จวินอู๋เสียไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับการตัดสินใจของมังกรเพลิง เนื่องจากนี่เป็นเรื่องวิญญาณสัตว์อสูร ในฐานะที่เป็นวิญญาณนอกเผ่าพันธุ์ นางรู้สึกว่านางไม่ควรเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้มากนัก
อาการของน่าหลานเยว่ค่อยๆเสถียรมากขึ้น แต่จงจงยังไม่ยอมออกห่างจากเขาแม้แต่ก้าวเดียว อูจิ่วยังหมดสติอยู่ จวินอู๋เสียส่งตัวเขาให้กับมังกรเพลิงเพื่อให้พวกเขาจัดการต่อไป
จวินอู๋เสียไม่แน่ใจว่าวิญญาณมนุษย์จะตอบโต้หรือไม่ แต่อย่างน้อยนางต้องเตรียมพร้อมเอาไว้ พวกเฉียวฉู่ไม่ได้จากไป แต่ตัดสินใจอยู่ในอาณาเขตของวิญญาณสัตว์อสูรต่อในตอนนี้ พวกเขาจะกลับไปฝึกฝนต่อหลังจากที่จ้าววิญญาณทำการตัดสินแล้ว
การต่อสู้ครั้งใหญ่นี้ทำให้วิญญาณสัตว์อสูรจำนวนมากได้รับบาดเจ็บ โชคดีที่อาการบาดเจ็บไม่รุนแรงมากนัก พวกมันพักฟื้นเพียงเล็กน้อยก็หายสนิทแล้ว
จงจงว้าวุ่นใจมาก มันรู้สึกผิดกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ วิญญาณสัตว์อสูรห้าตัวที่ช่วยมันตอนที่อยู่นอกหุนหุนโหลววันนั้น บัดนี้ไม่มีใครเหลือแล้ว เจ้าแรดตายในตอนนั้น พวกเสือชีตาห์ก็สละตนเองในการสู้รบวันนี้ ความรู้สึกผิดใหญ่หลวงกำลังกดทับหมีวิญญาณจนแทบจะพังทลาย ร่างใหญ่โตของมันนั่งเงียบอยู่ข้างๆน่าหลานเยว่โดยไม่พูดอะไรสักคำ
จวินอู๋เสียเห็นจงจงอยู่ในสภาพที่น่าสังเวชเช่นนั้น ก็อดรู้สึกปวดใจไม่ได้
ความขัดแย้งนำมาซึ่งความตาย นั่นคือหายนะที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
พวกเฉียวฉู่ก็ไม่สามารถพักผ่อนอย่างสบายใจได้ และเนื่องจากยังมีเรี่ยวแรงเหลืออยู่ พวกเขาจึงยุ่งอยู่กับการดูแลวิญญาณสัตว์อสูรที่บาดเจ็บ
ถึงยังไงพวกเขาก็เป็นสหายร่วมรบเคียงข้างกันมา วิญญาณสัตว์อสูรที่ตอนแรกต่อต้านวิญญาณมนุษย์ บัดนี้ได้เห็นพวกเฉียวฉู่เป็นพรรคพวกของตนไปแล้ว ภูติประจำตัวทั้งสาม พวกของหมีหยินหยางต่างก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน พวกมันกลับเข้าไปพักฟื้นในร่างของเจ้านายตัวเองแล้ว.ไอลีนโนเวล.
เช้าวันรุ่งขึ้น มังกรเพลิงเกลี้ยกล่อมและให้เหตุผลกับจงจงทุกวิถีทางเพื่อโน้มน้าวให้จงจงไปพบจ้าววิญญาณด้วยกัน จงจงมองอย่างอาลัยอาวรณ์ราวกับทนไม่ได้ที่จะทิ้งน่าหลานเยว่ที่ยังไม่รู้สึกตัวไว้ มันพาตัวอูจิ่วที่ยังหมดสติและออกเดินทางไปพบจ้าววิญญาณพร้อมกับมังกรเพลิง
เพื่อป้องกันไม่ให้ตนเองถูกวิญญาณมนุษย์และวิญญาณอาวุธหยุดกลางทาง มังกรเพลิงจึงวางจงจงและอูจิ่วไว้บนหลังของมันและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า โดยมีวิญญาณสัตว์อสูรที่บินได้บางตัวตามไปคอยคุ้มกันด้วย
“อูจิ่วเสร็จแน่คราวนี้ ต่อให้จ้าววิญญาณไม่ฆ่าเขา ก็คงไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ ข้าอยากเห็นนักว่าจากนี้ไปเขาจะทำชั่วได้อย่างไร” ได้พักผ่อนมาหนึ่งคืน เฉียวฉู่ก็รู้สึกดีขึ้นมาก เขาพูดพล่ามไปพลางพร้อมกับหวีขนของหมีหยินหยางด้วยหวีขนาดใหญ่
“รอจนเรื่องนี้จบลง เราจะได้ฝึกต่ออย่างสงบสุขซะที คิดไม่ถึงจริงๆว่าเราจะเจอเรื่องแบบนี้ในโลกวิญญาณ” เฟยเหยียนก็กำลังหวีขนให้ลิงใหญ่เช่นกัน เขามีความคิดเดียวกับเฉียวฉู่ กำลังรอให้อูจิ่วถูกประหาร
ฮัวเหยากำลังทายาลงบนบาดแผลของงูกระดูกสองหัว ในบรรดาภูติประจำตัวทั้งสาม ตัวที่ได้รับบาดเจ็บรุนแรงที่สุดคืองูกระดูกสองหัวที่ตัวใหญ่ที่สุด มันดึงดูดความสนใจของวิญญาณอาวุธส่วนใหญ่มาที่ตัวมัน ร่างกระดูกสีขาวที่แข็งแกร่งทนทานของมัน บัดนี้เต็มไปด้วยบาดแผล กระดูกหลายแห่งแตกหัก ฮัวเหยาขมวดคิ้ว อดรู้สึกสงสารไม่ได้
ยาที่ฮัวเหยาใช้เป็นยาสมุนไพรที่ไม่รู้จักซึ่งวิญญาณสัตว์อสูรที่นี่นำมาให้ ตามที่วิญญาณสัตว์อสูรพูด ยานี้ช่วยรักษาบาดแผลของร่างวิญญาณได้ดี
จวินอู๋เสียสนใจอยากจะศึกษายาสมุนไพรของโลกวิญญาณมาก แต่เพราะน่าหลานเยว่ยังอยู่ในระหว่างพักฟื้น และนางสัญญากับจงจงไว้ว่านางจะดูแลน่าหลานเยว่อย่างดี จวินอู๋เสียจึงต้องคอยเฝ้าอยู่ข้างๆน่าหลานเยว่ ไม่ว่างจะไปศึกษายาสมุนไพรของโลกวิญญาณ นางต้องรอจนกว่าเรื่องนี้จบลง จึงสามารถไปศึกษาดูได้อย่างเต็มที่