TB:บทที่ 235 อี้หยูฉือหวู่
ขณะที่เฉินหลงเดินอย่างเชื่องเข้าไปในภูเขา ตลอดทางที่เขาผ่านเป็นศพของมดสีทอง และสิ่งที่มีประโยชน์จากมดพวกนั้นเฉินหลงได้นำมาใส่ในวงแหวนมิติหมดแล้ว
นี่คือวันที่สามที่เฉินหลงเข้าภูเขานี่มา หากมองข้อดีที่ว่าไม่มี “มดสีทอง” บุกเข้ามาแล้ว เฉินหลงหยิบเอาส่วนของ “งูเขาสีเขียว” ที่โดนฆ่าไปก่อนหน้าออกมาจากแหวนมิติ หลังจากที่นำไปทำอาหารแล้ว เขาได้กินอาหารมื้อดีๆ
ในเวลาสามวันที่ผ่านมาเฉินหลงฆ่ามดสีทองไปกว่าห้าหมื่นตัว ทว่ายังมีมดสีทองอีกมากมายที่เข้ามา
เป็นเวลาสามวันแล้วที่เฉินหลงไม่ได้นอน เมื่อเขาเหนื่อยล้า เฉินหลงจะปิดตาและหายใจเข้าออก
“มดสีทอง” พวกนี้คล้ายจะมีคำสั่งให้พวกมันออกรบอย่างไม่จบสิ้น พวกมันก่อกวนเฉินหลงเป็นเวลานานกว่ายี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวัน
คล้ายกับว่าหลังจากเฉินหลงจัดการกับพวก“มดสีทอง”จำนวนมากกว่าหนึ่งโหลที่โจมตีเฉินหลง และก่อนที่พวกมันจะเข้ามาถึงตัวเฉินหลง พวกมันได้พ่นพิษสีเทาใส่เฉินหลง
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ “มดสีทอง” คล้ายกับว่าจะรู้ว่าศัตรูเบื้องหน้าพวกมันช่างแข็งแกร่ง เขาจึงไม่มีโอกาสแม้จะโจมตี
ก่อนที่พิษจะเข้ามาใกล้เฉินหลงนั้นมี“ระฆังทอง”ค่อยกันไว้อยู่นอกร่างของเฉินหลง
ทันทีที่พิษที่หยดลงบนพื้น พิษได้กร่อนให้เกิดหลุมใหญ่บนพื้น
“รนหาที่ตาย”
เมื่อมด “สิบ” ตัว พวกมันจะระเบิดพิษออกไปทุกทาง
การเคลื่อนไหวเช่นนี้เรียกว่า “รถพุ่งชน” และผลของการโจมตีนี้คล้ายกับเป็นความทรมานของรถเก่าที่แตกหัก
เมื่อเฉินหลงได้พวกของมีค่าพวกนี้มาแล้ว เขาเดินต่อไปพร้อมมีดเล่มหนึ่ง
ทางที่เฉินหลงเดินอยู่เป็นที่ที่ราชินีมดส่งเสียง เหตุผลที่พวก “มดสีทอง” ฉลาดกว่าเก่าเป็นเพราะราชินีมดของพวกมันกำลังใช้กลวิธี และหากเขาฆ่าราชานีมดได้ พวกมดในเขานี้ก็จะกลายเป็นวัตถุดิบเพื่อเพิ่มพลังให้ได้
“ราชินีมด” คล้ายจะรู้แผนของเฉินหลง จึงได้ส่งทหารมดตัวเล็กๆมาก่อกวนเฉินหลง เพื่อให้กินพละกำลังและกันไม่ให้เขาเข้าหาราชินีมดได้
แต่อย่างไรเสียเฉินหลงก็มียาพลังลมปราณรักษาอยู่ในตัว เขาจึงฟื้นพลังคืนในตัวได้อย่างรวดเร็ว พวกมดตัวน้อยไม่ได้มีพลังแข็งแกร่งพอให้เฉินหลงได้รับประสบการณ์เพิ่ม
