พ่อบ้านเฮ้ามองไปที่เสี่ยวเทียนเหยาผู้นั่งอยู่ทั้งคืน ในขณะที่ลังเลที่จะก้าวไปข้างหน้า แล้วจู่ๆ พ่อบ้านเฮ้าก็เห็นเสี่ยวเทียนเหยา ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
พ่อบ้านเฮ้า รีบปิดปากเงียบ……
หากเจ้านายของพวกเขาอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดี พวกเขาก็จะโชคร้ายไปด้วย
หลิน ชูจิ่ว เหนื่อยเกินไปเธอจึงอาบน้ำด้วยความช่วยเหลือของซุยฉีและฉิวฉี แล้วก็ปีนขึ้นไปบนเตียงของเธอ แต่สำหรับว่าเธอหลับไปอย่างไรนั้น หลิน ชูจิ่วก็ไม่รู้ เธอรู้เพียงแต่ว่าหลังจากที่ตื่นนอน เธอก็รู้สึกพึงพอใจและสบายใจ มาก เพียงแต่ว่า…
ทำไมเธอถึงมีกลิ่นไม่ดี?
ไม่มีสิ่งสกปรกบนร่างกายของเธอ ร่างกายของเธอถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อเท่านั้น แต่เธอได้กลิ่นไม่ดีราวกับว่าเธอไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเวลาสามวัน
“ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” หลิน ชูจิ่วไม่เข้าใจ เธอหันหัวของเธอและมองไปที่ด้านของเขา แต่เธอก็ไม่พบร่องรอยของเสี่ยวเทียนเหยา นอนอยู่ข้างๆเธอ มันหมายความว่ากลิ่นเหม็นในร่างกายของเธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอย่างนั้นหรือ?
แต่นอกเหนือจากกลิ่นเหม็นนี้ก็ไม่มีความรู้สึกไม่สบายใด ๆ กับร่างกายของเธอ หลิน ชูจิ่ว เปิดใช้งานระบบการแพทย์โดยเฉพาะเพื่อตรวจสอบสภาพของเธอ แต่เธอพบว่าไม่มีอะไรผิดปกติในร่างกายของเธอ แต่พิษเรื้อรังในร่างกายของเธอก็บรรเทาลงเล็กน้อย
“ ทำไมถึงรู้สึกเหมือนว่าร่างกายนี้ได้รับการชำระให้สะอาดเหมือนในตำนาน” หลิน ชูจิ่ว รู้สึกเหมือนว่าเธอได้รับรางวัลใหญ่จริงๆ อย่างไรก็ตามในไม่ช้าเธอก็ตระหนักว่ามันจะต้องเป็นเพราะผลไม้เย็นที่เสี่ยวเทียนเหยามอบให้เธออย่างแน่นอน
“กลับกลายเป็นว่ามันเป็นสิ่งที่ดี” หัวใจของหลิน ชูจิ่ว รู้สึกคัน เธอไม่สามารถบอกถึงสิ่งที่เธอรู้สึกได้
แม้ว่าทัศนคติของเสี่ยวเทียนเหยา นั้นจะแย่มาก เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธผลดีของผลไม้เย็นได้
เสี่ยวเทียนเหยา ยังมีหัวใจ “ข้าควรจะขอบคุณเขากลับ”
หลิน ชูจิ่ว พลิกตัวและลุกจากเตียง เมื่อซุยฉีและฉิวฉี ได้ยินเสียงพวกนางก็เคาะประตู ทันทีที่พวกนางได้รับอนุญาตจากหลิน ชูจิ่ว พวกนางก็เข้าไปข้างในเพื่อรับใช้เธอ
