จวินอู๋เสียกำลังจะพูดอีกครั้ง แต่พลังกดดันวิญญาณที่อยู่รอบๆก็พลันเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว!
พลังกดดันที่ไหลบ่าเข้ามานั้นราวกับนางจมลงไปในทะเลลึกหมื่นเมตร ทั่วทั้งร่างรู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบจากแรงดันน้ำที่สูงมากจนเกือบจะแหลกสลาย
พวกเฉียวฉู่ก็อยู่ในสภาพเดียวกับจวินอู๋เสีย ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนจากขาวเป็นเขียว
ในฐานะที่เป็นคนสร้างโลกวิญญาณทั้งหมดด้วยพลังวิญญาณของตัวเอง พลังของจ้าววิญญาณนั้นห่างไกลเกินกว่าที่เหล่าสหายจะเทียบได้!
วิญญาณสัตว์อสูรที่อยู่รอบๆล้วนทุกข์ทรมานอย่างมากจากพลังกดดันที่ถูกปล่อยออกมา พวกมันเงยหน้าขึ้นมองพวกจวินอู๋เสียและเห็นจ้าววิญญาณทำเหมือนพวกจวินอู๋เสียเป็นศัตรู เหล่าวิญญาณสัตว์อสูรที่มีความจงรักภักดีอย่างมากไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
พวกจวินอู๋เสียช่วยหมีวิญญาณ เหล่าวิญญาณสัตว์อสูรเป็นหนี้บุญคุณพวกเขา พวกมันพบว่าตัวเองรู้สึกชอบวิญญาณมนุษย์ที่เรียบง่ายและจริงใจพวกนี้ แต่จ้าววิญญาณเป็นตัวตนที่วิญญาณสัตว์อสูรไม่สามารถต่อต้านขัดขืนได้ ความรู้สึกขัดแย้งนี้ทำให้เหล่าวิญญาณสัตว์อสูรสับสนอย่างมาก พวกมันอยากพูดเพื่อขอร้องให้จ้าววิญญาณยั้งมือและไว้ชีวิตพวกจวินอู๋เสีย แต่เมื่อติดอยู่ใต้พลังกดดันที่รุนแรงเช่นนี้ อย่าว่าแต่จะเอ่ยปากพูดเลย พวกมันไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ด้วยซ้ำ
[เรื่องทั้งหมด……เริ่มแปลกพิกล……]
จ้าววิญญาณยังคงเพิ่มพลังกดดันพวกจวินอู๋เสียต่อไป และมองดูพวกเขาต้านทานไม่ไหวและโอนเอนไปมา ในดวงตาของเขาไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆนอกจากความหยิ่งยโส ราวกับมองพวกจวินอู๋เสียไร้ความหมายเป็นเพียงมดปลวกเท่านั้น
จวินอู๋เสียกัดฟันจนฟันเกือบแตกเพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลง เจตนาร้ายที่อยู่เบื้องหลังพลังกดดันที่รุนแรงนี้ นางรู้ได้อย่างชัดเจน
จ้าววิญญาณเป็นปฏิปักษ์กับพวกเขาอย่างมาก!
ทันใดนั้น พลังกดดันก็เพิ่มความรุนแรงขึ้นอีกสิบเท่า!
พลังกดดันที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันทำให้วิญญาณของพวกจวินอู๋เสียตกอยู่ในความเงียบสงัดทันที เหล่าผู้เยาว์ไม่ทันได้รู้ตัวด้วยซ้ำ พวกเขาก็หล่นลงไปในความมืดมิดและหมดสติไป!
ทันทีที่พวกจวินอู๋เสียล้มลง ริมฝีปากของจ้าววิญญาณก็ปรากฏรอยยิ้มพอใจออกมา ก่อนจะเก็บพลังกดดันที่ปล่อยออกมาทั้งหมด วิญญาณมนุษย์ที่วิ่งตามมาตอนนี้ยืนอยู่ข้างหลังเขา ในบรรดาคนพวกนั้นมีศิษย์รองที่ถูกวิญญาณสัตว์อสูรขับไล่ออกไปด้วย.novel-lucky.
ศิษย์รองมองร่างที่ล้มลงของพวกจวินอู๋เสียอย่างมีความสุข ได้เห็นสภาพที่หมดสติของพวกเขา ใบหน้าของศิษย์รองก็ปรากฏรอยยิ้มกว้างด้วยความยินดี
“ท่านจ้าววิญญาณช่างปรีชายิ่งนัก สวะพวกนี้จะสู้ท่านจ้าววิญญาณได้อย่างไร แค่ได้พบท่านก็เป็นวาสนาสูงสุดของพวกมันแล้ว” ศิษย์รองไม่พลาดโอกาสที่จะประจบประแจง
จ้าววิญญาณเหลือบมองเขาอย่างไม่ใส่ใจ แล้วยกมือขึ้นชี้ไปที่พวกจวินอู๋เสีย และพูดว่า “พาพวกนั้นกลับ”
“ขอรับ!” ศิษย์รองแทบทนรอไม่ไหวที่จะได้นำคนของเขาเข้าไปหาจวินอู๋เสีย ความอัปยศอดสูที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ทำให้เขาเกลียดพวกจวินอู๋เสียจนถึงกระดูกดำ มาวันนี้ได้เห็นพวกจวินอู๋เสียไม่สามารถยืนหยัดต้านทานพลังของจ้าววิญญาณได้จนทำให้หมดสติไป สีหน้าของเขายิ่งแสดงออกถึงความสะใจ
พลังกดดันของจ้าววิญญาณส่วนใหญ่พุ่งตรงไปที่พวกจวินอู๋เสีย แม้ว่าตู๋เถิงที่อยู่ข้างๆจะได้รับความทรมานอย่างรุนแรง แต่เขาก็ยังคงสติเอาไว้ได้ เมื่อเขาเห็นศิษย์รองเดินเข้ามาจะจับตัวจวินอู๋เสีย ตู๋เถิงก็รวบรวมความกล้าลุกขึ้นยืนขวางตรงหน้าจวินอู๋เสีย
“ท่านจ้าววิญญาณ ท่านกำลังจะทำอะไร?” ตู๋เถิงมองจ้าววิญญาณอย่างไม่อยากจะเชื่อ
[จ้าววิญญาณไม่เคยใช้วิธีแข็งกร้าวรุนแรงกับวิญญาณตนใดมาก่อน เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่?!]