พวกจวินอู๋เสียถอยทันทีเมื่อเห็นวิญญาณอสูรอินทรีกระแทกลงบนพื้นตรงหน้าพวกเขา
จวินอู๋เสียจำนกอินทรีตัวนี้ได้ทันที มันเป็นหนึ่งในวิญญาณสัตว์อสูรที่ไปพบจ้าววิญญาณกับพวกมังกรเพลิง!
แต่ตอนนี้นกอินทรีตรงหน้าพวกเขาห่างไกลจากคำว่าองอาจสง่างามอย่างที่เห็นในตอนเช้าวันนี้ บนปีกของมันมีบาดแผลลึกจนถึงกระดูก ขนขาดรุ่งริ่งยับเยิน ผงระยิบระยับกระจายออกจากบาดแผลเหล่านั้น ร่างของมันพยายามดิ้นรนที่จะรักษาร่างกายของมันเอาไว้!
จินตนาการไม่ออกเลยว่ามันลากร่างที่เหมือนตะเกียงใกล้ดับแบบนั้นบินกลับมาได้ยังไง
“ไป! ไปเร็ว!” นกอินทรีที่ตกลงบนพื้นไม่สามารถแม้แต่จะยกหัวขึ้นมาได้ แต่มันยังส่งเสียงเตือนแหบพร่าออกมาจากปากได้
“เกิดอะไรขึ้น? มังกรเพลิงอยู่ไหน? จงจงล่ะ?” ดวงตาของเฉียวฉู่เบิกกว้างด้วยความตกใจ
ฮัวเหยาลงนั่งยองๆทันที และใช้ยาที่อยู่ในมือทาลงบนบาดแผลของนกอินทรี
“จ้าววิญญาณจับท่านมังกรเพลิงกับหมีวิญญาณคุมขังแล้ว เขากำลังมาที่นี่พร้อมพวกทหาร พวกเจ้าต้องรีบไป……ถ้ายังไม่ไปมันจะสายเกินไป!!” นกอินทรีพยายามใช้ปีกที่อยู่ในสภาพยับเยินดันตัวขึ้นเพื่อเตือนเป็นครั้งสุดท้าย
คำพูดของนกอินทรีทำให้พวกจวินอู๋เสียยืนตะลึงตัวแข็งค้าง ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน
[มังกรเพลิงกับจงจงถูกจับ?]
[จ้าววิญญาณเป็นคนทำ?]
[จ้าววิญญาณไม่ได้ลงโทษอูจิ่ว!]
[นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย!]
ข่าวนั้นทำให้พวกจวินอู๋เสียตกใจมาก นกอินทรีที่บาดเจ็บสาหัสไม่สามารถทนได้อีกต่อไป มันทะลวงแนวป้องกันทั้งหมดและสู้สุดชีวิตเพื่อรีบกลับมาแจ้งข่าวให้พวกจวินอู๋เสียหนีไป ร่างของมันแตกสลายไปต่อหน้าเหล่าสหาย ค่อยๆหายไปทีละนิด ทิ้งไว้เพียงคำพูดสุดท้าย……
“เกิดอะไรขึ้น? จ้าววิญญาณบ้าไปแล้วหรือ? ไม่เพียงไม่ลงโทษอูจิ่ว แต่ยังจับมังกรเพลิงกับจงจงอีก เขาคิดจะทำอะไรกันแน่? หรือว่าแก่มากแล้วสมองเลยเลอะเลือน!” เฉียวฉู่ตกใจมาก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?.ไอลีนโนเวล.
จวินอู๋เสียขมวดคิ้ว การคาดเดาของตู๋เถิงดูท่าจะเป็นความจริงซะแล้ว!
“ไป” จวินอู๋เสียพูดขึ้นทันที ไม่มีเวลาให้ตะลึงแล้ว
จวินอู๋เสียไม่มีเวลาให้เคลื่อนย้ายน่าหลานเยว่เลย พอนกอินทรีนำข่าวมาบอก ขณะที่พวกเขากำลังจะเคลื่อนไหวนั่นเอง…….
เสียงระเบิดก็ดังกึกก้องขึ้นในระยะที่ไม่ไกลนัก!
ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดสลัว จู่ๆก็มีแสงประหลาดปรากฏขึ้น แสงนั้นพุ่งตรงเข้ามาด้วยความเร็วสูง
วิญญาณสัตว์อสูรที่ยืนเฝ้าอยู่บนภูเขาหินเห็นวิญญาณมนุษย์จำนวนมากวิ่งเข้าหาพวกมันอย่างน่ากลัว พวกมันตั้งท่าเตรียมต่อสู้ทันที แต่ทันใดนั้นก็มีรัศมีแสงสีฟ้าลอยอยู่เหนือหัวพวกมัน พวกมันต่างตะลึงงันไปทันที
จ้าววิญญาณ!
พวกจวินอู๋เสียคิดจะไปก็สายเกินไปแล้ว แม้ว่ารัศมีแสงนั้นยังไม่เข้ามาใกล้ พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณมหาศาลที่รวมตัวกันอยู่เหนือศีรษะพวกเขา พวกเขารู้สึกราวกับมีดวงตาที่มองไม่เห็นจับจ้องมาที่พวกเขา และพวกเขาไม่สามารถหลบหนีได้ไม่ว่าจะไปที่ใดก็ตาม
“เสี่ยวเสีย ทำยังไงดี?” เฉียวฉู่หน้าซีด แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าอะไรอยู่ในรัศมีแสงนั่น แต่รัศมีอันทรงพลังนั้นทำให้เขารู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลที่ครอบคลุมรอบตัวเขา
จวินอู๋เสียหรี่ตา ตู๋เถิงเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เขารีบวิ่งออกมา และเมื่อเงยหน้าขึ้นไปเห็นรัศมีแสงสีฟ้านั่น ใจเขาก็หล่นวูบลงสู่ก้นเหวลึกทันที
“จ้าววิญญาณ นั่นคือจ้าววิญญาณ……”