ตอนที่ 284: หลุมอวกาศช่วยคน โดย Ink Stone_Romance
ซินห้าวก็รู้ จำเป็นต้องสู้คนพวกนั้นให้ล้ม ถึงจะช่วยเขาและเฉินเยี่ยนได้ เขาไม่ลังเลอีกแล้ว หันหลังกลับ จับคนที่กำลังโบกไม้ใส่เขาอยู่
แล้วตอนนั้นมีคนพุ่งเข้าหาเฉินเยี่ยนอีกแล้ว
เฉินเยี่ยนไม่ขยับ รอให้คนนั้นเอาตัวขึ้นมา ดูเขาแสยะยิ้มยื่นมือชั่วรายมาทางเธอ
ไม่ทันที่ซินห้าวจะเข้ามาช่วยเธอ เฉินเยี่ยนเงื้อมีดสั้นในมือแทงเข้าไป
เลือดสดพุ่งออกมา คนนั้นมองดูท้องตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อ เขาโดนผู้หญิงที่กำลังจะอยู่ในเงื้อมมือแทงเข้าแล้ว ดวงตาสองข้างกะพริบ แล้วล้มลงไป
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเยี่ยนใช้มีดแทงคนแบบนี้ เธอไม่รู้เลยว่าวินาทีนี้เธอคิดอะไรอยู่ และไม่รู้ว่าความกลัวคืออะไร เธอรู้แต่ว่า เธอต้องปกป้องตัวเอง ไม่เพิ่มภาระให้ซินห้าว ประสบการณ์แบบนี้ คนที่ไม่เคยเจอมาก่อนไม่มีวันรู้ว่ามันน่ากลัวมากแค่ไหน
เห็นเฉินเยี่ยนไม่เป็นอันตรายแล้ว ซินห้าววางใจไปต่อสู้กับคนอื่น
เฉินเยี่ยนไม่รู้ว่าคนที่โดนเธอแทงนั้นเป็นหรือตาย แต่ถึงแม้จะตาย เธอก็ไม่เสียใจ เพราะถ้าเธอและซินห้าวตกอยู่ในกำมือของคนพวกนี้ ก็คงไม่ต่างจากตาย อีกอย่างพวกเขาทำร้ายคนมาเยอะ
ไม่มีใครเข้ามาหาเฉินเยี่ยนแล้ว เพราะห้าคนที่เหลือต่างต่อสู้อยู่กับซินห้าว
เฉินเยี่ยนก็โดนไปไม่น้อย แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลาสงสารตัวเอง เธอกำลังคิดว่าจะช่วยซินห้าวยังไง
แต่เธอพบว่าเธอเข้าไปร่วมวงไม่ได้เลย ขอแค่เธอไม่เป็นภาระซินห้าว นั่นก็คือว่าช่วยซินห้าวแล้ว
จนคนพวกนั้นต่างล้มไปที่พื้นทีละคน เฉินเยี่ยนพบว่าตอนนั้นทั้งตัวซินห้าวเต็มไปด้วยเลือดกำลังเดินมาทางเธอ
สายตาซินห้าวยังมีแววปลอบใจว่าเขาไม่เป็นอะไร แต่ยังไม่ทันที่จะเดินมาถึงตัวเฉินเยี่ยน ซินห้าวก็เดินโซเซ แล้วล้มลงไป
“ซินห้าว”
เฉินเยี่ยนรีบคลานเข้าไปหา ซินห้าวกลับหลับตา เขาสลบไปแล้ว
เฉินเยี่ยนไม่มีเวลาร้องไห้ แต่น้ำตากลับไหลลงมาจากดวงตา
เฉินเยี่ยนช่วยตรวจดูซินห้าว พบว่าบนตัวซินห้าวมีแผลมีดแทงสามแผล นอกจากไหล่และต้นขาแล้ว เอวด้านหลังยังมีอีกที่ เลือดกำลังไหลออกมา น่ากลัวอย่างยิ่ง
ซินห้าวน่าจะเสียเลือดมากจนสลบไป
แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากโรงพยาบาลระยะทางไม่น้อยเลย กว่าเธอจะพาซินห้าวไปส่งก็สายไปแล้ว แต่เธอจะช่วยซินห้าวห้ามเลือดยังไง
เฉินเยี่ยนร้อนรน แต่เธอรู้ว่าร้อนรนไปก็ไม่สามารถช่วยซินห้าว เธอบังคับให้ตัวเองใจเย็น
หลุมอวกาศ ใช่แล้ว หลุมอวกาศของเธอ เลือดทิพย์เธอสามารถให้ซินห้าวได้
เฉินเยี่ยนมองดู ถึงแม้คนพวกนั้นจะสลบ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะฟื้นขึ้นมา ถ้ามีคนฟื้นขึ้นมา ทำร้ายพวกเขาอีก แบบนั้นพวกเขาก็เป็นอันตรายแล้ว
คิดถึงตรงนี้ เฉินเยี่ยนเลยพาตัวเองและซินห้าวเข้าไปอยู่ในหลุมอวกาศ
ซินห้าวขยับตัวเล็กน้อย แต่เหมือนจะยังไม่ตื่น
เฉินเยี่ยนติดต่อกับหลุมอวกาศไม่หยุด หลุมอวกาศบอกว่าเลือดทิพย์เธอช่วยเหลือคนไม่ได้ เพราะซินห้าวไม่ได้โดนพิษ ดังนั้นเลือดทิพย์ของเฉินเยี่ยนจึงไม่มีประโยชน์
ไม่มีประโยชน์ ทำไมถึงไม่มีประโยชน์ เฉินเยี่ยนกำมือด้วยความโกรธ ไอ้หลุมอวกาศบ้านี่ ทำไมถึงไม่แสดงพลังในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ เธอปล่อยให้ซินห้าวตายแบบนี้ไม่ได้
มองดูผ้าที่ตัวเองพันให้ซินห้าวชุ่มไปด้วยเลือดอีกแล้ว
“เอาเลือดฉันป้อนให้เขาได้ไหม?”
