TQF:บทที่ 729 ต้นสายปลายเหตุ (1)
โม่อู๋เซอมองผู้คนนับหมื่นและเอ่ยเสียงเข้ม “นี่แหละคือความจริง ข้าไม่ได้โกหกเลยแม้แต่น้อย จะให้ข้าโม่อู๋เซอสาบานก็ได้ ส่วนที่ผู้อาวุโสทั้ง 3 พูดเมื่อกี้ ไม่รู้ว่ากล้าสาบานรึเปล่า”
“…..” นาทีนั้นปีศาจเฒ่าทั้ง 3 อัดอั้นจนหน้าดำหน้าแดง ไม่มีใครกล้ารับคำ
ด้วยอายุและฐานะของพวกเขา กี่ปีแล้วที่ไม่มีคนกล้าพูดกับพวกเขาแบบนี้ แต่ไหนแต่ไรคำพูดของพวกเขาศักดิ์สิทธิ์ยิ่งกว่าพระราชโองการ ไม่มีใครกล้าสงสัย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงให้สาบานเลย
การมีวิถีสวรรค์เป็นพยานก็กระจ่างแล้วว่าที่พวกเขาพูดเมื่อกี้โกหก พวกเขาเสแสร้งต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ ได้แต่เงียบใส่
“พูดหรือไม่พูดก็ไม่สำคัญแล้ว”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพูดเบาๆและหายตัวไปยืนตระหง่านอยู่อีกฟากกลางอากาศ ภายใต้สายตาของทุกคน นางสะบัดแขน บังเกิดเป็นเผ่าอสูรมากมายยั้วเยี้ยไปทั่วปฐพี กลิ่นไอปีศาจพุ่งเสียดฟ้า
ทุกคน ณ ที่นั้นตะลึงมาก รู้ลางๆในใจว่านางจะทำอะไร
เผ่าอสูรนับแสนกลางอากาศตะโกนกู่ร้อง “คารวะเจ้านาย….”
“ลุกขึ้น” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวมองเผ่าอสูรนับแสนตรงหน้าและพยักหน้าเบาๆ ถ่ายทอดวิถีสวรรค์ตรงกลางระหว่างคิ้วให้พวกเขาได้ทราบว่าภารกิจคืออะไร
“พวกเจ้าไปเขตเมืองทิศตะวันออก สังหารสมาชิกระดับสูงกว่าก้าวสู่เทพเทวาทุกคนแห่งสำนักใหญ่ทั้ง 3 ให้หมด หลังจากที่เสร็จสิ้นภารกิจแล้ว ให้ไปช่วยเหลือตามเขตเมืองทิศอื่น”
“ขอรับเจ้านาย”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่ได้พูดอะไร ทอดสายตาไปยังคนตรงหน้า อาณาเขตเทพของเขา มีแต่เขาเท่านั้นที่สามารถปล่อยคนออกไปได้
ไม่จำเป็นต้องพูด แค่สายตาเดียวโม่ซวนซุนก็เข้าใจความหมายของนาง เขาสะบัดแขนเสื้อ มีแสงศักดิ์สิทธิ์หลากสีห่อหุ้มเผ่าอสูรนับแสนไว้ หายไปในพริบตา
หลังจากที่เผ่าอสูรชุดนี้หายไป เฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็ปล่อยเผ่าอสูรออกมาอีกหลายแสน สั่งให้พวกเขาไปลงมือทางเขตเมืองทิศใต้ เมื่อพวกเขาไปแล้วก็จัดการทิศเหนือและทิศตะวันตก แค่เผ่าอสูรที่ส่งออกไปก็ราวๆ 2 ล้านตน ทุกคนล้วนตะลึงกับสิ่งที่นางทำ
ไม่มีใครคิดว่าเผ่าอสูรในมือเฉิงเสี่ยวเสี่ยวจะเยอะขนาดนี้ หลังจากที่ทุกคนตะลึงไปแล้วก็ใจเย็นลงอย่างรวดเร็ว เพราะทุกคนรู้ดีว่าหลังจากที่ล้างบาง 3 สำนักใหญ่นั้นแล้ว เผ่าอสูรจะไม่ปรากฏตัวที่ผืนดินฉางไห่อีกตลอดไป
ถ้าเป็นเมื่อก่อนละก็ให้ตายทุกคนก็ไม่เชื่อ แต่พวกเขาได้เห็นวิถีสวรรค์จุติลงมา เชื่อว่าในใต้หล้านี้ยังไม่มีใครต้านทานการผูกมัดของลิขิตสวรรค์ได้ ดังนั้นทุกคนจึงสบายใจ
