด้วยเช่นนั้น เขาจึงเดินไปหาเจอรัลด์
เมื่อสังเกตเห็นว่าเกสท์กำลังเดินมาทางเขา เจอรัลด์จึงโบกมือให้เขาก่อนจะพูดขึ้น “นายมาได้ทันเวลาพอดี เห็นสองคนนั้นตรงนั้นไหม? พวกเขาดูเหมือนจะเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้ ฉันต้องการให้นายไปเหน็บแนมพวกเขา เมื่อพวกเขาเริ่มไล่ตามนาย ก็นำพวกเขาไปที่ทางเดินตรงนั้น”
“นายหวังจะบรรลุผลอะไรกันแน่?”
“แค่ทำมันซะ! เร็วเข้า!” เจอรัลด์สั่ง ขณะที่เขาผลักเกสท์ไปข้างหน้า
เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีทางเลือกจริง ๆ เกสท์จึงยืนอยู่ต่อหน้าผู้ชายสองคนนั้น โดยตะโกนคำหยาบคายทุกรูปแบบเพื่อให้ได้รับความสนใจของพวกเขา เจอรัลด์เองก็รีบเข้าประจำตำแหน่ง
แม้มันเป็นเรื่องจริงที่ตอนนี้เขากำลังยุ่งเรื่องของทั้งแจสมินและมินดี้ในระดับหนึ่ง แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้ทำมันเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง เขาไม่ได้ทำมันเพราะสัญญาการแต่งงานที่ปู่ของเขาลงนามไว้เหมือนกัน
ถ้าจะพูดให้ถูก เขาเพียงทำแบบนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของอาของเขาและเควต้าเท่านั้น อย่าลืมว่าพวกเธอก็เป็นสมาชิกของตระกูลเฟนเดอร์สันเหมือนกัน
เนื่องจากคนเหล่านั้นจากตระกูลเฟนเดอร์สัน ตอนนี้ถือได้ว่าเป็นญาติและสะใภ้ของคลอฟอร์ด เจอรัลด์จึงสงสัยว่าพวกชุยเลอร์ ซึ่งเป็นศัตรูเก่าของตระกูลเฟนเดอร์สัน จะกล้าทำเรื่องเลวร้ายใด ๆ กับพวกเขาหรือไม่ เมื่อรู้ว่าแบบนั้นจึงทำให้เขาสงสัยมากยิ่งขึ้นที่จะรู้ให้ได้ว่าพวกย่องตามนั้นกำลังทำงานให้ใครอยู่
อย่างคาดไว้ เกสท์เป็นผู้ท้าชิงที่ดีที่สุดเมื่อเป็นเรื่องของการเหน็บแนม มันไม่นานที่พวกย่องตามสองคนจะเริ่มไล่ตามเขาไป
เมื่อวิ่งเข้ามายังทางเดินยาวในตึก อย่างไรก็ตามหนึ่งในพวกเขารู้สึกได้ทันทีว่าบางอย่างผิดปกติ และตะโกนขึ้นมา “หยุดก่อน! พวกเรากำลังถูกล่อให้เข้ามาในกับดัก!”
และในขณะที่ผู้ชายทั้งคู่หันหลังกลับเพื่อล่าถอยกัน ร่างมืดร่างหนึ่งก็แวบผ่านพวกเขาไป
ก่อนที่พวกเขาคนใดคนหนึ่งจะทันได้โต้กลับด้วยซ้ำ ร่างนั้นก็ปล่อยการเคลื่อนไหวที่ไหลลื่นอย่างมาก มันใช้เวลาไม่กี่วินาทีสำหรับพวกเขาที่จะตระหนักได้ถึงความรู้สึกเจ็บแสบบนอกของพวกเขา ความเจ็บนั้นเจ็บปวดอย่างมากจนไม่นานผู้ชายทั้งคู่ก็เริ่มกรีดร้องกันด้วยความทรมาน ขณะที่พวกเขาล้มลงกับพื้น
“น นาย…นายเป็นใคร…? นายรู้บ้างไหมว่านายกำลังจัดการกับใครอยู่…?” หนึ่งในผู้ชายกล่าวเตือน ขณะที่เขากุมหน้าอกของเขาพร้อมกับพยายามที่จะลุกขึ้น
สุดท้ายแล้ว อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งคู่ไม่สามารถที่นั่งตัวตรงได้ด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงการลุกขึ้นเลย
“ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร แต่รู้ไว้ด้วย ถ้านายไม่ตอบคำถามของฉันอย่างตรงไปตรงมาล่ะก็ นายจะไม่สามารถไปจากที่นี่ได้โดยมีชีวิตรอดไปได้” เจอรัลด์กล่าวอย่างเย็นชา ขณะที่เขาล้วงมือเข้าในกระเป๋ากางเกงของเขาก่อนจะนั่งยอง ๆ เพื่อดูพวกย่องตามสองนั้นคนใกล้ ๆ
เมื่อได้ยินแบบนั้น พวกเขาทั้งคู่จึงรู้สึกเย็บสันหลังวาบด้วยความกลัวกันอย่างมาก