หลุมอวกาศเงียบไป
เฉินเยี่ยนคิดว่าเลือดเธอต้องมีประโยชน์กับซินห้าว โชคดีที่ในมือเธอมีมีดสั้นอยู่ เธอจะกรีดข้อมือตัวเองแล้วป้อนให้ซินห้าวดื่ม
เดี๋ยวก่อน
หลุมอวกาศห้ามเฉินเยี่ยน
หลุมอวกาศบอกเฉินเยี่ยน ถ้าเฉินเยี่ยนต้องการช่วยซินห้าว เลือดทิพย์มีประโยชน์กับซินห้าว แต่สถานการณ์ของซินห้าวตอนนี้ อย่างน้อยต้องใช้เลือดทิพย์ของเฉินเยี่ยนสามสิบหยดถึงจะช่วยได้
ที่ตอนแรกหลุมอวกาศไม่ยอมบอกเฉินเยี่ยน เพราะเลือดทิพย์ในหลุมอวกาศของเฉินเยี่ยนมีแค่นั้น ถ้าใช้หมดก็ไม่มีแล้ว ดังนั้นเลยไม่อยากให้เฉินเยี่ยนเอามาใช้
แต่ตอนนี้หลุมอวกาศเห็นท่าทางเฉินเยี่ยนจะสู้ให้ถึงที่สุด จะป้อนเลือดให้ซินห้าว แบบนั้นช่วยไม่ได้มาก มีแต่จะทำให้ร่างกายเฉินเยี่ยนแย่ตามไปด้วย ดังนั้นหลุมอวกาศเลยบอกเฉินเยี่ยน
เฉินเยี่ยนก็ไม่มีเวลามาคิดเล็กคิดน้อยกับหลุมอวกาศ เธอก็เข้าใจหลุมอวกาศว่าคิดทุกอย่างแทนเธอที่เป็นนายคนนี้
เลือดทิพย์สามสิบหยดก็สามสิบ ถึงแม้จะต้องใช้เลือดทิพย์ของเฉินเยี่ยนจนหมดเพื่อช่วยซินห้าว เธอก็ยอม
ซินห้าวลืมตาสะลึมสะลือ รู้สึกได้ว่ามีของเหลวไหลเข้ามาในปากเขา รสชาติยังไงเขาไม่รู้แล้ว เขารู้แต่ว่าเหมือนเขาจำเป็นต้องได้รับของเหลวแบบนี้มาก สัญชาติญาณการเอาตัวรอดของเขาทำให้เขาดูดสิ่งนี้เข้าไป
ป้อนเลือดทิพย์สามสิบหยดให้ซินห้าวแล้ว เฉินเยี่ยนรู้สึกอ่อนแรง เธอมองซินห้าว สีหน้าซินห้าวดีขึ้นแล้ว เลือดที่แผลก็ค่อยๆ หยุด
ซินห้าวลืมตาขึ้นช้าๆ สิ่งที่เห็นคือใบหน้าเป็นห่วงเป็นใยของเฉินเยี่ยน
“คุณฟื้นแล้ว?”