เฉินหลงสงสัยใคร่รู้ในตัว “ราชินีมด” ที่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ย้ายที่ไปไหน อีกทั้งยังอยู่ที่เดิมมาโดยตลอด “ดูเหมือนว่าราชินีมดจะไม่ได้เคลื่อนที่เลย เยี่ยม เป็นเป้ามีชีวิต ฉันต้องฆ่ามัน”
จากนั้น มีมดเข้ามามากขึ้นอีกเรื่อยๆ
เพลงดาบของเฉินหลงที่ได้ใช้ทรงพลังมากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆ กระบวนท่าบางท่าที่มีสิบแปดระดับนรกสามารถทำได้อย่างง่ายดายในมือเฉินหลงและพลังของเพลงดาบนั้นยังเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย มีดธรรมดาๆมักจะมีพลังถึงระดับที่แข็งแกร่งมากๆ เมื่อเป็นเช่นนั้นการโมตีจะรุนแรงขึ้นและพลังที่ใช้จะน้อยลงไป
สิบวันหลังจากเข้าภูเขามา จำนวนของ“มดสีทอง”ที่ตายด้วยมือเฉินหลงเพิ่มมากเป็นสองแสนตัว เฉินหลงมีจิตสังหารหนักขึ้น เนื่องจากจิตสังหารที่มีพวก“มดสีทอง”ที่เข้ามาเพื่อตายยังรับรู้ได้ถึงจิตสังหารของเฉินหลง แต่อย่างไรเสีย คำสั่งของราชินีมดทำให้พวกมันไม่สนใจจิตสังหารของเฉินหลงและพุ่งเข้ามาเพื่อตาย
ในขณะนั้น เฉินหลงอยู่ไม่ไกลจากที่ที่ “ราชินีมด” อยู่ และห่างไปเพียงสิบกิโลเมตรเท่านั้น ทว่าทางเดินไม่ได้สะดวก เพราะว่าเบื้องหน้าเฉินหลงทางทั้งหมดมีมดสีทองอยู่
คล้ายกับว่าราชินีมดจะรู้ว่าการกระจายกองกำลังมดไปโจมตีเฉินหลงจะไร้ความหมาย และคงจะดีกว่าหากจะมุ่งกำลังที่มีที่ไปสู้กับเฉินหลงให้ตาย
เนื่องจากราชินีมดต้องการจะสู้กับความตายด้วยตัวเอง เขาจึงฆ่ามดสีทองทั้งหมดเบื้องหน้าเธอและฆ่าราชินีมดตัวอื่นที่อยากเอาชีวิตเขา ที่นี่คืออาณาจักรคุนหลุน เขาเป็นเทพเจ้าของเผ่าคุนหลุน มาดูกันสิ ว่าราชินีมดหรือเทพจะชนะกัน
เฉินหลงพุ่งเข้าไปในรังมดพร้อมมีดเพื่อสู้กับมดสีทองอีกสองล้านสามแสนตัวเบื้องหน้าเขา
“เกราะระฆังทอง” ปกป้องร่างเขา มีดนรกตัดผ่าศัตรู ตราบเท่าที่ยังมีอุปสรรคเบื้องหน้า เฉินหลงจะฆ่าให้หมด
เฉินหลงระบำดาบนรกอย่างบ้าคลั่ง กระบวนท่านรกทั้งสิบแปดท่าของเฉินหลงมีระดับพลังสิบแปดระดับค่อยๆประสานกันทีละน้อย ทำให้ท่านั้นร้ายกาจอย่างที่สุด
ด้วยท่าท่าเดียว ภูตผีทั้งหมดฟื้นคืนชีวิต ราวกับเป็นชาวไร่ที่เก็บเกี่ยวข้าวสาลี พวก“มดสีทอง”ล้มตายเป็นเบือ
“สิ่งนี่เรียกว่า อี้หยูฉือหวู่” เขามองพลังของกระบวนท่านี้ แล้วเฉินหลงจึงคิดชื่อได้