ส่วนสำนักใหญ่ทั้ง 3 อย่างกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชัง สำนักตันซือ สำนักวั่นตัน พวกเขาล้วนมีสีหน้าทุกข์ใจ นอกจากเสียใจทีหลังแล้วก็เหลือแต่เสียใจทีหลัง
ถ้าพวกเขาไม่ได้เห็นแก่ผลประโยชน์ซะขนาดนั้นจะทำเรื่องแบบนี้ลงไปได้ยังไง ที่คาดไม่ถึงเลยคือวิถีสวรรค์จะจุติลงมาเป็นพยาน ถือเป็นโศกนาฏกรรมชนิดสวรรค์ไม่ต้องการให้อยู่ต่อจริงๆ
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวปล่อยเผ่าอสูรออกไปอีกหลายแสนตนอีกครั้ง แต่ไม่ได้บอกให้เผ่าอสูรเหล่านี้ไปไหน แค่เรียกให้มาอยู่ตรงนี้
สีหน้าของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวเย็นยะเยือก ไม่ได้ใส่ใจ 3 สำนักใหญ่ที่ถูกตัดสินโทษประหารอีก หันไปมองเหล่าผู้อาวุโสแห่งสำนักต่างๆบนที่นั่งประธานด้วยสายตาเย็นชา “พวกไอแก่ที่เข้าร่วมการเข่นฆ่าเผ่าอสูรของเราฆ่าตัวตายซะ อย่าคิดว่าเรื่องที่ทำไปไม่มีคนรู้ ไม่อย่างงั้นอย่าหาว่าข้าใจร้ายที่ล้างบางให้หมด ต่อให้ต้องถอนรากถอนโคนอิทธิพลใหญ่อย่างพวกเจ้าข้าก็ยินดี”
ประกายในแววตาของเหล่าปีศาจเฒ่าสั่นไหว ในใจทั้งเสียใจทั้งโกรธแค้น แต่พวกเขาไม่กล้าพูดอะไร กลัวว่าจะต้องพบจุดจบเหมือน 3 สำนักใหญ่นั้น ถ้าเช่นนั้นต่อให้พวกเขาตายสักหมื่นครั้งก็ไม่พอชดใช้
ปีศาจเฒ่าหลายคนค่อยๆลุกขึ้น เมื่อเห็นพวกเขาลุกขึ้นด้านล่างเวทีฮือฮากันอีกครั้ง เพราะคนส่วนใหญ่รู้จักปีศาจเฒ่าพวกนี้ ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะเข้าร่วมการเข่นฆ่าเผ่าอสูรด้วย
“หัวหน้ากลุ่มเฉิง ข้ายอมรับผิด ความโลภทำให้พวกเรากระทำความผิดใหญ่หลวง เรื่องอื่นข้าไม่ต้องการพูดอะไรมาก หวังว่าหัวหน้ากลุ่มเฉิงจะปล่อยคนอื่นๆในสมาคมทหารรับจ้างของเราไป ข้ายอมฆ่าตัวตาย”
พูดจบมหาผู้อาวุโสผู้นี้ของสมาคมทหารรับจ้างก็ระเบิดชีพจรหัวใจจนแหลก ปลิดชีพตัวเองและล้มลงพื้น
ทั้งลานกว้างเงียบสงัด ปีศาจเฒ่าคนอื่นๆก็ประสานมือกับเฉิงเสี่ยวเสี่ยว “ข้าเองก็หวังว่าหัวหน้ากลุ่มเฉิงจะปล่อยคนอื่นๆในกลุ่มผู้ฝึกฝนวิทยายุทธไร้สำนักไป ข้ายอมฆ่าตัวตาย”
แต่ละคนยอมรับผิดและปลิดชีพตัวเองต่อหน้าคนนับล้าน พวกเขารู้ว่าไม่ว่าอย่างไรการฆ่าตัวตายถือเป็นวิธีปกป้องอิทธิพลตัวเองที่ดีที่สุด
ไม่ว่าจะเป็นพวกเขาคนไหนก็ไม่สามารถต่อกรกับเผ่าอสูรนับล้านของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวได้ ไม่อย่างนั้นก็ต้องตายท่าเดียว
แม้ว่าปีศาจเฒ่าเหล่านี้จะทำเรื่องเลวร้ายไว้มาก แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ทำเพื่ออิทธิพลและสำนักของตัวเอง ส่งผลให้คนของพวกเขาร้องไห้โฮกันหมด รีบเก็บศพพวกเขากลับมา
พวกเขาไม่กล้าแสดงความแค้นออกมาแม้เสี้ยวเดียว ความจริงเป็นอย่างไรพวกเขาเองก็รู้ดี อย่าว่าแต่สาเหตุมาจากมหาผู้อาวุโสของพวกเขาเองเลย ต่อให้ได้รับความไม่เป็นธรรมจริงๆพวกเขาก็ไม่กล้าต่อต้านเฉิงเสี่ยวเสี่ยว ไม่อย่างนั้นมหาผู้อาวุโสของพวกเขาก็ตายเปล่า