เฉินเยี่ยนถามด้วยความดีใจ สักพักน้ำตาไหลลงมา
“นี่ที่ไหน? คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
ซินห้าวรู้สึกว่ารอบด้านมืด เป็นที่ที่เขาไม่รู้จัก
“เป็นที่เมื่อกี้แหละ”
เฉินเยี่ยนเพิ่งคิดได้ว่าพวกเขายังอยู่ในหลุมอวกาศ พอคิด เธอและซินห้าวก็ออกมา
ซินห้าวมองอีกที เป็นที่ที่เมื่อกี้พวกเขาอยู่จริงด้วย ที่พื้นยังมีพวกนั้นหลายคนนอนอยู่เลย แต่เมื่อกี้เห็นอยู่ว่าไม่ใช่ที่นี่
“คุณเพิ่งตื่น เมื่อกี้คุณอาจจะตาลายไป ถึงรู้สึกมืด เมื่อกี้ฉันเห็นท่าทางคุณ ก็คิดว่าน่าจะหน้ามืด”
เฉินเยี่ยนอธิบาย
ซินห้าวกลับรู้สึกว่าไม่ใช่ อีกทั้งก่อนหน้านี้เขาสะลึมสะลือ เขารู้เหมือนเฉินเยี่ยนป้อนอะไรเขา ตอนนี้คิดย้อนกลับไป สิ่งนั้นน่าจะเป็นเลือด
“คุณบาดเจ็บหรือเปล่า?”
ซินห้าวถามเฉินเยี่ยน
“เปล่าค่ะ ฉันโดนแค่ไม้ตีไม่กี่ที”
เฉินเยี่ยนส่ายหน้า
ซินห้าวมอง บนตัวเฉินเยี่ยนไม่มีบาดแผลจริงๆ แต่เธอป้อนเลือดตัวเองได้ยังไง? หรือว่าตัวเองคิดไปเอง?
แต่ตัวเองบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น ตอนนี้บาดแผลเลือดกลับหยุดไหลแล้ว ไม่สมเหตุสมผลเลย
“พวกเรารีบกลับกันดีกว่า ฉันพาคุณไปเอง”
เฉินเยี่ยนกลัวว่าซินห้าวจะคิดมาก เลยประคองซินห้าวขึ้นมา
มองดูพวกที่นอนบนพื้นพวกนั้น สายตาเฉินเยี่ยนและซินห้าวเยือกเย็นมาก แต่ตอนนี้พวกเขากลับไม่สามารถเข้าไปแทงคนพวกนั้นได้
โชคดีที่จักรยานไม่เสีย เฉินเยี่ยนให้ซินห้าวนั่งเบาะท้าย โอบเธอไว้ เธอออกแรงถีบไปข้างหน้า
ถึงแม้ซินห้าวจะได้รับการช่วยเหลือแล้ว แต่ไม่ใช่ว่ารอยแผลเขาจะหายไป แล้วเขาก็หมดเรี่ยวแรง ให้เขาซ้อน เฉินเยี่ยนใช้แรงมาก แต่เธอกัดฟันอดทน
เฉินเยี่ยนไม่รู้ว่าตัวเองขี่กลับเข้ามาในเมืองได้ยังไง กว่าจะถึงฟ้าก็มืดแล้ว มีคนเห็นเลือดบนตัวเธอและซินห้าว ต่างชี้กันใหญ่ แล้วยังมีคนถาม แต่เฉินเยี่ยนไม่พูดอะไรสักคำ ยังคงพาซินห้าวไปต่อ
เฉินเยี่ยนพาซินห้าวมาที่โรงพยาบาล เธอรู้ว่ามีเลือดทิพย์เธอสามสิบหยด ถึงซินห้าวไม่ไปโรงพยาบาลก็สามารถค่อยๆ ฟื้นฟูเองได้ แต่เขาบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ถ้าไม่ไปโรงพยาบาล ซินห้าวต้องสงสัยแน่นอน และคนบ้านซินก็ไม่สบายใจด้วย
ไม่ง่ายเลยกว่าเฉินเยี่ยนจะพาซินห้าวมาจนถึงหน้าทางเข้าโรงพยาบาล เฉินเยี่ยนประคองซินห้าว ไม่ได้ล็อครถด้วยซ้ำ ก็เข้าไปข้างในเลย
มีคนเห็น เลยช่วยเฉินเยี่ยนประคองซินห้าว ช่วยพาเขาไปหาหมอ
จนหมอตรวจเสร็จแล้ว ให้ซินห้าวนอนโรงพยาบาล ถึงแม้เลือดหยุดไหลแล้ว แต่พวกเขาต้องฉีดยาให้ซินห้าว จัดการบาดแผล ตรวจสอบเรื่องราว
เฉินเยี่ยนหาโอกาสโทรไปหาซุนหม่านเซียง
ซุนหม่านเซียงในสายแทบจะระเบิด เฉินเยี่ยนไม่ได้เล่ามาก เพียงแต่บอกเธอว่า ตอนนี้เธอและซินห้าวอยู่ที่โรงพยาบาล
จากนั้นเฉินเยี่ยนโทรไปสถานีตำรวจ เล่าเรื่องราวอย่างละเอียด สถานีตำรวจบอกว่าพวกเขาจะไปดูที่เกิดเหตุก่อน จากนั้นค่อยมาหาเฉินเยี่ยนเพื่อจดบันทึก