ด้วยความทรงพลังของ “อี้หยูฉือหวู่” เฉินหลงใช้เวลาเต็มวันเพื่อฆ่า“มดสีทอง”พวกนี้ อีกสิ่งหนึ่งก่อนหน้านี้ เฉินหลงใช้เวลากว่าสี่วันเพื่อฆ่าเพื่อฆ่ามดสีทองไปสองแสนตัว พลังฉีรักษาของเฉินหลงช่วยให้พลังเขาฟื้นคืนมา เขาไม่ได้นอนเลยแม้แต่น้อยมาสี่วันแล้ว เขาระบำมีดมาตลอดและนั่นทำให้เฉินหลงเหนื่อยมากกว่าเดิม
เมื่อทำลายพวก“มดสีทอง”พวกนี้จนสิ้นซากแล้ว เฉินหลงนั่งลงบนพื้นโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น พื้นดินปกคลุมไปด้วยเมือกที่ไหลออกมาจาก“มดสีทอง”หลังจากที่พวกมันตายแล้ว
หลังจากที่เฉินหลงนั่งลงบนพื้นมาประมาณครึ่งชั่วโมง เฉินหลงค่อยๆยืนขึ้น ในตอนนี้เขาเหนื่อยมากจริงๆ อีกทั้งเขายังเป็นกังวลมากด้วย การได้พักผ่อนตามปกติแล้วจะทำให้เขาผ่อนคลายขึ้น
เมื่อเขาลุกขึ้นแล้ว เฉินหลงหยิบ “งูยักษ์เขียว” ออกมาและย่างกิน
เฉินหลงทำเช่นนี้และพักไปอีกสามชั่วโมง แล้วเขาจึงกระโดดลงไปหาถ้ำของ “ราชินีมด”
“มดสีทอง” ยังคงเป็นมดอยู่ดี นิสัยของพวกมันเหมือนกับมดทั่วไป และถ้ำของพวกมันยังคล้ายกับรังของมดธรรมดาทั่วไปด้วย ทางลึกที่ตัดกันช่างชันนักและมีตึกเรียงรายกัน ขอบเขตเป็นถนนวงเวียนซึ่งมีซอกซอยมากมาย ซอกซอยตัดกันไปมาราวเขาวงกต
ตามปกติแล้วเขาวงกตเช่นนี้จะมี“มดสีทอง”อยู่มากมายที่เข้าออกรัง ทว่าวันนี้กลับมี“มดสีทอง”อยู่ไม่ถึงครึ่งที่เดินอย่างเร่งรีบอยู่รอบๆ เนื่องจากเฉินหลงได้ฆ่าไปอย่างสิ้นซากหมดแล้ว อีกทั้งยังไม่ง่ายเลยที่ราชินีจะฝักไข่มดสีทองใหม่ได้ อาจจะกล่าวได้ว่าในครั้งนี้ เฉินหลงกวาดมดสีทองที่เกิดจากราชินีมดในหลายปีมานี้จนหมดสิ้น
เฉินหลงตรงไปยังรังของราชินี
หลังจากนั้นเฉินหลงอยู่ห่างจากราชินีมดไปเพียงไม่กี่สิบเมตร เขามองเห็นหมอกมืดดำเบื้องหน้าเขา
“ใช้พิษหรือ ฉันควรจะกลัวไหม” เฉินหลงมองหมอกตรงหน้าและเผยยิ้มรังเกียจออกมา
ไฟสรวงสวรรค์และพสุธาของเขาแผดเผาได้ทุกสิ่ง แม้จะเป็นพิษน้อยๆนี่ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
ไฟสรวงสวรรค์และพสุธาปรากฎขึ้นในหมอกพิษ
ไฟสรวงสวรรค์และพสุธาเผาได้ทุกสิ่งอย่าง จากนั้นไม่นานม่านหมอกพิษก็เผาไปจนเกลี้ยง หลุมโดนเปิดออก เฉินหลงรู้ว่ามีมดอยู่ภายใน เขาจึงยกเท้าขึ้นและก้าวไปข้างหน้า