“ตู๋เถิง เจ้ายังปกป้องตัวเองไม่ได้เลย ยังอยากจะยุ่งเรื่องคนอื่นอีกหรือ?” ดวงตาของศิษย์รองฉายแววมุ่งร้าย เขาหันไปพูดกับจ้าววิญญาณทันที “เรียนท่านจ้าววิญญาณ ตู๋เถิงมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยขอรับ”
จ้าววิญญาณหรี่ตาเล็กน้อย สายตาของเขากวาดมองไปที่ตู๋เถิง ตู๋เถิงรู้สึกราวกับมีพลังที่มองไม่เห็นบีบคอเขาไว้ มันเจ็บปวดอย่างมาก
“พาเขากลับไปด้วย” จ้าววิญญาณพูดอย่างเย็นชา
“ขอรับ!” ไม่ต้องพูดอะไรอีก ศิษย์รองโบกมือให้คนของเขาจัดการมัดนักโทษทันที
ตู๋เถิงไม่ยอมให้ใครแตะต้องพวกจวินอู๋เสีย เขาพยายามต่อสู้กับพลังกดดันที่จ้าววิญญาณปล่อยออกมาและผลักเถาวัลย์ของเขาออกไป เถาวัลย์หมุนวนและถักทอเป็นใยตรงหน้าพวกจวินอู๋เสียอย่างรวดเร็ว
“บังอาจ! ตู๋เถิง! เจ้าจะกบฏต่อท่านจ้าววิญญาณงั้นรึ?” ศิษย์รองตวาด
ตู๋เถิงไม่มองศิษย์รองเลยสักนิด ก็แค่หมาจิ้งจอกที่ยืมความดุร้ายของเสือ เขามองไปที่จ้าววิญญาณอย่างแน่วแน่โดยไม่ละสายตา แววตาเต็มไปด้วยความสงสัยและไม่อยากเชื่อ
“ท่านจ้าววิญญาณ ทำไมท่านถึงทำเช่นนี้?”
จ้าววิญญาณหันมามองตู๋เถิง หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เอ่ยถามขึ้นว่า “ตู๋เถิง ในใจเจ้าข้าเป็นเช่นไร?”
ตู๋เถิงลดสายตาลงต่ำ และพูดด้วยความรู้สึกเจ็บปวดและขัดแย้งว่า “ท่านจ้าววิญญาณ ท่านสร้างโลกวิญญาณและให้พวกเราเหล่าวิญญาณได้มีที่พักอาศัยที่ปลอดภัย ท่านเป็นผู้มีพระคุณที่ไม่มีใครมาแทนที่ได้ในหัวใจของพวกเรา เป็นผู้ที่มีความยุติธรรมเที่ยงตรง มีเมตตาและใจกว้าง”
นั่นคือความประทับใจที่วิญญาณทุกตนมีต่อจ้าววิญญาณ สิ่งที่ตู๋เถิงพูดคือสิ่งที่วิญญาณอื่นรู้สึกเช่นกัน
จ้าววิญญาณหัวเราะออกมาทันที เขามองสีหน้าสับสนของตู๋เถิงก่อนจะพูดด้วยเสียงหัวเราะเบิกบานว่า “ที่แท้ในใจของพวกเจ้า ข้าแสนดีขนาดนั้นเลยซินะ ข้าดีใจมากจริงๆที่ได้ยินเช่นนั้น”
เมื่อเห็นจ้าววิญญาณยิ้ม ตู๋เถิงก็แอบถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ก่อนที่เขาจะทันได้รู้ตัว พลังกดดันอันมหาศาลก็ทำให้เขาหมดสติในทันที!
ตู๋เถิงล้มลงกับพื้นอย่างเงียบๆ เถาวัลย์ที่ขวางทางวิญญาณมนุษย์อยู่ก็หายไปพร้อมกัน
“ถ้าข้าดีขนาดนั้นจริงๆ ทำไมเจ้าถึงไม่เชื่อฟังคำสั่งข้า?” รอยยิ้มของจ้าววิญญาณหายไป แทนที่ด้วยความเลือดเย็นอำมหิต
“เอาตัวพวกมันไปให้หมด” จ้าววิญญาณทิ้งคำพูดนั้นไว้แล้วหันหลังจากไป
วิญญาณสัตว์อสูรที่อยู่ด้านข้างถูกกดไว้ด้วยพลังวิญญาณจนไม่สามารถขยับได้ พวกมันทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากจ้องมองไปที่จ้าววิญญาณที่แปลกไปจากเดิมด้วยสายตาเหลือเชื่อ
ท่านจ้าววิญญาณของพวกมันโหดร้ายเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?.ไอลีนโนเวล.
ศิษย์รองรับคำสั่ง และสั่งให้คนของเขามัดพวกจวินอู๋เสียให้แน่นด้วยท่าทางยินดีและจองหอง
วิญญาณมนุษย์ลากพวกจวินอู๋เสียออกไปอย่างหยาบกระด้างภายใต้สายตานับไม่ถ้วนของเหล่าวิญญาณสัตว์อสูร วิญญาณสัตว์อสูรหลายตัวอยากวิ่งเข้าไปหยุดพวกเขา แต่ก็ไม่สามารถขยับได้
จนกระทั่งวิญญาณมนุษย์หายลับไปจากสายตา พลังวิญญาณที่ครอบคลุมร่างกายพวกมันจึงเริ่มหายไป
“นี่มัน……เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” วิญญาณสัตว์อสูรเริ่มลุกขึ้นยืน ในใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกมันไม่เข้าใจเลย เหตุการณ์เมื่อกี้มันเรื่องอะไรกัน
ท่านจ้าววิญญาณของพวกมันทำอะไร?
ขณะที่เหล่าวิญญาณสัตว์อสูรยังคงมึนงงกันอยู่นั้น มีเงาร่างสีดำซ่อนอยู่ในถ้ำของมังกรเพลิง สายตาอันเฉียบคมของมันมองผ่านความมืดด้านในออกมาเฝ้าดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นข้างนอก จากนั้นเงาดำนั่นก็ก้าวถอยหลังอย่างเงียบเชียบและมองไปที่น่าหลานเยว่ซึ่งได้รับการคุ้มครองอยู่ในวงอักขระเสริมวิญญาณสองวง เป็นที่ชัดเจนแล้วว่าอักขระเสริมวิญญาณของจวินอู๋เสียใช้ได้ผล จ้าววิญญาณไม่สังเกตเห็นน่าหลานเยว่เลย
เมื่อวิญญาณสัตว์อสูรตัวอื่นไม่ได้สนใจ เงาดำเล็กๆนั้นก็พุ่งออกจากถ้ำมืดของมังกรเพลิงด้วยความรวดเร็วราวสายฟ้า มันวิ่งไปอย่างบ้าคลั่งด้วยความเร็วสูงสุดตรงไปยังจุดหมายที่ตั้งใจไว้