ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนเป็นไปตามที่จวินอู๋เสียวางแผนไว้ นางมองดูสภาพจนตรอกของวิญญาณมนุษย์อย่างเย็นชา พวกนางแค่ต้องกลับเข้ามาในเขตของวิญญาณสัตว์อสูร แล้วต่อให้วิญญาณมนุษย์รวมกำลังกับวิญญาณอาวุธ พวกเขาก็ยังต้องระวังตัวให้ดี เนื่องจากเรื่องของหมีวิญญาณนั้นเกี่ยวข้องกับวิญญาณสัตว์อสูรทั้งเผ่าพันธุ์ สิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญจะไม่ใช่แค่วิญญาณสัตว์อสูรตัวเดียว และจะไม่ใช่การแก้แค้นจากวิญญาณสัตว์อสูรแค่กลุ่มเดียว แต่เป็นความโกรธแค้นจากวิญญาณสัตว์อสูรทุกตัวทั่วทั้งโลกวิญญาณ!
ศิษย์รองว้าวุ่นลนลาน เขามองวิญญาณสัตว์อสูรที่แยกเขี้ยวคำราม แล้วทั้งร่างก็เครียดเกร็งขึ้นทันที
แม้ว่าเขาจะค่อนข้างมั่นใจในพลังที่ตนมี แต่เขาก็ยังไม่กล้าพูดว่าเขาจะรอดจากการโจมตีของวิญญาณสัตว์อสูรจำนวนมากขนาดนี้ได้
ดาบตัดวิญญาณนำเหล่าวิญญาณอาวุธมาถึงช้า ก่อนที่พวกมันจะเข้ามาใกล้ พวกมันก็เห็นพวกของศิษย์รองถูกวิญญาณสัตว์อสูรล้อมเอาไว้อย่างหนาแน่น ดาบตัดวิญญาณที่อยากจะรีบไปจับหมีวิญญาณก็หยุดนิ่งอยู่กับที่ทันที
“หัวหน้า? ไม่ไล่ตามต่อแล้วหรือ?” กระบองหนามส่งเสียงฮึมฮัมขณะกระโดดเข้ามาข้างๆดาบตัดวิญญาณ เมื่อเห็นว่าดาบตัดวิญญาณเหมือนไม่มีความคิดจะเข้าไปช่วยก็อดสงสัยไม่ได้
“ไม่ไปแล้ว เราจะกลับ!” เสียงของดาบตัดวิญญาณเย็นชาเล็กน้อย
“กลับ? แต่ถ้าเราจับหมีวิญญาณไม่ได้ หอคอยโยวหลิง……” กระบองหนามยังไม่เข้าใจ
ดาบตัดวิญญาณพูดขึ้นทันควัน “เจ้าอยากให้วิญญาณอาวุธกลายเป็นศัตรูกับวิญญาณสัตว์อสูรทั้งหมดจริงๆเรอะ?”
ดาบตัดวิญญาณกล้าสู้กับวิญญาณสัตว์อสูรที่หอคอยโยวหลิงก็เพราะตอนนั้นมีวิญญาณสัตว์อสูรไม่มากนัก และหอคอยโยวหลิงก็ล่อใจมากเหลือเกิน แต่ตอนนี้ ไม่ว่าหอคอยโยวหลิงจะล่อใจมากแค่ไหน ก็ไม่มากพอที่จะให้มันอยากใช้วิญญาณของตัวเองมาแลก
การประกาศว่าวิญญาณอาวุธพยายามจะใช้ชีวิตของหมีวิญญาณมาแลกกับหอคอยโยวหลิงต่อหน้าวิญญาณสัตว์อสูรทุกตัวในโลกวิญญาณ ก็เท่ากับการประกาศสงครามอย่างไม่ต้องสงสัยเลย!
เมื่อเห็นด้านข้างภูเขาเต็มไปด้วยวิญญาณสัตว์อสูร ดาบตัดวิญญาณก็คิดจะถอยออกจากเรื่องทั้งหมด
แม้ว่าหอคอยโยวหลิงจะดี แต่มันรับประกันไม่ได้ว่าพวกมันจะต้านทานการแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งของวิญญาณสัตว์อสูรทั้งเผ่าพันธุ์ได้.novel-lucky.
คำพูดของดาบตัดวิญญาณทำให้วิญญาณอาวุธจำนวนมากได้สติ พวกมันตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์เช่นกัน จึงพากันตามดาบตัดวิญญาณกลับไปอย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ศิษย์รองกลัวท่าทางดุดันก้าวร้าวของเหล่าวิญญาณสัตว์อสูรจนสั่นไปทั้งตัว เขาคิดจะรอจนดาบตัดวิญญาณนำวิญญาณอาวุธมาถึง จะได้เปิดฉากสู้กับวิญญาณสัตว์อสูร แต่ทันทีที่เห็นดาบตัดวิญญาณ ยังไม่ทันที่เขาจะได้ดีใจ เขาก็เห็นดาบตัดวิญญาณหันหลังกลับและจากไปพร้อมวิญญาณอาวุธทั้งหมด!
ทันใดนั้น ศิษย์รองก็รู้สึกเหมือนถูกน้ำเย็นราดลงบนหัว ความหวังเสี้ยวสุดท้ายในใจพังทลายลง
อูจิ่วถูกจับ เจียงอวิ๋นหลงถูกฆ่าตาย วิญญาณอาวุธกลัววิญญาณสัตว์อสูรจนถอนกำลัง……เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องนี้ได้ผลักให้ศิษย์รองตกอยู่ในสถานการณ์กดดันอย่างมาก
“ถ้าไม่อยากตายก็ไสหัวไปซะ!” เฉียวฉู่กระโดดลงจากไหล่ของหมีหยินหยาง แล้วมองศิษย์รองที่หวาดกลัวตัวสั่นพร้อมกล่าวเย้ยหยัน
ศิษย์รองจ้องมองไปยังฝูงวิญญาณตรงหน้า ในใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ต้องรู้ว่าวิญญาณสัตว์อสูรเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีความสามัคคีกันมากที่สุด ต่อให้เป็นแค่วิญญาณสัตว์อสูรธรรมดาทั่วไปถูกรังแก วิญญาณสัตว์อสูรตัวอื่นๆก็พร้อมจะยื่นมือเข้าช่วย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหมีวิญญาณของพวกมันเลย
“ศิษย์พี่รอง พวกเรากลับกันก่อนไหม?” ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังศิษย์รองกล่าวอย่างหวาดกลัว ด้วยจำนวนของพวกเขา จึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะสู้กับกองทัพวิญญาณสัตว์อสูรตรงหน้าได้
ศิษย์รองกัดฟันแน่น แล้วทันใดนั้นก็พูดขึ้นว่า “มังกรเพลิง! เจ้าจะนำวิญญาณสัตว์อสูรทั้งเผ่าพันธุ์ขัดคำสั่งท่านจ้าววิญญาณจริงๆหรือ!”