กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1055
เดิมทีเจย์เดนก็อารมณ์เสียอยู่แล้ว แต่กลับมีไอ้คนขี้แพ้ที่ไหนไม่รู้มาท้าทายเขา ในท่าทีนั่งยอง ๆ หน้ารถของเขาอีก!
เขาจึงยกขาเตะโจอี้ลงกับพื้นโดยไม่พูดอะไร จากนั้น โจอี้ก็รีบลุกขึ้นและรีบไปต่อยและเตะเขา
โจอี้คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดและสาปอย่างโกรธเคือง “ไอ้บ้า แกมาเตะฉันทำไม? ทำไม? ฉันทำให้แกขุ่นเคืองอะไร? แกบ้าไปแล้วเหรอ?”
เจย์เดนชกเข้าที่จมูกของเขาทันที ทำให้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด และเจย์เดนก็สาปแช่งต่อว่า “แกมันบ้า! ทำไมแกมานั่งยองอยู่หน้ารถฉัน? แล้วน้ำเสียงที่แกคุยกับฉันเมื่อกี้นี้คืออะไร? แกสมควรได้รับการสั่งสอนซะบ้าง!”
จากนั้นเขาก็ต่อยโจอี้อีกสองสามหมัดจนโจอี้แทบสลบด้วยความเจ็บปวด สายตาของเขาเลือนลางและพร่ามัว
เมื่อคนของเจย์เดนเห็นการต่อสู้ เขาก็ลงจากรถอย่างรวดเร็วและช่วยเจ้านายของเขาเพื่อสั่งสอนโจอี้อย่างรุนแรง
โจอี้เจ็บปวดจากการถูกเตะต่อยของชายคนแรกมากพอแล้ว และเขาก็เจ็บปวดมากขึ้นไปอีก เมื่อมีชายอีกคนหนึ่งมาเตะต่อยเขา
นิสัยเสียของโจอี้สลายหายไปทันที เขารู้สึกว่าคนเหล่านั้นไม่ได้แสดงความเมตตาใด ๆ เลย ดังนั้นเขาจึงรีบร้องไห้ พยายามขอร้องให้พวกเขาหยุด ไม่ให้ทำร้ายเขาอีก “เจ้านาย ได้โปรด ผมขอโทษ หยุดเถอะครับ ผมจะตายถ้าพวกคุณไม่หยุด…”
อย่างไรก็ตาม เจย์เดนไม่ต้องการหยุดเลย เขาตะโกนขณะเตะต่อยเขา “โอ้ ตอนนี้ฉันโมโหมาก แล้วแกก็โผล่มาจากที่ไหนไม่รู้ และก็เหมือนว่าแกอยากที่จะเป็นกระสอบทรายให้ฉัน! ก็ดี ฉันจะให้แกได้สมความปรารถนา!”
ใบหน้าของโจอี้เปียกโชกไปด้วยเลือด จมูกของเขาเอียงและตาบวม เขากำลังจะเป็นหมดสติจากการถูกรุมอย่างรุนแรง
ทันใดนั้น รถบรรทุกพ่วงมาจอดตรงหน้าพวกเขา และคนขับก็ตะโกนผ่านหน้าต่างว่า “เฮ้ พวกแกกำลังทำอะไร? ถ้าไม่หยุดฉันจะแจ้งตำรวจ!”
คนขับเป็นเพื่อนของโจอี้
เขาเป็นคนดีมีความยุติธรรม เขาบอกไม่ได้รู้หรอกว่าโจอี้กำลังถูกทำร้าย แต่เขาตัดสินใจออกมาขัดขว้าง เพียงเพราะเขาทนไม่ได้ที่จะเห็นชายยากจนที่มีเลือดนองหน้า ที่กำลังถูกชายฉกรรจ์สองคนทุบตี
ในเวลานี้ ความโกรธในตัวเจย์เดนได้ดับไปมากแล้ว ความโกรธทั้งหมดได้เปลี่ยนเป็นแรงกำลังใส่โจอี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เนื่องจากมีคนมาที่นี่และขู่ว่าจะโทรหาตำรวจ เจย์เดนจึงรู้สึกว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาจะได้หลีกเลี่ยงปัญหาและจากไปโดยเร็ว เพราะ ดอน อัลเบิร์ตยังคงรอเขาอยู่ที่ร้านอาหาร
ดังนั้น เขาจึงมองลงไปที่โจอี้และพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่ วันนี้แกโชคดีนะ ไม่อย่างนั้นแกตายแน่!”
จากนั้นเขาก็ถีบโจอี้กระเด็นไปสองสามเมตร ก่อนจะหยิบกุญแจออกมาแล้วเปิดประตูรถแฟตัน
โจอี้ที่กำลังจะพังทลาย เขาพยายามเปิดตาบวม ๆ ของเขา เขาตกใจเมื่อเห็นเจย์เดนเปิดประตูรถและเข้าไปข้างใน เขาตื่นตระหนกทันที!
“นี่! ทำไมขับรถของฉัน?!” โจอี้ตะโกนเสียงดังและคลานไปทางเจย์เดนอย่างเร่งรีบ
ก่อนที่เจย์เดนจะพูดโต้ตอบอะไร โจอี้ก็เกาะขาของเจย์เดนไว้แน่น