มหาผู้อาวุโสแห่งโถงวิหารสวรรค์รู้สึกโชคดีมาก เพราะถึงแม้พวกเขาจะรู้เรื่องนี้ แต่ยังกังวลหลายๆอย่างจึงไม่ได้เข้าร่วมการเข่นฆ่า เรียกได้ว่ารอดจากเคราะห์กรรมนี้ไป ไม่อย่างนั้นโถงวิหารสวรรค์ของพวกเขาคงต้องอับอายขายขี้หน้า
คนที่ต้องฆ่าตัวตายได้ฆ่าตัวตายไปหมดแล้ว เฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็ไม่ได้หาเรื่องคนอื่นอีก ไม่ว่าอย่างไรการไล่บี้ฆ่าคนอื่นให้หมดก็ไม่ใช่เรื่องดี คนที่ควรปล่อยไปก็ต้องปล่อย คนที่ไม่ควรปล่อยอย่าคิดว่าจะหนีไปได้แม้แต่คนเดียว
“อยู่ในอาณาเขตเทพของเจ้า ให้เจ้าจัดการแล้วกัน” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวหันไปบอกคนข้างกายเสียงนุ่มนวล
นางแอบถ่ายทอดวิถีสวรรค์ให้โม่ซวนซุน ถึงอย่างไรจำนวนคนที่นี่ก็เยอะเกินไป ถ้าต้องลงมือกับเหล่าปีศาจเฒ่าที่นี่อาจพลาดไปโดนคนบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นเรื่องที่นางไม่อยากเห็น”
“ได้ ไม่มีปัญหา”
โม่ซวนซุนผนึกกำลังผู้ฝึกฝนวิทยายุทธที่อยู่ระดับก้าวสู่เทพเทวาขึ้นไปจากสำนักใหญ่ทั้ง 3 ที่ผูกพันธ์กับลิขิตสวรรค์ เขาโบกมือและมีแสงออกมาระลอกใหญ่ ก่อนจะแตกออกเป็นหมื่นๆเส้น ก่อนจะเฉิดฉายออกมาอย่างเจิดจ้า พุ่งสู้ฝูงชนด้วยความไวแสง
“เพล้ง เพล้ง เพล้ง…..”
“อ๊ากกก…..”
หลังจากที่ล้มลงไปทีละคน ก็มีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่แตกตื่น เพราะบางคนล้มตึงลงไปท่ามกลางพวกเขา
“เพล้ง เพล้ง เพล้ง….”
แต่ละร่างล้มลงไปโดยไม่มีโอกาสให้ช่วยเลยสักนิด แม้แต่มหาผู้อาวุโสแห่ง 3 สำนักใหญ่ก็มิอาจรอดพ้นจากความตาย
คนทั้งลานกว้างตกอยู่ในความอึ้ง แม้แต่ปีศาจเฒ่าที่อยู่มาหลายหมื่นปียังต้านทานไม่ได้ จะไม่ให้พวกเขาทึ่งได้ยังไง
เมื่อฝูงชนได้สติกลับมา ต่างมองคนกลางอากาศด้วยสายตาร้อนแรงและเคารพนับถือ
ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธระดับเซียนสวรรค์เลยนะ แข็งแกร่งมากจริงๆ นาทีนั้นพวกเขาเข้าใจแล้วว่าไม่ใช่ว่าบรรลุเซียนสวรรค์ที่ผืนดินฉางไห่ไม่ได้ จุดสำคัญอยู่ที่บ่วงกรรม พวกเขาที่ไม่เคยเห็นบุญคุณความแค้นอยู่ในสายตาเพิ่งจะเข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญขนาดไหนในเส้นทางฝืนสวรรค์ของผู้ฝึกฝนวิทยายุทธ
ในจำนวนคนนับล้าน มีจำนวนนับแสนจาก 3 สำนักใหญ่ที่ถูกปลิดชีพ หรือก็คือผู้ฝึกฝนวิทยายุทธแห่ง 3 สำนักใหญ่ที่อยู่ระดับก้าวสู่เทพเทวาขึ้นไปตายลงหมดแล้ว
ตายไปเยอะขนาดนี้ เหตุเกิดเพราะพวกเขาผลที่ตามมาย่อมเป็นพวกเขาที่แบกรับ ไม่กระทบเฉิงเสี่ยวเสี่ยวและโม่ซวนซุน
“ปัญหาที่นี่จัดการเรียบร้อยแล้ว ในชิงยางยังมีสมาชิกคนอื่นให้จัดการ เจ้าเก็บอาณาเขตเทพได้แล้ว”
————————————————