ทั้งสองตกใจเมื่อพวกนางเห็นรูปลักษณ์ของหลิน ชูจิ่ว แต่พวกนางก็ไม่กล้าพูดอะไร พวกนางทำความสะอาดผ้าปูที่นอนและผ้าห่มอย่างเงียบ ๆ จากนั้นพวกนางก็เตรียมน้ำให้หลิน ชูจิ่วอาบ
มันต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วยาม ก่อนที่หลิน ชูจิ่ว จะออกไปทานอาหารเช้าได้ หลิน ชูจิ่ว ต้องการพบเสี่ยวเทียนเหยา แต่พ่อบ้านเฮ้า บอกเธอว่าเสี่ยวเทียนเหยาถูกฮ่องเต้ เรียกตัวเข้าวัง
เป็นธรรมชาติที่คราวนี้ ฮ่องเต้จะเรียกเสี่ยวเทียนเหยา เข้ามาในวังเพราะเรื่องของหมอเทวดาโม่
แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานที่แท้จริง แต่ฮ่องเต้ก็ตัดสินว่าเมื่อกรณีของหมอเทวดาโม่ถูกกระจายออกไปข้างนอก เสี่ยวเทียนเหยาก็ไม่สามารถหลุดรอดไปได้
ฮ่องเต้ไม่ได้ตั้งใจที่จะปกป้องหมอเทวดาโม่ แต่เขาก็ไม่สามารถอนุญาตให้เสี่ยวเทียนเหยา สร้างปัญหาได้อีก เรื่องที่เกี่ยวกับหมอเทวดาโม่ นั้นค่อนข้างน่าอายอยู่แล้ว หากสิ่งต่าง ๆ ดำเนินต่อไป เขาจะไม่สามารถลบล้างมันได้อีกต่อไป เขาได้เรียกตัวหมอเทวดาโม่เข้ามาในวังซึ่งทำให้เขาดูแย่อยู่แล้ว
ฮ่องเต้เรียกเสี่ยวเทียนเหยา เข้ามาในวังเพื่อข่มเขาและปล่อยให้เขาหยุดการกระทำของเขา แต่ …
ถึงวาระที่ฮ่องเต้จะต้องผิดหวัง เนื่องจากคำสั่งของเสี่ยวเทียนเหยา ได้รับการจัดเตรียมมานานแล้ว เขาจะไม่หยุดมันเพียงเพราะฮ่องเต้สั่งให้เขาหยุด
ฮ่องเต้กล่าวเตือนอย่างมากกับเสี่ยวเทียนเหยา แต่เขาก็บอกชัดเจนว่าเขาจะไม่ปกป้องหมอเทวดาโม่ เพื่อที่เสี่ยวเทียนเหยา จะได้หยุดการกระทำของเขา ไม่ว่าจะอย่างไรการกระทำในปัจจุบันของหมอเทวดาโม่ก็เพียงพอที่จะผลักดันให้เขาไปสู้ความตายแล้ว
เสี่ยวเทียนเหยา ไม่ได้พูดอะไร ไม่ว่าฮ่องเต้จะพูดอะไร เขาแค่ตอบว่า“ อืมมม” ดูเหมือนว่าเขาไม่มีแผนการที่จะหักล้างความคิดของฮ่องเต้แม้แต่น้อย ราวกับว่าเขากำลังบอกฮ่องเต้ว่าเขาสามารถจัดการทุกอย่างได้
เมื่อฮ่องเต้เห็นเสี่ยวเทียนเหนาดูเหมือนจะเชื่อฟัง เขาก็ช่วยไม่ได้ที่จะมีความสุข เพื่อแสดงให้เห็นถึงอำนาจของเขาต่อเสี่ยวเทียนเหยา ฮ่องเต้จึงปล่อยให้เสี่ยวเทียนเหยาอยู่รับมื้อกลางวันกับเขา
เสี่ยวเทียนเหยามองไปที่ฮ่องเต้และไม่ได้ปฏิเสธ
เขารอคอยมันเป็นอย่างมาก เขาต้องการที่จะเห็นการแสดงออกที่น่าเกลียดของฮ่องเต้ เมื่อการรักษาทางการแพทย์ที่เป็นความลับของหมอเทวดาโม่ ในหุบเขาทางใต้ถูกเปิดเผย …